Gek he... ik vergeet gewoon dat er al een vaag bewustzijn was. Een aantal jaren geleden had ik over de Column van vandaag al eens het gedicht 'de weg terug' geschreven.De weg terug
Het duurde lang voordat het keerpunt kwam
Het kwam heel onverwacht
Ik had het niet bedacht
Het nieuwe perspectief
diende zich plotseling aan
het toonde zich aan mij
omdat ik er bij stil ging staan
Op weg erheen
ben ik
het meeste kwijt geraakt
De dingen om mij heen
stonden op zich
het losse zand had geen verband
Nu ben ik weer aan ’t bouwen
van onderen af aan
ja elke steen
moet door mijn eigen handen gaan
Het bouwen van mijn nieuwe huis
moet grondig gaan
en zeker niet te vlug
ik ben op de weg terug
Bewustzijn krijgen we dus per laagje We gaan steeds weer opnieuw door de ervaringen en dingen heen. We bewerken ze steeds dieper en het nieuwe perspectief krijgt langzaam steeds meer body en werkelijkheid. Dit proces noemen we Goei en Ontwikkeling.
