Mijn oudste zoon is erg goed in taal, rekenen etc. Mijn jongste zoon heeft veel meer moeite met die vakken. Het kwam vanavond ter sprake en ik zei : O (8) , je moet weten dat mama jou een heel intelligent kind vindt, dat vertaalt zich niet direct naar de dingen die je op school leert, maar jij weet bv. heel goed hoe mensen met elkaar omgaan en jij ziet alle kleine dingen die er om je heen gebeuren. Ieder van jullie heeft zijn eigen talent. En O (8) antwoord: ' dat vind ik leuk dat je dat zegt en hij geeft me een kus en vervolgt, hier kun je mooi een weblogje over schrijven' En ik zeg "kijk dat is nou precies wat ik bedoel te zeggen' en als mijn antwoord tot ze doordringt beginnen we alledrie te lachen. " een goed idee O, ik zal het vanavond nog even doen" zeg ik.
Deze communicatie noem ik rond, precies dat waar ik het over heb, wordt in de (inhoudelijke) reactie van de ander bevestigd.
mijmer: Dit maak ik dagelijks mee, het is heel subtiel, alsof de opmerking en de reactie aan elkaar verbonden zijn... alsof er geen ruimte meer tussen zit... Alsof het een aan het worden is.
Orientatie: herkennen jullie dit?
