Schaamte

Foto: http://www.vlcounseling.com/ Het hoge woord is er uit: 'Ik ben niet goed in de Nederlandse spelling zoals komma's, d en dt '. Ik herinner me dat ik ooit een kritische brief had geschreven voor het bestuur van een stichting waar ik werkzaam was. Het bestuur van de stichting bestond uit: een psychiater, twee directeuren en een hoogleraar. Toen ik de brief na verzending nog eens met iemand doorlas, bleek ik het woord "overrompeld" met een t geschreven te hebben. Schaamrood op mijn kaken.

Gisteren kreeg ik een reactie van W. op mijn Log met de opmerking dat er spelfouten in stonden. Ook vroeg ze me of ik niet iemand had die de columns voor mij redigeerde. Ik voelde de schaamte weer opkomen en heb de fout onmiddellijk hersteld. W. is een vaste lezer van mijn Blog, maar ik ken haar niet persoonlijk. Direct heb ik de stoute schoenen aangetrokken en haar gevraagd of zij deze taak niet op zich wilde nemen. De vraag hing eigenlijk in de lucht en het enige wat ik nog hoefde te doen was hem te stellen. W. wil dit graag voor me doen en m.b.v. mijn inlogcodes redigeert ze nu mijn columns. Hartstikke fijn W.

Stelling: Toegeven dat je ergens niet goed in bent geeft ruimte.
Stelling: Je hoeft niet alles zelf te kunnen; we hebben elkaar nodig!

Werken om te ontwikkelen?

Foto: //www.dezaligezalm.nl/images/links/ ontwikkelen.jpg
Heel vaak hoor je moeders zeggen: 'ik ga maar weer werken, want ik heb het gevoel dat ik stilsta'. In onze samenleving wordt een link gelegd tussen werken en ontwikkelen. Mmm.. wat een misverstand, het meeste werk biedt nauwelijks de mogelijkheid tot persoonlijke groei. Dat is een illusie. Veel banen zijn gericht op productie draaien en omzet maken. Ook in de non-profit sector is er stress, overwerk en nauwelijks tijd voor bezinning. Op de werkvloer is het vooral de waan van de dag waar we mee moeten dealen. Werken is vooral belangrijk als je geld nodig hebt ! Wanneer je op zoek bent naar groei, ontwikkeling en levensvreugde, dan kun je misschien beter iets anders gaan doen.

Stelling: Als je wilt ontwikkelen, is werken niet de meest voor de hand liggende optie.

Fc Groningen- AZ 0-2

Gisteravond naar de FC geweest. Het stadion ligt in mijn achtertuin en om 8 uur komen er ruim 20.000 mensen voorbij die zich langzaam en gemoedelijk, richting stadion begeven. Als ik die stoet zie, dan moet ik altijd even denken aan Mozes die met zijn volk de rode zee doorsteekt. Er lopen altijd ook een groot aantal vrouwen en jonge meiden mee en ik vraag me af of ze allemaal van voetbal houden. Of zijn ze zich er misschien niet van bewust dat ze hun vriendje willen behagen en denken ze wellicht dat ze van voetbal houden. Onwillekeurig gaat er dan door me heen: ‘Dames verloochen jezelf niet en geef vorm aan je eigen passie.

Het beloofde een spannende wedstrijd te worden en de gemoederen liepen hoog op. Het cynisme op de tribune was gisteravond niet van de lucht. ´Ga toch voetballen…..´, Jonge Jonge … Vooral de intonatie raakt me. Spreek bovenstaande zinnen maar eens uit dan hoor je het. Het is zo negatief, zo afkeurend en er zit zoveel arrogantie in. Een grote tegenstelling tot de mildheid van Mindfulness. Het geeft de ambitieuze voetballers ongetwijfeld een kick om voor 20.000 mensen te mogen voetballen. Echter een gesprek met de individuele supporter verbreekt deze illusie on middelijk.

Onderlinge verbanden

B. annuleerde de afspraak voor morgen, met de reden dat ze per abuis een dubbele afspraak had gemaakt. Pas later werd ik mij er van bewust dat ik ook een dubbele afspraak had. De boodschap van B leek wel voor mij te zijn…..
Veel dingen lijken toeval, maar alles heeft verband met elkaar. Het is logisch dat het gebeurt, maar omdat we nog te weinig bewustzijn hebben zien we de verbinding niet. Het enige antwoord wat we dan hebben is 'wat een toeval he'. nee.... toeval bestaat niet Het beeld van een spinneweb kan dit verduidelijken. Het web laat alle verbanden zien. Maar ja... ik zie slechts een paar draadjes en het woord toeval is het enige wat ik voorhanden heb, wanneer er iets onzichtbaar gebeurt.

Experiment
Ik nodig je uit om vandaag mee te doen met een experiment. Je kunt meedoen als je bereid bent je Open Mind in te zetten. Vervolgens vraag ik je om slechts voor vandaag de onderstaande aanname als waarheid te beschouwen.
- Alles wat er om mij heen gebeurt, heeft direct met mij te maken-

Vraag je vandaag bij alle opmerkelijke en toevallige dingen af, wat dit met jou te maken heeft. Doe dit heel ontspannen. Er even bij stilstaan is voldoende, je hoeft geen antwoord te vinden.
Vervolg je dag en herhaal dit steeds wanneer zich iets opmerkelijks of toevalligs voordoet, iets wat jou raakt en waar je een emotie bij voelt. Bijvoorbeeld:
- een afspraak gaat niet door ( blijdschap)
- mijn kind wordt ziek (vervelend)
- mijn computer start niet op ( irritatie)
- het begint net te regenen als ik naar buiten ga (vervelend)
- mijn man is onverwacht een uurtje eerder vrij (fijn)
- er belde onverwachts een oude bekende (vrolijk)
- Mijn band is lek (balen)
- ik hoor dit woord vandaag voor de derde keer (verbazing)
(En vaste lezers…. graag weer reageren, ik ben heel benieuwd naar jullie ervaring )

Stelling: Alles heeft verband met elkaar, maar gebrek aan bewustzijn zorgt ervoor dat we deze verbanden niet zien. Toeval bestaat niet!...

Odysseus zwierf tien jaar over zee alvorens naar huis te keren

Vandaag ben ik naar een bijeenkomst geweest van de NVPG, mijn ‘oude’ beroepsvereniging. Hoewel ik mij heb omgeschoold en geen preventiewerker meer ben, heb ik mijn lidmaatschap wel behouden. Er was een mooie presentatie van een oud collega en ik werd weer geconfronteerd met het Preventiewerk wat ik tien jaar gedaan heb.

Toen ik van de Havo afkwam wilde ik eigenlijk dolgraag naar de Sportacademie. Maar binnen ons gezin was daar geen draagvlak voor en ik had te weinig kracht en vertrouwen om toch naar mijzelf te luisteren. Ach ja… ook hier herhaalt de geschiedenis zich en net als mijn moeder koos ik ook voor iets waar mijn ouders achter stonden. Ik ging naar de HBO-V en was zelfs in de veronderstelling dat dit mijn eigen wens was. Maar de verpleging was niks voor mij Ik vervolgde mijn weg via een studie Gezondheidswetenschappen, werd vervolgens Preventiewerker in de GGZ en Docent op de HBO-V. Nu ik aan het ‘einde’ van de rit uiteindelijk Transpersoonlijk Therapeut ben, heb ik eindelijk het gevoel dat ik ben waar ik hoor, of met andere woorden, dat ik word wie ik ben.
Net als Odysseus heb ik jaren lang over de zee gezworven, totdat ik de weg naar huis weer vond. Ik heb me destijds aangepast aan anderen en aan onjuiste argumenten gehoor gegeven. Ik heb niet geluisterd naar wat ik ten diepste wilde en misschien herken je dit wel.

Naast het verhaal van Odysseus doet me dit ook denken aan het hartverscheurende sprookje van het lelijke eendje. Dit kleine zwaantje dacht dat hij een eendje was en voelde zich nergens thuis, totdat hij op een dag twee zwanen zag en zichzelf via de waterspiegel in hen herkende. Nu wist hij eindelijk wie hij was.


Stelling: Je bent nooit te oud om te gaan doen wat je werkelijk wilt, of met andere woorden: te worden wie je werkelijk bent.

De uitdaging

Ik zit nog wat na te genieten van de afsluiting van de Mindfulness cursus gisteravond. Wat is het toch mooi dat je met 'aanvankelijk' onbekende mensen zulke mooie dingen kunt doen. We hebben meditatieoefeningen gedaan, het boek van Edel Maex met elkaar besproken, tekeningen gemaakt en steeds weer de link gelegd met ons dagelijks leven. Als je uitgaat van de werkelijkheid en deze accepteert, dan maken we echt contact met elkaar!

Foto: Jan Spoelstra
Maar nu de Column van vandaag
Ik heb me onlangs ingeschreven voor een tiendaagse retraite op Ameland begeleidt door Genpo Merzel Roshi. Ik werd getipt door mijn Zenlerares uit Groningen http://www.zenspirit.nl/ en ze vertelde me dat het een groots jaarlijks internationaal evenement is. Vanuit Amerika, Europa en Australie komen de mensen naar Ameland toe.
Moet je eens voorstellen wat een reis dit is wanneer je uit Australië komt. Eerst moet je ruim 24 uur met het vliegtuig, dan kom je eindelijk op schiphol aan maar ben je er nog lang niet. Je gaat met de trein naar Leeuwarden, vervolgens neem je een bus naar Holwerd, dan ga je met de boot naar Ameland en een taxi brengt je tenslotte naar het resort. De reis zelf is een goede voorbereiding op de retraite. Je reist letterlijk naar een andere wereld.

Meestal moet de Noorderling reizen, maar deze keer hebben we geluk. Ik stap op de bus en binnen twee uur ben ik op de plaats van bestemming. Ik verheug me er op. Binnen twee uur ben ik in een totaal andere wereld. Een plek waar ik niemand ken, waar alles nieuw is, waar ik een kamer ga delen met een vreemde, waar de voertaal engels is en het programma en de gewoontes overeenkomsten vertonen met het kloosterleven.

10 dagen……. Het is absoluut een uitdaging! Volg mijn weblog tussen 13 en 21 januari als je wilt weten hoe het mij daar vergaat!

O......of ga je mee! http://www.zenriver.nl/Ameland%20Big%20Mind%20retreat.htm

Geen zin in school

‘Ik heb geen zin in school’ klink het krachtig van onder de dekens. Au… dat doet pijn. Hij is nog maar zes en heeft nu al geen zin meer om naar school te gaan. ‘Waarom heb je dan geen zin? ’: vraag ik. Na een paar keer ‘weet ik niet’, kwam het er toch uit. ‘Dan gaan we weer lezen, rekenen en schrijven’ zegt hij. ‘Vind je dat dan niet leuk?’ vraag ik. ‘Nee want ik ben nooit op tijd klaar en gisteren moest ik nog iets afmaken terwijl de anderen al verder gingen…. en ….. ik krijg ook nooit meer een plaatje voor netjes schrijven antwoord hij. ‘Is dat erg’? Vraag ik. ‘ Ja dat vind ik heel erg mama’.

’ Het raakt je diep wanneer je kind het moeilijk heeft. Eigenlijk komt dan je eigen pijn naar boven. Ik was als kind ook niet zo goed op school en ben altijd een zesjes mens geweest. Ik voel het nog steeds als ik denk aan mijn hoofdrekenschriftje in groep 6, vol met rode strepen en lage cijfers. Ach ja…. de Geschiedenis herhaalt zich altijd. En door mijn kinderen krijg ik de kans er een andere draai aan te geven. Dat is het perspectief. Daarbij lijkt Oprechte Acceptatie het sterkste wapen; als ik de beperkingen van mijn kind (en van mijzelf) echt kan accepteren, dan pas kan hij dat ook.

Ik zeg tegen hem: ‘Ach ja, mama was vroeger ook niet zo goed op school, dat heb je van mij’. …. ‘Ieder mens heeft zijn eigen talenten meegekregen en jij hebt er ook zoveel'…… ‘Je hoeft en kan niet overal goed in te zijn.’ Maar er is ook een andere kant voeg ik er aan toe. ‘als jij de dingen graag wat beter wilt doen, dan moet je zelf gaan oefenen. Als je focust en de dingen met aandacht oefent, kun je er wel beter in worden. ‘Dan doen we dat mama’ zegt hij en stapt zijn bed uit.

Het probleem is niet opgelost en als moeder probeer ik wat! Wij gaan verder waar onze ouders gestopt zijn en onze kinderen gaan weer verder op het punt waar wij stoppen. Dat is de cyclus van het leven. Rudolf Steiner ( de grondlegger van de Antroposofie) schrijft in zijn boeken over 'de ontwikkeling van de mensheid'. Misschien doelt hij wel op deze ‘micro interventies’, want die hebben tenslotte de grootste invloed op de kinderen van nu, die straks de volwassenen zijn. Als onze kinderen hun beperkingen kunnen accepteren, tevreden kunnen zijn met de talenten die ze hebben en niet altijd de beste hoeven te zijn, resulteert dit in een andere wereld.

Een 'betere' samenleving begint nog altijd bij de kinderen. De stelling van vandaag is een hart onder de riem voor alle FULL TIME moeders:

Stelling: Moeders verzetten werk aan de basis van de samenleving en zij hebben een zeer belangrijke taak voor de generatie van morgen. Een betere wereld begint in de kleinste kring.

http://hetmoederfront.blogspot.com/

De mythe van Sinterklass

Prachtig dat Sinterklaasjournaal. Als ik met mijn kinderen zit te kijken vraag ik me altijd af hoe de rollen van Sinterklaas en de zwarte Pieten tot stand komen. Sinterklaas is een Rustige, Goede, Oude, Vriendelijke, Wijze man. Wanneer een van zijn pieten een grove fout maakt, is hij Mild en Vergevingsgezind. Sint geeft zijn pieten de Vrijheid en is op de achtergrond aanwezig. Hij komt alleen in actie wanneer het echt nodig is. Ook is Sinterklaas Vrijgevig en Onbaatzuchtig. Hij is vooral blij met immateriele cadeaus, zoals een tekening of een lied. De Pieten daarentegen lijken op kleine kinderen: ze zijn initiatiefrijk, ze zijn uniek, ze corrigeren elkaar, er is competitie, ze doen domme dingen, ze halen kattenkwaad uit, ze zijn zorgeloos en ze maken onderling een hoop lol.

Als Nederlanders met elkaar hebben we de Mythe van Sint en Piet in de afgelopen decennia gemaakt tot wat het nu is. Net zoals de cultuur zich continue ontwikkeld, heeft ook deze mythe een ontwikkeling doorgemaakt. In mijn tijd bijvoorbeeld maakte ik mij nog druk over de zak met stoute kinderen die mee terug ging naar Spanje. Dat element hoor ik nauwelijks meer. De laatste jaren is vooral het aantal pieten van belang en doet de hoofdpiet steeds weer een poging om ze te tellen. De ontwikkeling van deze mythe is een afspiegeling van de ontwikkeling van onze cultuur en daarmee voer voor de antropoloog.

Maar ook vanuit de psychologie is Sinterklaas een interessant fenomeen. Wanneer ik deze mythe bekijk doet het me sterk denken aan ‘De goede herder en zijn schapen’. Deze bijbelse metafoor staat symbool voor de verhouding tussen God en de Mensen. De mythe van Sint en zijn Pieten is archetypisch! Wat zouden we allemaal graag zo’n goede vader als Sinterklaas gehad willen hebben!

Stelling: Natuurlijk is het hele land blij, want zonder dat we ons er van bewust zijn kunnen we drie weken lang een glimp van ‘God’ opvangen.

De vreugde van creeeren

Vorige week samen met M. naar een lezing geweest in het Psycho oncologisch therapie centrum het Behouden Huys http://www.behoudenhuys.nl/. Jan Taal, directeur van de school voor imaginatie http://www.imaginatie.nl/watis/watis_index.htm gaf daar een lezing. Hij werkt zelf al 25 jaar met kankerpatiënten en hij stimuleert mensen met kanker om hun creativiteit te gaan gebruiken. De beelden uit het onbewuste kun je m.b.v. tekenen, beeldhouwen, filmpjes, gedichten, verhalen etc. naar buiten brengen. Bij de expositie zagen we de meest indrukwekkende creaties. ‘Toch is het geen Kunst’ zei Jan en daar bedoeld hij mee dat het werk wat je maakt, niet primair bedoeld is voor een ander. Het zijn jouw beelden, die vooral voor jou betekenis hebben. Als je met beelden werkt is mooi of lelijk niet aan de orde! Eigenlijk is het een vorm van zelfverwerkelijking; iets wat in jou leeft op een poëtische manier in de wereld brengen. Het zijn jouw beelden die jouw betekenis in zich dragen en de interpretatie van de deskundige is niet belangrijk. (deze wijsheid neem ik weer mee in mijn therapeutisch werk). Op de site van kunstenaar Henk Pietersma ( zie column van gisteren ) las ik het volgende: ‘wanneer je een kunstwerk maakt, dan blijven tot aan de allerlaatste stap, alle opties open’. Het maken van kunst is een andere manier van denken. Onzekerheid is daarbij een wezenlijk bestanddeel van het ontstaansproces van beelden. Juist deze onzekerheid maakt beelden ook zo fascinerend.! Met andere woorden: Vol verwachting klopt ons hart….. waar het werk naar toe zal gaan. Deze open houding staat pal tegenover de houding van maakbaarheid, planning, doelstellingen, en controle die vandaag de dag onze samenleving zo in beslag houdt.

Stelling: Een open houding brengt opwinding en levensvreugde met zich mee.

Beelden kennen geen dogma

Vanochtend een documentaire bij de EO gezien van de schilder Henk Pietersma uit Leeuwarden. http://www.henkpietersma.nl/ . Hij maakt prachtige schilderijen bij de psalmen uit de bijbel. In zijn atelier heeft hij twee werkplekken ingericht, die met de rug naar elkaar zijn opgesteld. Op de eerste plek gaat hij vanuit zijn 'denken' aan de hand van een pslam een schets maken. Wanneer de schets klaar is, laat hij die voor wat hij is en gaat op de andere werkplek zitten. Het denken stopt en hij laat vervolgens 'God' het werk afmaken.
Het is een programma van de EO en God is de leidraad. Bij het schrijven van mijn gedichten herken ik wel wat Henk bedoeld, maar ikzelf word nogal wat gehinderd door de negatieve associaties bij de woorden God, Godsdienst, Christus en Jezus. Ik merk zelfs dat ik ze niet eens openlijk kan uitspreken. In mijn jeugd zat er teveel dwang, dogma en te weinig vrijheid in het geloof. Na een zoektocht via het Boeddhisme, kom ik toch weer terug bij het Christendom. Het zuivere woord van God komt overeen met het zuivere woord van de grote geestelijke stromingen zoals het Boeddhisme, het Hindoeïsme en de Islam. Ik onderstreep het woord zuiver, omdat de mensen en de kerk met de woorden aan de haal zijn gegaan. Het praktische Christendom en de Islam kennen nogal wat dogmatische elementen. Dat wil zeggen, dat 'het woord is omgezet in voorschrijvend gedrag'. 'Je mag niet sporten op zondag' of 'een vrouw moet een hoofddoek dragen', zijn voorbeelden hiervan. Dat was natuurlijk nooit de bedoeling. Het zuivere woord is bedoeld voor ieder mens, die vanuit zijn eigen wijsheid deze woorden interpreteert en daar vervolgens op geheel eigen wijze naar gaat leven. Het mooie van beelden is, dat ze niet dogmatisch vertaald kunnen worden. O. van zes was door het werk van Henk geïnspireerd geraakt en heeft net een prachtig kunstwerk over Sint en Piet gemaakt. Dank voor de inspiratie voor vandaag Henk! Ik verheug me op een bezoek aan je expositie in de Dom in Utrecht.

Ik ben wie ik ben

Schilderij: Piet Eisenga ©. Als ik toch naar Rotterdam ga, kan ik mooi eens bij J. langs gaan. J. is een kennis van mij uit de studententijd. Ik had haar al jaren niet meer gezien of gesproken. Zij volgde de kunstacademie en had daarvoor Psychologie gestudeerd. J koos uiteindelijk voor de kunst. In die tijd was ik nog vrij 'narrow minded' en ik snapte er eigenlijk niks van. Waar ik altijd met de grootste verbazing naar keek, was haar totale acceptatie van haar (in mijn ogen destijds) gekke kunst. J. deed altijd of het de gewoonste zaak van de wereld was, ze gaf nooit een uitleg over haar werk en toonde geen enkele onzekerheid omtrent haar creaties. Daarnaast twijfelde ze ook niet aan de legitimiteit van haarzelf als kunstenaar. Deze verwondering (en bewondering) zegt natuurlijk alles over mij.

Een bezoekje aan J. leek mij een mooie volgende stap op het ‘pad van de kunst’ en ik bleek van harte welkom. (vervolg op column 16 nov/''op weg vanuit het hier en nu"). Ze woonde in een groot oud Herenhuis, haar man zat in India en de kinderen lagen op bed zodat we de hele avond voor ons zelf hadden. Ze vertelde me over haar projecten en liet er foto’s van zien. Ik vroeg haar naar haar motivatie, haar drive, de noodzaak of behoefte aan bevestiging, haar daginvulling, haar atelier en haar bedoeling met haar kunst. Toen vertelde ik haar over mijzelf en mijn twijfel over mijn identiteit. Wat was ik nou, een therapeut of een kunstenaar ? J. gaf mij het verlossende antwoord. “Je bent het allemaal, therapeut, dichter, schrijver, trainer, partner, moeder etc. Je bent Marleen!" Beperk jezelf niet tot een hokje, maar vorm je eigen identiteit. Gek eigenlijk dat ik dacht dat ik er een moest kiezen!

Stelling: Door mijzelf in een ‘beroepshokje’ te plaatsen beperk ik mijzelf.

Proefpersoon EMDR

Vanmiddag mocht ik als proefpersoon een EMDR sessie doen. EMDR is een vrij nieuwe methode om mensen met een trauma te helpen. Bij een trauma denken we meestal aan heftige dingen als: een verkrachting, getuige zijn van een misdrijf of betrokken zijn bij een ernstig ongeluk. Maar de betekenis van trauma is veel ruimer. Ieder mens maakt in zijn leven meer of minder heftige trauma’s mee, die wel degelijk invloed hebben op je huidige functioneren. Voorbeelden zijn: het jongetje dat altijd als laatste bij de gym gekozen werd, het meisje die ging optreden en er kwam niemand kijken, de afwijzing van een geliefde, uitgelachen worden bij een spreekbeurt etc. Grote gebeurtenissen hoeven het niet te zijn om er psychische pijn in het Hier en Nu aan over te houden.

Het was een bijzondere ervaring vanmiddag; eerst vroeg ze mij om de 'traumatische situatie' helemaal uit te pluizen: wat gebeurde er precies en wanneer, wat dacht je toen en wat voelde je toen? Ik merkte zelf dat dit al hielp; door mijn probleem bestaansrecht te geven gaat de ergste lading er al vanaf. (mindfulness).

Bij een ‘traumatische ervaring’ hebben we in de hersenen een koppeling gemaakt tussen de betreffende ervaring en een negatieve emotie. Elke keer wanneer een vergelijkbare situatie zich voordoet, dient de negatieve emotie zich ook onmiddellijk aan. EMDR is er opgericht deze twee zaken van elkaar te scheiden. Hierbij wordt o.a. gebruik gemaakt van een koptelefoon met piepjes. Ik kreeg de koptelefoon op, en moets mij concentreren op het pijnlijkste beeld van mijn ‘traumatische ervaring’. Vervolgens vroeg ze me om alle mogelijke beelden die in mij opkwamen te gaan benoemen. Toen we dit een half uurtje hadden gedaan, vroeg ze me om terug te gaan naar het oorspronkelijke beeld. En … inderdaad, de negatieve lading was van het beeld af, het beeld was neutraal geworden. In een volgende sessie gaan we nog een stapje verder van neutraal naar positief.

meer weten over EMDR: www.emdr.nl

Spreekbeurt stress

We hebben een mooi carpool systeem in onze buurt en vanochtend bracht ik zes kinderen naar school. Heel gezellig vind ik het altijd om de dag met elkaar een beetje voor te bespreken. En vanochtend was er ‘spreekbeurt stress’ in de auto. Toevallig hadden S en SE allebei een spreekbeurt vandaag. S uit groep 4 had gekozen voor het vrolijke onderwerp Pokemon. In haar spreekbeurttas zat een grote gele knuffelpokemon. De spreekbeurt van SE in groep 6, ging over de ademhaling en in zijn tas zat een prachtig longmodel. S had er zin in en SE voelde vooral ook de spanning.

Als je ouder wordt dan neemt de spanning en het serieuze gehalte toe. Jammer toch eigenlijk, want wat is er nou leuker dan een ander te vertellen over iets wat jou interesseert. Is het daar ergens in groep 5 dat de opwinding steeds meer door de spanning wordt overgenomen? Waar komt dat toch vandaan die zenuwen? Zelf heb ik die spanning ook nog steeds; als ik moet presteren, dan denk ik dat anderen hoge verwachtingen hebben, waardoor ik zenuwachtig word. De aanvankelijke opwinding bij de voorbereiding, slaat om in angst wanneer de presentatie nadert. Het is niet 'Mindfull', maar ik zou hier graag vanaf willen.

Wat is er toch zo spannend aan om mijzelf te laten zien, mijn stem te laten horen en te gaan staan voor wat ik doe? De angst om afgekeurd te worden? De angst voor de beoordeling?

meer over beoordeling bij Ypen, coaching en training : http://www.iepen.nl/?pag_id=30740&site_id=58

Klassieke muziek tip

Mensen vragen mij wel eens: 'ik wil de wereld van de klassieke muziek wat beter leren kennen, heb je misschien een tip, waarmee ik kan beginnen? Vandaag heb ik de cd ‘the best of classical fm’ besteld. Een CD met toegankelijke klassieke muziek. Naast radio 4 vind ik Classical Fm ook een heerlijk zender om naar te luisteren. (via de ether in west en midden nl: 90.7 FM en Oost NL: 93.7 FM en via de kabel in heel nederland) Met de originele engelse versie van Classical FM heb ik in Edinburgh kennis gemaakt, toen ik daar in 1991 een jaartje studeerde. Wat was ik blij dat deze zender later ook in Nederland op de kabel kwam! . Edinburgh is een echte muziekstad en als student mocht je voor 2,50 euro naar alle mogelijke concerten in de stad. Dat heb ik ten volle gebruikt, wel vier keer in de week bezocht ik concerten, samen met mijn huisgenoot Fiona. Fiona studeerde dwarsfluit en wat hebben we er van genoten. Als je al van klassieke muziek houdt, is het boek ‘Het geluid van de wolken’ van Paul Witteman ook een aanrader.

Mannelijke energie op het voetbalveld

Gistermiddag weer voetbal training gegeven. Ik heb weer genoten! Wat een mannelijke energie. Allemaal jongens die eigenlijk alleen maar willen scoren en willen winnen. Als vrouwelijke trainer breng ik automatisch een ander accent in de training. Als vrouw ligt mijn focus veel meer op het proces dan op het doel. We speelden een paar korte wedstrijdjes en de jongens moesten focussen op ‘snel afgeven van de bal’ en pas na tien keer overtikken, mochten ze een schot op het doel wagen. Deze oefening richt zich op samenwerken, kijken, behendigheid en opoffering ten behoeve van het teambelang.

Prachtig vind ik dat en ik word enthousiast van een mooie samenwerking voor het doel. Juist daarop is mijn coaching en positieve bekrachtiging ook gericht. Scoren is voor mij bijzaak !
Maar wat is dat moeilijk voor die jongens… Het enige wat telt is de overwinning.

Deze jongens kunnen wat van mij leren, maar ik natuurlijk ook van hun. Elk mens heeft beschikking over zowel mannelijke als vrouwelijk energie. Volgens Carl Jung kunnen we een heel mens worden als we zowel het mannelijke als het vrouwelijke in onszelf kunnen verenigen. Ik leer van hun dat een doelpunt maken ook belangrijk is en zij leren van mij dat er meer is, dan alleen dat doelpunt.

stelling: we hebben het andere geslacht nodig om een compleet mens te worden

De tijd tikt door

Net terug van een bezoekje aan mijn ouders. Vandaag werd mijn vader 77 jaar. Mijn ouders worden oud, de tijd tikt door en ik kijk terug.

Terug naar mijn jeugd, ons gezin, mijn broers en zussen en alles wat er met ons allemaal gebeurd is in de afgelopen jaren. De belofte die de jeugd inhoudt in vergelijk met hoe het in werkelijkheid gegaan is. Ik voel me wat somber; de kwetsbaarheden en moeilijkheden van mijn ouders, zie ik terug in mijzelf en vervolgens in mijn kinderen. Ik ben natuurlijk sterk verbonden met mijn ouders, mijn broers en zussen en mijn kinderen. We zitten in dezelfde lijn en dragen allemaal overeenkomstig genetisch materiaal. Zowel de lichamelijke als de psychische kenmerken. Natuurlijk kan ik mij nergens van distantiëren; het is mijn familie en ik zit er midden in verweven. Naast de mooie dingen van mijn familie, zijn er ook neuroses, kwetsbaarheden, onzekerheden etc. Ze zijn er allemaal, en ze zijn allemaal van mij. Misschien ligt daar wel de bevrijding!

Stelling: Het is een levenswerk om alles van jezelf te accepteren.

Vrouwelijkheid

Wat is vrouwelijkheid! Een actueel thema voor vrouwen met opgroeiende kinderen.
Na het archetype moeder komt er ruimte voor het archetype vrouw. Ter voorbereiding op een workshop ( http://www.ikbenmoeder.nl ) gaat een transpersoonlijk therapeut dit eerst bij zichzelf onderzoeken. Daarom zijn we bij de intervisie gisteravond aan het werk gegaan met het sprookje ‘Vrijer Roland’ van Grimm. Een sprookje is - net als een mythe, een sage of een bijbelverhaal- een archetypisch verhaal. Dat wil zeggen dat het verhaal ons wijsheid biedt over essentiële en universele zaken in een mensenleven.

Een stukje uit het sprookje 'Vrijer Roland':

…….Nadat ze de heks onschadelijk hadden gemaakt, vroeg vrijer Roland het mooie meisje ten huwelijk. Ze spraken af dat het ‘mooie meisje’ op hem zou wachten, terwijl hij haar vader om haar hand zou vragen. Dagen en maanden verstreken, maar Roland kwam niet terug. Op de tocht terug naar huis, was hij verstrikt geraakt in de netten van een andere vrouw. ………

Dit thema uit het sprookje triggert ( 5 vrouwen) ons allemaal. De reacties van de aanwezigen liepen uiteen met ‘ik zou hem ter verantwoording roepen’ en 'ik zou me zwaar beledigd voelen en hem afwijzen’ tot ‘ik begrijp wel dat hij door een ander verleidt kan worden, maar lijdzaam wachten doe ik niet’. Allemaal verschillende reacties die heel kenmerkend voor een ieder van ons zijn.

Maar … het meisje uit het sprookje deed iets anders, ze ging verder met haar eenvoudige leven als huishoudster en veegde de vloer, ze liet zich niet verleiden door andere mannen en bleef in haar hart trouw aan haar Roland. Uiteindelijk werd deze trouw beloond.

twee gewaagde stellingen:


Stelling: het getuigt van mannelijkheid wanneer een man ontvankelijk is voor de netten van een andere vrouw!
Stelling: de twee vrouwelijke eigenschappen: wachten en trouw blijven, zijn in onze masculiene samenleving teveel in de schaduw komen te staan.

meer over archetypes van Jung : http://www.spiridoc.nl/jung_archetypen.htm

Kinder wijsheid

'Mama wil jij samen met mij een tekening maken? ' vraagt O (6) . ‘ oke'zeg ik 'wat zullen we dan maken? ’ : vraag ik. Hij denkt even na en zegt dan ’we maken een grote kamer met allemaal speelgoed en rommel en dan teken jij jezelf met een wolkje waarin je OPRUIMEN schrijft'. Mmmm… toch wel een leuke manier van O om dit thema op deze manier samen met mij te bewerken. (zie column van zo 9 nov.)

Op je pad blijven © (klik op gedicht)

Op weg: "vanuit het hier en nu"

‘Kijk nou eens, zie je het dan niet’, zei mijn opleider ongelovig toen hij naar mijn kleine kunstwerkjes keek. Hij pakte een kunstboek uit de boekenkast, sloeg een bladzij open en zei: ‘kijk zie je de overeenkomst dan niet?’. Nee… ik begreep niet wat hij bedoelde, ik had ze in een handomdraai gemaakt en het had me geen enkele moeite gekost. Dit kon toch niet waardevol zijn? Maar aangezien hij een wijze therapeut en kunstenaar is, stond ik er voor open. Hij sloot de supervisie af met de woorden: 'Ik raad je aan het pad van de kunst te onderzoeken ’.

Beduusd ging ik weg. Kunst? Ik ben mijn praktijk aan het opbouwen en nu zet hij mij op het pad van de Kunst. Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd: mijn vader is een kunstenaar en ik heb voor de helft zijn genen. Ik maak gedichten, ik schrijf verhalen, ik maak muziek, maar nog nooit heb ik mij met een kunstenaar geïdentificeerd. ‘Had ik misschien iets tegen kunst?’ had hij gevraagd. Nooit over nagedacht, niet dat ik weet. Ik besloot dit pad stap voor stap te gaan lopen. Maar dit keer niet op de gebruikelijke projectmatige manier via doelstellingen en evaluaties. Nee dit keer met een Open Mind, steeds kijkend naar wat zich aandient in het Hier en Nu. Een onbekend pad en een onbekende aanpak!

http://www.friesmuseum.nl/index.php?id=2483

Het eerste wat zich aandiende was een foto in de krant behorende bij een expositie in het Fries museum in Leeuwarden. Op de foto stond een koe met daaronder twee meisje die het dier aan het melken waren. De fotograaf was Andries Deinum, een Canadese emigrant. Hij had foto’s van Friesland gemaakt, toen hij na 20 jaar (in 1946), voor het eerst weer terug in Friesland kwam. De recensent stelde zijn eenzijdige romantische beeldvorming van Friesland ter discussie. Ook mijn roots liggen in Friesland en het meisje rechts bleef mijn aandacht trekken. Opeens zag ik een verband en ik vroeg mij af of dit een volksaard kon zijn die je bij een willekeurige Friese familie terug kan vinden? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik besloot er zaterdag heen te gaan. Het nieuwe avontuur was begonnen.

Wie ben ik: de zanger of de luisteraar

plaatje: http://www.muziekatelier-boutersem.be/zang.htm

“ Zingen is luisteren” herhaalt Erna al sinds mijn eerste zangles. Ik heb tijd nodig om dit te begrijpen. Maar gisteren viel het kwartje. Erna vraagt me om klanken op de klinkers oe en ee te maken en ze vraagt me vervolgens goed te luisteren naar de klanken die gemaakt worden. Ik doe wat ze vraagt, zing de klinkers en neem dan de rol in van de luisteraar. Vol verwachting luister ik naar datgene wat er gezongen gaat worden.

Als ik mij met de luisteraar identificeer, naar wie luister ik dan? En als ik mij met de zanger identificeer, wie luistert er dan? Ik kan dus kiezen met welke partij ik mij identificeer. Hiermee verruim ik mijn beperkte perspectief… er gaat een nieuwe wereld voor mij open. Dit betekent dat ik eigenlijk altijd kan kiezen met wie of wat ik mij identificeer. En dat ik in elke situatie altijd zelf kan kiezen welke rol ik in neem en welk gedrag ik ga vertonen. Bij dat besef begint de vrijheid! Dit zijn maar woorden, maar probeer het eens uit, dan kun je het zelf ervaren.

stelling: Ik ben altijd vrij om te kiezen met wie of wat ik mij identificeer, welke rol ik inneeem of welk gedrag ik ga vertonen.

Erna is zangeres bij Project 67, zij geven prachtige meditatieve concerten: http://www.projekt67.com/

Zelfverwerkelijking

Meer over Maslow: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/communicatie/3846-de-behoeftenpiramide-van-maslow.html

De meeste mensen kennen de behoeftepiramide van Maslow wel. Een mens zal eerst aan zijn basisbehoeftes moeten voldoen, alvorens hij tijd en ruimte heeft om aan de volgende categorie van behoeftes te voldoen. Zijn behoeftepiramide begint met de fysiologische behoeften en als hij deze zeker heeft gesteld komt er de behoefte aan veiligheid en zekerheid. Vervolgens de sociale behoeften en in de vierde laag de behoefte aan waardering. De ‘hoogste behoefte’, is de behoefte aan zelfrealisatie. De mens streeft er volgens Maslow uiteindelijk naar om zijn eigen potentie aan mogelijkheden te realiseren.

Zelfverwerkelijking, zelf realisatie, zelf verwezenlijking…. Toen ik 20 jaar geleden op de HBO-V met deze theorie van Maslow kennismaakte, snapte ik echt niet wat ik mij bij hierbij moest voorstellen. Misschien kunnen we zijn theorie in de levensloop van de mens plaatsen. Wellicht hebben we als mens eerst de rollen van kind, adolescent, student, junior/ senior werknemer, partner, moeder etc.. door te maken alvorens er tijd en ruimte komt voor zelfverwerkelijking. Dit lijkt aan te sluiten bij de veelgehoorde opmerking 'het echte leven begint na je veertigste'. Bij zelfverwerkelijking denk ik als eerste aan ‘de Groten’ uit de geschiedenis: schilders als Van Gogh en Rembrandt componisten als Bach en Mozart, schrijvers zoals Shakespear en Mulisch, dichters zoals Elsschot of Vondel, filosofen zoals Plato of Spinoza …. Allemaal mensen die geput hebben uit hun eigen creatieve bron en die zichzelf hebben laten kennen aan de wereld. Door de expositie van Charly Toorop in Rotterdam lieten haar schilderijen- gekenmerkt door de doordringende ogen- mij het volgende zien: ‘stop met alles wat er niet toe doet en beperk je tot de essentie van jouw leven’. Klik maar eens op het plaatje en kijk naar haar ogen, misschien zie jij het ook wel!

Alles is projectie

(plaatje van: www.fi.uu.nl/bps/lessen/spiegel/spiegel.gif)


Gisteravond bij de Mindfulness groep kwamen we op het onderwerp Projectie.

Ik kan mijn ware zelf alleen maar leren kennen via de ander. Om mijzelf te leren kennen, kan ik het instrument Projectie inzetten. Door te kijken naar de ander en daarbij iets te voelen en te ervaren kan ik iets over mijzelf leren.

Positieve projecties kom je bijvoorbeeld tegen wanneer je iemand heel erg bewonderd. Ik bewonder bijvoorbeeld Ron Jans -de trainer van FC Groningen- omdat hij bij de persconferenties altijd bij zichzelf blijft en nooit met modder gaat gooien. Het kost mij natuurlijk geen enkele moeite om deze projectie terug te nemen. Deze eigenschap draag ik in mij en kan ik verder ontwikkelen.

Maar met negatieve projecties wordt het moeilijker. Het is veel pijnlijker om negatieve projecties terug te nemen. Ik erger mij bijvoorbeeld aan mensen die heel veel woorden nodig hebben om hun verhaal te doen. Ook dit is een projectie van mij; ook ik heb veel woorden nodig om mijn verhaal te vertellen en deze eigenschap keur ik van mijzelf af. (schaduw)

Niet altijd gaat het om een directe relatie en vaak moet je wat dieper zoeken. (een therapeut kan je hier bij helpen) Veel kwetsbaarheden vinden hun oorsprong in de opvoeding en elke keer wanneer iets vergelijkbaars zich in je leven voordoet word je weer getriggerd.

• Je wordt bijvoorbeeld laaiend op je baas omdat je vindt dat je niet serieus wordt genomen. Vraag je dan als eerste af: Waarom raakt mij dit zo '. Waarom is serieus worden genomen zo belangrijk, door wie werd ik vroeger niet serieus genomen... etc. '?. Bewustworden, ervaren en acceptatie zijn voldoende om de lading er af te halen.

En nu het goede nieuws: door mijn projecties terug te nemen haal ik de lading er van af. hierdoor kan ik groeien en een vrij en leuker mens worden.

Eigenlijk is het een verademing wanneer je het mechanisme van projectie een beetje doorkrijgt. Ik kan dan stoppen met wijzen naar anderen en steeds opnieuw weer kijken waarom bepaalde dingen mij zo raken. De oplossing van het probleem ligt in mijn eigen hand.

Stelling: Projectie is een geweldig instrument om mijzelf te leren kennen, zodat ik kan groeien en een completer mens kan worden.

Maak er een ervaring van

Een paar weken geleden moest ik een college geven op de Verloskunde Academie in Amsterdam. Ik moest hiervoor al om half zeven in de trein zitten met in totaal 6 uur reistijd. Mijn eerste reactie, was: ‘pfff.. wat een lange reis voor twee uurtjes college’. Toen weerklonken de woorden van mijn opleider in mijn oren: ‘Marleen, maak er een ervaring van’.
Vanuit mijn automatisme deel ik de dag onder in een belangrijk deel (college geven ) en een minder belangrijk deel (de reis er naar toe). Wat jammer eigenlijk ! Het grootste gedeelte van de dag wordt nu als verloren beschouwd.
Dit kan ik veranderen door ook van de reis een ervaring te maken. Wanneer ik er voor open sta, kan ik gedurende de reis van alles beleven. Door in het HIER en NU te blijven kan ik mijn medepassagiers observeren, met hun communiceren, ik kan onderlinge interacties observeren en kijken wat dat met mij doet. Ik kan me bewust worden van mijzelf in verschillende situaties en bewust worden van mijn gedachten, emoties, gevoelens en handelingen. Op deze manier wordt de hele reis een groot schouwspel. In de rol van objectieve toeschouwer kijk ik naar buiten, kijk ik naar binnen en word ik mij gewaar van wat er op de contact grens gebebeurd. Dit geeft mij nieuw bewustzijn!

Dit kan ik eigenlijk met heel veel dingen doen en in het bijzonder met die dingen waar ik tegen op zie of geen zin in heb. Bijvoorbeeld als ik naar de tandarts of naar het ziekenhuis moet, als ik naar een begrafenis ga of een verplicht familiebezoekje af moet leggen of als ik moet wachten in een rij. Edel Maex heeft het in dit verband over stoppen, kijken en handelen.

Stelling: wanneer ik van een gebeurtenis een ervaring maak, wordt deze gebeurtenis zinvol.

Open mind

Wat is muziek? … wat is klank….? Ik kan er naar luisteren, ik kan er soms iets bij voelen, ik kan zelf klank maken. Maar wat is klank in relatie tot mij zelf. Het enige wat ik weet (innerlijk weten) is dat ik nog veel meer bewustzijn op klank kan ontwikkelen. Maar wat en hoe dat weet ik niet. Om hierin verder te komen moet ik zonder vooropgestelde verwachting, met een Open Mind, de zangles in gaan. Want een verwachting en een vooropgesteld idee vanuit mijn oude paradigma sluit de deur voor nieuw bewustzijn.
Stelling: Alleen met een open mind kan ik nieuwe dingen leren kennen en dus mijn bewustzijn verruimen

Zappen en Surfen

Zaterdag had ik het weer! Ik kwam beneden en overal lagen spullen; speelgoed, boeken, stapeltjes papier, tekeningen, schoenen, tassen etc…. Ik voelde ‘het’ weer opkomen. Een ongecontroleerde kracht van woede. Het begint met mopperen en langzaam aan word ik steeds onredelijker op alles om mij heen. Ik waarschuw mijn kinderen dat ze het beste kunnen gaan luisteren en opruimen omdat het anders niet gezellig wordt. Nee…op die momenten ben ik geen leuke moeder. Ik ben me bewust van mijn gedrag, maar ik ben nog niet in staat om deze neurose te stoppen.

Teveel…. we hebben vandaag de dag teveel. Ik heb ik mij tegen de overdaad te wapenen. Overdaad zie je op alle terreinen. Neem bijvoorbeeld de vlucht van de digitale fotografie. Toen ik op mijn vakantie 400 foto’s maakte moest ik 50 foto’s voor het fotoboek selecteren. Het selecteren was zo lastig dat ik de klus nog steeds niet af heb. Maar hetzelfde geldt voor het enorme aanbod van reclame beelden, het aanbod van tv zenders, de overdaad aan speelgoed, het mega aanbod van websites etc…

Er is zo verschrikkelijk veel aanbod op alle vlakken, waardoor ik steeds opnieuw moet kiezen waar ik mijn tijd (bewustzijn) aan besteed. Veel van mijn beschikbare energie wordt ingezet om te selecteren en te kiezen en is niet meer beschikbaar voor de inhoud. Omdat kiezen moeilijk is, kies ik het liefst meerdere dingen uit. Ik ga zappen en surfen en mijn leven wordt door oppervlakkigheid en vluchtigheid beheerst. Het is niet voor niks dat Mindfulness vandaag de dag zo’n grote vlucht heeft genomen. Aandachtsoefeningen zorgen er voor dat we stoppen en kijken en onszelf uit deze maalstroom halen.

kwantiteit versus kwaliteit
Maar de onderliggende denkfout ligt in het feit dat we denken dat al deze verschillende activiteiten (kwantiteit) echt iets nieuws oplevert. Toch is dat niet zo; de oppervlakkigheid zorgt ervoor dat we niets verder komen en steeds op hetzelfde niveau, boven de essentie blijven rondcirkelen. Ogenschijnlijk lijken de verschillende ervaringen iets nieuws te brengen, maar als je goed kijkt zijn ze slechts een variatie op elkaar. Pas als we ons op een ding concentereren en daar alle inns en outs van onderzoeken (kwaliteit), ontstaat er iets nieuws!
Stelling: Alleen de verdieping levert nieuw bewustzijn op.

Drie keer is scheepsrecht

Vandaag hoorde ik voor de derde keer het woord ‘Comfort Zone’. En in toeval geloof ik niet. (als je geen of weinig verbinding tussen de onderdelen ziet, is toeval de enige uitleg die voorhanden is) kennelijk heb ik wat te doen met mijn “Comfort Zone”.

Een mens is zo gewend om in de eigen comfort zone te blijven. Dat houdt in dat we er toe geneigd zijn om dezelfde activiteiten steeds te blijven herhalen en dit ook steeds op dezelfde manier doen. Het zijn vaste patronen en systemen waarin we vast zitten en steeds opnieuw zoeken we dezelfde soort oplossing voor een probleem.
Van creativiteit is dan geen sprake. Wat het vooral lastig maakt is het feit dat we ons er meestal niet eens van bewust zijn dat we vanuit een beperkt kader naar de werkelijkheid kijken. Vergelijk dit met de kikker in de poel die dacht dat deze poel de hele wereld omvatte. En toen hij in de oceaan kwam stierf hij van de enorme grootsheid die hij toen zag.

Bij Mindfulness proberen we buiten de lijntjes te gaan kijken. Dit kun je oefenen door op een afstand met een open mind en op een objectieve, milde en niet oordelende manier naar je zelf te kijken. Vanochtend heb ik hier een half uurtje tijd voor vrij gemaakt. Ik ben gestopt met doen en op een stoel gaan zitten. Ik heb mijn aandacht naar mijn ademhaling gebracht. Elke keer wanneer mijn aandacht weer door mijn geest werd opgeëist ben ik gaan onderzoeken waar de gedachte steeds over ging. Ik kwam er achter dat 80% van mijn gedachten steeds hetzelfde onderwerp omvatte. Eigenlijk ben ik dan steeds bezig mijzelf te vernauwen tot de kleine kikkerpoel.

Stelling alle verandering begint met bewustwording.

Angst

Tekening Olivier © O. (6) werd vanochtend wakker en zei: "mama als ik dood ga wil ik in mijn volgend leven een hondje zijn of… misschien houd ik dan helemaal niet meer van hondjes” … "maar ik zoek jou wel weer op, want ik vind je zo lief". Het was even stil en toen zei hij : ‘mama soms denk ik dat ik binnenkort al dood zal gaan” …. Ik vroeg hem waarom hij dat dacht en ondertussen schrok ik van zijn opmerking. "Dat weet ik niet" zei hij.

Ik liet het maar even voor wat het was en NU denk ik weer aan zijn woorden. Zouden sommige kinderen weten als ze binnenkort dood gaan? ... Vervolgens laat ik mijn gedachten de vrije loop...... ‘Als dat waar is en hij binnenkort dood zou gaan…. mijn adem stokt, tranen wellen in mij op en angstgevoel ontstaat’. Mijn hele lichaam regaeert op deze angstgedachte. Ik word mij er van bewust, sta er even bij stil en dan neem ik een besluit “Ik weet echt niet wat de toekomst zal brengen en ik besluit mijn gedachten weer stop te zetten"

Het doet me denken aan ons verblijf in Amerika een aantal jaar geleden. Ik had me daar aangesloten bij een Koreaanse zengroep en vier keer per jaar kwam de Zenmeester : Chong Hea Sunim een retraite geven. S. was toen 5 en ik had het op een of andere manier in mijn hoofd gehaald dat hij nooit ouder dan zeven jaar zou worden. Toen ik dat aan de zenmeester vertelde zei hij: “dat is pas lijden toevoegen aan de werkelijkheid van het hier en nu” .

Mijzelf kunnen vergeten

Ik was vanmiddag te vroeg bij school. Altijd zorg ik er voor dat ik voor die momenten een leuk boek in de auto heb liggen. Ik sloeg het boekje “de mooiste wijze teksten van Anselm Grun" open en het lot viel op:

pagina 21 ...Mijzelf kunnen vergeten
"Het is een grote genade als je jezelf kunt accepteren, maar de grootste genade is jezelf te kunnen vergeten". Zichzelf vergeten is de kunst werkelijk aanwezig te zijn, helemaal in het moment te leven, zich helemaal in te laten met wat er op dit moment aan de hand is. Alleen als ik mezelf vergeet ( dus mijn EGO er niet op een of andere manier tussen plaats, ) ben ik werkelijk aanwezig.

Later die middag op het voetbalveld toen ik de E pupillen aan het trainen was begreep ik wat Anslem Grun hiermee bedoelde. Als ik die jongens aan het trainen en coachen ben, dan vergeet ik mijzelf. Op het voetbal veld kan ik helemaal mijzelf zijn en staat Ego niet in de weg. Op die momenten ben ik authentiek. Al mijn aandacht is bij het spel en de jongens. Op dat moment ben ik niet bezig met vragen als: hoe doe ik het, wat zal de ander er van vinden of doe ik het wel goed. Ook bestaat er op een dergelijk moment geen straks, morgen of gisteren; het besef van tijd is dan verdwenen.

Voor mij was het 'het voetballen' waarin ik authentiek ben gebleven. Voor iedereen is dat weer wat anders. Ieder mens heeft zoiets en met de tijd is het in de vergetelheid of in de schaduw komen te staan. Als je wilt weten wat jouw passie is vind je het antwoord meestal in je eigen kindertijd. Door na te gaan wat jij vroeger heel erg leuk vond, iets wat geheel los stond van de interesses van je omgeving. Iets wat echt uit je zelf kwam.

Mindfulness: Leren kennen versus beoordelen

Tijdens de kennismakingscursus Mindfulness lezen we met elkaar het boek van Edel Maex. Vanavond staat het thema: 'leren kennen' centraal.
De oefeningen binnen Mindfulness zijn er op gericht om de werkelijkheid te leren kennen. Dat is iets heel anders dan de werkelijkheid te beoordelen. Zo gauw we de werkelijkheid gaan beoordelen, komen we op de polariteit van goed en fout terecht. Dat wat we niet willen drukken we weg en dat wat we wel willen houden we vast. Op deze manier ontstaat er een eenzijdig beeld van de werkelijkheid. Binnen dit systeem hebben we al onze energie nodig om het mooie vast te houden en de schaduw buiten te sluiten. Onze energie wordt ingezet om de illusie in stand te houden.

Binnen Mindfulness oefenen we in een andere houding. Dit oefenen we als volgt:
Wanneer er een gevoel opkomt (bv: angst/schuldgevoel/ zwaarmoedigheid, opwinding etc.) gaan we er met de aandacht naar toe en we spannen ons in om de werkelijkheid die zich aandient te leren kennen. Vervolgens orienteren we ons op de vragen “Wat is het voor gevoel, waar voel ik het in mijn lichaam, welke gedachten komen er bij, wat is mijn automatische reactie op dit gevoel etc. In dit proces nemen we de rol in van objectieve geïnteresseerde toeschouwer en kennen dus geen waarde oordeel toe aan dat waarvan we ons bewust worden. Stelling: Het veroordelen van de werkelijkheid brengt een hoop onnodig leed met zich mee.

Mindfull Fitnessen

Elke woensdag geef ik bij Plaza Sportiva Mindfulness oefeningen. (zie website voor gratis proefles) . Mindfulness training bij een fitness centrum klinkt wellicht tegenstrijdig, maar toch kun je ook mindfull fitnessen. In dit stukje iets over Mindfull fitnessen.

Fitness apparaat: Wanneer je op een fitness apparaat staat en bijvoorbeeld je arm spieren aan het trainen bent, kun je dat zo snel mogelijk en zonder aandacht doen, maar je kunt het ook anders gaan doen. Instructie: doe de beweging langzaam en breng al je aandacht naar je armspieren. Blijf goed doorademen en word er van bewust wat je in je armen kunt voelen.

Cardio apparaat: Wanneer je op een fiets zit of op een loopband staat is de verleiding (gewoonte) groot om te gaan denken. Toch kun je deze beweging ook als oefening voor Mindfulness gebruiken. Instructie: breng je aandacht bij de beweging die je maakt, ook kun je er voor kiezen om je op je ademhaling te concentreren. En steeds als je er van bewust wordt dat je weer zit te denken breng je je gedachten mild, maar resoluut weer terug.

NRC 1/11/2008:"Hippe spiritualiteit maakt ego-goden"

illustratie Lobke van Aar

“Hippe spiritualiteit maakt ons tot ego-goden; in de zoektocht naar onszelf is geen plek voor anderen”: schrijft Coen Simon in de NRC van afgelopen zaterdag. In dit stukje geef ik een reactie:

Ik moet het stuk drie keer lezen om ‘zijn essentie’ er uit te halen. Uit zijn stuk begrijp ik dat hij de taal van deze 'spirituele' mensen niet verstaat en dat hij deze eigen verwarring op de groep projecteert. M.a.w hij zegt in zijn stuk dat deze 'spirituele mensen' elkaar niet verstaan.

Zijn verwarring is wel te begrijpen: “wanneer we -bijvoorbeeld door meditatie- in een andere bewustzijnstoestand geraken, dan schiet onze taal tekort". het is in dat geval haast onmogelijk om de ervaring in taal om te zetten. Simons beweert ook dat we door deze cursussen ego-goden worden en dat het mededogen naar anderen daarbij ontbreekt. Dat vind ik een voorbarige conclusie. Ik denk niet dat deze cursussen schadelijk zijn, wel denk ik dat we er weinig mee bereiken, wanneer bewustwording te oppervlakkig en te eenzijdig benaderd wordt.

Het proces van bewustwording is een levenslang proces dat om discipline, continue aandacht, inspanning, daadkracht en moed vraagt. Incidentele cursussen -waarbij het nieuwe inzicht niet in het dagelijks leven wordt toegepast- beschouw ik als het eerste snuffelen aan een nieuw perspectief. Voor daadwerkelijke transformatie is mijn inziens iets anders nodig.

Daarnaast zijn veel cursussen uitsluitend gericht op het zonnige perspectief dat bewustwording in zich draagt. Voor het gemak wordt de schaduw kant niet meegenomen. En dit is precies de valkuil en zal m.i. ook de reden zijn dat deze hype van voorbijgaande aard is. De mens wil pijn en beperking vermijden en het vraagt veel moed, wijsheid en zelf vertrouwen van een cursusleider om een deelnemer hier toch naar toe te brengen. En ook de cursist zal daar voor open moeten staan. Voor groeien is het noodzakelijk om je pijn en beperking onder ogen te zien, soms opnieuw dingen te voelen die je hebt weggestopt, pijnlijke dingen weer toe te laten en uit de schaduw te halen. Thomas Moore stelt in zijn boek: “de donkere nacht van de ziel” dat Crisis en Impasse noodzakelijk zijn voor groei en bewustwording.
Stelling: Willen we daadwerkelijk groeien dan is aandacht voor de schaduw, de beperking en de pijn noodzakelijk. Oppervlakkige en eenzijdig georienteerde spirituele cursussen brengen slechts tijdelijk verlichting.

http://www.nrc.nl/opinie/article2045338.ece/Hippe_spiritualiteit_zoektocht_zonder_plek_voor_anderen