zaterdag 28 februari 2009

Bewustworden van 'Verveling'

Foto: weer dezelfde stoel voor hetzelfde raam.. Wanneer ik s’ middags om een uur of twee thuis kom van mijn werk, heb ik nog een uurtje voordat de kinderen thuiskomen. Op dat moment voel ik een soort verveling in mij opkomen. Wat zal ik gaan doen? Natuurlijk liggen er altijd wel huishoudelijke klusjes, maar dat bedoel ik niet. Dit unheimische gevoel van verveling, wat is dat toch, waar staat dat voor?

Verveling is het gebied tussen Doen en Zijn; Je bent niks aan het doen, maar de rust van Zijn is er ook niet. Vaak is het de gewoonte om dit moment direct met Doen op te lossen. Wanneer ik dan wat ga Doen, voel ik het unheimische gevoel niet meer. Zo gauw er weer even rust komt, is het gevoel er ook weer….. En als je dit patroon maar blijft herhalen, raak je in deze fuik gevangen (Burn Out ligt op de loer).
Vandaag ben ik er eerst bij stil gaan staan en ik werd me er van bewust dat het iets te maken heeft met mijn arbeidsethos. Doen geeft mij het idee dat ik zinvol bezig ben! Maar wat is er nou zinvol aan doen? En is Doen eigenlijk wel zinvoller dan Zijn?

Ik besloot om vanuit deze vraagstelling eens de andere kant op te gaan. Om vanuit dit unheimische gevoel van verveling voor Zijn te kiezen. Door op de stoel voor het raam te gaan zitten en te kijken wat er te beleven valt. Als eerste sta ik even stil bij dit unheimische gevoel, dan kan ik mijn ademhaling gaan volgen, ik kan mijn lichaam voelen, ik zie vogels vliegen, ik kan de trein horen, ik zie de wind in de blaadjes en er gebeurt nog veel meer als ik blijf zitten.

Oriëntatie: ken jij dit onrustige gevoel, wat we verveling noemen? Probeer daar eens bewustzijn op te krijgen. En daar bedoel ik mee, kijk eens of je dit moment van verveling herkent en ga er even bij stil staan. (dit is eerst voldoende)

Stelling: wannneer ik echt kan ervaren dat ik niets beters (of niets slechters) te doen heb, dan op deze stoel te zitten, pas dan kan ik uit vrije wil en met vreugde mijn dingen weer gaan doen.

vrijdag 27 februari 2009

Bevestiging

Van een ander horen dat het goed en zinvol is wat ik doe. Mijn partner begrijpt er niets van, ik kan van honderd mensen horen dat ze mijn Columns graag lezen of dat ze een zinvolle sessie hebben gehad. Echter zodra er een kritische noot tegen over staat, ben ik alweer om ver geblazen. Kennen jullie dit? Ik schrijf het maar weer op, maar trots ben ik er natuurlijk niet op. Ik lijk wel een ‘onstilbare behoefte te hebben aan bevestiging' ging er door mij heen. Dit is natuurlijk uitvergroot en ik word me er van bewust dat ik dit gedrag van mij sterk afkeur. Gatver… wat ben ik afhankelijk van anderen, wat klinkt dit onvolwassen en wat getuigt dit van weinig zelfvertrouwen.

Hoe kan dat toch dat ik nog regelmatig de bevestiging van mijn doen en laten buiten mijzelf plaats. Dat anderen mij op een of andere manier moeten vertellen dat het goed is wat ik doe. Waarom kan ik dat (nog) niet vanuit mijzelf halen? Natuurlijk is dit uiteindelijk terug te voeren naar mijn kindertijd. In de kindertijd leer ik waar ik mijn vertrouwen kan vinden. Moet ik mij oriënteren op de buitenwereld of kan ik mij oriënteren op de wijsheid die in mij zelf zit.

Met deze Column breng ik dit thema in mijn bewustzijn en geef ik het bestaansrecht. Ik haal het als het ware uit de schaduw. Vandaag ga ik dit thema omarmen; het is mijn probleem en alleen ik kan het bewerken. .....zodat ik uiteindelijk weer een vrijer mens kan worden.
Orientatie: Hoe doe jij dat? Lukt het jou om op je eigen gouden standaard te vertrouwen of zoek je ook nog vaak de wijsheid en bevestiging buiten jezelf?

donderdag 26 februari 2009

Iets geven zonder iets terug te verlangen

Ik sprak met mijn twin over de Column voor vrijdag en we kwamen op een gezamenlijk thema. Natuurlijk zijn we hier met elkaar mee bezig, want we zijn Met elkaar in ontwikkeling! Ook alweer zo’n onbegrijpelijk en wonderlijk proces. We staan als mensen niet los van elkaar, maar zijn via de geestelijke wereld sterk met elkaar verbonden.

M. gaf de stelling: Het is slechts van belang, om -vanuit een ik boodschap- mijn eigen ding te zeggen! Alleen maar mijn oprechte mening of perspectief aan de ander te geven. Ik hoef de ander niet te overtuigen, het is alleen maar mijn oprechte visie die ik in de wereld zet PUNT.

PUNT… juist deze punt is moeilijk, we gaan meestal voorbij deze punt en willen dat de ander ook in dit perspectief gelooft. Als ik een mailtje uitstuur, een Column schrijf of een opmerking plaats dan kan ik er een PUNT achter zetten. Wat de anderen er vervolgens mee doet, ligt niet meer in mijn invloedssfeer en is niet meer voor mij. Net als het water in de rivier, gaat het zijn eigen weg of net als de ballon die zijn eigen vlucht kiest, wannneer je hem loslaat.

Eigenlijk kun je dit terug brengen tot de houding: Iets aan de ander geven, zonder iets terug te verlangen. (geven is in deze context, het contact met de ander). Zou het niet heerlijk zijn wannneer je dit kunt?Als ik alleen mijn visie of ervaringen hoef te 'geven', zonder er iets mee te willen bereiken of een ander te willen manipuleren. Al je hier even bij stilstaat, kun je dan je vrijheid voelen?

en..... wannneer je vertrouwen in deze houding ontwikkelt, dan zul je ervaren dat de dingen precies gaan zoals ze moeten gaan. Gewoon uit zichzelf, zonder dat jij tegen de stroom van het leven inroeit.

Oriëntatie: hoe doe jij dat met geven? Verwacht je toch vaak iets terug? (zoals bevestiging, goedkeuring, een wederdienst etc) of lukt het om de ballon los te laten?
Wees zo eerlijk mogelijk tegen jezelf en veroordeel jezelf niet. Het gaat alleen om bewustwording. Alleen vanuit bewustwording en acceptatie kan je vanuit vrijheid de dingen anders gaan doen.

Onbewuste zaken bewust maken!

foto: www.jongeriusbakker.nl
Bij voorkeur probeer ik de column rond koffietijd af te hebben. Maar goed, dit lukt niet altijd. Met de column begin ik mijn dag. Zoals jullie wel begrijpen zullen, schrijf ik deze column voor de lezers, maar ook voor mijzelf. Deze column vormt de rode draad voor mijn dag. Dit gedachtegoed draag ik de hele dag bij me. En op het moment dat ik de column geschreven heb, is dat wat in mijn hoof d nog onbewust sluimert, bewust gemaakt. Ik heb als het ware weer een steen voor mijn nieuwe huis gelegd. Deze steen is weer nodig om er een volgende op te leggen.

In 2004 schreef ik een gedicht waarin de volgende regels staan:

Nu ben ik weer aan het bouwen
van onderen af aan
ja elke steen
moet door mijn eigen handen gaan.

Het bouwen van mijn nieuwe huis
moet grondig gaan
en zeker niet te vlug
ik ben op de weg terug.

Mijn gedichten pluk ik uit de lucht en langzamerhand worden deze gedichten waar. Na een jaar of twee/drie komen de strofes uit een gedicht spontaan in mijn hoofd. (net als een liedje dat je niet uit je hoofd kunt zetten) Het lijkt alsof de gedichten mijn toekomst voorspellen. Een wonderlijk fenomeen, waar ik mijn hoofd niet over ga breken. (als jij je openstelt, kan zoiets ook bij jou gebeuren).

Het bouwen van een nieuw huis staat symbool voor het proces van bewustwording. Bij mij zal dit proces dus steen voor steen gaan. Waarbij ik elke steen zelf heb te leggen. Bij Eckhart Tolle (de schrijver van "de kracht van het nu") liep het bijvoorbeeld heel anders. Hij werd na een zeer diepe depressie op de rand van zelfmoord "verlicht" wakker. Hij zag de werkelijkheid zoals die was en zijn leven was op slag veranderd. Zo heeft iedereen zijn eigen proces.

Oriëntatie: ga eens bij jezelf na wat jouw manier is om bewust te worden. Hoe doe je het nu ? Hoe zou je het willen?

woensdag 25 februari 2009

Mijn paradijs


Toen we een jaartje in Amerika woonden, had ik vanwege mijn ‘Sabattical’ alle tijd om mij in het Boedhisme te verdiepen en veel te mediteren. We woonden dichtbij een immens kerkhof. Je zou het eerder een heel groot park met grafmonumenten kunnen noemen. (de familie Heinz van de Ketchup heeft er bijvoorbeeld een mausoleum staan) Als de kinderen op de creche waren, dan ging ik daar vaak wandelen. Ik vulde mijn thermoskan met koffie, deed wat lekkers in mijn tas, nam mijn schrift mee en had de hele dag voor mezelf. En nu ik er aan terugdenk, krijg ik tranen in mijn ogen van de heimwee naar deze - voor mij- mystieke plek. Alle jaargetijden heb ik op dit kerkhof meegemaakt. Er waren de vogels, een oorverdovende stilte, de doodstille graven, de Mausoleums met prachtige beelden, de ontroerende teksten op de grafstenen, de eekhoorns en zelfs reeën die er stonden te grazen. Misschien heb ik op die plek wel mijn mooiste momenten beleefd. ‘Mijn paradijs’, Eén van mijn favoriete, gedichten heb ik hier gemaakt. Als je eens mee wilt gaan naar deze plek (ergens ook jouw 'plek') ga dan eerst naar je ademhaling, klik op het gedicht (de column hier onder) en lees het langzaam -bij voorkeur hardop- een paar keer door.
Een fijne dag lieve mensen!

Mijn Paradijs (Klik op gedicht)



dinsdag 24 februari 2009

Het gebied tussen waken en slapen


Het gebied tussen waken en slapen, wat is dat voor een gebied? Ken jij het? Gisteren in de Mindfulness cursus kwam dit gebied een paar keer naar voren. Omdat ik nu gebied opschrijf, zou ik hier een landschap kunnen omschrijven. Misschien wel een donkere nacht met een helder verlichte sterren hemel. Wanneer ik de ervaring omschrijf, dan ervaar ik een plek, waar ik ver weg ben van het gedoe. Een plek waar mijn bewustzijn helder en puur is en waar mijn lichaam in rust en vrede verkeert.

Dit is een ervaring die je kunt hebben tijdens een Mindfulness oefening. Door het te omschrijven of te tekenen, kun je deze in je bewustzijn brengen.

Door het beeld van de sterrenhemel, word ik me er van bewust, dat ook die sterrenhemel enkel een projectie is van mijn binnenwereld.

Orientatie: Ga vanavond, wanneer je in je bed ligt, eens op onderzoek uit. Probeer, op het moment dat je bijna in slaap valt, er bij te blijven! (dat zal niet gemakkelijk zijn, maar oefening baart kunst). Het gaat dan om alles wat jij op dat moment ziet en ervaart. Er is niet iets wat je zou moeten zien, maar gewoon om dat wat er is. Gebruik je open mind, die zonder enige verwachting is.

zondag 22 februari 2009

Problemen in 'eigen huis' bewerken


Het was erg leuk bij Giselle!

We hadden de laatste kaartjes en zaten op het tweede balkon. O. is natuurlijk klein en hij zat wat voorover gebogen, met zijn armen op de balkonleuning. Op een bepaald moment zegt een jonge vrouw naast mij geërgerd: ‘mevrouw, ik zie niks daar links op het podium, zijn hoofd zit er steeds voor, kunt u daar wat aan doe? ‘Ja, als je van deze plek dat stukje van het podium wilt zien, dan moet je gewoon wat voorover buigen’ dacht ik nog. Maar ik reageer, zoals zo vaak, introvert en subassertief: ik pak O. op schoot en ben boos, zonder dat tegen haar te zeggen.

Op zo'n moment gaan er allerlei gedachten door mijn hoofd: "wat een egoïst, ze denkt alleen maar aan zichzelf", "Voor de stoel van O. heb ik ook gewoon een kaartje gekocht en hij heeft er ook recht op om de voorstelling te kunnen zien", "trut, pas je ook een beetje aan de omstandigheden aan en buig zo nu en dan ook wat naar voren”.

In plaats van helemaal mee te gaan met deze negatieve projecties en heel boos op haar te worden (dus mijn uitje te verprutsen), kan ik mijn bewustzijn inzetten. Dat doe ik door gewoon te kijken wat ik nu aan het doen ben. De eerste stap is altijd bewustwording. Daarom ga ik eerst de stemmetjes en emoties die er in mijn hoofd opkomen bestaansrecht geven: door ze op te merken. Door er naar te kijken en afstand te creëren ontstaat de object –subject relatie en stap ik als het ware uit het probleem!
Toen ik ging kijken waar de boosheid vandaan kwam, merkte ik dat mijn thema van bestaansrecht weer getriggert werd door haar opmerking.
Vervolgens ging ik proberen haar te begrijpen: "ze is nog jong en heeft (nog) geen kinderen", "zij denkt recht te hebben op een ongestoorde voorstelling", "ze had zich misschien erg verheugd op deze middag en deze verstoring is heel vervelend voor haar", "toen ik zo oud was als zij, dacht ik er waarschijnlijk precies zo over".

Door mijn eigen stemmetjes te observeren, te leren kennen en te begrijpen, wordt het mij duidelijk dat dit akkefietje eigenlijk niets met haar te maken heeft. Het triggert mij, omdat het te maken heeft met een thema van mij. En dat betekent dus, dat ik haar er buiten kan laten en dat ik de oplossing van het probleem intern kan afhandelen.

In relatie tot haar hoef ik dus geen gelijk te hebben en hoef ik haar niet ‘de waarheid’ te zeggen. Ik hoef me alleen bezig te houden met mijn eigen thema’s . Wat een opluchting! De boosheid verdween, ik vergat haar aanwezigheid en heb een heerlijke middag gehad!

Donker



Het is ‘donker’ dit weekend, ik ben de hele tijd in de weer en neem geen tijd om te Stoppen en te Kijken. Gistermiddag mijn broer geholpen in zijn theehuis, heerlijk even met mijn handen werken. Direct daarna naar de FC, waar PSV in de laatste minuut een doelpunt maakt, maar dat terzijde. En zodirect ga ik met mijn jongste zoon naar het ballet Giselle in het muziektheater in Amsterdam. Ik verheug me er enorm op. Klassieke balletten zijn zo leuk en inspirerend.

Door al deze activiteiten, is er even geen tijd voor bezinning, het is donker en de wereld ziet er dualistisch uit. En… het is goed! We kunnen niet altijd in de non-dualistische wereld verblijven. De Zen meester Genpo Roshi zei: “maak geen verschil tussen beide werelden, ze zijn er allebei en het gaat er om dat je vrijelijk kunt switchen tussen de verschillende perspectieven. Dus…. Dit weekend even niet en morgen komt het wel weer!

vrijdag 20 februari 2009

Spontaniteit en Naiviteit


Nee, het was te slecht weer gisteren om naar Emmen te gaan. Het begon hard te sneeuwen en ondanks veel protest heb ik het dierentuin feestje afgeblazen. Altijd moeilijk om dan voor de verstandigste optie te kiezen. Omdat het buurmeisje mee ging, moest ik het slechte nieuws daar ook overbrengen. Ze hadden bezoek en deze man zei heel spontaan: ‘Heel verstandig ‘ Ik bedankte hem voor zijn steun in deze 'moeilijke' beslissing!

Spontane opmerkingen, zijn dingen die spontaan in je opkomen en die je er uit hebt voordat je er erg in hebt. Introverte mensen hebben de neiging om alle spontaniteit te corrigeren door allerlei opvattingen. ‘Dat hoor ik niet te zeggen, waar bemoei ik me mee, ik wil haar niet kwetsen, ik wil niet onaardig zijn, dat is haar zaak etc’. Maar juist die spontane opmerkingen zijn belangrijk. We houden ons vaak in, we praten wat mee om de goede vrede bewaren en we onthouden de ander de boodschap die hij nodig heeft om weer te kunnen groeien. Het voorbeeld uit de inleiding, is een voorbeeld van een steunende opmerking. Soms is de spontane boodschap van de ander confronterend. Maar juist dat zet je aan het denken, waardoor je kunt groeien.
De menesn om ons heen zijn mijn spiegels zodat ik mijzelf kan leren kennen. De correctie door onze opvattingen geeft een vertroebeld beeld. Spontane opmerkingen geven een zuivere spiegeling.

Stelling: Geef je spontaniteit en Naiviteit meer ruimte en corrigeer niet teveel vanuit je opvattingen!

donderdag 19 februari 2009

Mijn Partner

Waarom word je verliefd?Mijn opleider zei altijd ‘verliefdheid is een projectie. Dat vond ik natuurlijk een idiote opmerking in het begin.(net zoals jullie dat misschien nu ook vinden) En nu, vier jaar later, begin ik het te begrijpen. Ik word verliefd op (latent aanwezige) eigenschappen van mijzelf die ik op mijn partner projecteer. Hoe je relatie ook is, je hebt hem/haar niet voor niks uitgekozen!

De periode van verliefdheid is fantastisch, maar daarna begint de echte klus. Via je partner kun je jouw projecties leren kennen en bewerken. Jouw partner koos je omdat hij(zij) jou bewustzijn kan geven. Precies dat wat jij nodig hebt, geeft hij (zij) jou! En dat gebeurt onbewust en meestal op de confronterende manier. Hij (zij) triggert jou precies op jouw pijnlijke punten, maar dit zijn precies jouw leerpunten. Door dit te bewerken en dat betekent er bewustzijn op te krijgen, het te leren kennen en te accepteren, kun je groeien en weer vrij worden van deze neurose of projectie.

Op deze manier heb je misschien nog nooit naar je partner gekeken. Hij/ Zij geeft mij wat ik nodig heb, hoe moeilijk dat ook is. Door hem of haar kan ik een vrijer mens worden. ( Wat regelt de natuur dit toch prachtig).

Hij kan je bv. leren dat je onvoorwaardelijk bestaansrecht hebt, alleen door er te Zijn. Zij kan je bv. leren dat je goed bent zoals je bent. Hij kan je bv. leren dat je voor jezelf op moet komen en dat betekent soms dat je weg moet gaan. Zij kan je bv. leren wat gevoeliger te worden en wat minder stoer en onverschillig te zijn. Hij kan je bv. leren wat meer mannelijke eigenschappen te integreren en niet zo overgevoelig te zijn etc...

Waarom koos ik mijn partner? Ook weer voornamelijk onbewust en op basis van een beeld. Hij stond daar en was een jaar of 20. Altijd had hij zijn Meindls bergschoenen aan en daarmee stond hij stevig op de grond. Deze jongen die trok zijn eigen plan en precies daar viel ik op.
En samen met hem zat ik in het bestuur van de studentenvereniging en wat werd ik onzeker van dit zwaargewicht. Al mijn neuroses werden door zijn optreden uitvergroot, hij gooide mij in het diepe en soms haatte ik hem. Ik weet het nog goed, als Vice-voorzitter was het o.a. mijn klus om de vergadering van de Disputen te leiden. De plek waar de grootbekken van de vereniging zich verzamelden. En voor ik het hol van de leeuw inging gaf hij mij een ding mee: ‘Marleen, laat je niet van de wijs brengen, maar trek je eigen plan’. Dank dank dank… wat heb ik veel van je geleerd en nog steeds!

Orientatie: Ga eens rustig zitten en kijk eens naar die man of vrouw van je. Wat bewonder je in hem of haar en wat keur je af? precies deze dingen zijn voor jou! verheug je, dat wat je bewondert, is latent bij jou aanwezig. Dat wat je afkeurt, heb jij ook, maar zet je (nog) in de schaduw.

Zo.... de Column is klaar en nu gaan we naar de dierentuin!

woensdag 18 februari 2009

Binnen halen

Tekening marleen ©
Dichterbij halen, schaduw binnenhalen, stemmen binnenhalen. Steeds vaker denk ik dat het uiteindelijk gaat om het binnen halen van alles wat ik buiten mijzelf geprojecteerd heb. Zou het wellicht slechts de bedoeling zijn dat ik de dingen buiten mijzelf kan begrijpen i.p.v. af te keuren, af te kraken of er boos of geïrriteerd over te raken? Het bovenstaande proces-beeld van drie mannen (waaronder 2 mannetjes) en ikzelf verscheen op mijn netvlies.

dinsdag 17 februari 2009

Via beelden bewustzijn verkrijgen

Vandaag kreeg ik de uitnodiging voor de landschaps-meditatie van 2009 en ik moest denken aan mijn boot van vorig jaar.







Tjdens de landschapsmeditatie in de bergen van Portugal, liep ik op een dag langs het meer. We lopen in zo’n week uren alleen door de bergen en langs de oever van dat meer vond ik een lege Colafles. Ik pakte hem op, sneed hem door midden en maakte er een boot van. En in die boot, stopte ik een groene teenslipper, een oude sok, een witte steen, een roze heideplantje, een paar dennenappels en wat stokjes. Toen het ‘s avonds mijn beurt was bij de nabespreking, zette ik de boot op tafel en zei: 'dit is mijn boot en iedereen mag met me mee; ongeacht het aantal passagiers gooi ik de trossen los en ga op reis'

Na het inzicht duurt het ongeveer 1 jaar voor de daadwerkelijke verandering zich in de stoffelijke wereld manifesteert. Leerde ik van mijn opleider. Deze boot staat symbool voor een nieuwe houding. Ik ga op reis betekent: ' ik werk aan mijn bewustwording en jullie mogen met me mee'. Mijn passagiers, dat zijn mijn familie, mijn vrienden, de lezers van mijn Column, de deelnemers aan mijn cursussen, de cliënten van mijn praktijk etc.

Beelden komen vanuit het onderbewuste. Door ze op een of andere manier vorm te geven zet ik ze in de stoffelijke wereld en kunnen ze werkelijkheid worden. Het is waar ik heb bijna een jaar de tijd nodig gehad om mij deze nieuwe houding eigen te maken en deze te laten manifesteren.

Experiment: Trek je terug en maak je hoofd leeg. (bv via meditatie of body scan) en ga eens dromen over wat jij ten diepste wilt. Neem de beelden die opkomen serieus en geef ze vorm, ze hebben een veel diepere betekenis dan je denkt.

maandag 16 februari 2009

Voorjaarsschoonmaak


foto: http://www.enthousiasmeren.nl/ De voorjaarsvakantie is een mooie gelegenheid om mijn huis te gaan poetsen. We doen het gedoseerd en samen met de kinderen heb ik een lijstje gemaakt waarin we elke dag een kamer gaan poetsen. Mijn huis is een spiegel van mijzelf (zie Column van gisteren) en als ik mijn huis schoonmaak, ben ik eigenlijk 'mijn zelf' aan het schoonmaken. ‘Je bent je situatie’ , zei mijn opleider altijd. Mijn huis verbouwen, mijn huis schoonmaken, mijn huis reorganiseren, het zijn allemaal symbolische activiteiten! Deze denkwijze hoort bij de transpersoonlijke denkwijze.
Door er een ervaring van te maken, kan ik weer wat van mijzelf leren ( to study the self). Wat kom ik allemaal tegen bij dit proces. Ik haal alles van zijn plaats en verwijder het stof en we richten de kamers opnieuw in. We gooien dingen weg en we geven wat overbodig speelgoed en kleertjes aan anderen. Wat ik merk is dat ik geïrriteerd raak van de rotzooi en de overdaad aan spullen. Mijn kids willen alles bewaren en ik wil graag weggooien. Dit levert continue strijd op. Maar ook ik vind het lastig om dingen weg te doen. Kleren van de kids die nog net passen laat ik nog even liggen, sokken die bijna te klein zijn blijven nog in de la, speelgoed waar ze nauwelijks mee spelen, laat nog maar even… want je weet maar nooit.

Je weet maar nooit…… Nu ik het opschrijf word ik me er van bewust dat deze uitdrukking van weinig vertrouwen getuigt. Zit er eigenlijk geen angst in? Is verzamelen en vast houden eigenlijk geen teken van wantrouwen? Als ik (meer) vertrouwen zou hebben, dan zou ik het ruimhartig weg kunnen doen, met het vertrouwen dat ik t.z.t. precies dat krijg wat ik nodig heb.
Misschien is het proces van loslaten wel de grootste uitdaging van de mens (to forget de Self). Dit proces van loslaten begint bij de geboorte, wanneer de navelstreng wordt doorgeknipt en het proces eindigt met de dood, waar we uiteindelijk afscheid nemen van ons lichaam.

de voorjaarsschoonmaak heeft bij mij iets te maken met de thema’s loslaten, vertrouwen en angst. Maar voor eenieder is dit anders! Kom jij ook iets tegen bij het opruimen van je huis? Doe dan de onderstaande oriëntatie want je kunt weer een stukje vrijer worden door het Self te bestuderen! (To Study the Self, Column 11).
Ik zat nog te twijfelen over deze Column, maar toen ik vannacht droomde dat ik teveel spullen had om de trein in te stappen en de trein voor mijn ogen wegreed, begreep ik dat dit echt de Column van vandaag moest zijn.
Oriëntatie: Hoe heb jij dat met opruimen?

zondag 15 februari 2009

Niet te veel passieve schermen voor de kids

Mijn kinderen raken een beetje geobsedeerd door de schermen; favoriet is de Nintendo, dan volgen de Computer, de Iphone en op de laatste plaats de TV. Ik probeer dit aan banden te leggen en door de week mag dit maximaal een uur per dag. In de vakantie ben ik wat flexibeler, maar nooit meer dan 3 uur!. Het blijft een uitdaging om de kinderen ook zelf creatief en actief bezig te laten zijn. 'Kom jongens, we doen de tv uit en dan gaan we lekker tekenen' zei ik vanavond na Studio Sport.

Quess what! Dan tekenen we toch gewoon de Iphone (Olivier) en de Nintendo (Stijn) . zucht !!!

zaterdag 14 februari 2009

Mijn Huis



Wie ben ik en waar woon ik. Wie ik in wezen ben, dat weet ik niet precies en kan ik moeilijk onder woorden brengen. Ken Wilber omschrijft dit als de ‘ik ben-heid ‘ en de bekende uitleg van een Zenmeester is: ‘Ik ben alles en ik ben niets’.

Die Ik… die woont in mijn lichaam. Ik kreeg mijn lichaam om in te wonen.

Het huis waar ik woon, is mijn lichaam. En wil ik prettig wonen, dan is het dus belangrijk, dat het goed toeven is in mijn huis. Zowel lichamelijk als geestelijk. Voor mij persoonlijk zijn de volgende zaken kenmerkend voor een goede woonomgeving. Ik wil graag dat er in mijn huis:

- Vrede heerst
- Vrijheid is
- Liefde en genegenheid naar elkaar is
- Betrokkenheid en Aandacht voor elkaar is
- Rruimte is voor Creativiteit, Ontwikkeling en Groei.


Alles begint van binnen uit en naar buiten toe begint de spiegeling. Mijn lichaam is mijn huis en mijn ‘stenen huis’ is de eerste spiegeling. ( dan spiegelt het zich verder in de straat waar ik woon, de wijk waar mijn straat binnen valt, de stad waar mijn wijk binnen valt, het land waarin de stad ligt etc.)

Ik ga er vanuit dat ik de bron ben van alles buiten mij. Ik kan dus het beste zo dicht mogelijk bij de Bron beginnen, zodat dit uiteindelijk naar buiten toe zijn weerslag vindt.

Dit is nou precies wat we doen bij Mindfulness. We creëren een goede sfeer in eigen huis.
We gaan met de aandacht naar binnen (in ons huis) en proberen met een open, milde en accepterende houding ons eigen huis te leren kennen. Dit betekent dat we de verschillende stemmen in ons hoofd leren kennen, dat we onze gedachten leren kennen, dat we onze emoties zoals woede, jaloezie, schuldgevoel, eenzaamheid, onzekerheid etc leren kennen . En we maken kennis met onze lichamelijke en psychische pijn. En dit allemaal vanuit een open, accepterende en liefdevolle houding.

wellicht overbodig, maar ik wil het nogmaals benadrukken, het gaat enkel en alleen om je houding!

Stelling: Als het goed is in mijn eigen huis, kun ik stoppen met zoeken en kan ik overal ter wereld verblijven

vrijdag 13 februari 2009

Vluchten, zoeken, veranderen, verbeteren.


Ja, ik ben laat vandaag. De voorjaarsvakantie is begonnen en de kinderen zijn vrij. Heerlijk even een weekje rustig aan doen ‘s ochtends. Maar de Column komt er elke dag hoor, dat vind ik veel te leuk!

Vluchten uit het hier en nu en zoeken naar iets beters. Wie kent het niet. Het is een heel subtiel gedrag en je kunt er bewust van worden door er bij stil te gaan staan. Dat heb ik gistermiddag gedaan, door op een stoel voor het raam te gaan zitten en eens te kijken wat ik tegen kwam.

Ik zette de stoel voor de klink, met rechts en links de ramen van de openslaande deuren. Ik werd me er van bewust dat de eerste 10 minuten alleen gericht was op: het niet accepteren van wat er is en de wens om de huidige situatie te willen veranderen.
Ik wilde als eerste mijn stoel verschuiven, omdat de deurpost mijn uitzicht belemmerde. Het uitzicht vond ik vervolgens te beperkt en ik overwoog om bij het raam te gaan zitten dat uitzicht geeft op de waterkant. Daarna bedacht ik mij dat ik naar buiten zou gaan zodat ik ook de lucht kon ruiken en de wind kon horen. Deze onrust ging nog een poosje door en van acceptatie was geen sprake. Ik bevond mij in de doe- modus in plaats van de zijns- modus !

Toen besloot ik om over te stappen naar de Zijns modus: : “dit is wat ik heb, deze stoel voor dit raam, met dit uitzicht en hier ga ik het mee doen” Een grote rust overviel mij en ik ging naar buiten kijken. Ik zag veel vogels in de lucht, er was een poes in de tuin, er kwam een vogeltje bij het voer, ik zag twee bomen, de bladeren bewogen langzaam door de wind heen en weer, de regendruppels maakten vormpjes op de ramen en de muur stond daar bewegingloos … zie je dat dit bijna een gedicht wordt.
Als je stopt met zoeken en veranderen en accepteert wat er is, dan kom je langzaam in een andere staat van zijn. Wil je het echt begrijpen, dan is het beter om het zelf te gaan ervaren.

Experiment. Zoek dit weekend eens een uurtje tijd voor jezelf en kies een paar willekeurige vierkante meters uit. Zoem in en ga dit gebied helemaal ontdekken. Elk detail is even belangrijk, je zult zien dat er veel meer is dan je aanvankelijk dacht.

donderdag 12 februari 2009

Zweverig



Gisteravond een fijn promotiefeestje gehad van een leuke authentieke jongen. Mijn man was Copromotor, waardoor we er nauw bij betrokken waren. In mijn Columns begeef ik mij vaak op nieuw en onbekend terrein en met deze inleiding wil ik aangeven dat mijn voeten stevig in de aarde staan, ondermeer omdat de harde wetenschap mijn dagelijkse sparring partner is.

Deze Column is een vervolg op de column: Wegwijzers, van 9 februari.
Vannacht om een uur of drie werd ik wakker van wat geluiden op straat. Het waren wat jonge mensen die uit waren geweest. En ze riepen wat naar elkaar. Omdat wij buiten het uitgaansgebied wonen, komt dit niet vaak voor. Toen hoorde ik iemand heel hard roepen: ‘Marleeen…. Je moet deze kant op’ ! Daarna een hoop gelach en vervolgens werd er nog twee keer geroepen ‘Marleen … je moet hier heen”.

Ik was direct alert en ik vroeg me af wat dit voor boodschap was. Ik besloot mijn hoofd er niet over te breken en het als volgt te interpreteren. ‘Luister maar naar mij, ik wijs je de weg wel’

Mijn opleider zei altijd: ‘wees niet bang voor ‘spoken’, die bestaan niet’. Nee natuurlijk niet, alles ontstaat vanuit mijzelf en de buitenwereld is een spiegel van mijn binnenwereld. Mijn beperkte en onjuiste perspectief zorgt er voor dat ik denk dat 'het' van buiten komt. Die roepende stem die heb ik op een of nadere manier zelf in gang gezet. Maar hoe het precies in zijn gang gaat zal ik nooit weten. Het wijste antwoord is 'ik weet het niet'.

woensdag 11 februari 2009

To Study the Self


to study the way
is
to study the self

to study the self
is
to forget the self

Als jullie je afvragen waarom ik in mijn Columns aandacht besteed aan mijzelf en mijn neuroses, kijk dan eens naar bovenstaand uitspraak van een vooraanstaande Zenmeester.

Als ik mijn pad ga zoeken, ( to study the way) dan moet ik beginnen met mijzelf nauwkeurig te gaan onderzoeken. (to study the Self). Wanneer ik mijzelf leer kennen, zal ik langzaam mijn Zelf gaan vergeten.(to forget the self).

Het Pad ben ik dus zelf en door mijzelf te bestuderen, kan ik ervaren wie ik werkelijk ben. ( ik ben alles en ik ben niets). Het enige wat ik heb te doen is bewustzijn krijgen via mijzelf.
Het lijkt misschien wat egocentrisch, maar vanuit de wijsheid en het begrip dat hieruit ontstaat, kan ik pas echt wat voor een ander betekenen. Dit gebeurt op de eerste plaats door ‘voorleven’. Alleen al door mijn leven te leiden, kan ik een inspirerend voorbeeld zijn voor anderen. Daarnaast kan ik –vanuit mijn verworven inzichten- ook de ander steeds beter begrijpen en de ander zonodig helpen zichzelf te begrijpen.

Problemen –die ogenschijnlijk- van buiten komen, kun je aanpakken via de study van het Zelf. Denk hierbij bijvoorbeeld aan problemen op je werk of problemen met je kinderen of problemen in je relatie. Begin bij de bron door het Zelf te bestuderen en te bewerken. Als jij verandert, verandert de buitenwereld onmiddelijk mee.
Stelling: De oplossing van een extern-probleem kun je altijd in je zelf vinden!
Orientatie: Stel je eens voor dat het allleen nog maar jouw taak is om jezelf te leren kennen en dat de rest vanzelf gaat. ( wat voel je! )
Ik ben de weg de waarheid en het leven’

dinsdag 10 februari 2009

Kwantiteitsneurose

Tekening 'onder in de put' Marleen 2007 ©.


Hebben jullie dat ook wel eens, dat je je er bewust van bent, dat je door 'het universum' wordt uitgedaagd?Dat er dingen gebeuren, omdat jij iets te leren hebt? Nou, zo staan wij, het universum en ik, al een tijdje tegen over elkaar! En gisteren was het dan zo ver!

Gisterochtend had ik de tweede Mindfulness- training in de Poort. Van de acht aangemelde deelnemers, had één zich afgemeld, één was te laat en drie mensen kwamen niet opdagen! We begonnen met ons vieren. Een kleine groep is mijn schrikbeeld! Dit is mijn Put ! Er gaan dan allerlei gedachten en ideeën door mijn hoofd spelen en ik word erg onzeker van al die lege stoelen. 'Een probleem kun je niet oplossen, maar wel bewerken' zei mijn opleider altijd. Dus aan de gang dan maar!

Mijn probleem van de ‘kwantiteitsneurose’ bewerken:

Stap 1: bewust worden. Eerst maar bewust worden van wat er bij mij gebeurt op zo’n moment: …ik voel me akelig en onzeker en ik ga mijzelf ter discussie stellen: "was ik te 'juffig' vorige week"? "heb ik vorige week iets verkeerds gedaan"? "ben ik geen leuk mens"? etc.

Stap 2: bestaansrecht geven. Vervolgens voor mijn gevoelens uitkomen. Ik heb de deelnemers verteld, dat ik het moeilijk vind wanneer de helft niet komt opdagen en we hebben even van gedachten gewisseld over dit onderwerp. Daarna zijn we begonnen.

De afsluiting Bij het afsluitende rondje kwamen we er nog even op terug en ik gaf aan dat ik het fijn vond om te kunnen ervaren dat de grootte van de groep, geen invloed heeft op de kwaliteit van de bijeenkomst. En ook benoemde ik de stemmen/ gedachten die aan het begin van de les in mijn hoofd opkwamen. De deelnemers gaven aan dat ze erg tevreden waren over mijn begeleiding en dat ik niet aan mijzelf hoefde te twijfelen! (Dank jullie wel voor dit hart onder de riem!).

Toen ik naar huis fietste voelde ik mij gek genoeg heel blij. Want door de put in te gaan kon ik:
1) daadwerkelijk ervaren hoe het is om met een klein groepje te beginnen. Ik werd mij er daardoor van bewust dat de angst ervoor veel groter is, dan de daadwerkelijke ervaring.
2) Ik kreeg de gelegenheid om mijn angsten en onzekerheden te uiten. Dit geeft direct een gevoel van opluchting .
3) Ook heb ik mogen ervaren dat ik onmiddelijk de oprechte ondersteuning van anderen krijg, wannner ik mij kwetsbaar opstel.

Heel erg de moeite waard dus !

Vandaag heb ik weer een stukje schaduw/angst bewerkt en ben ik weer een beetje vrijer geworden. Wanneer ik bevrijd wil worden van een neurose, zal ik - hoe dan ook- de put in moeten gaan (de put ingaan staat symbool voor het aangaan van de pijn). Dit is waar het om gaat lieve lezers: door mijn schaduw in het licht te zetten, word ik een vrijer mens ! Het licht zit onder in de put!

maandag 9 februari 2009

wegwijzers


Stel je eens voor dat het universum ons continue allemaal boodschappen stuurt. Allemaal kleine tekens, waardoor ik de werkelijkheid kan leren kennen. Ik hoef alleeen maar aanwezig te zijn, zodat ik de boodschappen kan opvangen.
Er komen een paar mensen voorbij, ze zijn druk in gesprek en ik vang een paar woorden op. (Die woorden zijn voor mij). Ik zie buiten een kat lopen en ik voel blijdschap, het is haar zorgeloosheid die me raakt. (die kat liep daar voor mij). Ik doe de TV aan en in een vraaggesprek, vertelt de spreker over een belangrijke stap in zijn leven, het inspireert me (die uiteenzetting was voor mij). Na een hevige hagelbui, breekt de zon door! Ik weet opeens zeker dat mijn zorgen zich ook vanzelf weer oplossen (Dit natuurverschijnsel was voor mij)
Lieve lezers, dit gebeurt de hele dag, maar als ik in mijn denken en mijn planning zit, dan zie ik het niet ! Ik pik de boodschappen niet op en door mijn eigen plannen en bedenksels roei ik eigenlijk tegen de stroom in. Leven wordt overleven, want tegen de stroom in roeien creëert weerstand, uitputting, stress, ontevredenheid, botsing, onenigheid etc. Stop … kijk wat het universum voor je heeft en roei vervolgens met de stroom mee. Omdat ik in het Hier en Nu aanwezig ben, zie ik mijn pad, begrijp ik welke richting ik op moet en weet ik wat ik te doen en te laten heb! Het leven wordt zo'n stuk gemakkelijker en aangenamer.

zaterdag 7 februari 2009

Liefdesrevolutie


Via de weblog http://www.deblauwesaffier.blogspot.com/, kwam ik bij een vraag gesprek met Jan de Boer, hij is Tantra trainer en vertelt in het gesprek over zijn boek "het is tijd voor een liefdesrevolutie". klik op onderstaande link
http://www.hetgesprek.nl/archief/655/ Het gesprek duurt bijna een uur en ik was zo geboeid dat ik het direct (bijna) uitkeek. Wat mij raakte was zijn accepterende, taboedoorbrekende en open houding! Dus als je tijd heb... kijk er naar, ik wil het jullie niet onthouden! Maar nu snel het huis gaan poetsen, want vanavond krijgen we bezoek!

Geloven in je authentieke zelf


Laatst zei iemand tegen mij “ik vind mijn naam niet mooi, dat heb ik nooit gevonden”. Het was niet zomaar iemand, het was iemand die internationaal veel faam en roem had vergaard.

Mijn naam dat ben ik, hoorde ik Sonja Bakker gisteravond nog zo treffend zeggen. Mijn boeken, mijn bedrijf, het dieet, dat ben ik! (Wat een leuk authentiek mens… maar dit even terzijde. )

Mijn naam ben ik, de dingen die ik doe ben ik, mijn huis ben ik. En nu betrek ik het op mijzelf en maak ik het concreet. Mijn tekeningen, mijn gedichten, mijn pianospel, mijn columns, dat ben ik. Al deze dingen zijn een manifestatie van mijzelf, van mijn authentieke IK.

Waarom is het toch zo moeilijk om dit authentieke IK te manifesteren en waarom heb ik de neiging om mij aan de gangbare norm en standaard aan te passen? Dit komt omdat ik steeds vanuit een externe gouden standaard naar mijzelf kijk. Omdat ik niet vanuit een interne gouden standaard naar mijzelf kijk. (dit borduurt voort op de Column van gisteren)

Laat ik ze eens langslopen en ik begin met mijn gedichten. Ik vind mijn gedichten helemaal af en kloppend, maar wanneer ik er naar kijk vanuit de ‘prozaregels’ dan word ik onzeker. Mijn improviserend pianospel vind ik fantastisch, maar de klanken vallen buiten de reguliere akkoorden en de muziek-critici zullen me uitlachen. Mijn Columns vertellen precies wat mij bezig houdt, maar de journalisten zullen mijn ‘spreektaal’ als onprofessioneel afdoen. Ik word zelf heel erg blijj van mijn tekeningen, maar de kunst-critici zullen aangeven dat er technisch niets van klopt.

'Ik wil mijzelf worden, ik wil weer dichter bij mijzelf staan, ik wil weer meer vanuit mijzelf handelen' dat hoor ik mijn deelnemers en cliënten eigenlijk altijd zeggen. Ik weet dat je het haast niet kunt geloven, maar precies zoals jij zelf bent is het enige hoe je kunt en moet zijn. Er is geen externe gouden standaard…er is niet iets als 'hoe je zou moeten zijn'!

Ik ben de 'spreektaal' van mijn Columns, ik ben de 'wonderlijke' akkoorden, ik ben mijn 'eenvoudige' tekeningen en ik ben mijn 'rijmelarij'. Ik ben het en het is precies goed, want hier schijnt mijn authenticiteit door heen.

De Column maak ik begrijpelijk door mijn voorbeelden, maar ik hoop dat jij de theorie op jezelf betrekt. Dat jij ook kan zien dat jij compleet en perfect bent zoals jij bent!

Glauben…. Vanuit jezelf en in jezelf. Gun jezelf 5 minuten om naar de Cantate van Bach "du musst glauben, du musst hoffen" te luisteren. Doe even je ogen dicht, denk aan jouw prachtige authentieke eigenschappen en klik de onderstaande You Tube link aan.
http://www.youtube.com/watch?v=-0LGj4N2GM8

Ps: als je moeite hebt met de verwijzing van Bach naar God…. God ben je zelf!

donderdag 5 februari 2009

Tekenen

Tekening: C&M ©.

C. doet sinds kort de opleiding tot tekentherapeut en ze vroeg mij of ik haar oefen-cliënt wilde zijn. Ik laat zo’n groeikans liever niet voorbij gaan en stemde direct toe. Vandaag hadden we de eerste bijeenkomst. De les stond in het teken van de thema’s golven, de zee en organische vormen. Ik maakte een paar tekeningen en ter afsluiting maakten we samen één tekening. Ik kreeg daarbij de opdracht om te ervaren wat ik hierbij tegen kwam. In deze opdracht gaat het om samenwerken, vasthouden aan eigen ideeën, loslaten, mooi en lelijk etc… Bij de nabespreking was ik erg tevreden met onze tekening en kon mij op dat moment niets mooiers voorstellen. C. had deze zelfde tekenopdracht al met een collega-student gedaan en die haalde ze tevoorschijn. Zo gauw ik de andere tekening zag, vond ik mijn (onze) tekening direct niets meer waard en er was een stem (Big Mind) in mij, die mij vertelde dat mijn werk niets voorstelde in vergelijk met die van hun.

Prachtig, om dit patroon weer helder te krijgen. Wanneer ik slechts vanuit mijn eigen referentie naar iets kijk, kan ik de authenticiteit en schoonheid zien. Wanneer ik twee dingen met elkaar ga vergelijken, kom ik direct in de dualiteit terecht en begeef ik mij op de schaal van lelijk, mooi, mooier etc. Of met andere woorden: "slechts wannneer ik de Gouden Standaard vanuit mijzelf formuleer, kan ik de waarde en schoonheid van iets zien.

Vergelijken blijft giftig ( zie Column van 12 december)



Tekening C&J ©

Alleen kijken !

Gistermiddag -na de voetbal training- ging ik op de bank liggen en keek uit het raam. Daar stond de boom... en ik moest denken aan een opmerking van een van de deelnemers aan de Mindfulness cursus. “Als ik door het bos loop, dan word ik zo blij van binnen, want de bomen laten mij zien wat ZIJN is". Dit herken ik! Je kunt het voelen. De boom kan mij leren hoe ik net als hem kan ZIJN. Via de boom kom ik dichterbij mijn ware zelf terecht. De Natuur kan mij leren wie ik in wezen ben!
Dit is de kern van landschapsmeditatie. Prinses Irene was zo gek nog niet!

Ik besloot de rest van de middag te besteden aan het observeren van deze boom. En met dit besluit, ging ik richting ZIJN.

"Wat?? Twee uur alleen maar naar een boom kijken? Heb je niks beters te doen"?, hoor ik jullie denken. (dit is natuurlijk mijn eigen stem die ik op jullie projecteer). Ja, misschien is dit wel de beste besteding van mijn middag. Want als ik van mijzelf twee uur naar de boom mag kijken, dan word ik de boom en dan oefen ik in ZIJN.




Geleidelijk aan werd het donker en de boom kwam in de nacht terecht !



Experiment: Als je binnenkort gaat wandelen, probeer het dan eens uit. Kijk eens wat langer naar die bomen en laat ze op je inwerken.

woensdag 4 februari 2009

Nieuw bewustzijn vastpakken

tekening: marleen ©
Bewustworden... houdt in dat ik ergens bewust van kan worden, wat ik nog niet ken! En toch wil ik meer bewustzijn. Waarvan???? Weet ik niet ! (is het enige juiste antwoord) Wat ik wel kan doen is, met een open mind, zonder oordeel, met al mijn zintuigen op scherp, in het hier en nu verblijven. En maar kijken wat er zich aandient. Ik heb geen enkel referentiepunt tot mijn beschikking, doch enkel die open aandacht.

Ik voel momenteel dat er heel subtiel iets van binnen uit aan het veranderen is. Het beeld wat verschijnt is een klepel van een klok dat zich aan het uitmiddelen is. Het is heel subtiel en door het op te schrijven en te tekenen pak ik het fragiele nieuwe bewustzijn aan zijn staartje en zet het in het licht om zich te kunnen manifesteren.

Hier borduur ik later op door, nu eerst voetbal training geven!

dinsdag 3 februari 2009

ZIN

Studentevereniging KOKO

Ik ben blij! en ik heb zin om leuke dingen te doen. Wat ik leuk vind? Voetballen, zingen, muziek maken met elkaar, toneelspelen en samen met anderen iets opzetten of organiseren!

Met heimwee denk ik terug aan KOKO, mijn studentenvereniging in Maastricht. Naast de studie was er de Koko-kroeg waar de deur altijd gastvrij open stond. En wat deden we daar leuke dingen met elkaar. We organiseerden grote feesten, culturele activiteiten, er was een barcommissie, een kook commissie een almanak commissie, een stepvereniging, disputen, etc. en als je iets wilde organiseren omdat je daar ZIN in had, dan richtte je een nieuwe commissie of vereniging op, je zocht mensen die mee wilde doen, je ging op sponsorjacht en niks was gek genoeg!

Vrijheid, creativiteit, lol, uitdaging … geweldig. In het weekend was het vrij stil op de kroeg, dan waren er veel studenten naar huis of ze gingen uit in de Stad. Zondagavond druppelde iedereen weer binnen en als we maandag weer ons eerste college hadden gehad, dan kon het feest maandagavond weer beginnen. We bestelden ons eerste biertje en maakten ons op voor een leuke WEEK.

Ik- afkomstig uit een wat burgerlijk, gereformeerd gezin- heb daar ervaren hoe je van het leven een groot plezier kunt maken. Natuurlijk kon ik mijn achtergrond niet helemaal verloochenen en combineerde ik serieus studeren met een plezierig studentenleven!
Mijn oudere broer – die ook in Maastricht heeft gestudeerd- zei altijd tegen mij: ‘Marleen geniet er van, want als je gaat werken is dit afgelopen’ En…. hij heeft helaas wel een beetje gelijk gekregen. Door de week ben ik aan het werk, waarbij ik mij zeer bewust ben van mijn verantwoordelijkheden. Gezond eten, kids, op tijd naar bed gaan, vroeg opstaan, werk voorbereiden, bijscholen, werken etc. En pas vrijdag begint het weekend. Dan is de tijd voor etentjes en feestjes en op zondagavond maak ik me weer op voor de werkweek. Ik ben weer als vanouds geprogrammeerd!

Zin lijkt vandaag de dag niet doorslaggevend meer, want bijna alles is economisch gemaakt. Als je iets wilt doen, wat je leuk vindt, bijvoorbeeld: tekenen met kinderen, kleur analyses maken, paardrijles geven, muziek maken met gehandicapten, sprookjestherapie geven, etc, dan is het de gewoonte om daar geld voor te vragen. Het liefst maken we van onze hobby een bedrijfje en het duurt niet lang of de stress en het moeten dienen zich weer aan. Bij KOKO hebben we als studenten bergen werk verzet en alles was vrijwillig. We deden het omdat we er ZIN in hadden. Geld hadden we nauwelijks en we hadden het ook niet nodig!

Mmmm ook hier kan ik weer uit mijn comfort zone stappen en kijken hoe ik dit anders kan doen!

VRIJE MENSEN… KUNSTENAARS ……

KIjk even op: http://nl.youtube.com/watch?v=-O-BP45FTc4&feature=related Wende Snijders 'MENS DURF TE LEVEN' Dan kun je direct voelen wat ik bedoel!

maandag 2 februari 2009

'be yourself, the world will give you feedback'


be yourself, the world will give you feedback’! (Zenmeester Genpo Roshi)

Alle thema’s komen naar mij toe. Vorige week kreeg ik een mailtje van een van mijn Mindfulness cursisten en ze mailde: ‘ Je Column over Big Mind, geeft mij twijfel bij mijn Mindfulness oefeningen” En een paar dagen later kwam de Column (29 jan) over mijn eigen twijfels uit mijn pen (Dank je G) . De Vorm verschilde, maar het thema Twijfel kwam naar mij toe. Ook het thema Wantrouwen kwam zo op mijn pad, ik zag het wantrouwen bij een ander en besefte dat het mijn eigen wantrouwen was. En ik schreef de Column Trust (Column 21 jan). Ik zat in de auto en luisterde heel even naar radio 4 en daar sprak een musicus over een omslag in zijn carrière. Gekenmerkt door het feit dat hij meer ging doen wat op hem af kwam en gestopt was met het najagen van dingen. Het thema: 'Afstemmen op het universum' sloot naadloos aan. (Column 24 jan.)

De Contouren van de onderlinge verbanden worden zichtbaar. Er is geen subject en geen object. Het thema van de ander is mijn thema … er is geen ander , ik ben de ander….. En hiermee kom ik op het transpersoonlijke vlak, is alles wat ik buiten mijzelf zie steeds een projectie van mijzelf? Bestaat de ander wel? Zijn het niet alleen de dingen die ik uitzend die weer terugkaatsen?

Ja dit is absoluut een ander perspectief en als je met me mee wilt buiten de comfort zone, dan is je Open Mind nu noodzakelijk. Mijn opleider zei altijd: Proef het maar, je hoeft het niet door te slikken!

De inspiratie kwam vandaag uit Heerenveen ! dank jullie wel. !

zondag 1 februari 2009

Onvoorwaardelijk bestaansrecht

'Wanneer heb ik bestaansrecht? '. Met andere woorden, 'wat moet ik nou doen zodat ik recht heb op mijn bestaan? '. Eigenlijk een rare vraag. Toch is het een belangrijke vraag, omdat ik weet dat veel mensen hier (vaak nog onbewust) mee worstelen, waaronder ook ikzelf bij tijd en wijle.

Mag ik op deze wereld gewoon ZIJN, zonder voorwaardes? Zonder dat ik iets hoef te bereiken?, zonder dat ik iets moet presteren, zonder dat het nodig is om indruk op je te maken en zonder dat ik jou op een of andere manier moet overtuigen dat het zinvol is dat ik er ben? Gewoon betekenisvol zijn omdat ik er ben!

En diep van binnen weet ik het antwoord wel. 'Ik hoef niets te presteren, ik hoef niets te bereiken er zijn geen voorwaardes of doelstellingen voor mijn verblijf op aarde'. Het is voldoende om aanwezig te ZIJN.

Dit gaat over het evenwicht tussen de Doe modus en de Zijns modus, waar Edel Maex in zijn 'Mindfulnessboek' over spreekt. Als ik wat meer kan Zijn en wat minder Moet Doen (van mijzelf), ontstaat er vrijheid en vreugde!

Oriëntatie: stel je eens voor dat enkel je aanwezigheid voldoende is! Adem dit eens in en laat het goed tot je doordringen, wat voel je?
( ps: Morgen de hele dag Mindfulness en ws. geen tijd voor een Column, dus dit is 'm voor maandag! )