zaterdag 30 mei 2009

Pech


Foto: http://www.meermusical.nl/meermusical_pech-n013.htm Ik heb pech … Ja vanuit mijn planning heet het pech. Mijn portemonnee is kwijtgeraakt, de auto is stuk en vandaag voelde ik het ook alweer aankomen. De baliemedewerkster van de bank vertelde dat er iets mis was met het pasje, waardoor het nieuwe bankpasje niet geactiveerd kon worden.(ook zij was slechts weer de bode van het slechte nieuws).

mijmer… mijmer… die bodes…. je hoort het ze zeggen alsof ze het niet zeggen.

Wat heeft dit toch allemaal te betekenen, ik zal mijn Open Mind maar activeren, zodat ik niet al te veel (pech) boodschappen nodig heb om de boodschap te begrijpen.

Ja.... dit is een wonderlijke benadering van pech!

vrijdag 29 mei 2009

Premissen


Over 'Premissen' leerden we bij het vak wetenschapsfilosofie op de Universiteit. Ik kan mijn enthousiasme nog voelen toen de docent hier over begon te vertellen. Ergens had ik wel door dat dit iets heel belangrijks was. Een premisse is een ander woord voor vooronderstelling. Alles wat een mens zegt, is gebaseerd op een vooronderstelling. En daarom is het ook zo belangrijk om goed naar de ander te luisteren. Als coach/ therapeut kan je de ander dan bewust maken van zijn vooronderstellingen.

De onderliggende vooronderstelling en de intonatie kleuren de boodschap en geven veel informatie over de opvattingen van de ander. Even een aantal voorbeelden:

- Wanneer iemand zich bijvoorbeeld afvraagt of hij wel bij de goede cursus zit, dan zit daar een vooronderstelling achter dat er een goede cursus en een foute cursus bestaat.

- Wanneer iemand bijvoorbeeld zegt: ‘ik ben al meer dan vijftig keer naar de sportschool geweest’, dan zegt hij impliciet ook dat dit bewonderenswaardig is.

- Als iemand zegt “Het boek heb ik wel gelezen", dan zegt hij dat hij iets anders niet gedaan heeft en impliciet verontschuldigt hij zich daarvoor’.
- En wanneer je tot slot nog eens naar de Column van gisteren kijkt, dan is het woordje 'tussendoor' de premisse.

De taal is zo mooi voor het krijgen van bewustzijn en het leren kennen van je zelf! (In den beginnen was het woord!)

Premissen zijn vaak onbewust, ze zijn vanuit de opvoeding en de maatschappij aan je opgedrongen en ze remmen je ontwikkeling naar een Vrij mens. Het is belangrijk wanneer je als therapeut deze onderliggende Premissen boven water kan halen en de ander daar bewustzijn op kan geven. Deze Premissen hebben grote invloed op de dingen die je doet, de dingen die je laat of de dingen die je voelt.

Metafoor van de boom
Je kunt dit vergelijken met een Boom. Wanneer we ons bezighouden met de blaadjes van de boom ( enkel ingaan op dat wat iemand daadwerkelijk zegt), dan kunnen we alleen dat specifieke voorval aanpakken. Wanneer we met de onderliggende premissen aan de gang gaan, dan werken we op het nivo van een tak van de boom. En met het bewerken van deze premisse ( tak) beïnvloeden we alle blaadjes die aan deze tak zitten.

Oriëntatie: let er vandaag eens op als je in gesprek bent met een ander of je de onderliggende opvattingen en vooronderstellingen kunt horen.

donderdag 28 mei 2009

Waar tussendoor?


Met een koele blik zei hij: 'Ik heb slecht nieuws voor u mevrouw Slebos, de radiateur is stuk en die moet ik bestellen. Pas eind volgende week is de auto weer klaar 'en' vervolgde hij 'ik heb geen leenauto en er is geen fiets'. (Ach ja.. een beste man, hij is gewoon de boodschapper van het slechte nieuws.) Opeens stond ik daar met lege handen, geen auto meer en lopend naar huis! De Rijksstraatweg is gelukkig mooi en lang genoeg om een Column te overdenken.

Vanochtend had ik een thermoskan klaargemaakt en me voorgenomen om eerst de kids af te zetten en vervolgens de natuur op te zoeken. Toen ik eindelijk een plekje had gevonden, reed ik met mijn auto over een paaltje heen. GATVER!! direct naar de garage en daarna dit slechte nieuws. Mijn hele planning loopt door de war voor vandaag en voor het Pinksterweekend.

Planning, Gister aan de ronde tafel spraken Y. en ik er nog over. We plannen –alsof ons leven maakbaar is- en als er iets tussendoor komt ben ik gefrustreerd omdat het universum mijn planning heeft gedwarsboomd. Tussendoor….. maar waar dan tussen door? ja … tussen mijn planning door. Ik plan mijn leven en alles wat niet bijdraagt aan deze planning is er tussen door. Alsof dat er niet bij hoort! Ja vanuit een maakbaar perspectief op het leven ervaar je dit zo. Maar is ons leven wel maakbaar? Is juist dit niet de oorzaak van veel lijden? Ik geloof steeds minder in de maakbaarheid van mijn leven. Mijn leven leeft zichzelf en IK kan meegaan op dit leven. Hoe moeilijk is het toch om deze Switch te maken. Om de regie over mijn leven los te laten en vertrouwen op het autonome individuatieproces. En met het loslaten van de regie kan ik mij niet meer vastklampen aan de schijn-controle en schijn-veiligheid die de schijn-regie met zich mee draagt. (het is allemaal illusie )

Als ik de Regie loslaat, word ik de toeschouwer van mijn leven en gebruik ik mijn energie voor bewustwording. (Mindfulness)

Een belangrijk –doch peperduur- inzicht!

Oriëntatie: Kijk eens in jouw leven? denk jij ook dat je leven maakbaar is? En ben je ook hogelijk gefrustreerd wanneer jouw planning gedwarsboomd wordt?

woensdag 27 mei 2009

Dicht bij huis

Als je vader handenarbeid leraar is, dan heb je als kind wat meer toegang tot knutselmateriaal. Als je moeder op een school werkt, dan mag je als kind buiten schooltijden wel eens in de gymzaal spelen en als je vader de eigenaar is van Maupertuus, dan heb je geluk als je bij zijn zoon in de klas zit. (zo heeft iedereen wel wat)

In de klas van groep 3 stonden de afgelopen weken drie grote bakken waar de kinderen afval van hout, plastic of metaal in konden gooien. Vandaag mocht de hele klas mee naar de werkruimte van Maupertuus. Nadat ze in de klas grote tekeningen van insecten hadden gemaakt, mochten ze - onder leiding van de vader van V.- deze insecten gaan vorm geven. Met behulp van al het afval materiaal zijn er de prachtigste dingen gemaakt vandaag. Naast de kennismaking met recycling, hebben de kinderen vandaag het hele creatieve proces van tekenen tot vormgeven doorlopen. Dankje wel 'vader van V' dat mijn kind dit mocht ervaren.

Foto: Jan Douwes (klik op foto)
Het is een project, gegeven door de unieke combinatie van omstandigheden en dat inspireert mij. Op scholen zoeken we vaak veel te ver en te ingewikkeld. Als je eens zou nagaan welke expertise er in een school (elke school) allemaal aanwezig is. Al die ouders met alle diversiteit in beroepen, ervaringen en achtergronden en.... natuurlijk moet je daar als school gebruik van maken. Leren en ontwikkelen is niet ver weg en ingewikkeld, het is eigenlijk heel dichtbij!

feedback hartcoherentie

Er kwamen een aantal kritsiche reacties van 'Wetenschappers' op de Column Hartcoherentie. De details omtrent de visie van Descartes kloppen niet en een medicus twijfelde over de betrouwbaarheid van het filmpje. http://www.stress-hartcoherentie.nl/wat-is-hartcoherentie.html

'Alles is waar en niets is waar' zeggen de boedhisten. ... misschien is het beter om alleen maar vragen te stellen.

Leren met behulp van de Gulden Snede

Plaatje: De gulden snede in de natuur
C. heeft mijn leeftijd en ze volgt momenteel een universitaire studie. Ze vroeg me welke leermethode ik destijds gebruikte. Tijdens mijn studie las ik alle teksten door, zowel de hoofdlijn als de details. Een week voor de toets kwam het leukste onderdeel; ik maakte grote posters en via lijnen en pijlen bracht ik de onderlinge verbanden tussen de thema’s in kaart. Vandaag de dag doe ik het anders, ik lees vaak teksten van links boven naar rechts beneden. Hoe kan dat? Dat heeft te maken met het feit dat ik nu alleen nog maar de kern hoef te weten en de daaruit volgende details, vloeien daar logischer wijze uit voort.

En daarmee kom ik op de Gulden Snede (boek de Geheime Code, column van zondag). In onze wereld is alles opgebouwd ut dezelfde verhouding en via - spiegelingen en ingewikkelde wiskundige formules- zien we dat hieruit andere vormen ontstaan. De vorm is verschillend, maar de verhoudingen tussen de onderliggende delen is gelijk. Wanneer je zicht krijgt op deze logische verhouding tussen het kleine en het grote, is het op alle vraagstukken van toepassing. Dan kun je de details ‘overslaan’ en je op de kern richten.

Er nog wat over doordenkend vroeg ik mijzelf af wanneer een tekst mij nou inspireert. Dat zijn teksten die een andere zienswijze latene zien. Die een blik geeft op de werkelijkheid die nog nooit in mijn hoofd is opgekomen. Eigenlijk zou je kunnen zeggen een perspectief dat buiten mijn bekende paradigma valt. De functie van een tekst is enkel de nieuwe blik en van daaruit werk ik de details en de toepassingen zelf weer uit. Leren en ontwikkelen is niet enkel overnemen wat de schrijver vertelt. Nee.. het is juist de toevoeging van je eigen ideeen en ervaringen.

'Volg niet in de voetstappen van de mannen van weleer: ZOEK wat zij ZOCHTEN'
Matusuo Basho (1644-1694 ) Japanse dichter


Oriëntatie: Hoe doe jij dat? Hoe krijg jij grip op teksten? begin je ook de overeenkomsten tussen al die verschillende details te zien? Begin je ook door de bomen het bos weer te zien? En als je hier nog ontkennend op moet antwoorden, zie het dan als je voorland, wanneer je op weg bent naar meer bewustzijn.

dinsdag 26 mei 2009

Hartcoherentie

Voor het tijdschrift Keerpunt, ging ik gisteren op bezoek bij J., een collega in Drenthe. http://deklaproos.net/deklaproos.htm Het was een inspirerende bijeenkomst en hij liet me iets interessants op zijn computer zien. Onlangs kwam de wetenschap met nieuwe kennis omtrent het Hart. Rondom hert hart blijken zich hersencellen te bevinden. Een sterke relatie tussen hart en hoofd is hiermee aangetoond. En het dualisme ( ingezet door de filosoof Descartes)- die een scheiding aangeeft tussen het denken en de emotie- wordt hiermee in een ander licht gezet.

Experiment: Aan mijn oor kreeg ik een hartslag meter, die met de computer verbonden was. Kijk maar eens naar het patroon. De computer laat eerst mijn grillige hartslag zien toen ik benieuwd en wat onwennig achter de computer ging zitten. Daarna vroeg hij me om mij op mijn ademhaling te concentreren en het patroon werd direct minder grillig. Het patroon veranderde onmiddellijk toen hij me vroeg een moeilijke rekensom op te lossen (25 maal 73). Daarna moest ik mij weer op mijn ademhaling concentreren en er kwam weer een ander patroon.
(klik o plaatje)

Het was een kort experimentje, maar wat ik heb gezien is dat de hartslag onmiddellijk beïnvloed wordt door gedachten. Mindfulness is natuurlijk op deze kennis gebaseerd, maar om het even via zo’n eenvoudig experimentje zelf te aanschouwen is heel prettig!

Orientatie: kun jij in je hart een relatie voelen tussen enerzijds je denken en anderzijds le emoties? Probeer het maar eens uit. Denk aan iets fijns en concentreer je op je hart of denk aan iets naars en concentreer je op je hart.

zondag 24 mei 2009

het kleine in het grote


Loslaten… Mijn portemonnee ben ik vandaag kwijt geraakt. Getverderrie en aangezien ik niet in toeval geloof, kan ik mijn hoofd er over breken wat hier nou de bedoeling van is ! Wat is de boodschap? welke wijsheid laat het zien, waar heb ik het voor nodig?

De column van vandaag gaat over het boek ‘De geheime code’ van Priya Hemenway. Afgelopen week liet een vriend van mij dit boek terloops aan mij zien, hij had het van zijn broer gekregen. Toen ik het boek zag wist ik het meteen …. Dit is mijn boek voor NU. Boeken en activiteiten, die komen op je pad! En mensen zijn meestal de bodes! Ze komen dus naar je toe en het is aan mij om dit op te merken en aan te grijpen.

oriëntatie: heb je dat wel eens ervaren, dat de mensen om je heen (overigens onbewust) jouw bode zijn? (en andersom) Dat belangrijke dingen naar jou toekomen, in plaats van andersom?

In de trein naar Maastricht werd ik door de herkenning van de thema’s zo ontzettend blij van dit boek. De ondertitel luidt: ‘de gulden snede als Goddelijke verhouding in kunst, natuur en wetenschap’ Dit boek brengt de kunst de natuur en de wetenschap bij elkaar. Ze zoemen in op het kleine en begrijpen daarmee het grote. In 2003 mocht ik van deze spiegeling ook een glimp opvangen. de laatste twee strofen van het gedicht geven de essentie weer.

Het kleine in het grote (2003)

Het fundament
van al wat is
is terug te zien
in alle eerste stapjes

De babyhand die open gaat
die wijst en dan weer klapt
met mama dan in samenspel
wat leert dat kind toch snel

Het spelen van de kleuters
met regels die ze stellen
de ruzie en het overleg
te veel om te vertellen

De bal die door de kinderen
oneindig vaak wordt opgegooid
en teruggespeeld
het eeuwenoude straatbeeld

Dat kleine kind
kan al zo veel, het leert zo snel
t is zo divers en zo complex
de basis is dan al gelegd

In de beweging zien we terug
de sport, de dans of vaardigheid
en bij die regels en het overleg
daar start de politiek of het beleid


Door regelmatig in te zoemen
op het begin van al wat is
ben ik in staat weer thuis te raken

met grote en met kleine zaken

marleen ©

Dit boek zal de komende dagen waarschijnlijk de inspiratie voor de Columns geven.

woensdag 20 mei 2009

Identificeren met mijn denken


Gisteren voelde ik me de hele dag wat zwaarmoedig, ik stond er mee op en het duurde bijna de hele dag. Vandaag is mijn stemming totaal anders, ik ben vrolijk en ik heb zin in de dag.

Terwijl er geen reden voor beidde stemmingen zijn, is het er gewoon. Ik kijk er naar en het is er! Alsof er een autonoom proces gaande is in mij. Er is geen reden voor of met andere woorden ik hoef niet in mijn denken te gaan zitten om de reden van mijn stemming te achterhalen. De ervaring is puur en mijn denken is slechts een afgeleide van de ervaring. In feite is hij hier overbodig.

We zijn niet ons denken”, schreef ik in de Column van gisteren. En hiermee ga ik in (en velen met mij) tegen de wijdverbreide en invloedrijke visie die de filosoof Descartes de wereld in gebracht heeft. Met zijn stelling Cogito ergo sum (Ik denk, dus ik ben) neemt hij een dualistische standpunt in: hij scheidt de geest van het lichaam. De grote interesse voor Mindfulness heeft te maken met die eenzijdige focus op het denken. Via Mindfulness proberen we o.a. lichaamsbewustzijn te ontwikkelen.

Afgelopen week zij ik tegen een cliënt: “Tien jaar geleden was ik alleen een hoofd”. Ik had mij totaal geïdentificeerd met mijn denken. Langzaam maar zeker begin ik vertrouwen te krijgen in het zelfhelende proces van het lichaam. Er is een autonoom individuatie proces in ons gaande en het enige wat wij te doen hebben is dit proces doorgang te verschaffen door het aandacht te geven. De lichamelijke sensaties hebben bewustzijn en aandacht nodig.

Wanneer je je sterk geïdentificeerd hebt met je denken, is het heel moeilijk om dit los te laten. Om uit je denken te stappen en je aandacht naar je lichaam te brengen. Allerlei opvattingen kom je onderweg tegen: Je bent Cynisch, je vindt het zweverig, je vindt het belachelijk, je vindt het geneuzel, je oriënteert je op de denkende massa, je denkt dat het denken het belangrijkst is etc. UIt eigen ervaring ken ik ze allemaal) En al deze opvattingen, ideeën en overtuigingen zorgen er allemaal voor dat je je blijft identificeren met je Denken.

Oriëntatie: Wat zijn jouw opvattingen en overtuigingen over het denken? Het is heel zinvol om ze op te schrijven. Pas wanneer je deze in je bewustzijn hebt, kan je ze herkennen en wellicht ontmaskeren.

dinsdag 19 mei 2009

Ik en mijn denken


Waar wordt mijn hoofd mee gevuld? Steeds meer kan ik voelen dat er enerzijds een IK is en dat er anderzijds Gedachtes zijn. De beide entiteiten raken los van elkaar. Er ontstaat afstand tussen mijn IK en mijn DENKEN.

‘Alles’ wat mijn hoofd de afgelopen dagen gevuld heeft, is in een Column neergeschreven en daarna weer uit mijn hoofd verdwenen. Dat betekent dat ik het dus niet ben, want het is weer verdwenen. Ik kan helemaal vervuld zijn van iets en een paar dagen later is er iets anders waar ik helemaal vol van ben. Het is inwisselbaar. Het schoolreisje is bijvoorbeeld weer helemaal weg en vandaag kwam er een vreselijk bericht over een Suïcide; een vader van drie kinderen. (Ik merk dat ik dit nog niet helemaal laat binnenkomen… ik praat er over en laat er geen gevoel bij komen; het drama is te groot om dit te gaan voelen). Nu is dit weer wat mijn hoofd vult.

Orientatie: Hoe zit dat bij jou? Heb je zicht op wat er in je hoofd komt en weer uit gaat? Kun je zien dat jij niet je denken bent? Is er ruimte tussen jou en je denken? (niet oordelen, het gaat alleen maar om bewustwording, alleen vanuit bewustwording kun je iets ontwikkelen)
het gedicht in de Column van 7 Mei, sluit hier naadloos op aan.

maandag 18 mei 2009

Project Habitat op de Maandag Morgen


Mijn wandeling begint rondom de kantoren. Hier is het erg druk met auto's. mensen en lawaai. Daar loop ik snel en mijn geest heeft even weinig rust als de omgeving. Bij de vijver van Menzis begint het rustiger te worden en ik kom weer een beetje bij mezelf. Wanneer ik de vijver voorbij loop, dan is er de rust en de natuur en pas hier kan ik weer helemaal bij mijzelf komen. De drukte in mijn hoofd is weg, ik voel de wind, ik hoor de vogels, ik zie de groene bladeren en een vlinder fladdert voor mijn voeten.

Het is een symbolisch rondje, de drukte in het begin, de ruimte die bij de vijver ontstaat en de rust die uiteindelijk volgt. Het proces verloopt Paralel aan een Mindfulness oefening. De moeite die je eerst hebt om je aandacht bij je ademhaling te houden, vervolgens de ruimte die je begint te voelen en tot slot de diepe rust waarin je terecht kunt komen. Het leven spiegelt zich in alles en ook de ademhaling laat ditzelfde ritme zien. De in-ademing waarin alle indrukken binnen komen, de uit-ademing waarbij we alles weer loslaten en de stilte die er op volgt. Het lijkt een basis patroon.

Orientatie: herken je dit patroon of deze kadans? van drukte- naar ruimte- naar rust ? Misschien kun je er eens op letten vandaag.

Maandag


Ik voel me een beetje opgejaagd, anders dan gisteren. Gisteren was het zondag, een dag waarin ik niks hoefde. Vandaag staan er weer afspraken in de agenda Als ik naar buiten kijk vraag ik me af of de wereld er anders uit ziet nu het weer maandag is. Het huis aan de overkant staat in de zon, even roerloos als altijd, de bladeren aan de bomen bewegen in de wind, net als gisteren. De wolken drijven langzaam Noordwaarts, niet anders dan gisteren. Dus buiten mij is er geen verschil, het opgejaagde gevoel komt echt van binnen. Zou ik me kunnen aanpassen aan de buitenwereld en in diezelfde eeuwige Kadans van het leven kunnen stappen? mmm....voordat mijn eerste afspraak er is, kan ik ‘mijn rondje’ nog even lopen.

zondag 17 mei 2009

Overstappen

Wanneer je begint met een Mindfulness training, dan maak je een begin met ‘leven met aandacht’. Gedurende de training gaat de factor aandacht langzaam maar zeker een plaats in je leven krijgen. Terwijl je aanvankelijk geleefd werd, zorgt de aandacht in het Hier en Nu er voor dat er ruimte in je leven ontstaat. Je wordt steeds vaker de toeschouwer van je leven, die langzaam maar zeker steeds meer bewustzijn op zijn eigen leven ontwikkeld.

Afgelopen week zijn we weer begonnen met een nieuwe Mindfulness- groep. En bij het bespreken van het ‘Huiswerk’, vroeg ik de deelnemers of ze de komende week elke dag een kwartiertje tijd voor zichzelf willen reserveren, om een Mindfulness oefening te doen. Een oefening waarbij we in het Hier en Nu zijn

Vandaag kwam het in me op, dat er wellicht een moment komt dat het omgedraaid is. De hele dag in aandacht leven en daarbij geen energie gebruiken om te denken over het verleden en de toekomst. En dan vervolgens elke dag een kwartiertje de tijd zoeken om over dingen na te denken en plannen voor de toekomst te maken.

Ja… als dit gebeurd, dan kun je dit fenomeen een transformatie noemen.
Orientatie: Hoe doe jij dit? Als je naar een willekeurige dag kijkt, hoe is bij jou de verdeling tussen enerzijds in het Hier en Nu leven en anderzijds zonder bewustzijn geleefd worden.

zaterdag 16 mei 2009

Schoolreisje


Ik moet echt bijkomen van het schoolreisje. Eigenlijk gaan we als ouders ook weer even op schoolreisje. Speurtocht, bonte avond, spookwandeling en ‘s avonds - als de kids in bed liggen- nog nakletsen bij het haardvuur. Wat heb ik genoten van al die verschillende kinderen. Met de speurtocht had ik een Meidengroep en met de Jongens heb ik gevoetbald. Er was nauwelijks een programma en de kinderen genoten van de vrije tijd. Geweldig was dat ! Wat zijn de tijden veranderd en wat ben ik blij dat ik dit onderwijs aan mijn kinderen kan bieden. De school en de docenten hebben een grote invloed op de ontwikkeling van een kind.

Aangezien het hele leven vooral een projectie is, word je eigenlijk via zo’n schoolreis weer herinnert aan je eigen schooltijd. In tegen stelling tot vroeger, zijn kinderen echte persoonlijkheden geworden en er wordt rekening gehouden met de individuele karakters. Ook is er veel meer affectie tussen de kinderen dan bij mij vroeger. Wanneer er een meisje begint te huilen, staan er direct drie naast om haar te troosten. De outsiders in de klas staan wel aan de zijlijn, maar van totale uitsluiting is geen sprake. Op een of andere manier heeft iedereen zijn plekje in de klas en de tolerantie is groot. Ik vond het bijzonder, maar de meeste kinderen voelden kennelijk zoveel veiligheid, dat ze op de bonte avond hun act durfden te doen. En al die dansjes en liedjes en toneelstukjes, ze doen het!... , ze staan er!.... Los van de kwaliteit, krijgt iedereen een daverend applaus! Maar… er word ook veel van deze 9 jarige kinderen verwacht (en ze verwachten het van zichzelf). Het leven is een stuk intensiever geworden en met de individualiteit neemt ook de verantwoordelijkheid van deze jonge kinderen toe. Waar ik mij nog kon verschuilen, kunnen deze meiden dat niet meer. (De jongens lijken het op in dit opzicht wat gemakkelijker te hebben) Maar ook het contact met de juffen en meesters is veel persoonlijker dan vroeger. Toen de Juf -die met zwangerschapsverlof is- hen nog even via de telefoon toesprak begon ze met… Dag lieve schatjes van me …. En de kids onmiddellijk in koor… dag Juf ... mmm... ja… dat heb je toch niet als je van 9 tot 5 op kantoor zit!
Ik sta versteld van de ontwikkeingen die er slechts in een generatie heeft plaats gehad. De mensheid gaat verder en zij is continue in ontwikkeling!
Al deze ervaringen, overwegingen en observaties maken een schoolreisje erg intensief. En ik geloof dat ik de drukte nu pas weer een beetje kwijt ben en weer bij mijzelf kan komen. Net zoals ik in de Column van afgelopen woensdag al schreef… Niet teveel activiteiten, anders vlieg je over de dingen heen.

woensdag 13 mei 2009

De slang bijt in zijn eigen staart

http://www.animamundi.eu/ Oeroboros, is een figuur uit de Alchemie. De Oeroboros is een slang die zichzelf in de staart bijt.


In een van zijn boeken, schrijft Eckhart Tolle dat hij na een vreselijke wanhopige nacht de volgende ochtend verlicht wakker werd. En toen hij zag hoe de wereld in elkaar stak, moest hij er verschrikkelijk om lachen. Hier moet ik vaak aan denken! Met zijn allen worden we op een of andere manier enorm voor de gek gehouden (of houden we ons zelf voor de gek). Ik heb m nog niet, maar ik weet wel dat het te maken heeft met een slang die in zijn eigen staart bijt.

Morgen ga ik mee op schoolreisje; een nachtje kamperen met groep 6. Vanavond was ik er met mijn hoofd niet zo bij. Ik zat heel erg in mijn hoofd ( en dat voelt niet fijn) en ik moest allemaal uiteenlopende dingetjes regelen; voor mijn werk, het schoolreisje, de opvang van mijn andere zoon en bovendien wilde ik de Column nog schrijven. Het was rommelig in mijn hoofd, het was teveel, ik kon er geen controle op krijgen en ik was niet gefocused. Binnen in mij was het rommelig, maar ook het contact met mijn zoon verliep rommelig. Hij luisterde niet, hij bleef terug komen op dingen die geweest waren, hij schoot achter elkaar in diverse emoties ..

Titel: vervlogen energie http://www.kramer-kunstwerken.nl/

Stel je voor dat we afstand nemen van de ervaringen an sich (de vorm) en we zouden van deze rommelige situaties een beeld maken. Ik stel me voor dat de onderdelen uit elkaar schieten en dat er weinig samenwerking en eenheid in het beeld zit. Maar het belangrijkste is dat ik denk dat het beeld van de twee situaties -binnen en buiten- gelijk zijn aan elkaar. De vorm lijdt ons echter zo af dat we het niet zien. het abstracte beeld van de kunstenaar brengt ons daarom dichter bij de werkelijkheid. Er is geen verschil tussen binnen en buiten.

Kijk … de schaterlach van Eckhart Tolle kan hier wel eens mee te maken hebben.

Experiment 1: Ga in je verbeelding terug naar die keer dat jij zag dat een klein poesje zichzelf in de staart beet. En schrijf even op wat je toen dacht.

Experiment 2: Doe eerst experiment 1, voordat je verder leest. Nu mag je die woorden die je net hebt opgeschreven op je eigen leven toepassen. Spreek ze maar uit als ‘In mijn leven ben ik ……… ‘

deze column is niet af... het is nieuwe bewustzijn dat weer langzaam vorm gaat krijgen.. Ik pak de eerste glimp op door het op te schrijven. Teruglezend, zie ik ook dat de Column rommelig is. Maar dit zal m toch moeten worden, want het is al laat. Een fijne dag lieve lezers.

Bewustzijn toevoegen aan de ervaring


Tekening uit:http://job.vlan.be/ Soms krijg ik als reactie op mijn Columns .. Marleen wat doe je toch veel. Nee !! niet waar, ik doe helemaal niet veel. Integendeel, ik doe eigenlijk heel weinig! Maar de dingen die ik doe, doe ik met aandacht. (ook niet altijd hoor). Ik maak van mijn activiteiten een ervaring. Door ze niet alleen te doen, maar ook door er op te reflecteren. Eigenlijk als toeschouwer naar de ervaring te kijken en er op die manier bewustzijn aan toe te voegen.

‘Een voetbal wedstrijd kun je fluiten, maar je kunt daarnaast ook kijken naar de manier waarop je dat doet en daarop bewustzijn krijgen ’ (Column 10 Mei).

Om bewust te worden is het zelfs een voorwaarde om niet teveel te doen. Doe je dingen te snel en doe je teveel, dan vlieg je over de essentie heen. Onthaasting, vertraging en verdieping, dat zijn de voorwaardes om bewust te worden.

Oriëntatie: Hoe doe jij dat? Ga je activiteiten eens na, wat doe je allemaal op een dag en wat vind je er eigenlijk van om dit allemaal te doen? Sta je wel stil bij de dingen die je doet? Heb je er enig bewustzijn op? Wat zou je eigenlijk willen?

Stelling 1: Gooi er een aantal activiteiten uit, die je eigenlijk niet zoveel opleveren. (zeker die activiteiten die uit gewoonte of traditie voortkomen).
Stelling 2: Behoud mensen die je inspireren en gooi wat mensen uit je netwerk waar je niet zo veel aan hebt. (uiteraard zonder te kwetsen)
Stelling 3: Beperk je tot een aantal kern activiteiten en zoek daarin de verdieping. .

maandag 11 mei 2009

Boute stellingen


Schilderij: http://www.boshoven.eu/ Mmm… het borrelt weer ongelofelijk in mij. Wanneer ik een wezenlijk inzicht krijg, voel ik het in mijn buik. Deze Column borduurt voort op de vorige Columns.

In mij en jou is een individuatieproces gaande (Carl Jung, Column 19 maart). We ontwikkelen ons van de Prinses, via de Vrouw en de Moeder naar de Koningin. (Zie Column 23 april) Hier hebben we tenminste een heel leven voor en Hans Stolp of verlichte boeddhistische meesters spreken zelfs over vele levens.

Wanneer we hier geen bewustzijn op hebben zal deze Individuatie met onnodig veel pijn, moeite en vertraging tot stand gebracht worden. Wanneer we hier wel bewustzijn op krijgen kan het proces zich vloeiender en in harmonie voltrekken.

In mijn huis wonen Ego en mijn Authentieke Ik. Als we (nog) geen bewustzijn hebben, identificeren we ons alleen met Ego. Maar Ego heeft slechts een beperkte kijk op de zaak. Ego bekijkt de dingen vanuit zichzelf en zijn eigen belang. Bovendien is Ego opgevoed en heeft hij daarmee veel onjuiste informatie gekregen. (Kan hij ook niks aan doen).Het Authentieke ik, bekijkt de wereld vanuit een Overall-perspectief. En de metaforen die de wereld over dat authentieke Ik laten zien zijn: Hij is de goede Herder ten opzichte van zijn Schapen, hij is Sinterklaas ten opzichte van zijn Zwarte Pieten, Hij is een wijze Koning ten opzichte van zijn Onderdanen of Hij is God ten opzichte van zijn Kinderen. Kies zelf maar welke metafoor jou aanspreekt, welke je kiest is onbelangrijk. Als ik de metafoor van Jung volg, wordt de individuatie dus afgesloten met het archetype van de Koning. (Goede Herder/ Sinterklaas of God).

Maar….. we zijn niet zomaar een Koning. Daar moet je wel wat voor doen! Maar niet dat wat we gewend zijn, want precies hier zit het grote misverstand. Wat van ons mens verwacht wordt zijn geen activiteiten, maar het gaat enkel en alleen om het ontwikkelen van een juiste houding. (Mindfulness)

- ontwikkelen van Mildheid
- ontwikkelen van een Open houding
- ontwikkelen van een Accepterende houding
- verplaatsen van de aandacht vanuit het beperkte Intellect (denken) naar de zintuigen (lichamelijke). en daarmee in het Hier en Nu te verblijven.
- de rol van toeschouwer in te nemen.
- je over te geven aan het individuatie proces
- ontmaskeren van Ego, door aan je persoonlijke biografie te werken

Wanneer Ego zich –echter vanuit goede bedoelingen- met dit autonome individuatie proces gaat bemoeien, gooit hij (ongewild) roet in het eten. En daarom is het van belang om Ego - overigens met mildheid en begrip- te ontmaskeren.

Stelling: Er zijn geen concrete doelen in deze wereld. Gooi al je ambities maar weg.
Stelling: Gebruik je energie om deze houding te ontwikkelen zodat je door de noodzakelijk fasen heen kunt gaan en uiteindelijk de Koning (in) kunt worden!

Ik begeef me op glad ijs en de stellingen zijn Bout…. maar net als de Uil in de film van Bambie, is het mijn taak om de vogeltjes op te schrikken. In de Middeleeuwen zouden ze mij nu op de brandstapel gooien!

Mijn kind en ik

Foto uit 1977. Wanneer ik naar mijn jongste kijk dan denk ik: 'zo was ik vroeger ook’. Altijd met de handjes overal aan, altijd alles omgooien, onbesuisd, nooit ophouden met klieren, adrem en grenzeloos …… Om gek van te worden. Juist dit gedrag van hem (mijn gedrag van vroeger) zet al mijn stekels uit en dan schiet ik uit mijn slof: ‘Hou nou verdomme eens op met dat geklier’ of met een venijnige ijzige stem ‘weg met die handjes’
Au…Ik ben me er van bewust, ik herhaal het patroon. Precies op die punten waar ik als kind werd afgekeurd, doe ik dat nu met hem. De geschiedenis herhaalt zich, altijd maar weer totdat wij hem doorbreken.
Lees het gedicht langzaam, hardop en een paar keer... dan kun je ervaren dat de grenzen vervagen.


Mijn kind en ik ©
(9 April, 2004)

Ik houd
mijn kind
heel stevig vast

En kijk
hem vol
verwachting aan

Wie is dat kind
en waar
komt het vandaan

Een blik
vol liefde
en vol hoop

Ben ik dat kind ?
het lijkt
een samenloop

Mijn kind
en ik
zijn dat er twee?

Het lijkt
slechts
een idee

Mijn kind dat
draagt
mijn naam

De moeder
zie ik er
met beide armen
achterstaan

En steeds
maar
weer

is het t’ kind
waarmee ik mij
identi-
ficeer

Marleen©


Stelling 1: Moeilijke kinderen bestaan niet! veel beter is om te zeggen: Ik heb het moeilijk met mijn kind.


Stelling 2: Wil je iets voor je kind betekenen dan kun je het beste je hand in eigen boezem steken en met jezelf aan het werk gaan.


Stelling 3: Het is nooit te laat moeder! Hoe oud je ook bent en al zijn de kinderen al lang en breed uit huis! Als jij bewust wordt, verandert iedereen mee.


zaterdag 9 mei 2009

De scheidsrechter




Vandaag mocht ik de voetbalwedstrijd van mijn zoon fluiten. Dat is nog niet zo makkelijk. Eigenlijk ben ik voor Be Quick (wit) , maar als scheidsrechter moet je uiteraard onpartijdig zijn. Om dit te kunnen doen heb je zelfdiscipline nodig. De rol die ik automatisch inneem is die van ‘partijdige coach’ en ik moet mijzelf voortdurend toespreken om het perspectief van de objectieve scheidsrechter in te nemen. Dan kies ik het perspectief van de Bal en ik volg de wedstrijd vanuit de Bal. ‘Een geel voetje raakt de bal en dan een wit voetje en dan schiet een geel voetje de bal over de lijn. De bal mag door wit ingegooid worden’. Ben ik even niet alert, dan schiet ik automatisch weer in de rol van de ‘partijdige coach’,. Er was een wedstrijd op het veld, maar er was ook een wedstrijd in mijzelf.

Deze ervaring geeft mij verschillende aanknopingspunten voor een Column, want het hele leven komt op het voetbalveld terug.

- hoe moeilijk het is om onpartijdig te zijn
- hoe snel schieten we niet in ons automatische (partijdige) gedrag
- het belang om er bij te blijven en niet af te dwalen ( in het hier en nu blijven)

Maar het mooiste is nog de parallel met de Regen-Column van afgelopen woensdag: " Er zijn positieve projecties op regen en er zijn negatieve projecties op regen, maar beidde zijn slechts een kant van de medaille. Identificeer je met de regen zegt M. Er is een geel team en er is een wit team, identificeer je met de bal zegt de scheidsrechter.

Het gaat dus om het overstijgende neutrale perspectief dat we kunnen kiezen! We kunnen van positie verwisselen ( Collumn maandag 4 mei).

Het woord als slap aftreksel van de werkelijkheid

Woorden zijn altijd een afgeleidde van de werkelijkheid. Zo gauw we aan een ervaring woorden geven, doen we de ervaring tekort. Er is immers nog zoveel meer in dat Hier en Nu, waarin de ervaring plaats heeft! Maar om toch met een ander te kunnen communiceren, gebruiken we taal en daarmee MOETEN we selecteren en dus reduceren!

Gisteren schreef M –als reactie op de regencolumn- “Je moet de regen worden”

Maar als ik dat nog nooit ervaren heb, kan ik mijn hoofd er over breken. En kom ik er niet achter wat ze daar nou precies mee bedoeld. Onwetend vraag ik me dan af hoe ik dat dan in hemelsnaam zou moeten doen.
Haar woorden “je moet de regen worden”, zijn een zeer slap aftreksel van die ervaring. En toch zijn dit de enige woorden die we er voor kunnen bedenken. Bij deze eenheidservaring horen deze woorden, maar dat zul je pas merken wanneer je de ervaring hebt. Wanneer ik dan aan jou zou vragen ‘breng je gevoel eens onder woorden’ dan zou je even nadenken en tenslotte iets zeggen als… ‘het is heel lastig om hier woorden aan te geven, maar..... het is dan net als of ik de regen zelf ben geworden” Vanuit de ervaring komen we dus wel op dezelfde woorden, metaforen en zinnen.

Stelling: Vanuit een ervaring is het enigszins mogelijk om er universele woorden aan te geven en de ander er iets van kennis/begrip mee over te brengen. Maar andersom, wanneer we vanuit de woorden enig bewustzijn op de ervaring zouden willen krijgen, lukt dit NIET.

Dan rest ons dus niets anders dan met een Open Mind op de “Genade” van die ervaring te wachten.

Het voelde niet alsof ik deze Coluimn zelf schreef, hij vloeide gewoon uit mijn pen.

donderdag 7 mei 2009

Vervolg op de regen-column

Ik zou nog een beetje verder willen gaan. .... schreef M. als reactie op de regen-column De beschrijving is ook alleen maar de beschrijving van het proces. Je hoeft alleen maar de regen te zijn. Regen zijn of in de regen zijn en het laten zijn is Bewust Zijn. Dan is Worden voorbij en ben je alleen maar wat is: Regen!

Dank voor je reactie M, ik denk dat je gelijk hebt, maar hoe doen we dat dan? de regen zijn? en nu ik het opschrijf komt er een zin van een gedicht in mijn bewustzijn....

Ik en mijn denken ©

Ik ben de boom
ik ben de stilte op het wad
Ik ben de regen, zachtjes tikkend tegen ’ t raam
Ik ben de witte wolk, ver weg daar in de blauwe lucht

Mijn Ik is authentiek
Mijn ik is goed
Mijn ik is wijs
en vastberaden

Mijn denken
is iets anders
t is afgeleid
t is aangeleerd

Gedachten
als lastige afleiders
vrolijk fladderend overal heen

Het leidt me af
het leidt me af van nu
het leidt me af van wat ik voel
het leidt me af van wat ik wil
het leidt me af van wie ik ben

Al meer dan dertig jaar
Zijn zij bij mij geweest
Ik dacht dat ik het was

Nu kan ik afscheid nemen
van alles
wat is aangeleerd

Ik kijk vooruit
Vanuit mijn Ik
Vanuit mijn eigen kern
bepaal ik zelf
en helemaal opnieuw
wat is

Ik ben de boom
ik ben de stilte op het wad
Ik ben de regen, zachtjes tikkend tegen ’ t raam
Ik ben de witte wolk, ver weg daar in de blauwe lucht

Marleen ©

woensdag 6 mei 2009

Reactie op de regen-weblog


A reageerde op de Regen Column van vandaag. Ze vertelde dat zij -vanuit haar jeugd- alleen maar positieve projecties op regen had.

Lieve A.
wat geniet ik toch altijd van je reacties op de weblogs. ja.. waar ik vandaag achter kwam bij het schrijven van deze weblog. Als we negatief projecteren, kiezen we een kant van de medaille, als we positief projecteren kiezen we de andere kant. Beidde zijn eenzijdig en laten de werkelijkheid niet zien. De echte bevrijding ligt bij het overstijgen van deze twee polariteiten. Door deze twee polariteiten met elkaar te verbinden. Regen en zonneschijn horen bij elkaar. Daar zit de bevrijding.

tot gauw weer.
ml1

Regen


Foto: Hans de Groot Toen ik vanochtend naar buiten keek regende het. Wat is het toch lastig om door de regen heen te kijken en om te zien wat regen werkelijk is. De regen te zien zoals hij is.

Ik zie de regen niet zoals hij is, maar ik projecteer van alles op die regen. De regen maakt koud, hij beslaat mijn bril, hij maakt de weg akelig glad, hij maakt de weg modderig en vies, hij bezorgt mij een naargeestig gevoel, ik krimp in elkaar om mij tegen hem te beschermen, hij maakt het zicht op straat slecht etc. Ik kan deze negatieve projecties ook naar positieve projecties ombuigen. De regen maakt mooie cirkels op het water naast mijn huis, hij tikt tegen het raam, hij zorgt er voor dat de bomen en planten water krijgen, hij spoelt vieze straten schoon, hij hult de wereld even in mysterieuze mistigheid, hij zorgt ervoor dat ik mijn aandacht even naar binnen kan keren etc.

Maar als we al deze projecties er nou afhalen, wat is regen dan? Dan zijn het gewoon waterdruppels die naar beneden komen, die de aarde nat maken. De regenperiode wordt afgewisseld met periodes dat het niet regent. Dan droogt de aarde weer op, omdat de zon haar werk weer doet.

Deze cyclus van nat worden en opdrogen herhaalt zich continue, net als de cyclus van eb en vloed en de cyclus van onze ademhaling.

Mmm….. als we de regen terugbrengen tot wat hij is, is hij onlosmakelijk verbonden met de Zonneschijn.

dinsdag 5 mei 2009

Mindfulness: Zijn versus Doen


Mijn moeder vertelde laatst dat ik op mijn 12de jaar eens tegen haar had gezegd “Het lijkt me helemaal niet erg om oud te worden; dan kan ik gewoon op een bankje in de zon gaan zitten en kijken wat er om me heen gebeurd

Maar met de tijd ben ik deze rust kwijt geraakt en net als de meeste van ons, ben ik hiermee van de Zijns modus in de Doe Modus geschoten. Ja… de tijd (opvoeding, school, werk, presteren, carriere etc.) zorgt ervoor dat we ons Zijn verliezen en we denken dat het leven alleen nog maar uit Doen bestaat.

Maar gelukkig… Zijn komt langzaam maar zeker terug. Gewoon zitten en luisteren naar mooie muziek, kijken naar de bomen, de wind en de vogels. Genieten van een lekkere maaltijd of een wandelingetje maken.

Het zijn die gewone dingen die –wanneer we ze met aandacht doen en zonder illusie of pretentie- ons echt gelukkig maken. Dat is het geluk van de werkelijkheid.

Orientatie: hoe sta jij hier in? Ben je alleen aan het rennen (doen) of lukt het je om te genieten van de kleine eenvoudige pretentieloze dingen van het leven.
(pas op: veroordeel je zelf niet, het gaat alleen om bewustwording)

maandag 4 mei 2009

Liefde is onvoorwaardelijk

Dit vertelden alle harten mij die ik dit weekend tegen kwam. Nog nooit heb ik in mijn leven zoveel Harten gezien. Toeval bestaat niet en ik beschouw het maar weer als een boodschap. Stel je hart open en geef je liefde onvoorwaardelijk. Ongeacht of…. de ander doet wat ik zeg, of dat de ander doet wat ik graag wil, of dat de ander van mij houdt. Mijn liefde is onvoorwaardelijk. De kracht van Liefde gaat alles te boven en dat kun je voelen.

Orientatie: laat alle bedenksels, mitsen en maren los en voel de kracht van je hart.

van positie verwisselen


die dag besloot ik de toeschouwer van mijn leven te worden” zei de eekhoorn tegen de mier. Het zou zomaar een zin kunnen zijn uit deze verhalenbundel van Toon Tellegen.

Tien jaar geleden bij het kennismakingsgesprek van mijn opleider zei ik tegen hem: “ik heb het idee dat ik vanuit de verkeerde kant de wereld ben binnengekomen”. Misschien sloeg ik met die opmerking –overigens geheel onbewust- de spijker wel op zijn kop. Het woord verhouding blijft de laatste tijd steeds door mijn hoof zingen, alsof het er om gaat om als mens de juiste verhouding ten opzichte van het leven te vinden. Om er uiteindelijk achter te komen wie we in wezen zijn. Dus welke positie nemen we in ten opzichte van :

- andere mensen
- onze voorouders
- onze kinderen
- God
- het kwaad
- de dieren
- de natuur
- de zon, de maan en de hemellichamen
- de technologie
- de wetenschap

Zoals ik al vele malen eerder schreef, spiegelt de buitenwereld mijn binnenwereld. Dus om dichter bij de bron te komen, kan ik me nog beter afvragen welke plek ik inneem in mijn binnenwereld. De eekhoorn besloot op een dag de toeschouwer van zijn leven te worden. Hiermee verwisselde hij van positie! Is dat niet wat we te doen hebben ? In eigen huis van positie te verwisselen?
Van Lager Zelf naar Hoger zelf?
Van Ego naar Authentieke ik?
Van Vorm naar Leegte?
Van 'small mind' naar 'Big Mind'?
Van 'small heart' naar 'Big heart'?

Orientatie: kijk eens in eigen huis welke positie jij inneemt; met andere woorden wie ben jij of met wie identificeer jij je?

Orientatie: kijk eens in eigen huis welke posities er nog meer mogelijk zijn ?

vrijdag 1 mei 2009

AVE MARIA


Wat is het Ave Maria? Het is het meest gezongen lied in de Katholieke Kerk. En of we willen of niet, via onze grootouders zijn wij er vandaag de dag mee verbonden. Vanuit mijn jeugd speelt Maria geen enkele rol. Maar vast staat wel dat met Maria, het archetype van de vrouw en de moeder, een belangrijke plaats binnen het geloof en dus in de wereld heeft gekregen. Veel componisten hebben een Ave Maria geschreven en de tekst luidt:

Wees gegroet Maria,vol van genade.De Heer is met U.Gij zijt de gezegende onder de vrouwen.En gezegend is Jezus,de Vrucht van Uw schoot.Heilige Maria,Moeder van God,bid voor ons, zondaars,nu en in het uur van onze dood.Amen

Maria is een belangrijk archetype in de geschiedenis van de mensheid en Carl Jung zegt hierover het volgende ( http://www.spiridoc.nl/jung_archetypen.htm)

Het vrouwelijke archetype –in het christendom via Maria uitgebeeld- vertegenwoordigt het ontvankelijke principe, de vrouwelijke intuïtie, het vrouwelijk mysterie. In archetypische zin vertegenwoordigt zij de ontwikkeling van de anima. De anima verbindt het bewuste met het onbewuste.

Gisteren luisterden we naar het Ave maria van Caccini en ik zal nu een link maken naar het Ave Maria van Bach. Het bijbehorende filmpje laat de betekenis van dit Ave Maria voor vandaag de dag mooi zien. http://www.youtube.com/watch?v=4KLU7xjqsDk
Wij gaan een paar dagen weg en de volgende Column komt dinsdag weer.

Hartenpijn en Mindfulness


Hartenpijn!... een mooi woord en hij kwam van gene zijde. Een van de opvarenden zei laatst tegen me: ” Marleen, het steunt mij wanneer jij in je Collumns uiting geeft aan je gevoelends van zwaarmoedigheid en minder fijne stemmingen. Ik mag dat dan ook voelen van mijzelf. ” Dat begrijp ik en ik wil hier graag in voorleven. Periodes van hartenpijn en vreugde wisselen elkaar de hele dag af! Dit zul je herkennen als je hier tenminste enig bewustzijn op hebt ontwikkeld. Als je de hele dag hard aan het hollen bent (druk,druk druk), ren je weg voor je gevoel en heb je er nog geen bewustzijn op. Maar wegrennen kan niet voortduren en de stop komt uiteindelijk bij iedereen. Afhankelijk van de kracht en de duur van de ren kan het zich manifesteren via burn-out, zwaarmoedigheid, depressie, stress of lichamelijke klachten.Het is dus van belang om contact te maken met je gevoel en elk gevoel wat er is bestaansrecht te geven. Denk maar eens aan angst, jaloezie, eenzaamheid, onzekerheid, minderwaardigheid, krenking, schaamte, verdriet, boosheid, woede, machteloosheid, schuldgevoel etc. Het zijn menselijke gevoelens die we allemaal kennen, sterker nog ze zijn van ons en horen bij ons. Het lijden van de mens zou wel eens voort kunnen komen uit het feit dat we bepaalde gevoelens NIET onder ogen willen zien.

Toen ik vannacht wakker werd dacht ik aan mijn man en mijn kinderen. Enerzijds een gevoel van overstromende liefde, maar ik voelde ook schuldgevoel. Ik voelde pijn in mijn hart en de bijbehorende gedachten waren: Geef ik ze wel genoeg aandacht ? Draag ik mijn neuroses niet teveel op ze over? Luister ik wel echt naar ze of ben ik teveel met mijzelf bezig? Neem ik hun mening wel serieus genoeg of ben ik te dominant in mijn eigen mening ? En bij al deze gedachten voelde ik de pijn in mijn hart en ik bleef er in doorademen.

In plaats van er voor weg te lopen, heb ik mijn gedachten de ruimte gegeven en mijn aandacht naar mijn hart gebracht. Het bijbehorende schuldgevoel heb ik doorvoeld. En misschien is dit wel de beste remedie tegen hartenpijn. Kun je je voorstellen dat jouw huis (is jouw lichaam) een fijne woonplaats kan worden, wanneer alles er mag zijn? Wanneer je elk gevoel met mildheid kan gadeslaan en wanneer je niet meer hoeft weg te lopen? We zouden als mensheid een enorme sprong maken wanneer we deze mildheid collectief zouden ontwikkelen.

Experiment: Probeer dit ook eens uit. Ga eens stilstaan bij de gevoelens die zich manifesteren, geef ze bestaansrecht en doorvoel ze. Je zult zien dat het wat oplevert!
(bij het nalezen van de Column luister ik nogmaals naar het Ave Maria van gisteren; op een of andere manier sluiten ze goed op elkaar aan)