De scheidsrechter

Vandaag mocht ik de voetbalwedstrijd van mijn zoon fluiten. Dat is nog niet zo makkelijk. Eigenlijk ben ik voor Be Quick (wit) , maar als scheidsrechter moet je uiteraard onpartijdig zijn. Om dit te kunnen doen heb je zelfdiscipline nodig. De rol die ik automatisch inneem is die van ‘partijdige coach’ en ik moet mijzelf voortdurend toespreken om het perspectief van de objectieve scheidsrechter in te nemen. Dan kies ik het perspectief van de Bal en ik volg de wedstrijd vanuit de Bal. ‘Een geel voetje raakt de bal en dan een wit voetje en dan schiet een geel voetje de bal over de lijn. De bal mag door wit ingegooid worden’. Ben ik even niet alert, dan schiet ik automatisch weer in de rol van de ‘partijdige coach’,. Er was een wedstrijd op het veld, maar er was ook een wedstrijd in mijzelf.

Deze ervaring geeft mij verschillende aanknopingspunten voor een Column, want het hele leven komt op het voetbalveld terug.

- hoe moeilijk het is om onpartijdig te zijn
- hoe snel schieten we niet in ons automatische (partijdige) gedrag

- het belang om er bij te blijven en niet af te dwalen ( in het hier en nu blijven)

Maar het mooiste is nog de parallel met de Regen-Column van afgelopen woensdag: " Er zijn positieve projecties op regen en er zijn negatieve projecties op regen, maar beidde zijn slechts een kant van de medaille. Identificeer je met de regen zegt M. Er is een geel team en er is een wit team, identificeer je met de bal zegt de scheidsrechter.

Het gaat dus om het overstijgende neutrale perspectief dat we kunnen kiezen! We kunnen van positie verwisselen ( Collumn maandag 4 mei).