Steen voor Steen

Bewustwording is een proces van steen op steen. Dat betekent dat de werkelijkheid zich langzamerhand voor jou ontvouwt. Dat wil zeggen dat je de volgende steen pas kan leggen wanneer je de vorige gelegd hebt. Anders ontstaat er een gat in je huis.

Je eerste houvast

In je opvoeding krijg je de eerste waarden en normen mee en leer je te oordelen over goed en fout. Dit is je eerste houvast die je op deze wereld krijgt, zodat je vanuit een bepaalde structuur en vanuit een vaste overtuiging je leven kunt leven. Je kunt mensen in hokjes plaatsen. Door anderen te veroordelen, kun je je eigen (vooralsnog afgeleidde) identiteit vormen en je kunt je aansluiten bij gelijkgestemden. Allemaal heel zinvol en noodzakelijk om te overleven.

Je tweede houvast: een 'Meester'

Dan komt er wellicht een dag dat jouw wereldvisie te beperkt voor je wordt en dat je iets anders wilt. ‘Je jasje wordt te klein’ zei mijn opleider altijd. Je begrijpt dat er 'iets anders' moet zijn en je komt op een ander pad. Vanuit de eeuwenoude tradities ga je op zoek naar een groep gelijkgestemden en een Meester. Vanuit deze tradities zijn dit bijvoorbeeld Pastores, Dominees, Iman’s, Roshi’s en helaas soms ook sektes. Een moderne variant op een Meester is een opleider. Meesters zijn mensen met een geheel eigen mens en wereld visie. Wanneer je optimaal van deze (oprechte) Meesters wilt leren, dan is het van belang om gedurende je opleiding een open en volgende houding aan te nemen. Je te richten op haar of zijn bewustzijn en je niet teveel bezig te houden met het EGO van deze Meesters.(Het zijn namelijk ook maar gewone mensen) Deze Meester helpt je los te komen van je oude patronen, hij brengt je dichter bij de werkelijkheid maar ook is het onvermijdelijk dat deze meester je weer een nieuw waarde patroon bijbrengt. Aan het einde van de leerperiode heb je meer bewustzijn, maar ook weer een nieuwe beperkende identiteit.

Valkuil: Spiritueel Materialisme

Er komt een moment dat je deze Meester weer loslaat en op zoek gaat naar meer bevrijding. Dus ook deze tweede normatieve identiteit heb je vervolgens weer los te laten. Je gaat vervolgens je zoektocht zelf voortzetten of je zoekt weer een andere Meester. En de valkuil bestaat hieruit dat je weer op zoek gaat naar nieuwe waarden en dus houvast. Het spirituele pad is er een van telkens weer wat meer loslaten. Totdat je uiteindelijk alle houvast hebt losgelaten en begrijpt dat er geen houvast is.

Eureka: er is geen houvast !

Mijmer… Hoe moeilijk is het niet om te beseffen dat er uiteindelijk geen houvast is. Dat de wereld in beginsel leeg is, dat er geen doel is op deze wereld, dat leven en dood uiteindelijk niet van elkaar verschillen, dat goed en fout niet bestaat en dat er geen pad is.

Jaren geleden las is ik over dit fenomeen in het boek ‘spiritueel materialisme’ van Chogyam Trungpa. (als ik me niet vergis). Ondanks het feit dat ik het toen nog niet snapte, was dit voor mij de essentie van zijn relaas. het is weer zo'n 'zinnetje' wat is blijven hangen en wat veel later tot bewustzijn komt.

Stelling: Bewustwording gaat van steen op steen. Dus… vervolg je weg, laat je niet ontmoedigen, ga rustig door en bouw je huis steen voor steen met vertrouwen als cement.