Gisteren voelde ik me de hele dag wat zwaarmoedig, ik stond er mee op en het duurde bijna de hele dag. Vandaag is mijn stemming totaal anders, ik ben vrolijk en ik heb zin in de dag.
Terwijl er geen reden voor beidde stemmingen zijn, is het er gewoon. Ik kijk er naar en het is er! Alsof er een autonoom proces gaande is in mij. Er is geen reden voor of met andere woorden ik hoef niet in mijn denken te gaan zitten om de reden van mijn stemming te achterhalen. De ervaring is puur en mijn denken is slechts een afgeleide van de ervaring. In feite is hij hier overbodig.
“We zijn niet ons denken”, schreef ik in de Column van gisteren. En hiermee ga ik in (en velen met mij) tegen de wijdverbreide en invloedrijke visie die de filosoof Descartes de wereld in gebracht heeft. Met zijn stelling Cogito ergo sum (Ik denk, dus ik ben) neemt hij een dualistische standpunt in: hij scheidt de geest van het lichaam. De grote interesse voor Mindfulness heeft te maken met die eenzijdige focus op het denken. Via Mindfulness proberen we o.a. lichaamsbewustzijn te ontwikkelen.
Afgelopen week zij ik tegen een cliënt: “Tien jaar geleden was ik alleen een hoofd”. Ik had mij totaal geïdentificeerd met mijn denken. Langzaam maar zeker begin ik vertrouwen te krijgen in het zelfhelende proces van het lichaam. Er is een autonoom individuatie proces in ons gaande en het enige wat wij te doen hebben is dit proces doorgang te verschaffen door het aandacht te geven. De lichamelijke sensaties hebben bewustzijn en aandacht nodig.
Wanneer je je sterk geïdentificeerd hebt met je denken, is het heel moeilijk om dit los te laten. Om uit je denken te stappen en je aandacht naar je lichaam te brengen. Allerlei opvattingen kom je onderweg tegen: Je bent Cynisch, je vindt het zweverig, je vindt het belachelijk, je vindt het geneuzel, je oriënteert je op de denkende massa, je denkt dat het denken het belangrijkst is etc. UIt eigen ervaring ken ik ze allemaal) En al deze opvattingen, ideeën en overtuigingen zorgen er allemaal voor dat je je blijft identificeren met je Denken.
Oriëntatie: Wat zijn jouw opvattingen en overtuigingen over het denken? Het is heel zinvol om ze op te schrijven. Pas wanneer je deze in je bewustzijn hebt, kan je ze herkennen en wellicht ontmaskeren.
Terwijl er geen reden voor beidde stemmingen zijn, is het er gewoon. Ik kijk er naar en het is er! Alsof er een autonoom proces gaande is in mij. Er is geen reden voor of met andere woorden ik hoef niet in mijn denken te gaan zitten om de reden van mijn stemming te achterhalen. De ervaring is puur en mijn denken is slechts een afgeleide van de ervaring. In feite is hij hier overbodig.
“We zijn niet ons denken”, schreef ik in de Column van gisteren. En hiermee ga ik in (en velen met mij) tegen de wijdverbreide en invloedrijke visie die de filosoof Descartes de wereld in gebracht heeft. Met zijn stelling Cogito ergo sum (Ik denk, dus ik ben) neemt hij een dualistische standpunt in: hij scheidt de geest van het lichaam. De grote interesse voor Mindfulness heeft te maken met die eenzijdige focus op het denken. Via Mindfulness proberen we o.a. lichaamsbewustzijn te ontwikkelen.
Afgelopen week zij ik tegen een cliënt: “Tien jaar geleden was ik alleen een hoofd”. Ik had mij totaal geïdentificeerd met mijn denken. Langzaam maar zeker begin ik vertrouwen te krijgen in het zelfhelende proces van het lichaam. Er is een autonoom individuatie proces in ons gaande en het enige wat wij te doen hebben is dit proces doorgang te verschaffen door het aandacht te geven. De lichamelijke sensaties hebben bewustzijn en aandacht nodig.
Wanneer je je sterk geïdentificeerd hebt met je denken, is het heel moeilijk om dit los te laten. Om uit je denken te stappen en je aandacht naar je lichaam te brengen. Allerlei opvattingen kom je onderweg tegen: Je bent Cynisch, je vindt het zweverig, je vindt het belachelijk, je vindt het geneuzel, je oriënteert je op de denkende massa, je denkt dat het denken het belangrijkst is etc. UIt eigen ervaring ken ik ze allemaal) En al deze opvattingen, ideeën en overtuigingen zorgen er allemaal voor dat je je blijft identificeren met je Denken.
Oriëntatie: Wat zijn jouw opvattingen en overtuigingen over het denken? Het is heel zinvol om ze op te schrijven. Pas wanneer je deze in je bewustzijn hebt, kan je ze herkennen en wellicht ontmaskeren.
