Hartenpijn!... een mooi woord en hij kwam van gene zijde. Een van de opvarenden zei laatst tegen me: ” Marleen, het steunt mij wanneer jij in je Collumns uiting geeft aan je gevoelends van zwaarmoedigheid en minder fijne stemmingen. Ik mag dat dan ook voelen van mijzelf. ” Dat begrijp ik en ik wil hier graag in voorleven. Periodes van hartenpijn en vreugde wisselen elkaar de hele dag af! Dit zul je herkennen als je hier tenminste enig bewustzijn op hebt ontwikkeld. Als je de hele dag hard aan het hollen bent (druk,druk druk), ren je weg voor je gevoel en heb je er nog geen bewustzijn op. Maar wegrennen kan niet voortduren en de stop komt uiteindelijk bij iedereen. Afhankelijk van de kracht en de duur van de ren kan het zich manifesteren via burn-out, zwaarmoedigheid, depressie, stress of lichamelijke klachten.Het is dus van belang om contact te maken met je gevoel en elk gevoel wat er is bestaansrecht te geven. Denk maar eens aan angst, jaloezie, eenzaamheid, onzekerheid, minderwaardigheid, krenking, schaamte, verdriet, boosheid, woede, machteloosheid, schuldgevoel etc. Het zijn menselijke gevoelens die we allemaal kennen, sterker nog ze zijn van ons en horen bij ons. Het lijden van de mens zou wel eens voort kunnen komen uit het feit dat we bepaalde gevoelens NIET onder ogen willen zien.
Toen ik vannacht wakker werd dacht ik aan mijn man en mijn kinderen. Enerzijds een gevoel van overstromende liefde, maar ik voelde ook schuldgevoel. Ik voelde pijn in mijn hart en de bijbehorende gedachten waren: Geef ik ze wel genoeg aandacht ? Draag ik mijn neuroses niet teveel op ze over? Luister ik wel echt naar ze of ben ik teveel met mijzelf bezig? Neem ik hun mening wel serieus genoeg of ben ik te dominant in mijn eigen mening ? En bij al deze gedachten voelde ik de pijn in mijn hart en ik bleef er in doorademen.
In plaats van er voor weg te lopen, heb ik mijn gedachten de ruimte gegeven en mijn aandacht naar mijn hart gebracht. Het bijbehorende schuldgevoel heb ik doorvoeld. En misschien is dit wel de beste remedie tegen hartenpijn. Kun je je voorstellen dat jouw huis (is jouw lichaam) een fijne woonplaats kan worden, wanneer alles er mag zijn? Wanneer je elk gevoel met mildheid kan gadeslaan en wanneer je niet meer hoeft weg te lopen? We zouden als mensheid een enorme sprong maken wanneer we deze mildheid collectief zouden ontwikkelen.
Experiment: Probeer dit ook eens uit. Ga eens stilstaan bij de gevoelens die zich manifesteren, geef ze bestaansrecht en doorvoel ze. Je zult zien dat het wat oplevert!
Toen ik vannacht wakker werd dacht ik aan mijn man en mijn kinderen. Enerzijds een gevoel van overstromende liefde, maar ik voelde ook schuldgevoel. Ik voelde pijn in mijn hart en de bijbehorende gedachten waren: Geef ik ze wel genoeg aandacht ? Draag ik mijn neuroses niet teveel op ze over? Luister ik wel echt naar ze of ben ik teveel met mijzelf bezig? Neem ik hun mening wel serieus genoeg of ben ik te dominant in mijn eigen mening ? En bij al deze gedachten voelde ik de pijn in mijn hart en ik bleef er in doorademen.
In plaats van er voor weg te lopen, heb ik mijn gedachten de ruimte gegeven en mijn aandacht naar mijn hart gebracht. Het bijbehorende schuldgevoel heb ik doorvoeld. En misschien is dit wel de beste remedie tegen hartenpijn. Kun je je voorstellen dat jouw huis (is jouw lichaam) een fijne woonplaats kan worden, wanneer alles er mag zijn? Wanneer je elk gevoel met mildheid kan gadeslaan en wanneer je niet meer hoeft weg te lopen? We zouden als mensheid een enorme sprong maken wanneer we deze mildheid collectief zouden ontwikkelen.
Experiment: Probeer dit ook eens uit. Ga eens stilstaan bij de gevoelens die zich manifesteren, geef ze bestaansrecht en doorvoel ze. Je zult zien dat het wat oplevert!
(bij het nalezen van de Column luister ik nogmaals naar het Ave Maria van gisteren; op een of andere manier sluiten ze goed op elkaar aan)
