schilderij: http://pauldrissen.nl/ Ook deze week komt weer tot een einde. Ik heb veel gepraat met hem, met vrienden en familie. Wat er de afgelopen weken gebeurd is, kan de afgelopen vijftien jaar niet kapot maken. Altijd heb ik gezegd dat ik de beste man van de wereld heb en dat verandert niet. Die vijftien jaar staan op zichzelf; ik ben vijftien jaar samen geweest met een geweldige, lieve, zorgzame man en vader en daar ben ik dankbaar voor. Er waren werkpunten binnen onze relatie en onze levens liepen uit elkaar, maar in mijn ogen is zijn move veel te rigoureus. Ik geloof in een oplossing – overigens wel met een zeer stevig open gevecht - binnen onze relatie. Dat is mijn perspectief op de zaak. Maar die mogelijkheid ziet hij niet, zijn perspectief is anders en alle perspectieven zijn even waar en even legitiem. (Dit belangrijke inzicht beschreef ik al in de blog van 19 Juli ) Onze intieme wegen scheiden, maar we zullen in vriendschap verder gaan.
Morgen ga ik met C. een week naar Portugal en gaan we bij mijn opleiders een Kunstcursus volgen. Daar heb ik erg veel zin in. Mijn thema zal ongetwijfeld loslaten zijn en ik ben benieuwd op welke wijze ik dat via beelden, klanken, kleuren of teksten kan vormgeven.. Het zal me helpen weer een stukje verder te komen. Als het lukt komen er nog wel wat 'kunstblogjes'…de komende week, want ook weblogjes zijn kleine kunstwerkjes!
Een goede week lieve mensen ....
