Via een aantal vrienden en een interview op de radio werd ik op dit boek geattendeerd. Uit het radio interview begreep ik dat het boek een bestseller was en al in 20 verschillende landen was uitgekomen.
Gisteravond las ik hem bijna uit. Toen ik naar bed ging had ik er geen goed gevoel over. En na er wat over te mijmeren, kwam ik tot de conclusie dat het boek op twee gedachten hinkt. In het begin van het boek wil de schrijver aan de lezer iets meegeven. Door het leven van een groep Joodse kabbalisten te schetsen, laat hij bijvoorbeeld zien hoeveel haat en nijd er tussen deze vrome mensen bestaat. Hij laat zien hoe iemand helemaal geobsedeerd kan raken door zijn spirituele zoektocht en hij laat ook zien hoe je de werkelijkheid van een totaal ander perspectief kunt bekijken. Dat is inspirerend, maar… . langzamerhand gaat het verhaal over in fictie. Het lijkt wel alsof hij op een gegeven moment voor een andere doelgroep gaat schrijven. Hij overdrijft in de karakters en de gebeurtenissen en het lijkt wel alsof hij hiermee de massa wil bereiken die op spanning en sensatie gericht is. (Hij valt voor de verleiding van verkoopcijfers, roem en geld en dit is menselijk en niet verwijtbaar)
Eigenlijk volgt Geert Kimpen in zijn eigen schrijfproces dezelfde dubbele moraal als zijn hoofdpersoon Chaim. Chaim wijdt zich aanvankelijk trouw aan het schrijven van een zuiver boek, maar wanneer hij eenmaal zwicht voor zijn geliefde Franceska, is er nog weinig zuiverheid in hem te ontdekken. Zoals Geert Kimpen langzamerhand zwicht voor de verleiding van de massa, zo zwicht Chaim voor de verleidingen van het leven.
Mmm…….. ik sta wel weer verbaasd te kijken van dit inzicht… zien jullie de spiegeling ook ?, wat je in de wereld doet of schrijft staat nooit los van jou. Je bent er direct en onlosmakelijk mee verbonden.
Maar nog even verder, het verhaal begint steeds meer gelijkenissen met de ‘Davinci Code’ te vertonen. Het is niet de Heilige Graal of de Steen der Wijzen, maar de Ark van het Verbond dat hier gezocht wordt.
Maar … De Ark,… De Graal….De Steen ...… het zijn toch gewoon wereldlijke metaforen voor de schat uit de column van gisteren? Er is geen tastbare schat die je kunt vinden, het is het bewustzijn dat je via de stilte, de meditatie en het zelfonderzoek in je zelf kunt vinden.
Gisteravond las ik hem bijna uit. Toen ik naar bed ging had ik er geen goed gevoel over. En na er wat over te mijmeren, kwam ik tot de conclusie dat het boek op twee gedachten hinkt. In het begin van het boek wil de schrijver aan de lezer iets meegeven. Door het leven van een groep Joodse kabbalisten te schetsen, laat hij bijvoorbeeld zien hoeveel haat en nijd er tussen deze vrome mensen bestaat. Hij laat zien hoe iemand helemaal geobsedeerd kan raken door zijn spirituele zoektocht en hij laat ook zien hoe je de werkelijkheid van een totaal ander perspectief kunt bekijken. Dat is inspirerend, maar… . langzamerhand gaat het verhaal over in fictie. Het lijkt wel alsof hij op een gegeven moment voor een andere doelgroep gaat schrijven. Hij overdrijft in de karakters en de gebeurtenissen en het lijkt wel alsof hij hiermee de massa wil bereiken die op spanning en sensatie gericht is. (Hij valt voor de verleiding van verkoopcijfers, roem en geld en dit is menselijk en niet verwijtbaar)
Eigenlijk volgt Geert Kimpen in zijn eigen schrijfproces dezelfde dubbele moraal als zijn hoofdpersoon Chaim. Chaim wijdt zich aanvankelijk trouw aan het schrijven van een zuiver boek, maar wanneer hij eenmaal zwicht voor zijn geliefde Franceska, is er nog weinig zuiverheid in hem te ontdekken. Zoals Geert Kimpen langzamerhand zwicht voor de verleiding van de massa, zo zwicht Chaim voor de verleidingen van het leven.
Mmm…….. ik sta wel weer verbaasd te kijken van dit inzicht… zien jullie de spiegeling ook ?, wat je in de wereld doet of schrijft staat nooit los van jou. Je bent er direct en onlosmakelijk mee verbonden.
Maar nog even verder, het verhaal begint steeds meer gelijkenissen met de ‘Davinci Code’ te vertonen. Het is niet de Heilige Graal of de Steen der Wijzen, maar de Ark van het Verbond dat hier gezocht wordt.
Maar … De Ark,… De Graal….De Steen ...… het zijn toch gewoon wereldlijke metaforen voor de schat uit de column van gisteren? Er is geen tastbare schat die je kunt vinden, het is het bewustzijn dat je via de stilte, de meditatie en het zelfonderzoek in je zelf kunt vinden.
