woensdag 22 juli 2009

Beproeving


Beproeving: Odyssee Homerus

Ondanks betere dagen is de interne veldslag nog niet geleverd. Een onbekend dames T-shirtje bij de schone was…. mailtjes die voorbij komen waarin de geliefden hun nieuwe tafel uitzoeken…. En de rest van de details bespaar ik jullie.

Au…. Op dat moment ga ik er even in en mijn hart bloed, maar tegelijkertijd ben ik in staat me af te vragen waarom deze dingen gebeuren. Waarom moet ik – steeds druppelsgewijs- met deze krenking geconfronteerd worden? …. omdat het interne gevecht alleen geleverd kan worden door pijn ….. Omdat je via hartenpijn tot het juiste inzicht kunt komen. (Y, misschien is dit wel het antwoord op jouw prangende vraag waar het lijden in deze wereld voor nodig is).

Wat kan ik doen op een moment dat het zo pijnlijk is? En ik zoek in mijn hoofd naar mensen die mij in de geschiedenis zijn voorgegaan. En ik denk aan Jezus. Wat deed hij? Jezus (archetype) die het onmogelijke meemaakte, deed het ons voor.. ik zal de bijbel er weer eens op naslaan.
Maar gisteren moest ik het met Mindfulness doen. Ik besloot om even op bed te gaan liggen. Ik ben gaan ademen en voelen en weer vanuit die gulden midden weg. Niet weglopen bij het gevoel ( daarmee stel je de verwerking alleen maar uit en wordt de lijdensweg langer) Er ook niet helemaal in gaan zitten, want dan verdrink je in de emotie en zie je de werkelijkheid niet meer.
Nee… kijken, ademen en voelen en dan gebeurt er wat. Als je de pijn echt aangaat, verandert het perspectief en begin je de werkelijkheid te zien.

De Zen boedhist Genpho Roshi spreekt over twee treinsporen. Wanneer je naar de situatie blijft kijken vanuit het gangbare spoor, dan blijf je in de circel van het lijden zitten. In deze Circel van onwetendheid blijven vreugde en verdriet zich continue afwisselen. Om uit deze circel te ontsnappen moet je overstappen op een andere trein. Dan reis je met de trein van Big Mind.en Big Heart en vanuit deze trein zie je de werkelijkheid.

Ook al snap je het niet helemaal …verwerp het niet… maar laat het op je inwerken. Toen Genpho Roshi dit verhaal in Januari op Ameland vertelde, snapte ik het ook niet helemaal. Maar nu begin ik het te begrijpen.