Eenmaal door de poort kwam er een witte duif naar me toe. Ze ging op een tak zitten en zei tegen mij "je hoeft het niet alleen te doen". Ik keek haar aan en voor ik antwoord kon geven trok het briesen van een paard mijn aandacht. Ik keek op en daar zag ik hem zitten, op een wit paard! Hij wenkte me en zei "kom maar met me mee, dan gaan we samen"......
en zo.... verandert mijn leven langzaam in een sprookje....
