Op Vrijdag ben ik blij omdat het weekend voor de deur staat. En op zondagavond daalt mijn stemming, omdat ik denk: "jakkie, het weekend is alweer voorbij".
De week en het weekend is ook een kunstmatige structuur die op de wereld is gelegd. Want .... alles wat er is, is altijd en gewoon in het Hier en Nu aanwezig. Vanuit dit bewustzijn kun je niet spreken van een week en een weekend.
Je zou kunnen zeggen dat we met het Hier en Nu de diepte in gaan en dat de TIJD verdwijnt. Met de kunstmatige structuren die we ons zelf opleggen gaan we naar de breedte. De TIJD zorgt ervoor dat we de gebeurtenissen in de breedte zetten. In gisteren, vandaag en morgen.
Je zou kunnen zeggen dat we met het Hier en Nu de diepte in gaan en dat de TIJD verdwijnt. Met de kunstmatige structuren die we ons zelf opleggen gaan we naar de breedte. De TIJD zorgt ervoor dat we de gebeurtenissen in de breedte zetten. In gisteren, vandaag en morgen.
Misschien hebben we de TIJD en het Hier en Nu wat meer in balans te brengen. Ik ben een beeldend mens en wanneer ik deze lijnen -breedte en diepte- in een tekening zet, dan ontstaat er een kruis.
Zoals je in een eerdere Column hebt kunnen lezen, zijn we met de boot overstag gegaan en zoeken we naar het Vrouwelijke. Het structureren van de Tijd, zoals de week in zeven dagen en de dag in 24 uur, is een manier om controle te krijgen en om te kunnen plannen. Dit lijkt op de Mannelijke energie die onze samenleving tot in de puntjes structureerd en organiseerd. De mannelijke energie komt fantastisch uit de verf! Echter het doordrijven van deze controle en structuur lijkt niet goed voor de mens. We lopen op deze eenzijdigheid stuk en veronachtzamen een kracht die ook van ons is. Waar is het vrouwelijke gebleven? De chaos, de onvoorspelbaarheid, de spontaniteit, de creativiteit? vandaag de dag zit deze energie gevangen in een donkere kelder en wordt het tijd dat we deze energie gaan bevrijden. Dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Stelling: Wanneer we enkel en alleen in het Hier en Nu zouden verblijven, zouden de polariteiten zich niet manifesteren. In het Nu voelen we ons heel, maar vadertje TIJD strooit zand in onze ogen en veroorzaakt verdeeldheid.
Orientatie: Het is een moeilijke Column, en woorden schieten eigenlijk te kort. De Tijd is zo verweven met ons bewustzijn, dat het verrekte moeilijk is om die er uit te denken. Op zoek gaan naar het 'onbewuste vrouwelijke' is geen makkelijke zaak. Ik vraag dan ook een open mind en uiterste inspanning van mijn lezers om met mij mee te trekken door dit onbekende land.
