http://www.onzetipi.nl/blog/ Het is bijna 2 uur in de nacht en starend in het donker ben ik me er pijnlijk van bewust dat ik het dierbaarste van mijn leven dreig te vrliezen. Als het al niet te laat is. Het zou niet eerlijk zijn om te stoppen met de weblog, juist nu het moeilijk wordt. Moeilijkheden stop ik het liefst in de doofpot, maar Ik zal voorgaan. Ik troost me met de gedachte dat de meeste lezers op vakantie zijn. Ik hoop dat jullie begrip hebben voor het ontbreken van de ware toedracht. Pas mijn verhaal maar toe op het probleem dat momenteel bij jou actueel is, dan heb je wat aan deze Column.
Na een jaar of vier, komt dan eindelijk mijn vage hardnekkige droom tot werkelijkheid. "het inslikken van mijn beide ringen en de opmerking 'Dirk het is echt waar'... Ik heb aan deze vage signalen geen gehoor gegeven en het onderbewuste zal in dat geval met harder geschut aankomen, was steevast de waarschuwing van mijn opleider. En kennelijk heb ik dat harde geschut nodig om in actie te komen!
Ik voel me een slachtoffer, maar in hoeverre zijn daders geen slachtoffers en slachtoffers geen daders. Tegelijkertijd ben ik ook dader, dader dat ik het zo ver heb laten komen. Uiteindelijk is er misschien wel geen verschil tussen daders en slachtoffers. Zeker vanuit onwetendheid zijn we vaak daders, zonder dat we ons er van bewust zijn.
Ik balanceer momenteel op een koord en het is moeilijk om in zulke roerige tijden bij mezelf te blijven en me niet te verliezen in allerlei emoties en doem scenario's . Mindfulness komt nu goed van pas. Er naar kijken, er in ademen, alle gedachten en emoties bij tijd en wijle bestaansrecht geven, mezelf begrijpen, de ander begrijpen, de focus op mijn hart i.t.t. mijn hoofd. ....
Dank jullie wel lieve vrienden (en lezers) voor het medeleven en het luisterend oor, wat ik in deze tijd zo nodig heb.
Naast Liefde kan ik mijn huisje bouwen op Vertrouwen.... er op vertrouwen dat, wat gebeurd de bedoeling is. Wat dat ook is.
