woensdag 30 september 2009

Stilte



Gedachten zijn niets! zegt Eckhart Tolle tijdens de Findhorn retraite in Schotland. ... Zet je gedachten stil dan trekt de mist op en begin je de werkelijkheid te zien.

Dat kan op allerlei manieren. Je kunt je aandacht richten op de ademhaling, op geluiden buiten je, op een witte muur, op het voelen van je lichaam. Allemaal aspecten uit het Hier en Nu, waardoor je de vorm overstijgt en de werkelijkheid kan leren kennen.

Het gaat om zeer eenvoudige oefeningen, die in de praktijk toch wel erg moeilijk blijken te zijn.

Wil je een stukje van deze dvd zien, klik dan op : http://www.youtube.com/watch?v=5fVg6pWDdgo

maandag 28 september 2009

in het reine komen; dank en spijt



www.myspace.com/kiemband Afgelopen weekend zat ik met A. te praten. Ze vertelde me o.a. dat ze een mail had gekregen van haar ex. Na twintig jaar zocht hij - via het world wide web- contact. Hij blikte terug op hun fijne relatie, maar er was ook een spijtbetuiging aangaande de pijn die hij haar in zijn 'wilde jonge jaren' had aangedaan. Dit hoor ik veel om mij heen; veel vrienden krijgen mailtjes van hun oude lovers. Ze zeggen niet voor niets "je leven begint op je veertigste" ja... zo rond de veertig, lijkt het wel of we 'de weg terug' gaan. We blikken terug en hebben eindelijk de ruimte om de mooie dingen van het samenzijn te koesteren en ook de pijnlijke dingen aan te kaarten en onze spijt te betuigen.



Ook ik heb een aantal jaren geleden mijjn 'eerste schoonmoeder' opgezocht en haar bedankt voor wat ze allemaal voor me heeft gedaan tussen mijn 17 en 22 tigste. Dat was heel fijn om te doen. Daarna wilde ik Sjoekie -een moeder van een vriendin van de lagere school- bedanken voor het feit dat we daar altijd welkom waren... Maar toen ik de daad bij het woord wilde voegen bleek ze al overleden te zijn.... ( dan alsnog via deze weg )

Orientatie: Heb jij mensen waarmee je nog in het reine wilt komen? (niets forceren, blijf bij je authentieke gevoel)
Stelling: Kom in het reine met de mensen die in je leven waren en wacht niet te lang! Voor je het weet zijn ze er niet meer.

zondag 27 september 2009

Loslaten

pff..... wat een enerverend weekend.... na een uitvoerig gesprek met H. ben ik weer verder gekomen op het punt van loslaten. Net zoals de zwaluwen zich bij elkaar voegen en weer van elkaar wegvliegen, zo heb ik mij ook los te maken van alles om mij heen. Ik ontmoet iemand, we trekken een tijdje met elkaar op en we vliegen we weer van elkaar vandaan om weer nieuwe mensen te ontmoeten en weer verder te ontwikkelen en te groeien.....
Maar hoe moeilijk is deze houding!! Volgens de Dalaai Lama is loslaten een van de moeilijkste dingen van het leven. Maar uiteindelijk leidt loslaten tot echte Vrijheid. Het loslaten van ideeën, opvattingen, illusies, mensen, omgeving, situaties, oude patronen, oud gedrag, kinderen, een baan etc. We zijn zo gehecht aan de dingen die we hebben en willen dat koste wat het kost behouden.
Bij elke uitademing laten we los en bij elke inademing doen we weer nieuwe indrukken op. Dat is in feite het basispatroon van ons leven, waar alles zich op voortborduurt.
Orientatie: hoe doe jij dat? lukt het jou om de de dingen los te laten? wat heb jij nu in je leven los te laten?

Van David naar Sofie


Vaste lezers weten dat ik de afgelopen weken de fantastische kunstserie 'Masterpieces' van de BBC heb bekeken. (info: klik op :http://deblauweuil.blogspot.com/2009/08/i-am-exited.html

Afgelopen week waren de beeldhouwwerken aan de beurt. Ik weet niks van beeldhouwen en ik was wel benieuwd. En verhip.... de laatste documentaire ging over 'de David' van Michelangelo. Ook dit beeld en deze metafoor komt dus bij me terug. David die Goliath verslaat. In deze fase van mijn leven heb ik- net als David- een veldslag te leveren. (weblog 20 juni)
De serie is afgelopen en ik was zeer verheugd dat de DVD van 'de wereld van Sofie' gisteren op de deurmat lag. mijmer ....Ja... die Sofie... ik herken me wel wat in dat meisje. Ze is zo hard bezig met haar eigen bewustwording terwijl de mensen om haar heen- haar moeder, haar vriendin, haar klasgenootjes- niet begrijpen waar ze mee bezig is...
Oriëntatie: begrijp jij mijn bedoeling met deze weblog? Of ben ik ook een soort Sofie.

Vertrouwen en verbazing


Gisteren een dagje naar zwolle... afspreken met vriendinnen maar eerst het Stedelijk museum.. en verrek... wat hangt daar? precies het schilderij van 'het offer van Abraham', dat schilderij dat ik willekeurig van internet heb geplukt voor de Column ' offers'van 31 augustus. Dit schilderij komt dus bij mij terug en draagt een boodschap in zich. Ik heb er een poosje voorgezeten en er alleen maar naar gekeken. ...De blik van Abraham.. De blik vol vertrouwen en zijn verbazing als de engel zegt "je hoeft je zoon niet daadwerkelijk te offeren ... je vertrouwen is gebleken...'

Mijmer... Vooral de verbazing op het gezicht van Abraham bleef bij me hangen. Abraham doet wat het moment vraagt en denkt geen stap vooruit. Het lijkt wel of hij er niet aan gedacht heeft dat er nog iets tussen zou komen. Hij heeft geen rekening gehouden met de 'verlossing' van zijn onmenselijke opdracht om zijn eigen zoon te offeren.

Orientatie: En hoe doe jij dat? En hoe doe ik dat? heb ik genoeg vertrouwen om in het Hier en Nu te blijven? Durf ik - zonder angst voor de toekomst- de stappen te zetten die het moment vraagt?

zaterdag 26 september 2009

Het perspectief van een Soap

artworks: lucacardelli.name/indexArtifacts.html

'Never a dull moment' .... zei C. gister tegen mij. Nee.... als je een van de hoofdrolspelers in een soap bent, dan zijn er geen saaie momenten en gebeurt er steeds weer wat nieuws.


Ik zat daar wat over te mijmeren en stelde mijzelf de vraag "Wat betekent het nou als ik mijn leven als een soap beschouw; vanuit welk perspectief kijk ik dan naar mijn leven ..."? Precies... het perspectief van de toeschouwer. En hiermee komen we weer bij Mindfulness terecht; wanneer je op een afstandje naar je leven kan kijken en de perspectieven van alle spelers leert kennen en een beetje kunt begrijpen ... dan kun je bewustzijn in je leven toevoegen. Je stapt als het ware uit je beperkte gevangenis.

vrijdag 25 september 2009

Wat is wijs

Deze week zijn we begonnen met Mindfulness cursussen op de Rug. Wat een leuke inspirerende omgeving. Medewerkers van verschillende faculteiten, diverse werkzaamheden van junioren tot senioren.

Mijn Columns vormen de input voor de cursussen en op 29 Augustus schreef ik een weblog met als titel 'de bron van vernieuwing'. (klik aan als je het wilt nalezen) ( http://deblauweuil.blogspot.com/2009/08/de-bron-van-vernieuwing.html Vandaag spraken we er over in de groep " creativiteit /innovatie en vernieuwing' komen uit het Hier en Nu. De Universiteit is het instituut die zich met innovatie bezig houdt en juist daarom is het zo leuk om bij de Rug Mindfulness cursus te geven.
Stelling: Kennis komt uit het denken en wijsheid putten we uit de bron van het Hier en Nu.


Wat is wijs

Heel dicht daar bij de oorsprong
daar neemt de eenvoud toe
complexiteit wordt minder
ver weg van ’t menselijk gedoe

Heel dicht daar bij de kern
daar valt de bijzaak af
het scheidt zich van de hoofdzaak
het koren van het kaf

Heel dicht daar bij de oorsprong
daar zie je de natuur
daar is de kennis en de wijsheid
eenvoudig en heel puur

Je met die kern verbinden
hoe logischer het is
je voelt wel waar het heen moet
je voelt wat wijsheid is

Marleen ©

Mijlpaal 2 en 3


-Mijn eigen auto
-Mijn eigen ring weer aan mijn vinger




donderdag 24 september 2009

De daad bij het woord voegen!

In een van de Mindfulness groepen kwam de zin 'het gaat om daden en niet om woorden' prominent bovendrijven. Een van de deelnemers kwam er mee naar voren en het leek wel het thema van de avond.

Ja ... als we verandering willen, dan moeten we de daad bij het woord voegen. Woorden zijn niet voldoende. Je zou misschien wel kunnen zeggen 'het woord is het inzicht en de daden vertegenwoordigen de ervaring'.

Edel Maex citeert in zijn Mindfulness boek "er is nog nooit iemand geweest die heeft leren piano spelen door er over te lezen of te praten" Nee we moeten oefenen en ondanks vele tegenslagen moeten we gewoon doorgaan...

Gisteravond kreeg ik een telefoontje van Detlef Petry, een bekende psychiater uit Maastricht. . Deze man heeft zich 30 jaar lang gewijd aan de ziekste mensen in de psychiatrie. Juist met die mensen waarbij de hoop door iedereen was opgegeven, behalve door hem. En ik sprak met hem over oefenen. Detlef noemt zichzelf 'de gelukkige stenenroller' en zijn metafoor is gebaseerd op de mythe van Sisyphos. Elke dag moeten we een nieuwe steen naar de top van de berg rollen ... gewoon doen vanuit humaniteit zonder grote en zeer abstracte idealen. Het geluk zit in de zich herhalende handelingen van het dagelijks leven. Vrijdag 16 oktober neemt hij afscheid van zijn indrukwekkende carriere.

En hiermee kom ik tot slot op de oefening die mindfulness vraagt. Elke dag een half uurtje tijd uit trekken om te gaan zitten en de aandacht naar binnen te brengen.
Stelling: Het gaat niet om het resultaat, het gaat enkel em alleen om de oefening. Of met andere woorden " het gaat niet om de knikkers maar enkel om het spel"
(ik begrijp dat dit een wonderlijk statement is in een wereld die gedomineerd wordt door het behalen van doelstellingen)

dinsdag 22 september 2009

Het spel en de knikkers

Mijn vriendin D heeft een mooie opmerking, als dingen moeilijk zijn, dan eindigt ze het gesprek altijd met 'het komt wel goed'. Eigenlijk spreekt daar een enorm vertrouwen uit. En uiteindelijk heeft ze gelijk. 'In the end komt alles goed.... Maar wat is het einde? Ons leven komt tot een einde, maar zijn we dan werkelijk wel bij het einde aangekomen?... ik denk het niet; 'het einde reikt veel verder dan ons bewustzijn...

Soms vraag ik me wel eens af: " hoe zou mijn situatie er uitzien als we vijf jaar verder zijn?". En eigenlijk impliceert zo'n gedachte dat het alleen om de afloop gaat. Nee het gaat juist om het proces. 'Hoe ga ik om met de moeilijke dingen, hoe kom ik tot bepaalde keuzes, welke stappen zet ik.. etc. (my life is my message). Alle moeilijke dingen die ik in mijn leven tegenkom, zijn bedoeld voor mijn groei en bewustwording. Het gaat niet om de knikkers, maar het gaat om het spel.

En er borrelt nu gedichtregel omhoog

Het eindpunt is niet van belang
Het gaat om het verhaal

Penelopeia wachtte twinitig jaar op Odysseus..... en eindelijk kwam hij naar huis. Het verhaal van de Odyssee loopt goed af ... maar ging dat dikke boek over de afloop? Nee zijn omzwervingen symboliseren het pad van zijn transformatie.... at the end 'kwam hij eindelijk thuis'
en precies zo'n soort reis maken wij hier ook

maandag 21 september 2009

meer humor....

foto's cakewrecks.com K. regaeerde op de weblog en gaf aan dat ik deze taarten gisteren -op mijn onafhankelijkheidsparty- had kunnen serveren. Ze vraagt om een beetje meer Humor op de weblog.... . Ach ja dat is ook zo.. humor doet een mens goed, niet al te serieus.. dus daar komen ze. (dank je wel K.)



Grensconflicten


Hoe moeilijk is het om je grenzen te stellen, maar hoe belangrijk is het om dat wel te doen. Als je geen grens trekt en niet naar jezelf luistert, dan pleeg je verraad......


Orientatie: Hoe doe jij dat? luister jij naar jezelf? ......of ben je bang voor de boosheid van de ander wanneer jij je grens neerzet.

zondag 20 september 2009

symbolische mijlpalen

'De uitnodiging'

Afgelopen zaterdag op 19 september heb ik mijn 'onafhankelijkheidsborrel' gevierd. Het was fijn en iedereen was er. Mijn broers, zus, goede vrienden en fijne buren. En de symboliek van dit verjaardagsfeest werd begrepen. Ik kreeg veel hulp, de hapjes waren heerlijk, de weergoden waren mij goed gezind en het was erg gezellig. Dank jullie wel lieve mensen, ik voel dat ik niet alleen ben en dat er veel mensen zijn die me in deze 'moeilijke tijd' steunen.

Na een scheiding - of ander verlies- moet je weer verder en je kunt dat op een symbolische manier mijlpalen voor neerzetten. 19 september was voor mij de eerste mijlpaal.
I can do it by myself !
'My life is my message' zegt de boedhist Thitch Nathan en daar bedoeld hij mee dat bewustwording ontstaat door je leven te leven.
.....ook ik probeer alles er uit te halen wat er psychologisch in zit...... want juist in je probleem schuilt het perspectief !

vrijdag 18 september 2009

Wie ben ik ?

Zelportret Albrecht Durer
Wie is mijn partner eigenlijk? dat was de vraag die ik mij deze week stelde. En ik moet bekennen dat ik hem eigenlijk - na vele jaren samen- niet echt ken. Maar... hoe zou ik hem kunnen kennen als ik mijzelf niet ken. ...... Daar begint alles mee.
En ja hoor... het 'antwoord' kwam ook weer naar mij toe. Mijn vader gaf me deze week de bijlage van Trouw (12 sept) met de samenvatting van de inaugurele rede van Matthias Smalbrugge. De titel luidde: : 'Wie ben ik?'. Tsonge jonge, wat is Filosofie ook moeilijk. Bijna met je verstand niet te bevatten. In de schilderkunst is er het zelfportret om jezelf te leren kennen. Het eerste zelfportret komt uit de Renaissance en is in 1471 door Albrecht Durer geschilderd. De autobiografie uit de letterkunde is het zelfportret in de schilder kunst. ( en misschien wel de weblog uit 2009)
Maar.... is het voor de mens wel mogelijk om zichzelf te kennen? vraagt Kerkvader Augustinus zich in 396 zich af. 'Nee....' zegt hij, het zelf is altijd een verwijzing naar iets anders. Is het dan een verwijzing naar God? 'Nee....' is het antwoord van Augustinus... Het zelf verwijst uiteindelijk naar de leegte. In het boeddhisme spreken ze over het niets en wanneer je aan een monnik vraagt 'Wie ben jij' dan zegt hij ' ik ben alles en ik ben niets....' Ingewikkeld.. bijna niet met mijn verstand te bevatten.
Het antwoord op de vraag "Wie ben ik" lijkt ook niet met het verstand beantwoord te kunnen worden. Dan moeten we in de bron gaan zoeken en via o.a. meditatie hebben we hier toegang toe. Mediteren op de vraag 'Wie ben ik' kan hierover wijsheid brengen.
Oriëntatie: stel jij jezelf wel eens de vraag "wie ben ik? "
Stelling: Pas als ik weet wie ik ben, zal ik weten wie de ander is.

woensdag 16 september 2009

Schaduwweblog


Vandaag kreeg ik een reactie van CS op mijn weblog. Op 6 september schreef ik in mijn blog: “natuurlijk houd ik ook een schaduwweblog bij, want niet alles kan het World Wide Web op ” Nog eens terugkijkend op het woord 'schaduwweblog' realiseer ik me hoe treffend dit woord eigenlijk is, ‘In mijn dagboek staan de dingen die van mij in de schaduw moeten blijven’. Ze gaf aan dat de weblog vooral de lichte en liefdevolle kant van de situatie lieten zien en dat de schaduwkant niet (of te weinig) aan het licht komt. En ze eindigde met 'Je hoeft niet perfect te zijn....'

Beste CS, aangezien er meer mensen in deze Soap een rol spelen, moet ik hen beschermen en kan ik niet al mijn gevoelens en ideeën in het daglicht zetten. Bovendien is de weblog verbonden aan mijn praktijk en al te veel openheid kan nieuwe cliënten en deelnemers ook afschrikken. (het tegendeel is momenteel trouwens het geval)

Maar ze heeft wel een punt….. Wat is perfect? Hoe kan je een scheiding perfect doorlopen? Ik denk dat er niet iets is als perfect, maar het enige wat ik wel weet is dat je alles wat er is bestaansrecht moet geven. Je kunt zelfs niet naar eventuele vergeving of liefde overstappen wanneer je de emoties als woede, haat, afgunst, verraad etc. overslaat. Afgelopen weekend hadden deze schaduw-emoties mij helemaal in de tang. En ook dat luchtte weer op en gaf me het gevoel weer verder te kunnen.

Alle opvattingen, gevoelens en emoties manifesteren zich afwisselend in mijn lagere zelf en het is goed om ze aandacht te geven. Ik moet er als het ware allemaal doorheen. Maar om te voorkomen dat ik er in blijf hangen, komt er ook een moment dat ik er bewust afscheid van moet nemen. Terwijl in dat lagere zelf alle emoties en gedachten zich manifesteren, is het mijn redding wanneer ik contact kan maken met mijn Hogere zelf, daar vind ik vooral begrip, mildheid, liefde, hoop en perspectief. En precies daar schrijf ik vaak over.

Dus CS dank voor je feedback, dit is werkelijk een goede aanvulling. ...

dinsdag 15 september 2009

Der Erlkonig van Schubert

Ja en met het schilderen komt mijn vader op de voorgrond. In de Column van gisteren schreef ik dat een kind voor de helft zijn vader is. Gedurende ons leven gebeurd er van alles waarmee we onze eigen identiteit vormen door ons ‘tegen onze ouders’ af te zetten. Dit is de enige manier om te ontwikkelen. Willen we groeien, dan moeten we ons afzetten. Als we ons niet ‘afzetten’ of met andere woorden ‘wanneer we niet onze eigen weg gaan’ en vernieuwing brengen, dan groeien we niet. Dan zitten we net als Klimt op een doodlopende weg.
Maar ook komt er in ons leven weer een moment dat we ons weer met onze ouders gaan verenigen. En dat we gaan inzien hoeveel we op ze lijken. En dit fantastische gedicht van Goethe, door Schubert op muziek gezet ‘der Erlkonig’, verbindt mij met mijn vader. Als je het echt wilt voelen, lees dan eerst de tekst en klik dan op de link van You Tube onderaan de tekst. (de vader brengt op zijn paard, in het holst van de nacht zijn ijlende zieke kind, over de toendra naar de dokter.. maar onderweg komt de elfenkoning het kind halen, de jongen sterft)

Verteller: Wie rijdt er zo laat door nacht en wind?
Het is de vader met zijn kind
Hij heeft zijn knaapje goed in zijn arm
Hij houdt hem vast, hij houdt hem warm

Vater: ‘Mijn zoon, waarom verberg je zo bang je gezicht?

Kind: Zie, Vader, jij de Elfenkoning niet?
De Elfenkoning met kroon en prachtigheden?

Vater:" Mijn zoon, het is een nevelsliert

Erlkönig:Jij lief kind, kom mee met mij
Heel leuke spelletjes speel ik met jou
Veel mooie bloemen zijn bij het strand
Mijn moeder heeft veel gouden gewaden

Kind: Mijn vader, mijn vader, hoor je niet
Wat de Elfenkoning me zachtjes belooft?

Vater:Wees rustig, blijf rustig mijn kind
" In dorre blaadjes fluistert de wind

Erlkönig:
Wil, fijn knaapje, je met me gaan?
Mijn dochters zullen al op je wachten
Mijn dochters leiden de nachtelijke dans
En wiegen en dansen en zingen je in

Kind:"Mijn vader, mijn vader, en zie je niet daar
Elfenkonings dochters in de duistere plaats?

Vater:Mijn zoon, mijn zoon, ik zie het goed:
Het schijnen de oude wilgen zo grijs.

Erlkönig:
Ik hou van je, mij bekoort je mooie gestalte
En ga je niet uit jezelf dan heb ik geweld nodig

Kind: Mijn vader, mijn vader, nu valt hij me aan!'
Elfenkoning heeft me pijn gedaan!

Erzähler:
De vader lopen de rillingen over de rug, hij rijdt in hoog tempo
Hij houdt in zijn armen het kreunende kind,
Bereikt de boerderij met moeheid en nood
In zijn armen het kind was dood.
Klik nu aan en luister in het bijzonder naar de tekst 'mijn vater..mijn vater'
http://www.youtube.com/watch?v=VdhRYMY6IEc

Hoe gaat het met de kinderen ?


Hoe gaat het met jou nu je man bij je weg is? en niet lang daarna komt altijd de vraag 'hoe gaat het met de kinderen?' Hoe het met mij gaat lijkt van een totaal andere orde dan het welzijn van de kinderen. Opvallend is dat volwassenen zich zeer emotioneel voelen als ze aan de kinderen denken.
Hoe goed we het ook proberen te doen, de kinderen blijven altijd het slachtoffer bij een scheiding. In de oppervlakte zijn kinderen flexibel en gaan ze mee in de verandering, maar op een diepere laag is er iets fundamenteels beschadigd geraakt. Het kind bestaat vanwege zijn beide ouders en is als het ware zijn beide ouders. Wanneer een van beide ouders het ouderlijk huis verlaat, wordt de helft van het kind afgewezen. Je kunt honderd keer zeggen "hij (of zij) is niet vanwege jullie weggegaan", maar uiteindelijk is het gevoel op de dieper laag een gevoel van afwijzing.
Ik had het ze heel graag bespaard, hier zullen zij het in hun leven mee moeten doen. Dat is hun klus. (En ieder mens krijgt in zijn leven zijn eigen klus) Wat ik wel kan doen? Toch weer Mindfulness, er voor zorgen dat alle gevoelens er mogen zijn verdriet, boosheid, in de steek gelaten voelen, verlies, etc. En.... er voor zorgen dat ze niet in de loyaliteit terecht komen, altijd de boodschap verkondigen dat de andere ouder een goed mens is. (Ze zijn immers voor de helft ook de andere ouder). Ook is het van belang dat de kinderen de vertrekkende partner zoveel mogelijk zien. Ook zij vormen met elkaar een belangrijk systeem, die onontbeerlijk is voor een evenwichtige ontwikkeling. Dit kun je als partner alleen maar doen wanneer je je eigen hart naar je (ex) partner open kunt houden en dan is het zelfs een dankbare taak.

Oefenen


Als ik gewoon doorga en elke dag of om de dag een schilderijtje ga maken, dan krijg ik het vanzelf in de vingers. Het gaat hier om vertrouwen. Er is namelijk geen enkele externe aanwijzing dat ik kan schilderen. Maar een voordeel heb ik, het zit in mijn genen.
Net als bij Mindfulness .. gaat het niet om het resultaat, het gaat enkel om de oefening.

zondag 13 september 2009

de spiegel van de persoonlijke impasse


Klimt, wie kent hem niet. Het meesterwek 'De kus' die in Wenen hangt. Klimt was een mooie man die gek op vrouwen was. Vooral vrouwen met rood haar. Hij schijnt vele modellen en minnaressen gehad te hebben, maar voor de buitenwereld leefde hij een saai leven. Tot zijn dood woonde hij met zijn moeder en zijn twee zussen samen in een huis. Na zijn dood waren er vele vrouwen die een deel van de erfenis opeiseten vanwege het groot aantal buitenechtelijke kinderen die hij verwekt had. Klimt wilde de verantwoordelijkheid van het partnerschap en het vaderschap niet aan, hij wilde uiteindelijk het kleine jongetje van zijn moeder blijven.
Aan het einde van de documentaire komt de presentator tot de volgende conclusie 'Klimt heeft fascinerende beelden van de 20e eeuw nagelaten, maar in de lange geschiedenis van de Westerse kunst was 'de Kus' een impasse. In de kunstgeschiedenis is hij totaal onbelangrijk; het is een kunstenaar die als het ware op een doodlopende weg liep.
En waar mijn hart nu snelIer van gaat kloppen is mijn eigen conclusie... zien jullie dat de persoonlijke impasse van de man. (Bij moeder blijven wonen en niet willen overstappen naar het volgende archetype van de partner en de vader) Precies in zijn kunst terug komt; zijn schilderkunst blijkt een impasse in de kunstgeschiedenis.

Zien jullie de verbinding tussen binnen wereld en buitenwereld?... de verbinding tussen je persoonlijke proces en de spiegel van dat proces in je werk of in de dingen die je doet!

Oriëntatie: hoe zit dat bij jou? jouw persoonlijke ontwikkeling en de manifestatie hiervan in de stoffelijke wereld.

zaterdag 12 september 2009

Emoties

Kijkend naar al mijn emoties de boosheid, het gevoel van verraad.... ...Mijmer.... maar wat zijn emoties eigenlijk? zijn ze wel van mij? ben ik het wel? waar zijn ze voor nodig? ben ik er mee verbonden of staan ze eigenlijk los van mij? Door er naar te kijken, je over ze te verwonderen..... kan ik uiteindelijk hun ware aard leren kennen.

Gistermiddag was Picasso aan de beurt. Ook deze Spanjaard met zijn bijzondere ogen woonde in Monmartre in Parijs. Hij concureerde met Matisse en dit schilderij is een van zijn grootste en vernieuwende schilderijen. Het wordt ook wel het eerste schilderij van de twintigste eeuw genoemd en daarmee kreeg dit schilderij een 'Genesis status'.

Juist de emoties als jaloezie, afgunst en woede die Matisse bij hem teweegbracht gaf hem de drive om tot het uiterste te gaan.
(.....en gedurende het schrijfproces dient een antwoord zich al aan.... zouden emoties wellicht on ontbeerlijk zijn voor de ontwikkeling van de mensheid?)

Een prachtige documentaire en het citaat dat bij mij het meest is blijven hangen is de volgende: "Picasso wist dat wat hij deed belangrijk was en hij koos ervoor om heimelijk invloed uit te oefenen"

Oriëntatie: heb jij zicht op jouw emoties en kun je ook begrijpen dat ze een functie vervullen?
Oriëntatie: Kun jij net zoals Picasso ook voelen dat jij dingen doet die belangrijk zijn, zo belangrijk dat ze jouw ego overstijgen?

vrijdag 11 september 2009

Schaduwwerk via Mindfulness


schilderij: http://www.gerryverheul.nl/ Oordelen, minachting, woede, afserveren, afwijzen, afkeuren....... allemaal menselijke eigenschappen die eenieder van ons in zich draagt. Gewoon omdat we mens zijn. Dat lijkt de klus die we te doen hebben. Mens worden (tot compleet mens uitgroeien), betekent dat we alle eigenschappen van zwart tot wit van zon tot schaduw als eigen gaan zien. We kunnen ons niet meer distantieren als 'dat zou ik nooit doen' Pas wanneer we dit gehele spectrum van de mens kunnen integreren, pas wanneer er niets meer in de schaduw staat (is buiten onszelf projecteren) dan zijn we een vrij en compleet mens en pas dan kunnen we kiezen hoe en wie we willen zijn.
Via Mindfulness kun je aan deze klus werken, simpelweg door alles wat er is bestaansrecht te geven ..

Ik ben zelf de regisseur


Nee we zijn geen spelers in een vooraf geregisseerd toneelstuk. Wel staat het plot van dat toneelstuk al vast. Hoe kan dat? Dat komt omdat de meesten van ons niet in staat zijn om in de toekomst te kijken. En dat heeft weer te maken met een beperkt bewustzijn. Door ons beperkte bewustzijn creëren we tijd en daarmee toekomst. Tijd bestaat niet, toekomst bestaat niet. Alles wat bestaat is er al, gewoon in het Hier en Nu. (Af en toe lukt het me om in de toekomst te kijken -of met andere woorden- om de tijd er uit te halen.)

Stelling: Niemand anders dan ikzelf ben de regisseur van mijn eigen toneelstuk dat ‘mijn leven’ heet. Er is geen God buiten mij die regisseert…. Nee lieve mensen we zijn het zelf!
mmm.....nog eens beter naar deze laatste zin kijkend..... We zijn.... het(hoger) zelf

donderdag 10 september 2009

Verbinding

Portret: Shakespear
Deze Column is bedoeld voor 'collega transpersoonlijk therapeuten'. En als je mijn columns vaak moeilijk vindt, laat deze dan links liggen.

Eindelijk….. ik heb het woord gevonden …. Het woord is verraad. Er is een 'krachtig diepliggend verbond' verbroken en dat voelt als verraad. Ik merk dat ik heel blij ben dat ik eindelijk het woord heb gevonden. Dit woord staat centraal in de verwerking van mijn scheiding. Ik kom hiermee tot de essentie.

Direct met deze vondst en het bijbehorende gevoel vroeg ik me af ‘waarom dit woord nou zo belangrijk is’ En gisteravond met J. discussieerden we hier over. Het woord is zo belangrijk omdat het er voor zorgt dat mijn situatie niet uniek is, omdat dit archetypische verschijnsel eigenlijk zegt ‘Marleen wat jij meemaakt, is een van de grote thema’s van de wereld’. Verraad hoort bij de mens, verraad hoort bij het leven en verraad hoort dus ook bij jou’ Door dit woord raak ik verbonden met het 'Collectieve wezen van de mens'. Door dit thema word ik mens onder de mensen en verbind ik mij met 'de schaduwkanten van de mens'.

Mijmer....Verraad… bijna alle opera’s gaan over dit thema… Don Giovanni, Carmen, Turandot etc…. Maar ook bijvoorbeeld King Lear en Hamlet van Shakespear. Onlangs heb ik Hamlet nog beluisterd en de zin van Hamlet : "het begrafenisbanket was nog niet afgekoeld of het bruiloftsdiner stond al op tafel' ......bleef bij mij hangen.
Ondanks alle moeilijkheden lijkt het bij de ontwikkeling en bewustwording van de mens om verbinding te gaan. - De verbinding van mijzelf met alles om mij heen-
Oriëntatie: In hoeverre voel jij je verbonden met de mensheid en met de schaduwkanten van het menszijn? In hoeverre kan je zien dat jouw leven een afspiegeling is van het leven van je ouders en voorouders? In hoeverre kan jij jouw leven van nu in verband brengen met de familiepatronen uit jouw familie?

woensdag 9 september 2009

Plaatjes kijken met je kinderen

Ik lees weer eens terug in mijn Blogs en het wordt me steeds duidelijker dat wij als mensen juist van beelden veel kunnen leren, veel meer dan van woorden. Voor alle ouders heb ik een tip, die ik zelf ook ga uitvoeren. Pak een kunstboek uit de kast ( of koop er een bij 'De Slegte') en ga met je kinderen op een losse manier, af en toe plaatjes kijken. Niet vanuit mooi en niet mooi, maar veel meer vanuit kijken en beschrijven wat je ziet!. Meer niet! Deze authentieke beelden hebben grote invloed op een diepere laag, bij jou en bij je kind' (het is ook een goeie tegenhanger tegen Pokemon, Cars, Ice Age, Dora etc.) Veel plezier..

Zo.... genoeg voor vandaag en nu ga ik bij de buuf een wijntje drinken..

De Centaur Chiron



De Minotaurus … een mythisch hybride schepsel met het lichaan van een mens en de kop, hoorns en staart van een stier. Zie je hoe droevig hij uitkijkt over de zee…... wachtend op de bevrijding uit zijn labyrinth.... Heel anders is de wijze Centaur Chiron.

Vanmiddag bij een 'beeldende -sessie' met A, kwam ik er achter dat het om Chiron gaat... Chiron is een wijze en vriendelijke Centaurus die Achilles het boogschieten, de muziek en de geneeskunde bijbracht. Chiron is in staat om in twee werelden te leven, de wereld van de mensen en de wereld van de dieren. ……….
Op een dag galopeerde Chiron door het bos, nadat hij Achilles had lesgegeven. In de verte zag hij een groep reeën staan die druk en nerveus met elkaar in gesprek waren. Ze riepen Chiron erbij om hen van raad te voorzien. Toen Chiron dichterbij kwam vroeg hij wat er aan de hand was. ‘Kijk’ zij een van hen ‘hier ligt een dood hert en wij kennen hem niet!’ ‘We zijn bang dat er jagers in het bos zijn’ zei een ander ‘of dat hij vergif heeft gegeten’ zei een derde. Ze praten allemaal door elkaar. Chiron keek naar het dode hert en maande iedereen om op een afstand van het dode hert te gaan staan. Toen iedereen in een wijde kring om het dode dier heen stond, ging hij de kring rond en vroeg wat ze er van dachten. Toen elke ree zijn visie had gegeven, zei Chiron tenslotte: ‘Het hert is van ouderdom gestorven, jullie hoeven je nergens zorgen om te maken’. De reeën slaakten een zucht van verlichting en vervolgden hun weg.

Overstijgen van de dualiteit

Hier is mijn eerste schilderij op de ezel.....

Experiment: Ik schreef het al eerder in een Column, 'kijken naar iets vanuit mooi en lelijk of vanuit goed en fout is kijken vanuit de oppervlakkige laag van de dualiteit'. word je er van bewust dat dit je eerste reactie is en probeer vervolgens deze dualiteit eens te overstijgen door naar de intrinsieke eigenschappen van het schilderij te kijken. Zonder oordeel alleen maar te kijken wat je ziet.
(ja ik krijg al mailtjes over de Minotaurus......maare de Minotaurus moet even wachten, want andere dingen gaan voor... en volgens mij is dit ook precies het lot van de arme Minotaurus)

Moedergroep start weer


Queenmum....
Met een knipoog naar Y, mail me maar even voor een passender plaatje :)
Yvonne Hofman - collega transpersoonlijktherapeut- begint op 14 september weer met een moedergroep. voor meer info Kijk op http://www.yvonnehofman.nl/
En dan was mijn moeder de koningin... Voorleven, wat houdt dat in? Hoe hebben mijn kinderen mij nodig? Hoe ben ik er voor mijn kinderen? In tijd, aandacht, in wat ik met ze doe, voor ze doe, in wat ik zelf doe. Nu spelen ze de hele middag samen en ik heb ze twee keer aan tafel geroepen voor wat eten en drinken dat ik voor ze heb klaargezet. Ik vraag over school, de eerste dag na de vakantie, we maken grapjes en roetsj ze zijn weer verdwenen. Wat doe ik in de “tussentijd”?. Kees van Kooten heeft tussentijd zo mooi beschreven; de tijd tussen twee momenten in, waarin je vol verwachting wacht op het volgende moment. De foto's zijn gemaakt en je wacht op het resultaat van de afdrukken. Het verlanglijstje is ingeleverd en nu wachten wat je krijgt van Sinterklaas. Ik ben helaas niet vol verwachting meer. Als moeder ben ik zelf degene die de foto's heet gemaakt en laat afdrukken, ik ben zelf Sinterklaas. Ik ben de regelaar, de planner, de voorbereider en de vormgever van alle dagelijkse activiteiten. Het wordt niet voor mij gedaan; ik heb het zelf te doen. Hooguit kan ik mijn partner en anderen vragen om het samen te doen, de taken te verdelen. Ik heb mijzelf tot dienaar van mijn kinderen gemaakt; ik ben alert om op elk moment dat ze me nodig hebben voor ze klaar te staan. Dit weerhoudt me ervan om “mijn eigen dingen” te doen, voor zover ik precies weet wat dat is. Twijfel in mijn hoofd en onrust in mijn lijf is het gevolg. Alsof zorgen en mijn eigen werk tegelijkertijd niet voor mij samen gaat. Volledige aandacht voor het een of het ander. Op zich een helder en prima uitgangspunt. Maar het voelt natuurlijk niet goed omdat ik veel meer ben dan alleen een dienaar. Ik heb de koningin te worden binnen mijn koninkrijk. Een rol bij geboorte vastgesteld, van geslacht op geslacht doorgegeven en te ontwikkelen door kennis en levenservaring. Medekoninginnen gezocht voor het uitwisselen van ervaring....... Yvonne Hofman

maandag 7 september 2009

compleet

Ja... daar is het eerste werk.....


Al dagen spookt de column van 20 juni Anima en Animus door mijn hoofd. In deze Column gaat het over de integratie van het mannelijke en het vrouwelijke. http://deblauweuil.blogspot.com/2009/06/anima-en-animus.html

Als we nou complete mensen zijn, dan betekent het dat we in principe alles in ons dragen. Het kwade van de wereld en het goede van de wereld. Wanneer we bijvoorbeeld naar onze partner kijken dan is die blik, puur een projectie en daarmee een reflectie van onszelf in die ander. We dichten de ander eigenschappen toe, die we eigenlijk in ons zelf hebben, maar nog niet toegeëigend hebben. Gedurende mijn huwelijk heb ik mijn partner op een heel hoog voetstuk gezet…. Door dat te doen heb ik die mannelijke eigenschappen -die ik op hem projecteerde- nooit in mijzelf kunnen integreren. Ze bleven bij hem en ze stonden heel ver en hoog weg. (let op: ik deed het zelf hoor, hij niet). Maar nu dan toch is hij in mijn ogen van zijn voetstuk gevallen…. . En pas nu kan ik die mannelijke eigenschappen integreren. Pas dan kan een mens heel worden, pas dan kan de Koningin gaan opstaan.Antwoordend op de vraag die ik op 20 juni in de column aan mijzelf stelde, lijkt het er op dat ik net als David, Goliath moet verslaan.

Compleet
(mei 2008)

Het meer
was groter
na de zware regenval

De boom
die gisteren nog
keurig als een heer
op droge grond
zijn eigen voeten zag

Stond er vandaag
wat halfjes bij

Het was
nog slechts zijn kruin
die van hem zichtbaar was

Ik voel me zo verscheurd
zo zonder benen
en geen romp

Hij keek eens
naar de verre
waterkant

En zag
zijn vrienden daar
in vol ornaat

Hij dacht
ik ben niet goed
ik moet iets doen

Vanaf die dag
was deze boom
alleen nog maar op zoek
naar dat wat er ontbrak

Zou deze boom
wellicht niet weten
dat hij alles reeds bezat?

En dat hij
slechts hoefde te wachten
op de zon

die weer zou schijnen
zodat het water zou verdwijnen

En zonder moeite
en zonder pijn

Zou hij
weer kunnen zien
nog steeds compleet te zijn

Marleen ©
ps: morgen schrijf ik over de Minotaures... ik zei het gisteren op het buurtfeest nog tegen J en J dat gekke beest komt via vele wegen naar me toe... en nu hoor ik het ook al op de radio. ik ben ben benieuwd.

Feedback

Foto
http://nl.123rf.com/profile_rcaucino Ja hij staat er …. eerst maar de Column, want een blanco schrijfvel is voor mij veel makkelijker dan een leeg doek.

Reacties….. van veel mensen krijg ik reacties op mijn Columns. Of ze spreken me even aan op het schoolplein, via de telefoon, in de gesprekken aan de ronde tafel of ze sturen een mailtje

Hoe leren we of hoe ontwikkelen we? Juist via die reacties van jullie, krijg ik de gelegenheid om opnieuw over de column na te denken en er weer verder in te verdiepen. Met andere woorden "via jullie reacties schrijven jullie dus eigenlijk mee aan deze columns'. Dat symboliseert de verbondenheid tussen mensen onderling. Voor onze bewustwording hebben we elkaar nodig.

Maar het is een wederkerig proces. Net zoals mijn columns alles over mij zeggen, zegt jouw reactie alles over jou. Dus door je eigen feedback naar mij, kun jij jezelf leren kennen. In een gesprek merk ik heel vaak dat de lezer een eigen draai aan mijn column gegeven heeft en dat is precies de bedoeling. Beelden of woorden die ik zelfs niet genoemd heb, komen mondeling terug en dat is geweldig. Ik heb een bepaalde intentie met mijn column, maar jij pikt precies dat er uit wat voor jou belangrijk is. Dat is een ‘leerwet’. Zo ontwikkelt de mens zijn eigen visie.

Blijf dat doen lieve lezers, want zo helpen we elkaar! Ook als je nog nooit gereageerd heb 'please give it a try'! ... help mij om dit schip op koers te houden. (Om te mailen moet je even naar de website. klik op het uiltje en ga dan naar contact, daar kun je mijn mailadres vinden: info@deblauweuil.nl)
Er kwamen nog wat escapes... administratie....mijn broer belde of ik nog even kwam ..... NEE...aan de slag met dat witte doek....

zondag 6 september 2009

Het lot van de vernieuwer


Mijn dromen krijgen een geheel andere aard..... en natuurlijk houd ik - via mijn dagboek- ook een 'schaduwweblog' bij, want alles kan het world wide web niet op...
Gisteren was Vincent van Gogh aan de beurt.... bij alle vernieuwers geldt stuk voor stuk dat 'het establishment' of 'het volk' de vernieuwing niet aan kan. Vaak is de schilder (of componist) zijn tijd ver vooruit en raakt hij zijn werk aan de straatstenen niet kwijt. Zijn leven staat in het teken van armoede en pas jaren na zijn dood wordt zijn werk gewaardeerd.
Dit is het lot van de meeste vernieuwers!.......
Maar gelukkig bleven deze mensen trouw aan hun authentieke ideeën... anders leefden we nog in de prehistorie. Deze mensen brachten ons waar we nu zijn.
Oriëntatie: heb jij authentieke ideeën? en in hoeverre blijf jij trouw aan jouw ideeën? In hoeverre durf jij 'het esthablishment' of 'het volk' te trotseren?

zaterdag 5 september 2009

Het archetype van de Koningin



Wat de dag van vandaag mij weer bracht...... Vanwege een Mindfulness Cursus in november, zat ik achter een tafeltje bij de open dag van centrum 'de Poort' in Groningen. Mijn oog viel al gauw op B en ik zat haar een poosje gade te slaan toen ze de gasten geanimeerd te woord stond. Op haar vistekaartje las ik dat ze theologe en tarot counselor was. http://www.berthevansoest.nl/) Nou vind ik Tarot altijd wat bijgelovig klinken, maar ik heb een open mind en vroeg wat ze precies deed. Ze vertelde dat ze aan de hand van psalm 119 en tarotkaarten mensen helpt wat meer bewustzijn te krijgen. Het klonk wel heel bijzonder en aan het einde van de dag liep ik naar haar toe en vroeg ik of ik een kaartje bij haar mocht trekken.
En dit was de kaart... toen ik hem omdraaide stroomden de tranen langs mijn wangen...

Het archetype van koningin kondigt zich aan ...

zie ook de weblog van 24 april: http://deblauweuil.blogspot.com/2009/04/de-koningin-is-in-de-stad.html

dank je B.

het Hogere zelf .....


Het lijkt alsof er in mij een gesprek op gang gebracht is tussen mijn Hogere zelf en mijn Lagere zelf. Het Hogere zelf die maakt het levensplan... die schrijft mijn gedichten, die schrijft mijn collumns, die zingt, die speelt piano en die gaat straks schilderen.... Het Lagere zelf geeft het Hogere zelf de ruimte om zich te manifesteren... Mijn Hogere zelf is de creator en mijn Lagere zelf is het instrument.... Mijn lagere zelf wil niks meer, maar is dienstbaar aan het hogere zelf. en..... dat Hogere zelf dat is uiteindelijk diegene die ik in werkelijkheid ben. Daar kan ik mij langzaam mee identificeren.
Oefenen: De eerste stap in dit proces is bewust worden van deze tweeeenheid, het leren kennen van ons Lagere zelf (ego) en ons Hogere zelf. En bij dat bewustwordingsproces kunnen we Mindfulness! inzetten. Via Mindfulness kan jij je bewust worden hoe de macht verdeeld is en wie er op jouw schip de kapitein is.
Dus lieve lezer, wil jij ook orde scheppen in jouw huis of (op jouw schip) , doe dan mee in de Mindfulness cursus of kom eens in mijn Mindfulness Atelier bij me aan de ronde tafel zitten.

vrijdag 4 september 2009

Parijs



Vanavond was de Franse Impressionistische Pierre August Renoir (1841) aan de beurt. Woonachtig en werkzaam in Monmartre. van oudsher en nog steeds 'De kunstenaarswijk' van Pparijs. mmm...Ik wil binnenkort naar Parijs... het Louvre.. Musee dórsay.. Centre Pompidou... Musee Picasso ...etc... misschien in de herfstvakantie.... er is zeker een vriendin die met me mee wil... en anders ga ik alleen.

de overstap



Gisteren schreef ik dat mijn spirituele reis met het gedicht 'beperking' begon. Maar ik schreef tegelijkertijd ook mijn tweede gedicht en ik moet denken aan het citaat uit de Column van 22 juli
'Korinthiers 10 vers 13: U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan ' want ik schreef op die dag in Mei 2003 twee gedichten, dus naast de pijn werd mij ook direct het perspectief getoond.

Perspectief (mei 2003)
Alle wegen staan open
Werkelijk elke kant kan ik op
Nergens staat een hek voor
dat de weg afsluit

Zonder planning maar spontaan
Zal ik op weg gaan
En kijken wat ik tegenkom
Om de ervaring zal het gaan

Ruimte mogelijkheden en creativiteit
In alle facetten van mijn leven
dat wil ik vinden
Dat wil ik beleven

mijmer..en wat bracht de dag van gisteren mij? een onverwachts gesprek met C. waarin het me duidelijk werd dat ik de laag van de woorden en de kennis moet verlaten en geheel moet overstappen naar de laag van de muziek en de kunst. Dus....mooie woordjes loslaten en op de ervaring overstappen. Ik zal vandaag mijn vader bellen en vragen of hij zondag de schildersezel wil meenemen. Het proces is al in gang gezet, want gisteren doopte ik mijn praktijk om tot 'mindfulness atelier' en samen met mijn broer en H. plakten we die letters op de ruiten. ..... het leven ontvouwt zich vanzelf..... Mijn opleider zei het twee jaar geleden al, maar het is mijn reis en ik moet er zelf achter komen...... en dat geldt ook voor jou...

donderdag 3 september 2009

Een nieuwe dag..........


Foto: Ruud de Rijke.
Wat maakt het leven nou leuk? Wat maakt het leven nou de moeite waard? Tien jaar geleden zag ik het leven als volgt en dit was mijn eerste gedicht. Met dit gedicht begon ik aan mijn spirituele reis.

Beperking (mei 2003)
Wat is het leven waard
als niets je meer verrast
als alles is gepland
en goed en fout staat vast

Het oordeel sluit de wegen af
er is geen kans meer voor de creativiteit
het oordeel is beperkend
je wordt een doolhof doorgeleidt

Steeds maar bezig zijn met later
het heden telt niet meer
de routine, de patronen, het leven lijkt een puzzel
het is afgesloten, er is geen opening meer

marleen ©

Het voelde als ‘Is dit het nou ?” velen van ons komen op dit punt terecht en juist dan zoeken ze hulp. Ze zoeken een uitweg uit dit doolhof. Nee… dit is het niet .. dit is niet waarom wij op de wereld kwamen.
Wat mijn leven boeiend maakt is de betekenis die ik aan de dingen geef. Mijn leven (en de jouwe) is geen afgesloten geheel. Jouw leven is net zo heroïsch, zinvol en bijzonder als die van de helden uit de romans of de films. Alleen we zien het niet omdat we ons leven zelf dicht timmeren en als een sleur en gewoonte bekijken.
Elke nieuwe dag is voor mij steeds weer vol verwachting, omdat ik weet dat er elke dag weer nieuwe dingen komen. Ik heb gesprekken met mensen, ik fiets door de straten, ik zie het water, de vogels en de lucht, er gebeurd van alles om mij heen op straat en in de winkel. Kortom de dag staat bol van de ervaringen en in al die ervaring ontvouwt zich het leven voor mij (en voor jou).

Maar.. we moeten er wel open voor staan…… met onze planning, ons denken en onze maakbaarheid maken we er een saaie, zinloze boel van en inderdaad dan dringt de vraag zich op “is dit het nou?”
Lieve lezers we weten niet wat de dag van vandaag ons brengen zal en dat is nou juist het aller leukste!

Experiment: probeer vandaag eens te kijken wat er allemaal is en wat je allemaal in het hier en nu kunt beleven.

woensdag 2 september 2009

Mijn scheiding is mijn persoonlijke revolutie



'Mijn Delacroix'

We zijn weer aan het einde van de maand gekomen en gek genoeg, voelt elke maancyclus steeds als een afsluiting van een periode. De afgelopen maanden ben ik langzamerhand tot het inzicht gekomen dat mijn scheiding, mijn persoonlijke revolutie is.

En wanneer ik naar het proces kijk, dan is er hier iets heel opmerkelijks aan de hand. Namelijk het feit dat deze revolutie absoluut niet vanuit mijn ‘bewuste’ gestuurd is.

Het proces

Stap 1: De eerste ‘onbewuste’ reactie
Mijn ontsteltenis en verbijstering die ik begin Juli voelde, bij zijn besluit om bij mij weg te gaan.

Stap 2: Verwerken
Via Mindfulness

Stap 3: Onderzoek op de transpersoonlijke laag
Vervolgens via meditatie, een open mind en authentieke bronnen, mijn onderzoek op de onbewuste transpersoonlijke laag. Met als insteek, om vanuit een andere laag te begrijpen wat er aan de hand is en welke diepere bedoeling deze scheiding voor ons beidde ( en ook voor de kinderen) kan hebben.

Stap 4 : doorbraak in het bewuste
Uiteindelijk het doorbreken van deze nieuwe werkelijkheid in mijn bewustzijn. Waardoor begrip, acceptatie en uiteindelijk verantwoordelijkheid voor dit gebeuren kan plaatshebben.

en... ja het kost offers en ja... de winst vermenigvuldigt zich kwadratisch.....

Stelling : niet mijn kleine ego, maar de ziel (of het hoger zelf) die maakt mijn levensplan.

Mijn ziel (24-06-04)

Mijn ziel
die zocht een huis
om in te wonen

Waarmee zij zich
op aarde
kon vertonen

En in mijn lichaam
daar zingt zij
haar levenslied

Gelijk
een gastheer
en zijn parasiet

Maar binnen
woedt
een ongelijke strijd

Want Ego
die gaat uit
van maakbaarheid

Hij wil geheel
zijn eigen
richting gaan

En trekt zich
van de ziel
niks aan

Toch is hij
niet diegene
die het leven maken kan

Het is de ziel
die maakt
het levensplan


En met beleid
zal ik mijn Ego
gaan bewerken

Zodat
mijn ziel
zich kan versterken

Slechts
kan er dan
een ware kapitein

Op mijn schip
van
mijn leven zijn

Marleen ©

dinsdag 1 september 2009


Tien jaar geleden zag mijn oudste zoon het levenslicht en besloot ik om terug te keren naar de aarde (coma) Mijn dierbaren lieten me niet gaan. Gelukkig maar! Een dag om te vieren.