Een hogere orde

prachtig boek !

Ik heb het vaak over bewustzijn, maar waarom is dat nou zo belangrijk? Door bewustzijn kun je de illusie verlaten en de werkelijkheid leren kennen. Wanneer we ons met ons denken identificeren, dan is de wereld zo klein als een kikkerpoel en zitten we midden in de dualiteit van goed en fout verstrikt. ( zie Column 7 nov). Wanneer we ACHTER dat denken gaan staan en ons identificeren met iets veel groters, dan beginnen we de werkelijkheid te zien.
Bewustzijn kun je alleen maar verkrijgen wanneer het je lukt uit het denken te stappen en als waarnemer naar jezelf te kijken. Zo gauw je tegen jezelf kunt zeggen ‘Ik denk’, dan word je de waarnemer van dat denken en ga je er als het ware achter staan. Zo gauw je er van bewust wordt dat je in dat kleine denken zit (‘ik denk’), geef jezelf dan een compliment vanwege je bewustwording en ga dan naar het 'Hier en Nu'. Het lijkt eenvoudig, maar is misschien wel de moeilijkste taak voor de mens. Het is een levenslang proces van oefenen, waar doorzetting en mildheid voor nodig is.
(meditatie, mindfulness en transpersoonlijke therapie liggen het meest voor de hand, maar bijvoorbeeld yoga of tai chi dragen ook bij aan meer bewustzijn)

Hoe 'lichter' ons hoofd wordt hoe meer we van een hogere orde kunnen opvangen. Eckhart Tolle schrijft hierover in zijn boek ‘een nieuwe aarde; de uitdaging van deze tijd” (blz. 153)

‘Achter de soms schijnbaar toevallige of zelfs chaotische opeenvolging van gebeurtenissen in ons leven en in de wereld gaat de ontplooiing van een hogere orde of doel schuil. Dat wordt schitterend verwoord in de uitspraak uit Zen: “de sneeuw valt, elke vlok komt op zijn eigen plek neer. Wij kunnen die hogere orde nooit begrijpen door er over na te denken omdat wat we er ook over denken inhoud is. Terwijl de hogere orde voortkomt uit de vormloze wereld van bewustzijn; uit de universele intelligentie. Maar we kunnen er een glimp van opvangen en meer dan dat, door ons er op af te stemmen- dat wil zeggen- bewuste deelnemers te zijn in de ontplooing van dat hogere doel.

De column van 28 december ging over zo’n glimp…

Stelling: we kunnen dus beter gaan kijken hoe de wereld zich ontvouwt en hierop gaan afstemmen. Dan zelf -vanuit het kleine ego- steeds maar te proberen de werkelijkheid (kansloos) te veranderen.

Richt je op je eigen leven

Schilderij Pieter Eisenga ©
Gisteren was ik wat aan het zappen en bleef even haken bij 'de tien geboden' op RTL 8. Het ging over Mozes die met zijn volk de woestijn doortrok. Als je dit zo in de bijbel leest en ook weet dat het verhaal goed afloopt, dan sta je er eigenlijk niet bij stil. Er komt een gevoel over je dat die dingen vrij gemakkelijk gingen in die tijd of bij anderen.
Maar dan zoem je in en kijk je naar de film. Mozes leidde een groep mannen, vrouwen, kinderen en vee door een onbekende eindeloze woestijn heen. Zonder water, zonder koers en zonder vastigheid. Mozes werd door velen als buitenstaander gezien. Als je inzoemt op het verhaal, dan moet dit haast een onmogelijke opdracht zijn geweest. Muitende mannen, huilende vrouwen en kinderen en een blatende veestapel met dorst, hitte en koude. Naarmate de tijd verstreek, werden de mannen steeds ontevredener en Mozes begon ook zijn vertrouwen te verliezen omdat hij geen teken van God kreeg. .... wat een ellende !

Als je blijft hangen bij de heroïek van de grote verhalen uit de oudheid of de klassiekers, dan lijkt het allemaal heel romantisch. En dat geldt ook voor de selectieve beelden die we via de media krijgen over popstars, prof voetballers, machtige politici of andere zogenaamde geslaagde mensen. Wees bewust van deze illusie, want als je inzoemt, dan lijken deze levens erg veel op die van jou en mij .Inclusief alle kleine en grote problemen die we van moment tot moment ondervinden. Bijvoorbeeld bij het opvoeden van onze kinderen, het omgaan met onze partner, het onderhouden van vriendschappen, het opbouwen van een bedrijfje of het vinden van een geschikte opleiding of baan.

Stelling: De heroïek van anderen is een illusie. Kijk niet naar anderen maar probeer met vallen en weer opstaan, je eigen leven op jouw manier vorm te geven. Jouw leven is het enige wat je hebt en jouw leven is jouw klus op deze aarde.

Seed thoughts

Tekening Marleen © 2008

Als je hoofd wat leger wordt. (als je meer tijd in het ‘Hier en Nu’ doorbrengt) Dan ontstaat er ruimte voor iets anders. Ideeën en creativiteit - die niet uit je denken voortkomen- krijgen de kans zich te openbaren. Dit wordt in het boedhisme ‘Seed Thoughts’ genoemd. Gedachten, waarbij je op een of andere manier voelt, dat ze een diepere grond hebben.

De afgelopen weken kwamen er een aantal woorden/concepten boven drijven. Onder andere het thema ‘Echo’ en het concept ‘Midden in’.

Het thema ‘Echo’ kwam boven drijven. Het begon met het schilderij van Waterhouse (zie Column 14/15 dec) de Nimf echo die niet gehoord werd door Narcissus. In een gesprek zei iemand tegen mij, "ik wil geen 'echo' zijn, maar daadwerkelijk iets nieuws creëren'. In het boek ‘de helende stem van Loucas Berg' las ik over de echo in relatie tot de mantra en en tot slot tijdens een wandeling zei S. tegen mij 'mama hoor je de 'echo' in de bergen?' (vier keer echo!).
Het concept ‘Midden in' kwam bovendrijven . Als ik terug kijk valt het me op dat ik het concept ‘midden in’ de afgelopen week in mijn Columns gebruikte; ‘Midden in de Auvergne’ (Column 24 dec) en ‘Midden in de winter’ (Column 28 dec). De kinderen zongen in de auto het liedje ‘Midden in de winternacht’ , we keken naar het ballet ‘Midzomersnachtdroom ' van Mendelssohn ( een echte aanrader) en in de krant viel mijn oog op midwinteractiviteiten, die later ook nog spontaan door B. werden voorgelezen. (vijf keer ‘midden in’! )

Hoe werkt dit toch? Laat ik mijn hoofd er maar niet over breken., veel interessanter is het om een beetje te begrijpen wat deze zogenaamde ‘Seed Soughts’ mij te vertellen hebben. Ik weet het ook nog niet hoor! Het leuke is dat het zich –zonder mijn toedoen- zal openbaren.(wel moet ik in het 'Hier en Nu ' blijven, zodat het zichtbaar kan worden) Dus… gewoon maar kijken hoe de wereld zich ontvouwt !

Dementie en een vorm van acceptatie

schilderij: self-portraits by William Utermohlen chronicle his descent into dementia.

Op eerste kerstdag kondigde het echte verhaal zich bij de ‘Dans van de zalige geesten” van C.W. Gluck (arr). aan. Toeval bestaat niet A, hij is voor jou. http://nl.youtube.com/watch?v=OFoPzHJyH5o
(0 -11) Ik zal je wat vertelen over een heel mooi paar
(11-21) Luister goed het is niet fijn maar wel echt waar… echt waar……
(21-31) Ze kwamen uit Parijs, om op het platteland te rentenieren.

(31-41) Om daar met jagen, drinken, eten, samen feesten hun oude dag te vieren

(41-55 ) Toen kwam het onheil in hun leven
(55-1.04) O lieve man waar ben je toch gebleven
(1.04-1.25) Zijn blik werd leeg en alles werd vergeten
(1.25-1.47) Hij kijkt ons nu vertwijfeld aan en blijkt niets meer te weten.

(1.47-1.55) Oh schone ‘Jeugd’ geniet toch van het mooie leven, want het verval komt sneller dan je denkt
(1.55-2.16) Die knappe man kan haar nu niets meer geven. ‘t is enkel Zorg die zij nog aan hem schenkt

(2.16-2.38) De vrouw woont samen met haar ‘lege’ man, een duif, een hond, twee schapen en een fijne buur daar boven op die berg.
(2.38-3.02) En midden in de winter is het stil, verlaten in het kleine dorp, maar als je aanklopt aan de deur dan is het niet alleen maar erg
(3.02-3.40) Dan opent zij die vlot,
dan is het warm, we eten taart en drinken dan champagne.
Ze lijken dan te schikken in hun lot.

Kerstavond

Wij zijn nu midden in de Auvergne in het kerstverlichte stadje Riom. Zo meteen gaan we op zoek naar het kerstverhaal, op zoek naar de kribbe waar het ‘nieuw geboren kind’ in ligt. Dit kind staat symbool voor ons perspectief in het komende jaar.

Oriëntatie: wat is jouw perspectief ? (en zoek het niet buiten jezelf !)

‘Het boompje” van Loek Koopmans (uitgeverij Christophoor) geeft misschien wel het mooiste perspectief . Dank je Y. een prachtig boekje!
‘Het kleine boompje is niet gelukkig. Want het heeft geen zachte groene blaadjes, maar harde stekelige naaldjes. En hij wil graag net zo mooi zijn als de andere bomen. Met Kerstmis gaat ten slotte zijn wens in vervulling, maar anders dan hij verwacht had.’

Leuk om deze dagen voor te lezen aan je (klein) kinderen of als kraamcadeautje weg te geven voor het nieuwgeboren kerstkindje. mmmm….Jens - ons nieuwgeboren ‘kerst’ buurkindje- als we terug zijn krijg jij hem!

Een fijne Kerst allemaal !

Inzoemen

http://nl.youtube.com/watch?v=OFoPzHJyH5o

Nadat ik de cd ‘Aangenaam Barok’ acht keer had beluisterd, koos ik de ‘Dans van de zalige geesten” van C.W. Gluck (arr) uit. (vervolg op column van gisteren)Een prachtig muziekstuk met een Cello en een Piano. Hoe vaker ik er naar luisterde, hoe vaker ik het wilde horen. Om nog meer in te zoemen heb ik het stuk in 12 fragmenten geknipt. Bij die fragmenten heb ik de woorden en beelden die bij me opkwamen gekoppeld. Zo ontstond het volgende verhaal:

1: 0-11: Moet je nou eens horen wat ik heb gehoord. (cello)
2: 11-21 Je zult het niet geloven, maar het is echt waar..echt waar. (echo van melodie)
3: 21-41 Op een mooie dag liepen een man en een vrouw het bos in om bloemen te plukken en hout te zoeken. (het hout echo’t de bloemen )
4: 41-55 Ze kwamen bij een berg, er stak een harde wind op en blies hun omhoog. (kleine over elkaar heen rollende toonladder omhoog (cello)
5: 55-1.04 Ze rolden een donkere grot in. De vrouw viel in een gat en was ineens verdwenen.
6: 1.04-1.25Het is echt gebeurd….en lage klanken bevestigen haar verhaal en dit fragment eindigt met een stellige zekerheid.
7: 1.25-1.47 Het gaat over in enigszins angstige en dwingende cello klanken. Het is geen grapje zegt ze en knoop het goed in je oren: ‘ het bos zit vol gevaren’.
8: 1.47-1.55 Blijf luisteren, ik ben nog niet klaar het verhaal gaat nog verder.
9: 1.55- 2.16 Er is nooit meer iets van deze vrouw vernomen, ze is van de aardbodem verdwenen.
10:216- 2.38 weemoedige klanken ….. er klinkt licht verzet en ontsteltenis: deze vreselijke dingen gebeuren…. deze vreselijke dingen gebeuren …
11: 2.38-3.02 begrip: de wijsheid dringt door: dit is het lot van de mens. In de muziek klinkt een acceptatie en berusting.
12: 3.02-3.35 Samenvatting: het hele verhaal hoor je nog eens in 35 seconden, maar dan klinkt het in de verleden tijd. De angst en het verzet is er uit. Het eindigt met een zachte rollende klank van kleine stenen (piano), langzaam naar beneden, naar zijn einde.

De cello heeft de melodie en vertelt het verhaal de piano is ondersteunend. Misschien heb je deze cd wel in je rek staan. ‘Aangenaam Barok’, er zijn er misschien wel een miljoen van verkocht, een doodnormale cd, waar je dus zoveel in kan horen. Ik kan vast nog verder verfijnen. Misschien kan ik de essentie van dit verhaal wel in 1 fragment horen of zelfs in 1 streek van de cello. (zie Column van gisteren). Zou dat wellicht het geheim van een goede cellist zijn? Via klank ben ik nu weer bij het woord aangekomen. Klank is woord en woord is klank E. ….misschien kan ik mijn Columns ook wel componeren…..

Dit waren stappen op onbekend terrein… volg me maar! Ik heb er van genoten vandaag.

Oriëntatie: De mens is een scheppend wezen, ik kies klank en welke creërende vorm hoort bij jou? fotograferen, schilderen, beeldhouwen, dichten, tuinieren, koken, je huis mooi maken, bloemschikken, striptekenen, verhalen vertellen, schrijven etc.

De essentie zit in het detail

We leerden het vroeger op de middelbare school, deelverzamelingen. Wat vond ik dat moeilijk! Het heeft heel lang geduurd voordat ik begreep dat de deelverzameling een basis principe van de stoffelijke wereld is.

natuur : blaadjes – takken – stam - boom – bos
regendruppels - stroompje- beekje- rivier- zee

muziek: klank- instrumenten- ensembles- orkest

psychologie: individuele patronen- gezinspatronen- familiepatronen

geneeskunde: DNA- genen- lichaam- bevolkingsgroepen

enzovoort… alles is vanuit dit basisprincipe opgebouwd. Van rechts naar links elk bos bestaat uit bomen, elke boom bestaat uit een stam en takken en elke tak bestaat uit blaadjes. Elke zee komt voort uit rivieren, elke rivier komt voort uit beekjes, elk beekje komt voort uit stroompjes en elk stroompje komt voor uit regendruppels enzovoort … .

Ik kan mijzelf verliezen in de veelheid van dingen en door de bomen het bos niet meer zien. Wanneer ik de werkelijkheid wil leren kennen, is kennis van dit principe sterk vereenvoudigend. Wanneer ik inzoem op het kleinste detail, leer ik alles kennen wat binnen de grootste deelverzameling valt. Door stil te staan bij die ene klank, kan ik complexe orkesten leren kennen.

Mijn opleider zei afgelopen woensdag ‘Marleen je werkstuk is zeer volledig, er ontbreekt niets aan’ maar … en met deze frustratie wilde hij me weer verder helpen. ‘Je haalt er zoveel bij’. Ga de diepte in, die ene pennenstreek, dat ene woord, die ene klank die omvat alles. De essentie zit ‘m in het allerkleinste detail. Dank je wel B.

Ik ben weer in mijn oude patroon gestapt en heb weer van alles meegenomen naar Frankrijk. Mooie boeken, mooie muziek, diverse luister cd’s, tekenmateriaal, schrijfspullen en de laptop…….. ‘teveel…….’ echoot zijn stem in mijn hoofd. Mmmm….Laat ik deze vakantie eens naar 1 CD gaan luisteren of zal ik 1 lied uitkiezen of zal ik uit dit lied een fragment selecteren en zal ik uit dit fragment een instrument kiezen. Als ik buiten ben, zal ik komende week steeds hetzelfde plekje bij de rivier opzoeken en mij niet laten verleiden tot lange wandelingen en honderden perspectieven.

Aandacht voor het Hier en Nu

Ik zit nu achter mijn laptopje en luister naar het Requim van Durufle, de haard brand en als ik naar buiten kijk zie ik tegen de achtergrond van de bergen, de stromende rivier. Dank je wel lieve Opa en Oma dat we hier mogen verblijven. De entourage is perfect en het is verleidelijk om te denken dat dit de reden van mijn goede stemming is. Een van de grootste valkuilen in mijn leven. De buitenwereld bepaald niet of ik gelukkig ben. De volgende 2 strofes uit een van mijn gedichten komen nu bij me op.

het is
veel
dichter bij

het is
in jou
en mij

Geluk zit in je zelf’. Het klinkt als een cliché, maar als je het goed op je laat inwerken, is het een zeer wijze uitspraak. Geluk ontstaat wanneer je tevreden bent met jezelf en wanneer je accepteert hoe het leven is. (wat niet wil zeggen dat je stilstaat !). We zoeken het geluk meestal buiten onszelf en in de verandering. We denken eindelijk gelukkig te zullen zijn wanneer we die perfecte partner, die andere baan of dat mooie huis hebben, wanneer we de pijn kwijt zijn of dat felbegeerde kind krijgen. Al deze verlangens zijn legitiem en begrijpelijk maar leiden niet tot geluk. Ze zorgen ervoor dat we de aandacht naar de toekomst brengen en niet in het ‘Hier en Nu’ verblijven. Wanneer ik met mijn aandacht in de toekomst of in het verleden ben, dan leef ik niet. Het is er immers niet, het is een leven in mijn hoofd. Het enige wat er wel is, dat is het Hier en Nu! Wat is er toch zo moeilijk aan het ‘Hier en Nu’?

Geluk draait om aandacht in het Hier en Nu! Als je straks de kerstboodschappen gaat doen, doe dit dan met al je aandacht. Maak met al je aandacht het boodschappen lijstje, verzamel de artikelen stuk voor stuk, voel de producten in je handen, ruik de kerstbomen geur, luister naar de kersliedjes uit de luidsprekers en blijf even staan voor het meisje dat met haar viool ‘stille nacht’ speelt. Wanneer je niet wegvlucht naar alles wat anders zou moeten, dan is er in het ‘Hier en Nu” zoveel vreugde te (be) leven.

Vaag herinner ik mij een passage uit de bijbel ‘Het is makkelijker voor een kameel om door het oog van de naald te gaan, dan voor een mens het Koningrijk van God binnen te gaan’

Door te oefenen in het ‘Hier en Nu’ kun je het Koningrijk van God binnen gaan. (of gebruik jouw metafoor, wanneer je op God teveel negatieve projecties hebt ontwikkeld). Ook Mindfulness oefeningen, zijn oefeningen die gericht zijn op acceptatie en het ‘Hier en Nu’.

Stelling: oefenen in het ‘Hier en Nu’, is misschien wel de beste besteding van de kerstvakantie

---------------------------------------------------

Frankrijk

tentoonstelling Pieter Eisenga

Lieve pap je tentoonstelling was prachtig!

Ontwikkelen doen we samen

beeld: http://www.jokehamminga.com/ Ja … nachtwerk.... toch nog een Column voor morgen.
Gisteren heeft onze groep het getuigschrift gekregen van de opleiding Transpersoonlijke Therapie. Vier jaar lang hebben we leertherapie van onze opleiders mogen ontvangen. In deze leertherapie staat je eigen persoonlijke geschiedenis met je aangeleerde neuroses en patronen centraal. Leertherapie is een vorm van ervaringsleren en heeft het uitgangspunt dat je pas iemand kan helpen, wanneer je vergelijkbare processen hebt doorlopen. Daardoor kun je als therapeut voorleven. Landschapswerk in Portugal, is ook een onderdeel van de opleiding. Waar de opleiding vooral de pijnlijke kant van je persoonlijke geschiedenis aanpakt, is landschapswerk vooral gericht op het perspectief. We willen natuurlijk het liefst uitsluitend het perspectief, maar groei is alleen mogelijk wanneer we beidde kanten van de medaille bewerken. In mijn Columns vind je dit onderscheid ook terug. De Columns: ‘Vergelijken is giftig’, ‘Geen zin in school’ of ‘Schaamte’ gaan over Beperking en de Columns over ‘Verbinden’, ‘De vreugde van creëren’, ‘Het is er altijd’ en over Kunst en Muziek gaan over het perspectief.

Bij het afscheid begonnen we met een rondje waarbij de opleiders ons de hoogtepunten van onze ontwikkeling terug gaven. Hij begon zo: ”wat ik van jou heb geleerd……. “ . Want doordat ik jou heb leren kennen, kon ik mij zelf ook weer verder ontwikkelen. Doordat ik als Supervisor jou de weg heb kunnen wijzen, heb ik ook mijzelf de weg weer kunnen wijzen.

Als opleider en therapeut ben je zelf minstens zo hard bezig met je ontwikkeling als je studenten en cliënten. Je loopt een eind voorop en je weet daar dus de weg. Om weer nieuwe stappen te kunnen zetten -op nog onbekend terrein- heeft de therapeut de cliënten weer nodig.

Prachtig! Ontwikkelen en groeien is een gelijkwaardig proces en is vooral mogelijk via het contact met de ander.

Beste lezers, morgen ga ik met mijn gezin een weekje naar Frankrijk. Als ik ergens kan inloggen schrijf ik de komende week nog een paar Columns. Niets zo inspirerend als de Kerst waarin het 'nieuw geboren kind' symbool staat voor het perspectief! Alvast Fijne kerstdagen. (enne… het hoeft echt niet alleen maar gezellig te zijn hoor! … dat is een illusie; de beperking en het perspectief wisselen zich ook rond de kersttijd gewoon af)

Verbinden

Een heel mens worden, is in de kern een proces van verbinden. Als je alles los ziet om je heen, is het van belang om alle onderdelen weer aan elkaar te verbinden. Aanstaande vrijdag heeft mijn vader de opening van zijn expositie ‘in eigen huis’ in de Grote Kerk in Emmen. (16.30 welkom).Deze expositie is voor mij bijzonder, omdat er bij een aantal van zijn schilderijen een gedicht van mij komt te hangen. Dit is voor mij een vorm van verbinden; een verbinding tussen mij en mijn vader.

Misschien is het hele leven wel een proces van verbinden, op alle mogelijke manieren de dingen om je heen met elkaar in verband brengen.

Verbinden © (klik op gedicht)

Loslaten en Vertrouwen

Foto: http://www.elsteege.nl/map/map-31b.jpg

In Februari en Maart beginnen de nieuwe cursussen Mindfulness weer. De afgelopen weken stond in het teken van het vinden van een geschikte ruimte. Dat is niet eenvoudig want er zijn zoveel voorwaarden waaraan deze moet voldoen: is de ruimte aangenaam, is hij warm, is hij niet te duur, is hij groot genoeg, ligt hij centraal, is de juiste avond vrij etc.

Ik had een locatie op het oog, maar er waren een aantal ‘onoverkomelijke’ problemen. Ik was hier geheel en al in verstrikt geraakt en het vraagstuk eiste al mijn aandacht op. Gisteren nam ik het belangrijk besluit om het eens anders te gaan doen. In plaats van er in mijn eentje over te gaan piekeren, besloot ik ‘het vraagstuk los te laten en over te dragen”…. aan wie of wat mag jij naar eigen smaak invullen: het Universum?, God?, Moeder Aarde?, het AL? De noemer maakt niet uit, want in de kern komt het allemaal op hetzelfde neer. Het draait om die andere kracht, dan de kracht van mijn Wil en EGO, zoals beschreven in de Column van 9 december.

In mijn oude patroon kan ik mij door een moeilijk vraagstuk geheel en al in beslag laten nemen en misschien herken je dit patroon wel. Je wilt iets en vervolgens moet je dat gaan regelen; en in dat proces wordt je hele bewustzijn er (bijna obsessief) door in beslag genomen. Net als in de Column van 7 november worden we weer de kikker, gevangen in de kikkerpoel.

Door het gisteravond los te laten, voelde ik mij van het vraagstuk verlost en ik vertrouwde er op dat het goed zou komen. De volgende ochtend kwam de oplossing bij het ontwaken als vanzelf mijn bewustzijn binnen.

Experiment: Probeer dit vandaag ook eens uit. Welk onoplosbaar vraagstuk ligt zwaar op jouw maag? Op je werk, of met je kinderen of in je vriendenkring. Laat het los, draag het over, vertrouw er op dat het goed komt en ga met iets anders aan de gang.

Stelling: Vertrouwen is een wonderlijke kracht
Stelling: Elk probleem draagt de oplossing in zich.
Stelling: Je hoeft het niet alleen te doen

Verhaal, beeld en geluid verbinden

Het schilderij van Waterhouse over Narcissus en Echo blijft me intrigeren.(zie foto bij Column van gisteren) Voor de kerstvakantie ga ik in de bieb op zoek naar het boek.

Bekijk de foto hieronder en ga eens met me mee...de mooie jongeman Narcissus is een krijger en hij bevindt zich in een verlaten bos. In het bos hoort hij de geluiden van de vogels, het ruisen van de wind en het kabbelende water. Wanneer hij wat water uit de beek wil drinken ziet hij zijn eigen gelaat en wordt er verliefd op. Hij is zo van zichzelf verguld, dat hij zijn blik er niet meer van af kan wenden. In datzelfde bos wandelt de nimf Echo. Omdat ze teveel praatte, heeft Hedra haar stem afgenomen. Echo is nog slechts in staat om de geluiden van anderen na te maken. Echo is verliefd op Narcissus, maar ze kan hem dat niet vertellen. Wanneer Narcissus een geluid maakt, hoort hij een echo. Hij kijkt op, wil een gesprek beginnen en roept 'wie is daar?' als antwoord klinkt slechts de echo 'wie is daar?' hij ziet niemand, zijn vragen kaatsen enkel terug.

Wanneer Waterhouse van het Klassieke verhaal een Beeld kan maken, kunnen er ook weer klanken bij gemaakt worden. De lage tonen vormen de stem van Narcissus en deze worden direct gevolgd door hoge Echo tonen.

Lekker improviseren op de piano en maar eens kijken welke klanken er bij dit beeld boven water komen. Van Verhaal… naar Beeld… naar Klank

oriëntatie: Wist je dat je -ongeacht je leeftijd- altijd kunt besluiten om een muziekinstrument te gaan bespelen? wat dacht je van cello, viool, piano of zang? Is dit stiekem je droom, maar had je jezelf al af geserveerd als te oud of niet-muzikaal? Laat al je opvattingen los en oriënteer je eens opnieuw!

het hele verhaal: http://nl.wikipedia.org/wiki/Narcissus

Twee werelden

Vanochtend heb ik de indrukwekkende expositie ‘Betoverd door vrouwen’ van J.W. Waterhouse in het Groninger Museum bezocht. Waterhouse zocht zijn inspiratie o.a in de klassieke oudheid en in de Britse literatuur van Shakespeare tot de romantische dichters van de 19e eeuw als Keats, Shelley en Tennyson.

Op deze afbeelding zie je de nimf Echo, die een spreekverbod kreeg omdat ze te veel praatte. Ze kan slechts nog de woorden van anderen herhalen. Op de grond ligt Narcissus, die geobsedeerd raakt door zijn eigen spiegelbeeld. Echo probeert contact te maken met Narcissus, maar dit lukt niet. Alsof er twee werelden zijn, leven ze langs elkaar heen.

Alle schilderijen van Waterhouse hebben een sprookjesachtige sfeer en mysterieuze vrouwen spelen vaak de hoofdrol. Waterhouse heeft deze archetypische verhalen uit de klassieke oudheid gebruikt om er beelden bij te maken. Bij Waterhouse is het beeld voortgekomen uit het woord. De klassieke thema’s draaien hoofdzakelijk om de schoonheid van de vrouw, de kracht van de man, list, liefde en jaloezie.

Wat hebben deze thema's met mij te maken?, waarom kies ik juist deze afbeelding? praat ik wellicht ook te veel? door Waterhouse kom je even in een andere wereld. Een wereld die er altijd is, maar waarvan we ons meestal niet bewust zijn omdat we totaal in beslag worden genomen door de dag-dagelijkse dingen. Via de ‘schone kunsten’ kun je met het mysterie in contact komen. De 'schone kunsten' vormen het voertuig naar de andere wereld. Wanneer ik mij geheel en al in de schilderijen verdiep, komt mijn leven heel even in een ander daglicht te staan, dood en leven krijgen een andere dimensie, verleden en toekomst bestaat niet meer en de beelden zijn op een of andere manier met mij verbonden.

Maar dan sta ik weer buiten op de brug bij het museum. De mystiek is weer ver weg. Was het er wel? heb ik me het verbeeld? De zondagmiddag gebruik ik om met mijn zonen hun stoere vader aan te moedigen bij een mountainbike wedstrijd. (achtste !) Twee verschillende werelden die wel verenigd zijn, maar nog niet voor mij.

Vergelijken is giftig

In mijn huis probeer ik het vergelijken uit te bannen. We zijn niet gelijk en zullen dat ook nooit worden. Wel zijn we gelijkwaardig en dat is iets heel anders. Je hoort het ze vast wel zeggen: “Als ik om 8 uur naar bed moet, dan moet hij dat ook’ of ‘hij heeft net een half uur op de Nintendo gezeten, dan mag ik dat nu ook’. Het gaat niet om hem, het gaat om jou is steevast mijn antwoord en vervolgens ga ik uitleg geven over mijn aanpak naar hem toe.

Uitgaan van gelijke monniken, gelijke kappen, kan een rigide opvoedingsmethode worden. Opvoeden is maatwerk. Wanneer je meegaat in deze gelijkheidswens van kinderen, geef je jouw kind onbewust het beeld mee dat we allemaal gelijk zijn. Daarmee stimuleer je het proces van vergelijken. Kijken naar anderen en je vergelijken met anderen is de bron van veel ellende en wat er uit voort komt is jaloezie, onvrede, onzekerheid, arrogantie, pesten, uitsluiten etc.

Wat gebeurt er eigenlijk als we onszelf vergelijken met anderen. Dat betekent dat we onze ‘Gouden standaard’ buiten onszelf gaan plaatsen. Hoe wij ‘zouden moeten’ zijn, wordt afgeleid van hoe anderen zijn.

Drijfzand…., je kunt alleen maar zijn zoals jij bent. Jij bent jouw eigen Gouden standaard. Het is misschien wel de grootste uitdaging van je leven om (weer) te ontdekken wie jij bent en dat in de wereld (durven) te zetten. Neem jezelf als maatstaf met al je mogelijkheden en moeilijkheden. Dat is de enige ondergrond waar je stevig op kunt bouwen. (Denk maar aanhet sprookje van de drie biggetjes)

Lieve moeders, wij hebben hier weer een belangrijke taak voor de wereld van morgen. Maar eerst moeten we er zelf natuurlijk mee ophouden, want we leven als ouders onze kinderen voor.

Experiment: hoe doe jij dat in jouw gezin, met vergelijken en heb het er eens over met kids en partner.

Stelling: koers op jezelf, jouw gouden standaard die is binnen

De meerwaarde van samen mediteren

Schilderij: Piet Eisenga ©. Gisteravond was er een klein groepje deelnemers bij de Mindfulness in Plaza Sportiva en na afloop zei een van hen: ’de oefeningen waren heel intensief, in tegenstelling tot vorige week’. Toen ik vroeg hoe dat kwam zei hij: ‘Jij was veel rustiger’. Dank voor je feedback, dat geeft mij weer het volgende inzicht. Als ik zelf intensief mee doe met de aandachts-oefeningen en niet met mijn gedachten afdwaal, ondersteun ik de deelnemers in het uitvoeren van de oefeningen.

Stelling: we zijn veel sterker met elkaar verbonden dan we meestal aannemen. Zelfs bij de afwezigheid van mondelinge communicatie is er –op een of andere manier- wel contact.

Weer zin in school

(vervolg Column dinsdag 25 november) Ik ben blij, O. gaat weer met plezier naar school! Een gesprekje met Juf doet wonderen. O. is gehoord, hij kreeg de vrijheid om zijn perspectief over school te vertellen en Juf begreep het. Ze begreep dat het niet altijd leuk is op school en zeker in groep 3, waar je allemaal werkjes moet doen. En vervolgens samen zoeken naar de oplossing zodat het wel weer leuk is op school. Toen ik ‘s middags aan O. vroeg hoe het gesprekje met Juf was geweest, gaf hij aan dat dit tussen hem en juf was en dat mama dit niet allemaal hoefde te weten.

Gehoord worden, serieus genomen worden en begrepen worden lijken genoeg om een dergelijk probleem aan te pakken. (dank je wel juf , wat pak je dit mooi aan)
enne... dit geldt natuurlijk niet alleen voor kinderen.

Stelling: Echt luisteren naar kinderen, ze proberen te begrijpen, te accepteren en verantwoordelijkheid te geven is vaak voldoende om problemen aan te pakken.

Het is er altijd

‘Ik ben wel gekomen, maar ik heb eigenlijk niks vandaag’, hoor ik mijn cliënten wel eens zeggen. Hoe kan er nou niks zijn?, want alles wat er is, is er namelijk altijd. (verleden en toekomst zijn een illusie )En wat er is, is eindeloos. Maar vaak is het verborgen onder dikke mist, het openbaart zich slechts als jij er voor open staat.

Ontwaken (klik op gedicht)

Zelf doen versus Overgave

Na wat zitten staren gaan mijn gedachten terug naar een landschapsmeditatie in de bergen van Portugal. Ik kreeg destijds van de cursusleider een onmogelijke opdracht. In één middag moest ik langs een groot meer lopen, waarbij mijn rechtervoet bij elke stap de waterkant moest raken. Onmogelijk?? , Marleen vindt niets onmogelijk ze denkt dat ze alles wel kan. Vol goede moed ging ik op weg en ik was er van overtuigd dat de opdracht zou lukken. Mijn opleider wilde mij daadwerkelijk laten ervaren dat er dingen waren die ik niet op mijn eigen kracht kan doen. Na een paar uur gooide ik het bijltje er bij neer en kwam tot het besef dat ik er geen zin in had om deze rottige opdracht verder uit te voeren. De conclusie onmogelijk had ik helaas niet getrokken.

Hier moet ik nu aan denken en nog steeds geloof ik dat ik alles kan en vind ik het heel moeilijk om me over te geven aan wie of wat dan ook. 'Ik kan het zelf wel en daarbij heb ik niemand nodig' is nog steeds mijn stellige overtuiging. Ik blijf voorlopig in mijn superieure wilskracht geloven, gekenmerkt door zelf doen, plannen, controleren en onafhankelijk zijn.

Deze eigenschappen worden in onze samenleving gecultiveerd en je zult het vast bij jezelf herkennen. Onafhankelijkheid staat in de maatschappij hoog in het vaandel, maar hoort dit eigenlijk wel bij de relatie tussen mensen onderling en tussen mens en universum? De cyclus van de mens begint en eindigt in afhankelijkheid. Weer zo'n 'Copernicus geval', Misschien is afhankelijk kunnen zijn juist wel de uitdaging. Denk eens aan alle heftige gevoelens zoals: schuldgevoel, je overbodig voelen, onzekerheid, schaamte, en ongemak die er allemaal voorbij komen wanneer je afhankelijk bent van anderen.

Kan ik hierover wellicht in de sprookjes wat wijsheid vinden? In alle sprookjes zijn de hoofdpersonen zeer moedig, maar op eigen krachten worden de opdrachten niet volbracht. Vaak krijgt de hoofdpersoon hulp van een wijs oud heksje, een bedelend oud mannetje een toverstokje of andere tovenarij. Uitsluitend wanneer ze de hulp van 'iets' of 'iemand anders' aanvaarden krijgen ze de onmogelijke opdrachten voor elkaar.

De hulp van iets anders? wat vaag.. wat dan.. wie dan? Ja, het is moeilijk om te vertrouwen op iets anders, iets wat we niet kennen of begrijpen. Dus... als ik alles in mijn eigen hand wil houden, is er een immense kracht, waar ik geen gebruik van kan maken.

Waarheid bestaat niet

Foto: http://www.baso.be/afb_nieuws/ruzie.jpg
In mijn praktijk kom ik het thema machtsstrijd vaak tegen. Problemen tussen partners, maar ook tussen collega’s of vrienden spelen zich vaak af rondom de vraag ‘wie heeft er gelijk’. Bij sommige Partners is deze strijd zo hevig, dat het hele contact zich rondom deze vraag afspeelt. De relatie wordt gekenmerkt door machtsstrijd en dat is voor niemand bevredigend. Het kost veel energie om steeds 'je gelijk' te moeten halen en deze energie zou je ook op een veel prettigere manier in het contact kunnen steken. Bijvoorbeeld door te proberen de ander in zijn visie te begrijpen.

De oorzaak van dit veel voorkomend conflict berust op een misverstand. We denken dat er zoiets bestaat als objectieve waarheid. Maar objectieve waarheid bestaat niet, waarheid is relatief. Relatief wil zeggen dat iets niet op zichzelf staat, maar afgeleid is van iets anders. Waarheid is Afhankelijk van het bewustzijn van de 'ziener'. Hoe de wereld er uit ziet, heeft enkel en alleen te maken met hoe deze persoon naar de wereld kijkt. Deze wijsheid vormt de kern van de Kwantum Theorie en in de populaire documentaire ‘What the bleeb do we know’, wordt dit heel mooi zichtbaar gemaakt.

De manier waarop jij en ik naar de wereld kijken is afhankelijk van je opvoeding, je ervaringen, je groei, je ontwikkeling en daarmee je bewustzijnsnivo. Als je meer bewustzijn ontwikkelt, (bijvoorbeeld via Mindfulness of therapie), dan verandert jouw kijk op de buitenwereld en verandert jouw waarheid. Een bekende boeddhistische uitdrukking luidt: 'niets is waar en alles is waar"

Wanneer je dichter bij de waarheid wilt komen, is het beter je 'sparring partner' te leren kennen, dan je blind te staren op de gebeurtenis an sich. Net als bij Copernicus vraagt dit om een totale omwenteling in je denken. Copernicus, kwam er achter dat het niet de zon was die om de aarde draaide, maar de aarde om de zon.

Experiment: onderzoek vandaag eens in hoeverre de ruzies en conflicten om je heen met ‘gelijk willen hebben’ te maken hebben.

Stelling 1: Waarheid is niet objectief en strijden om ‘het gelijk’ is zinloos en zonde van je tijd.
Stelling 2: Veel zinvoller is het om de ander te begrijpen
Stelling 3: Wat een opluchting kan ik ervaren en wat een verdieping kan er ontstaan, als ik geen gelijk hoef te hebben.


En tot slot hoef ik met deze Column ook geen gelijk te hebben... enkel begrp is voldoende

Zorg voor de ziel;afleiding versus essentie

Dit weekend naar de Dom in Utrecht geweest. (zie Column 23 november) Mijn bezoek aan de expositie van Henk Pietersma werd tot mijn verrassing omlijst door het traditionele zaterdagmiddagconcert (tip: iedere zaterdagmiddag is er om 15.30 een vrij toegankelijk concert in de Dom).

Mijn Column gaat niet over de expositie, maar over het boek 'Zorg voor de Ziel' van Thomas Moore, welke ik voor de lange treinreis naar Utrecht had uitgekozen. Een zeer interessant, maar moeilijk boek. Moore kijkt vanuit een mythisch wereldbeeld naar de ziel. Hij gaat er vanuit dat de ontwikkeling van de ziel de meest essentiële taak van menselijk leven is. Dat klinkt wellicht eenvoudig, maar -net als Gods wegen- is de ziel ondoorgrondelijk. Als mens kunnen we de ziel nauwelijks begrijpen. De ziel kent geen woorden maar communiceert op een cryptische manier via beelden en metaforen, ook houdt hij er nog eens een ander waarden en normen stelsel op na. Waar we bijvoorbeeld in de wereld niks willen weten van zwaarmoedigheid, zegt Moore dat juist die gevoelens vernieuwing brengen en wijst hij ons op Saturnus. Waar wij als samenleving de emotie jaloezie in de schaduw hebben gezet is dit voor de ziel een transformerende kracht en haalt hij Hera aan, de jaloerse echtgenote van Zeus. Waar wij als samenleving macht afkeuren, zoekt de ziel, net als Zeus, zijn eigen macht om zijn werk te doen.

Zoveel mystiek en ‘niet-weten’ maakten me wat somber en toen ik uit de 'stille Dom' de stad in liep, gonsde het van de Sint-inkopen. Een gevoel van zinloosheid bekroop mij. Onwillekeurig vroeg ik mij af of deze drukte nog enig verband had met ‘zorg voor de ziel’. Ik zat er over na te denken en de boeddhistische duiding - the innocence - kwam boven drijven. Als we maar doorgaan met de waan van de dag en onszelf niet tot stoppen brengen, kunnen we ons hele leven bezig zijn met AFLEIDING zoals: poetsen, stofzuigen, wasjes draaien, kleren kopen, geld verdienen, feestjes aflopen, naar de sportschool, klusjes in huis, vakanties vieren, tv kijken etc.
De ESSENTIE, zorgen voor de ziel vraagt om andere activiteiten, zoals het opzoeken van de stilte, het horen van de vogels, het bekijken van kunstwerken, de herinnering van dromen, het lezen van sprookjes, mythen of bijbelteksten, stil gaan staan bij gevoelens, het maken van klank, het luisteren naar muziek, kijken naar de natuur, aandacht hebben voor je ademhaling, het maken van poëzie en het leren kennen van al wat is.

Stelling: Wanneer je contact wil maken met je ziel, moet je de meute achter je laten. Verlaat het conventionele pad en zet je stappen op een nieuw terrein.

Experiment: kijk vandaag eens hoeveel tijd je besteed aan de zorg voor je ziel?

Er is een BLOG over Thomas Moore.http://barque.blogspot.com/

Ademruimte

Terwijl ik mij op de column van vandaag zit te beraden, merk ik dat mijn aandacht overal heen vliegt. Ik word me er van bewust dat ik momenteel geen controle heb over mijn aandacht. Ik voel me een speelbal van mijn gedachten. Dit herken je vast wel. Op het moment dat je hier bewust van bent, kun je via een eenvoudige oefening weer meester worden over je aandacht. Deze oefening van Edel Maex (mindfulness) heet ademruimte en kost drie minuten van je tijd. Hij bestaat uit de volgende zes stappen.


Stap 1 : STOPPEN ( besluit dat je de komende drie minuten gaat STOPPEN met waar je mee bezig bent.)
Stap 2 : Ga zitten ( Breng je aandacht naar binnen, sluit zo mogelijk even je ogen en stel je zelf de volgende drie vragen) .
Stap 3: Vraag 1: ‘Hoe gaat het met mij’ (1 minuut)
Stap 4: Vraag 2: ‘Hoe adem ik’ (1 minuut)
Stap 5: Vraag 3: ‘Wat kan ik voelen in mijn lichaam.(1 minuut)
Stap 6. Ga weer verder met je activiteiten

Bij deze oefening is het belangrijke dat je een open en niet oordelende houding aan neemt. Bij vraag 1 oriënteer je je in alle eerlijkheid op je binnenwereld en bepaal je hoe het met je gaat. Bij vraag 2 ga je 1 minuut bij je ademhaling ‘zitten’ en kijk je als een niet oordelende toeschouwer naar je ademhaling. Bij vraag 3 volg je 1 minuut lang je gevoel; bijvoorbeeld mijn voeten zijn koud, mijn knie drukt op de stoel, mijn hoofd bonst, mijn hart klopt etc. De drie minuten zijn om en je bent weer bij jezelf.

Experiment voor vandaag: Probeer dit een paar keer uit vandaag en word je bewust van het effect.

De open houding van het kind

Gisteravond was er de afsluiting van de tweede Mindfulness groep. Dankjullie wel lieve deelnemers het was weer mooi! In februari beginnen er weer nieuwe groepen. (Klik op het uiltje rechts en ga naar agenda op de website)

Bij de boekbespreking van Edel Maex gisteravond, stonden we stil bij onze levenshouding. We leven in een samenleving waarin de houding gedomineerd wordt door maakbaarheid en controle. We plannen alles tot in de puntjes, op het werk, op school en vaak ook nog in onze vrije tijd. Ik ben me er inmiddels bewust van dat te veel planning en controle bij mij tot zwaarmoedigheid leidt. Ik voel me dan gevangen! en misschien herken je dit wel.

Edel Maex zet hier een andere houding tegenover. Hij spreekt over een Open houding, waarin je vol verwachting kijkt hoe het leven zich ontvouwt. Denk maar eens aan de openheid en de verwondering waarmee het Kind de wereld inkijkt. Het kind rent vrolijk achter een vlinder aan, dan wordt zijn aandacht getrokken door een stapel mooie stenen en als hij er op zijn hurken bij gaat zitten springt er een kikker uit die hij naar de vijver volgt en dan valt zijn oog op de prachtige waterlelies. Dit zijn universele authentieke beelden die bijvoorbeeld in sprookjestherapie de ruimte krijgen en vaak naar boven komen. Deze open houding - vol van verwachting, mogelijkheden en creativiteit- zijn wij als volwassenen kwijt geraakt. Volgens Carl Jung staat het kind veel dichter bij zijn authenticiteit dan de volwassenen en diep van binnen verlangen we allemaal naar onze ware aard. Dit kind in ons dat leeft nog wel, maar krijgt van de serieuze volwassene vaak nauwelijks bestaansrecht. Ik kan als volwassene dit kind in mij weer serieus gaan nemen en meer ruimte geven, waardoor ik meer mijzelf word.

Experiment: Geef je kind vandaag wat ruimte en doe eens kinderlijk, bijvoorbeeld tijdens die doodserieuze vergadering van zometeen.

Stelling: dat kind van vroeger lijkt veel meer op jou dan degene die je nu als volwassene bent.
Stelling: geef het kind in jou de ruimte om te leven.

Groeimodel (klik op plaatje)