Illustratie in kleur van Rick Nease waarmee de twee hersenhelften worden uitgebeeld: creativiteit aan de rechterkant en logica aan de linkerkant ©BELGA_MAXPPP_Rick
Wanneer twee mensen iets samen gaan doen, komen de spelregels direct aan de orde. Bijvoorbeeld, wie begint er, wat gaan we precies doen, hoeveel tijd trekken we er voor uit, wanneer gaan we dat doen, wat is precies de bedoeling, wie heeft de regie etc. Met andere woorden de setting staat vast of wordt direct vastgelegd.
Als ik hier eens even over nadenk, dan komen de volgende woorden in mij op: beperking, saai, routine, planning, voorspelbaar en efficiëntie. Wat hier óntbreekt is enthousiasme, spontaniteit, mogelijkheden, verrassing en openheid.(vrouwelijke eigenschappen ?)
Tijdens mijn opleiding vormde de eerste vraag: ‘Hoe gaat het met jou.’, de enige structuur. De hele opleidingsdag werd rondom deze vraag opgebouwd en vanuit deze vraag kon er werkelijk van alles ontstaan. Dit doet mij denken aan mijn laatste Mindfulness groep. Toen ik aan een deelnemer vroeg hoe ze zich voelde antwoordde ze” Fantastisch, ik ben blij en ik barst van de energie” Toen ik aan haar vroeg “wat zou je nu het liefst willen doen?
antwoordde ze spontaan en direct “Ik zou willen DANSEN’.
….we deden de stoelen aan de kant en we gingen dansen….
Dit was wat de situatie vroeg, maar ik durfde het (nog) niet. En de opvattingen die me tegenhielden hadden direct met de inperking van de setting te maken :‘we doen toch Mindfulness en het is toch geen dansles’ en ‘hoe moet dit dansen dan vorm krijgen, hoe gaan we dat dan doen? “ Met andere woorden: de setting die we gekozen hebben moet gehandhaafd worden en als we iets buiten de afgesproken setting gaan doen, ontstaat er bij mij onzekerheid. Ik heb dit nog nooit met een groep gedaan en ik weet niet hoe de setting er dan uit moet zien. Dus besluit ik er vanaf te zien.
Mijn spontaniteit en creativiteit worden dus ernstig belemmerd door de rigiditeit van de setting. En met de setting en de onderlinge verwachtingen wordt alles dichtgetimmerd en elke spontaniteit en vreugde wordt in de kiem gesmoord! Vaak functioneren we als robotjes binnen een setting en we doen precies wat er van ons verwacht wordt.
Als ik hier eens even over nadenk, dan komen de volgende woorden in mij op: beperking, saai, routine, planning, voorspelbaar en efficiëntie. Wat hier óntbreekt is enthousiasme, spontaniteit, mogelijkheden, verrassing en openheid.(vrouwelijke eigenschappen ?)
Tijdens mijn opleiding vormde de eerste vraag: ‘Hoe gaat het met jou.’, de enige structuur. De hele opleidingsdag werd rondom deze vraag opgebouwd en vanuit deze vraag kon er werkelijk van alles ontstaan. Dit doet mij denken aan mijn laatste Mindfulness groep. Toen ik aan een deelnemer vroeg hoe ze zich voelde antwoordde ze” Fantastisch, ik ben blij en ik barst van de energie” Toen ik aan haar vroeg “wat zou je nu het liefst willen doen?
antwoordde ze spontaan en direct “Ik zou willen DANSEN’.
….we deden de stoelen aan de kant en we gingen dansen….
Dit was wat de situatie vroeg, maar ik durfde het (nog) niet. En de opvattingen die me tegenhielden hadden direct met de inperking van de setting te maken :‘we doen toch Mindfulness en het is toch geen dansles’ en ‘hoe moet dit dansen dan vorm krijgen, hoe gaan we dat dan doen? “ Met andere woorden: de setting die we gekozen hebben moet gehandhaafd worden en als we iets buiten de afgesproken setting gaan doen, ontstaat er bij mij onzekerheid. Ik heb dit nog nooit met een groep gedaan en ik weet niet hoe de setting er dan uit moet zien. Dus besluit ik er vanaf te zien.
Mijn spontaniteit en creativiteit worden dus ernstig belemmerd door de rigiditeit van de setting. En met de setting en de onderlinge verwachtingen wordt alles dichtgetimmerd en elke spontaniteit en vreugde wordt in de kiem gesmoord! Vaak functioneren we als robotjes binnen een setting en we doen precies wat er van ons verwacht wordt.
Oriëntatie: Hoeveel bewustzijn heb jij op deze vaste structuren? En hoe voel jij je hier bij?
Oriëntatie: Heb je wel eens ervaren, welke creativiteit er kan ontstaan wanneer de setting ontbreekt?
Experiment: Probeer het eens uit met een onbelangrijke klus of activiteit die je met een ander onderneemt.
Oriëntatie: Heb je wel eens ervaren, welke creativiteit er kan ontstaan wanneer de setting ontbreekt?
Experiment: Probeer het eens uit met een onbelangrijke klus of activiteit die je met een ander onderneemt.
