Klassieke muziek

Caccini 1550: In de Renaissance -Vroege Barok was alle muziek nog religieus

Regelmatig krijg ik van mijn lezers te horen dat ze graag wat meer bekend raken in de wereld van de klassieke muziek. Klassieke muziek heeft een louterende werking en daarom wil ik heel graag aan dit verzoek voldoen. De muziekgeschiedenis wordt opgehangen aan zeven verschillende periodes, die de grote lijn aangeven. Het is de moeite waard om deze periodes uit het hoofd te leren, ze komen in alle kunstvormen terug. De kapstok is deze.


Middeleeuwse muziek: 500-1500
Renaissance muziek : 1400- 1600
Barok muziek: 1600-1750
Rococo muziek:1750- 1800
Het Classicisme: 1770-1830
De Romantiek: 1800-1920
Muziek uit de 20e eeuw

Bij het ontbijt vannochtend hoorde ik het Ave Maria van Caccini (1550) . Ontroerend, luister maar en sluit je ogen zodat je niet wordt afgeleid door de beelden. Ik luister er vandaag wel tien keer naar om de muziek echt in me op te nemen (verdieping) http://www.youtube.com/watch?v=fjZ8fBGtMaI ... hoor je de eerste 5 seconden, waar de kerkklok doorheen klinkt? Is dat niet adembenemend mooi?

De Leeuw kondigt zich aan

De Leeuw liet zich vandaag twee keer zien! In de Column van 19 april voorspelde ik al dat de Leeuw wel op mijn pad zou komen.

Toen ik vanochtend mijn ogen open deed viel mijn oog op een intuïtieve tekening op de muur, die ik afgelopen najaar bij een cursus van Sietske Nijland had gemaakt. Kijk maar eens naar haar intuitieve werk. http://www.sytskenijland.com/content/Oversytske.htm.. Bij de cursus kregen we de opdracht eerst een intuïtief vlekkenpatroon van verf te maken. Daarna moesten we gaan kijken welke vage beelden er verschenen. Dat beeld konden we vervolgens met kleurpotloden vervolmaken. Bij mij verschenen er bovenaan twee leeuwen, die ik vorm ben gaan geven. En deze leeuwen stonden als poortwachters bij een heilig kruis.(klik even op de foto, dan kun je het goed zien) Mijn hart begon sneller te kloppen, de Leeuw kondigt zich dus al aan!

De leeuwen Collumn houd meer Opvarenden bezig en toen ik vandaag mijn mail binnehaalde, ontving ik het volgende bericht:

Leeuw
De Leeuw is het symbool van macht en kracht. Hij werd meegebracht als symbool door de kruisvaarders die de leeuw zagen op schilden van de Turken en de Moren. De heraldiek, gebaseerd op tekens en symbolen is van oorsprong Arabisch en werd met kruisvaarders naar onze landen gebracht. De leeuw bewaakt domein en poorten. Hij houdt de wacht en dient om onwetenden te imponeren. De heilige met een leeuw afgebeeld is de kerkvader Hiëronymus. Hiëronymus kwam tijdens zijn kluizenaarsbestaan in de woestijn een leeuw tegen met een doorn in de poot. Hiëronymus verwijderde de doorn en zo bleef de leeuw hem volgen als trouwe gezel. (De leeuw is ook het symbool van de evangelist Marcus. Ook als symbool voor Christus, dit berust op Apocc.5,5 “Ecce vicit de tribu Juda. Zie overwonnen heeft de leeuw uit de stam van Juda.)

Dank je W, met deze informatie zal ik weer verder op onderzoek uitgaan. (Ik ga googelen op de zoektermen die je me gegeven hebt.)

Zien jullie wel hoe excited bewustwording kan zijn? Als we werkelijk gaan zien hoe de Materiele wereld de Geestelijke wereld volgt! Via deze Column laat ik zien dat toeval niet bestaat en maak ik zichtbaar hoe alles met elkaar verbonden is. Maar we moeten er wel voor open staan en de verbanden willen zien.

Oriëntatie: Kijk eens terug op jouw leven en zoek eens naar een rode draad. De details kunnen later vanzelf vorm krijgen.

bosnimfen, elfen en vuurvliegjes

Dvd: te leen bij de bibliotheek.

Met C. maakte ik afgelopen zondag nog een avondwandeling door het bos. Eerst een stukje lopen, wat praten en daarna de stilte gaan ervaren. We zaten zwijgend op een bankje en genoten van het geluid van de vogels en oefenden in Zijn. Met zijn tweeën gaat dit makkelijker, alsof de ander je daarmee stimuleert in wat je doet. (of juist niet doet). We kwamen langzamerhand in een andere staat van Zijn.


Langzaam aan werd het donker en stiller in het bos. We besloten de tocht naar huis weer te aanvaarden en in deze twilight zone leek het wel alsof de schuwe grote dieren het bos in bezit namen. We zagen reeën en hoorden de zware stappen van de wilde zwijnen. Toen het bijna donker was hoorden we nog een laatste verdwaalde vogel en toen was het stil. In de verte sloeg de kerkklok12 uur. Nu was het bos van de bosnimfen, de elfen en de vuurvliegjes, die een voor een tevoorschijn kwamen.

Zoiets moeten Shakespear en Mendelssohn ervaren hebben, toen ze respectievelijk' a Midsummernights Dream' schreven en componeerden. Een prachtig ballet en werkelijk fantastisch om naar te kijken. Luister even naar het Scherzo en als je goed luistert hoor je de lichte voetjes van de elfjes dansen. Klik aan en sluit direct daarna je ogen: http://www.youtube.com/watch?v=lcY0Gh3mPBc

De wereld door een roze bril

Eigenlijk een Column voor koninginnedag dacht ik vannochtend. Maar goed, vandaag ga ik met de Kids iets leuks doen en deze Column heb ik klaar.

Kies voor Oranje !

Gedegen wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat zonlicht goed is voor zwaarmoedige mensen. Het klopt, want wanneer de zon schijnt, zijn mijn clienten meestal vrolijk. Geen wetenschappelijk onderzoek, maar gewoon uit eigen ervaring, heb ik gemerkt dat een oranje zonnebril mijn humeur sterk doet verbeteren. De meeste zonnebrillen kleuren de wereld bruin of grijsgroen, maar die van mij maakt de wereld oranje en daar word ik toch zo vrolijk van. Dus als je deze zomer een zonnebril gaat kopen kies dan voor oranje !

De setting houdt mij op mijn plek

Illustratie in kleur van Rick Nease waarmee de twee hersenhelften worden uitgebeeld: creativiteit aan de rechterkant en logica aan de linkerkant ©BELGA_MAXPPP_Rick

Wanneer twee mensen iets samen gaan doen, komen de spelregels direct aan de orde. Bijvoorbeeld, wie begint er, wat gaan we precies doen, hoeveel tijd trekken we er voor uit, wanneer gaan we dat doen, wat is precies de bedoeling, wie heeft de regie etc. Met andere woorden de setting staat vast of wordt direct vastgelegd.

Als ik hier eens even over nadenk, dan komen de volgende woorden in mij op: beperking, saai, routine, planning, voorspelbaar en efficiëntie. Wat hier óntbreekt is enthousiasme, spontaniteit, mogelijkheden, verrassing en openheid.(vrouwelijke eigenschappen ?)

Tijdens mijn opleiding vormde de eerste vraag: ‘Hoe gaat het met jou.’, de enige structuur. De hele opleidingsdag werd rondom deze vraag opgebouwd en vanuit deze vraag kon er werkelijk van alles ontstaan. Dit doet mij denken aan mijn laatste Mindfulness groep. Toen ik aan een deelnemer vroeg hoe ze zich voelde antwoordde ze” Fantastisch, ik ben blij en ik barst van de energie” Toen ik aan haar vroeg “wat zou je nu het liefst willen doen?
antwoordde ze spontaan en direct “Ik zou willen DANSEN’.

….we deden de stoelen aan de kant en we gingen dansen….

Dit was wat de situatie vroeg, maar ik durfde het (nog) niet. En de opvattingen die me tegenhielden hadden direct met de inperking van de setting te maken :‘we doen toch Mindfulness en het is toch geen dansles’ en ‘hoe moet dit dansen dan vorm krijgen, hoe gaan we dat dan doen? “ Met andere woorden: de setting die we gekozen hebben moet gehandhaafd worden en als we iets buiten de afgesproken setting gaan doen, ontstaat er bij mij onzekerheid. Ik heb dit nog nooit met een groep gedaan en ik weet niet hoe de setting er dan uit moet zien. Dus besluit ik er vanaf te zien.

Mijn spontaniteit en creativiteit worden dus ernstig belemmerd door de rigiditeit van de setting. En met de setting en de onderlinge verwachtingen wordt alles dichtgetimmerd en elke spontaniteit en vreugde wordt in de kiem gesmoord! Vaak functioneren we als robotjes binnen een setting en we doen precies wat er van ons verwacht wordt.

Oriëntatie: Hoeveel bewustzijn heb jij op deze vaste structuren? En hoe voel jij je hier bij?
Oriëntatie: Heb je wel eens ervaren, welke creativiteit er kan ontstaan wanneer de setting ontbreekt?
Experiment: Probeer het eens uit met een onbelangrijke klus of activiteit die je met een ander onderneemt.

Woensdag 5 voor half 8 op Nederland 1

het is Meivakantie en de Kids zijn vrij. Ik probeer zeker nog een aantal Columns te schrijven, maar weet niet of dit elke dag lukt.

Dit is een bericht voor vrienden en bekenden: Afgelopen woensdag hebben we kunnen oefenen met de logistiek: af te tunen op de goede zender (nederland 1 / 7.25) klaar te zijn met eten en op tijd op de bank voor de tv te zitten. Afgelopen woensdag was er een flits, maar aanstaande woensdag gaat het echt gebeuren ! Ik ben heel benieuwd ! Innovatie op de longafdeling van het UMCG.

Bereid je voor op dat wat komen gaat

Foto: Ook de natuur ontvouwt zich

De Column van afgelopen vrijdag beschreef de archetypes waar we als mens door heen gaan. Door het schrijven van die Column wordt het me weer zo duidelijk. Er is een proces in ons gaande en het enige wat wij te doen hebben is dit proces te leren kennen, op dit proces te vertrouwen en dit proces de ruimte geven zich te voltrekken.

Wanneer je eenmaal een beetje zicht krijgt op dit proces, bestaat er de valkuil om dit proces te willen beïnvloeden en versnellen. Ik herken deze valkuil en kwam er achter dat dit niet werkte! Leg je er bij neer, het enige wat je te doen hebt is 1) ‘wachten en openstaan voor wat zich aandient ‘ 2) ‘anticiperen’ op de uitdagingen die het leven je biedt.

Bij het lezen van Mijn Columns, is het van belang dat je beseft dat ieder mens zich op zijn eigen punt in zijn eigen unieke proces bevindt. Dat betekent dat mijn Columns, niet altijd aansluiten bij waar jij nu bent. Gebruik mijn Columns dan als inspiratie, laat ze op je inwerken, proef ze en zodra jij op dit punt bent aangekomen, begrijp je wat ik met een bepaalde Column bedoelde. En juist hiervoor is die open , niet oordelende houding zo belangrijk. Nu pas begrijp ik de dingen die ik jaren geleden gelezen heb, of de wijsheid die mijn opleider mij gaf. Pas wanneer het inzicht een Column is geworden heb ik het echt begrepen.

Stelling: Woorden worden pas werkelijkheid als je er aan toe bent. Maar door voorbereid te zijn op dat wat komen gaat, kun je -wanneer het nieuwe zich aandient- deze direct herkennen.

Stelling: Er bestaat geen hiërarchie tussen de fase waarin mensen zich bevinden. Ieder mens zal zijn unieke proces op eigen wijze doorlopen.

De Koningin is in de stad !

Toen ik nog even naar de stad moest gisteren, liep ik op de grote markt en hoorde ik een vrouw zeggen: “wat zijn er veel politieagenten op de been”. Ik keek om me heen en zag het ook. Ik liep naar een politieagent op een paard en vroeg aan hem: “wat is er gaande”. Hij boog een beetje naar me toe, keek me aan en zei met een vriendelijke doch plechtige stem ‘de koningin is in de stad’. Het klonk alsof hij zei: ‘Groningen is bevrijd en de geallieerden komen de stad binnenrijden.’
OH … dacht ik verbaasd .. de Koningin… en ik besloot om maar even te gaan kijken. Ik schoof aan bij de samenscholende mensen rond het plein. De grote Markt stroomde langzaam vol en we wachten met zijn allen op de Koningin. Na een kwartiertje kwam ze er aan. Daar liep ze, vriendelijk glimlachend. Ze was omringd door allerlei hoogwaardigheidsbekleders en bewakers. Luchtig pratend met de koninklijke familie uit Zweden liep ze door onze stad.

"Lang leve de Koningin", ik ben blij dat wij in Nederland nog over dit archetype beschikken. Waar staat de Koningin voor? Ik heb eens even naar haar gekeken. Ondanks alle aandacht loopt ze ontspannen. Ze lijkt zich niet bewust van alle ophef en voor iedereen heeft ze een vriendelijk woord. Ze doet haar dingen heel natuurlijk, ze hoeft zich niet meer te bewijzen en ze straalt waardigheid en gezag uit. Ja, … onze Koningin is een echte Koningin.

Sprookjes beginnen vaak met een Prinses of jong meisje die na allerlei moeilijkheden en uitdagingen met de Prins mag trouwen en op een dag wordt zij de Koningin van het Koninkrijk. Dit symboliseert de fasen waar we als mens door heen gaan, wanneer we ons met bewustwording bezig houden. We lopen het pad als volgt: Prinses, Vrouw, Moeder en tot slot Koningin. (En voor mannen: Prins, Man, Vader en tot slot Koning.) En in elke fase heb je bepaalde klussen te doen en taken te vervullen. De ene fase is niet beter dan de andere het enige wat je hebt te doen is ze te doorlopen en je er aan wijden. (ook is het niet lineair; het kan ook door elkaar lopen)

Overgaan naar een volgend archetype heeft alles te maken met bewustwording. In de individuele begeleiding kan ik mensen helpen om door deze fases heen te komen. Iedereen kan op een bepaald punt wat blijven haken. Er zijn bv. cliënten die wat vast zitten in het Kind-acrhetype. In dat archetype vertoon je trekken van de prinses die nog van alles van de ander wil krijgen. Voor een ander is het moeilijk om de rol van Vrouw in te nemen; dwz om je als vrouw te manifesteer en je vrouwelijke krachten te ontwikkelen. Weer een ander blijft misschien wat steken in het archetype van de Moeder; haar identiteit wordt dan enkel gevormd doordat ze moeder is en ze valt in een diep gat als de kinderen zelfstandig worden en haar niet mee zo nodig hebben. Overgaan van moeder naar wijze Koningin vraagt weer andere vaardigheden.

Oriëntatie: herken je deze archetypes in je eigen leven? Waar zit je ergens en waar blijf je wat haken? Voor welke stap sta jij?

Er was al een gedicht 'de weg terug'

Gek he... ik vergeet gewoon dat er al een vaag bewustzijn was. Een aantal jaren geleden had ik over de Column van vandaag al eens het gedicht 'de weg terug' geschreven.




De weg terug

Het duurde lang voordat het keerpunt kwam
Het kwam heel onverwacht
Ik had het niet bedacht

Het nieuwe perspectief
diende zich plotseling aan
het toonde zich aan mij
omdat ik er bij stil ging staan

Op weg erheen
ben ik
het meeste kwijt geraakt

De dingen om mij heen
stonden op zich
het losse zand had geen verband

Nu ben ik weer aan ’t bouwen
van onderen af aan
ja elke steen
moet door mijn eigen handen gaan

Het bouwen van mijn nieuwe huis
moet grondig gaan
en zeker niet te vlug
ik ben op de weg terug

Bewustzijn krijgen we dus per laagje We gaan steeds weer opnieuw door de ervaringen en dingen heen. We bewerken ze steeds dieper en het nieuwe perspectief krijgt langzaam steeds meer body en werkelijkheid. Dit proces noemen we Goei en Ontwikkeling.

De weg terug

Vandaag kwam J bij me aan de ronde tafel. J doet de opleiding transpersoonlijke therapie (TPT) bij het Boswijk instituut. Binnen de TPT spreken we vaak over 'een pad dat we lopen' en daar zaten we wat over te praten. Toen ik goed naar haar luisterde, begreep ik het opeens. Het pad dat we na ons '35e' lopen is gewoon de terugweg.

In de eerste 30/40 levensjaren wordt je levenspad gevormd. De problemen en het ongenoegen stapelen zich op en rond je vijf en dertigste loop je vast en ga je op onderzoek uit. Je bent zoekende en er volgt een bewustwordingsproces. Tijdens dit proces werk je aan jezelf, zodat je steeds meer schaduwelementen uit je persoonlijke geschiedenis weer in het licht kan zetten. Nu ben je in staat het pad weer terug te lopen. Echter, je loopt het pad geheel anders terug, want nu heb je Bewustzijn! Het eerste (nog ongepubliceerde) boek wat ik schreef, droeg de titel ‘de weg terug’. Pas nu begrijp ik hem. Ook moet ik denken aan de boeken ‘Eindelijk thuis’ van Henri Nouwen en ‘Terug naar huis’ van Fischer. (Kijk op mijn website -bij inspiratie- voor de titel) In het leven lopen we het pad terug naar huis. Pas dan is de Circel weer gesloten.

Dit is de symboliek, maar wat betekent dit in de materie? Ik geef een paar voorbeelden. Als ik veel met studenten heb gewerkt en daar op afgeknapt ben, kan ik in de tweede fase –na verwerking en met nieuw bewustzijn- weer met deze doelgroep gaan werken. Als ik nare ervaringen heb gehad in de Psychiatrie, dan kan ik in de tweede fase van mijn leven -na verwerking en met nieuw bewustzijn- weer die psychiatrie opzoeken. Als ik met veel nare gevoelens en nare ervaringen uit mijn geboorteland ben weg gegaan, dan kan ik –middels verwerking en met bewustzijn- toch weer daar naar terugkeren. Denk maar eens aan die prachtige film ‘As it is in heaven’. (Tip)

Voor mij persoonlijk was het zo wonderlijk dat ze mij juist in Heerenveen vroegen of ik daar een groep wilde begeleiden. Ik had Friesland na mijn middelbare school met gemengde gevoelens achter me gelaten. Ik was blij dat ik daar weg was. En afgelopen winter-bij de Mindfulness groep- was het zo fijn met de Friezen. Ik herkende de manier van doen en ik begreep ze ook zo goed!

Oriëntatie: Kijk eens naar je verleden en kijk eens waar de moeilijkheden zitten. Een woonplek, een doelgroep, een setting, een handicap etc. Misschien kan je je nu nauwelijks voorstellen dat je daar ooit naar terug zult gaan. Maar …na een grondig ontwikkelingsproces, kan juist dat weer zijn waar jij uit vrije wil naar terugkeert.



Tip: De film 'as it is in heaven' laat dit zo fantastisch zien. Een wereldberoemde dirigent gaat terug naar zijn kleine verlaten geboortedorp in Zweden. Hij loopt zijn pad weer terug en zijn leven wordt compleet.

Leuk of belangrijk

http://www.vlindertjevrolijk.nl/?menu=category&categoryID=232024

We zitten in het tijdperk van leuk. Leuk lijkt steeds het criterium te zijn waarop ik en de ouders om mij heen beslissen of we wel of niet iets met de kinderen gaan doen. Natuurlijk is het ook fijn als dingen leuk zijn, maar dat is mijn inziens niet het enige criterium.

Als tegenhanger tegen de Nintendo, de WII en de Computer, wat vooral op leuk focust, zijn er ook nog andere dingen die belangrijk zijn. Soms is het gewoon goed om dingen te doen omdat ze belangrijk zijn. Omdat ze er bijvoorbeeld voor zorgen dat we als gezin even met elkaar zijn en de verbinding kunnen ervaren of dat we iets ondernemen om te weten hoe mensen uit andere culturen leven. Kennismaken met kunst en muziek, zodat ook deze wereld voor de kinderen ontsloten wordt. Weten dat er filosofen en dichters waren die nadachten over de zin van het leven. Kennismaken met de bijbel, een aantal verhalen hieruit horen en weten hoeveel invloed dit boek op onze westerse cultuur heeft. etc.

Je kunt dus ook dingen met elkaar doen vanuit iets heel anders dan LEUK. Het is heel legitiem om de kinderen vanuit dit oogpunt ook ervaringen te laten opdoen. En ze mee te nemen, ook al protesteert de LEUK- generatie.

Dit diepe besef geeft mij veel kracht om ze eens mee te nemen naar een Opera of het NNO, ze af en toe mee te nemen naar het Museum. Bij een lange autoreis ook een half uurtje naar de bijbel van Nico ter Linden te luisteren. Op zondagochtend de Matheus Passion op te zetten, wanneer ze met de duplo spelen etc. Ik wil mijn kinderen echt meer bieden dan Donald Duck en Mario Cart! Het leven is zoveel rijker en daar wil ik ze mee laten kennismaken.

Terwijl ik deze Column schrijf hoor ik de volgende opmerking van Doekle Terpstra op radio 4. "We namen de kinderen mee op sleeptouw en dit muziekstuk heeft mijn dochter ontdekt, omdat wij haar met Bach hebben laten kennismaken. Ik had vroeger nooit gedacht dat ik ooit twee uur lang met zoveel plezier naar een klassiek muziekstuk zou kunnen luisteren."

Begrijp me niet verkeerd; leuk en plezier is heel belangrijk, maar het kan ook te eenzijdig worden. Voorleven is natuurlijk altijd het belangrijkste en ook op mijn Weblog wil ik hierin graag voorgaan en een lans breken. Afgelopen maandag bij de Mindfulness luisterden we naar een Nocturne van Chopin. Een heerlijk stuk om vandaag de dag mee te vervolgen. Klik op onderstaande link als je nog drie en een halve minuut de tijd hebt http://www.youtube.com/watch?v=76TgbcdIRyE

De volgende stap dient zich aan

Ik heb weer genoten van de Mindfulness groep, zo ook de deelnemers ( positieve feedback is altijd fijn). Maar de laatste opmerking van G bleef hangen. Ik reageer secundair en pas in de auto kon ik mij verder op haar opmerking orienteren. Ze deed de cursus voor de tweede keer en ze had graag wat meer verdieping gewild! Wat is dan meer verdieping? Hoe zou een verdiepingsgroep van Mindfulness er uit zien? En ik moest denken aan de therapiegroepen van mijn opleiding en de bijscholingscursus van Riekje Boswijk afgelopen week. Ja .. dat is meer verdieping. Als je jezelf beter wilt leren kennen, dan zal de groep persoonlijker moeten worden. Dan gaat het om persoonlijke werkjes. Dank je G, jij maakte (zij het onbewust) die opmerking voor mij, zodat ik begrijp dat ik weer een stapje verder kan gaan. Een verdiepingsgroep voor Mindfulness, is een groep die opgebouwd is uit persoonlijke werkjes. Dus daar ligt de volgende uitdaging; de volgende stap op mijn pad.

Longafdeling UMCG op tv

De Longafdeling van het UMCG is uitvoerig te zien in een tweedelige AVRO-realityserie. 'De Longafdeling' volgt patiënten tijdens hun behandeling in het UMCG in hun strijd tegen - de vaak nog ongeneeslijke - longziektes. Nederland telt ruim een miljoen mensen met chronische longziekten. De afleveringen worden uitgezonden op woensdag 22 en 29 april om 19.30 uur op Nederland 1. In de serie komen longpatiënten, familieleden, artsen en onderzoekers aan bod. De camera registreert alles wat er gebeurt: van vreugde, opluchting en hoop, tot frustratie en wanhoop. 'De Longafdeling' volgt een aantal patiënten met bijvoorbeeld astma of COPD, een chronisch obstructieve longziekte. Er wordt kennisgemaakt met uiteenlopende ziektebeelden en de manieren waarop de behandelaars hun uiterste best doen om de situatie van hun patiënt te verbeteren. Aanleiding voor de serie is het 50-jarig bestaan van het Astma Fonds.

ra ra ra wie is die knappe dokter???

Top Dog

http://www.volkskrantblog.nl/bericht/155533

Wat houdt me er onder en zorgt ervoor dat ik (nog) niet doe wat ik heb te doen. Wat zorgt er voor dat ik de grijze muis blijf in plaats van die sterke Leeuw? ( Zie Column van gisteren)

Het is de Top dog! Het is het stemmetje die allerlei dingen tegen me zegt:' wat stel je nou eigenlijk voor, waar ben jij nou eigenlijk mee bezig, wie denk jij wel dat je bent of… je kan het toch niet, je doet het toch nooit goed…' Zie je die muis, ik hoor het hem zeggen!

Bij de workshop van Riekje Boswijk kregen we naast theorie ook de gelegenheid om een persoonlijk ‘werkje’ te doen. We noemen het een werkje, want werken aan je zelf heeft pijnlijke kanten, maar ook humoristische en vrolijke kanten. Wat een verademing, je kunt met veel plezier aan je zelf werken! Riekje Boswijk zette twee gevoelens op de stoel, op de ene zit de vrolijkheid, de energie en het enthousiasme en op de andere stoel zit de Top Dog.

Under Dog: Het is leuk, ik heb plezier, mijn energie stroomt, ik ben vrolijk, het leven is fijn.
Top Dog: Wat stel je nou eigenlijk voor, waar ben jij nou eigenlijk mee bezig, wie denk jij wel dat je bent of je kan het toch niet, je doet het toch nooit goed.

Het is van belang om eerst weer bewust te worden van deze twee stemmen in jou en ze te leren kennen. De stemmen moeten eerst in het bewustzijn komen en dat kan door er woorden aan te geven of ze op creatieve wijze vorm te geven. Door dit te doen, geef je ze bestaansrecht, je erkent ze en je accepteert ze. (Mindfulness)

En dan volgt goed nieuws: wanneer ze er allebei mogen zijn, kan ik kiezen. Ik ben een vrij mens en ik kan kiezen welk perspectief ik neem. Kies ik voor de ondermijnende Top dog of voor de bruisende Underdog.

Oriëntatie: wat zeggen de stemmetjes van jouw Top Dog?, wat zorgt er voor dat jij niet voor jezelf gaat staan? Schrijf al die zinnetjes eens op!

Experiment: beeld die Top dog eens op een creatieve manier uit? Via een tekening, een beeldend werkstukje, een collage etc. Ik ga er ook mee aan de gang en als je een foto mailt, dan zet ik ze op de weblog.

En stap voor stap word ik een Kunstenaar. ……..

De Kunstenaar vaart zijn eigen koers

Ik word altijd zo blij van binnen, wanneer ik artikelen lees over Kunstenaars. Zoals vanochtend bij het Interview met Kunstenaar Marc Mulders in het NRC. http://www.marcmulders.com/

Het is een authentieke blijheid en energie die opborrelt uit de grond van mijn wezen. Dan denk ik…" dat wil ik ook: Ik wil kunstenaar zijn !"

Maar wat maakt me nu zo blij?

Het is de vrijheid van de kunstenaar. Het is de kunstenaar die doet wat hij wil, die vaart op zijn eigen kompas. De Kunstenaar die zijn eigen ding doet, wat de ander er ook van zegt. De kunstenaar die nieuwe onbekende dingen doet of misschien wel diegene die trouw blijft aan het oude, terwijl de massa in de hype schieten.
Het is de Kunstenaar die zijn eigen koers vaart. En juist die Kunstenaar houdt stand in deze wereld. Het gaat niet om de vorm; het enige wat telt is de authenticiteit en het varen op je eigen koers.

Bij de Bijscholing zei Riekje Boswijk tegen mij “er schuilt een leeuw in jou, maar je maakt je nog zo klein". Ja … ik ben een Leeuw en als ik niet doe wat ik wil, dan ben ik een grijze muis!

De leeuw staat voor zijn kracht.. Vijf jaar geleden in de opleiding noemden bijna al mijn medestudenten mij een Uil. Ik kreeg van mijn opleider de opdracht om me in dit prachtige beest te gaan verdiepen. Ik ging op zoek naar Uilen-Sprookjes, in de dierentuin ging ik de Uilen observeren en ik kocht de dvd van Bambi. Via de uil kon ik mijn ware zelf beter leren kennen.

Nu is het dus tijd voor de Leeuw! Narnia ..., de Lion king, .... en nu het bewustzijn er is, komen ze waarschijnlijk wel op mijn pad.

Orientatie: Via een dier jezelf leren kennen klinkt gek en het is vast nieuw voor je! met welk dier heb jij affiniteit? of vraag het eens aan je vrienden.

Orientatie: Doe jij echt wat je wilt? staat die leeuw er of lijk je ook meer op een grijze muis!

Project-Habitat:het ritme van de natuur

Mindfulness oefening: Project Habitat. Elke dag loop ik een kilometer door mijn wijk. Het landschap varieert van enerzijds mooie natuur en mooie gebouwen en anderzijds lelijke gebouwen, beton en afval. Dor deze wandeling elke dag te maken en alles evenveel aandacht te geven, probeer ik zowel van het mooie als het lelijke te gaan houden. Vandaag wat moois !

De natuur is altijd druk in beweging en vooral in de Lente is deze beweging volop zichtbaar. ik zie de lente hier ontspringen! Terwijl de narcissen alweer het hoogtepunt van bloei achter zich hebben gelaten, zie ik bij de knotwilgen de eerste takjes ontspruiten. Ik moet denken aan een groot symfonieorkest, waarop iedere musicus precies op het goede moment invalt en zijn klanken maakt. Beeld en klank komen hier weer bij elkaar. Vivaldi maakte deze muziek bij de Lente: http://www.youtube.com/watch?v=St9wYu_WeAM (als je hier op klikt, kun horen hoe de natuur uit zijn voegen barst)

Wij zijn onderdeel van de natuur! Wij zijn natuur, het ritme van de natuur is ons ritme! 'De mens' heeft op kunstmatige manier de TIJD ingedeeld: de week en het weekend, van 9 till 5, vaste etenstijden, vaste bedtijden, vaste kloktijden, werken en niet werken, vakantietijd etc. We zitten er midden in en staan vaak niet stil bij de kunstmatigheid hiervan.

Orientatie: Zou ik me beter of anders voelen als ik meer zou leven vanuit het ritme van de natuur? En hoe zou ik dat dan vorm kunnen geven? hoe zou dat dan voelen?

De workshop van Riekje Boswijk was weer zeer inspirerend; ik laat het eerst even bezinken en in de volgende Column (s) komt het aan de orde.

Luisteren naar de onderstroom

Gelukkig kwam collega A. bij me aan de ronde tafel en ik legde haar de Column over therapeutisch en pastoraal voor. Ze zei: ‘Neem de onderstroom serieus’.

De onderstroom heeft niet zoveel te maken met denken en plannen, de onderstroom komt voort uit het voelen en vanuit een veel dieper bewustzijn. Voor mij betkent dit dat ik ergens wel weet dat mijn roer omgaat en dat ik scherper op koers wil gaan varen. De onderstroom is veel sterker dan de bovenstroom. Kijk maar eens terug naar je leven; het was de onderstroom die voor de belangrijkste beslissingen zorgde! Deze onderstroom kan zich alleen manifesteren door aanwezig te zijn in het Hier en Nu. Met slechts de vraag in mijn hand en zonder te zoeken naar een antwoord. Het antwoord komt precies op het moment dat ik het nodig heb.

Maar voor alles heb je bewustzijn te krijgen op deze onderstroom. Wat is die onderstroom … misschien lijkt het wel op intuïtie…..het is iets dat je tegen houdt in het doen van het meest logische… het is een vaag beeld dat verschijnt over de toekomst… het is dat je weet dat je iets anders wilt….. het is iets dat je uit de woorden om je heen opvangt…. .

Oriëntatie: hoeveel bewustzijn heb jij op jouw onderstroom?

En nu … moeten jullie het twee dagen zonder Column doen. Ik ga voor een bijscholingscursus naar Finsterwolde. ‘Werken met boosheid’ van Riekje Boswijk. Een zeer inspirerend mens; ik kom vast weer verder met mijn thema en krijg weer aanknopingspunten om mijn koers te bepalen.

Pastoraal versus Therapeutisch

Schilderij van Frans van Tartwijk http://www.fransvantartwijk.nl/ Gisteravond een heel leuk gesprek gehad met de directrice (en haar opvolgster) van de Poort. Deze gesprekken zijn heel belangrijk om te onderzoeken waar ik zelf sta. Wat mij het meest blijft hangen is het verschil tussen een Pastorale houding en een Therapeutische houding. De Pastorale houding is vooraal gericht op begrijpen en bevestigen en in tweede instantie licht confronterend. De therapeutische houding is naast bevestigend, net zo goed ook confronterend. De bevestiging zorgt ervoor dat mensen begrijpen dat ze precies goed zijn zoals ze zijn. (dat is absoluut waar en heel belangrijk! ) De confrontatie is nodig om er voor te zorgen dat er weer nieuw bewustzijn kan ontstaan. Ik ben Softer dan mijn eigen opleider, maar Confronterender dan de gemiddelde cursusleider van de Poort. Een gesprek als dit is eigenlijk bedoeld, om te kijken of mijn visie en aanpak past binnen de Cultuur en Visie van de Poort.

Dit vraagstuk vult vandaag mijn bewustzijn. Pas ik binnen de Poort? Ga ik met de Poort van mijn eigen koers af ? Ik wil toch mijzelf worden? Kan ik mijzelf blijven binnen deze cultuur?
Of is de Poort als spiritueel centrum juist geschikt voor mij omdat bewustwording mijn hoogste doel is. En niet probleemoplossing zoals bij therapie.
Uiteindelijk komen zulke gesprekken op je pad, niet vanwege de uitkomst. Nee dit gesprek heeft een hoger doel, namelijk bewustwording…. steeds meer mijzelf worden... en dus een vrij mens worden.
Een reactie op dit vraagstuk stel ik zeer op prijs. Dus stuur me een mailtje met jou visie!

Een van mijn opvarenden mailde –naar aanleiding van de Column over zinvol en zinloos (van afgelopen donderdag) het volgende terug:

Bewustwording houdt zich bezig met de tegenpolen en daarin staat licht tegenover donker en is er een groei naar meer perspectief. Ja dat is zo…. als je nog met de tegenpolen bezig bent, realiseer ik me. Ben je Bewust dan is er alleen nog Zijn, dan is er Licht zonder tegenover en dat keert alles om. De mensen die je ontmoet zijn dan allemaal anders dan wanneer licht nog een tegenpool heeft, want dat Licht spreekt rechtstreeks tot de essentie in de ander. Het grappige is dat er dan ook geen perspectief meer is want er is Eenheid. Gelukkig heeft het Licht me de weg gewezen, gewoon Licht zijn en dat is een ander Licht dan licht met als tegenpool donker, daarin is alle zinvolheid en zinloosheid in elkaar opgegaan en is alleen maar wat het is meer niet.

Dank voor je feedback M. Vooral het woordje Nog blijft hangen. Alsof het echte licht verschijnt, wanneer de tegenpolen zich allemaal met elkaar hebben verenigd. Ik denk meteen aan een gedicht die ik een aantal jaren geleden heb geschreven. Gek he de dingen die ik nu in mijn Column schrijf, waren al eerder in mijn bewustzijn. Bewustwording is geen lineiar proces, het is een circulair proces, waarbij je steeds weer opnieuw de dingen gaat verdiepen en bewerken.

Nul energie
(mei 2005)

Binnen
in de
cirkel

Valt
alle deling
weg

Goed
valt
in Fout

En Jong
verdwijnt
met Oud

Nederigheid
en Hoogmoed
die vallen in elkaar

En Jaloezie
en Liefde
die vormen ook een paar

De Angst
verdwijnt met
het Vertrouwen

En als
de hele puzzel
is gemaakt

zal elk verschil
verflauwen

Op dat punt
zal de
zoektocht
zijn gestaakt

En al wat is,
is dan
neutraal gemaakt

Marleen ©

Mindfulness-oefening: Project Habitat

Mindfulness-oefening: Project Habitat. Elke dag loop ik een kilometer door mijn wijk. Het landschap varieert van enerzijds mooie natuur en mooie gebouwen en anderzijds lelijke gebouwen, beton en afval. Dor deze wandeling elke dag te maken en alles evenveel aandacht te geven, probeer ik mij te verdiepen en zowel van het mooie als het lelijke te gaan houden.

Ik heb nu reeds vijf dagen mijn rondje gelopen. Vandaag heb ik me gericht op de vogels en de vogel geluiden. Inmiddels heb ik een beetje zicht gekregen op de vestigingsplaatsen van de vogels. In het begin van de wandeling zijn er weinig vogels. Bij de stenen brug zitten steevast een aantal duiven en bij Essent hoor ik de lijsters hoog in de bomen. Bij de kade van Menzis woont een mannetjes eend en richting de Euroborg vliegen de meeuwen hoog boven het open terrein. Op het open veld kom ik de reiger tegen die hard met zijn nest bezig is. Wat ik het leukste vind zijn de twee dikke zwarte kraaien die bij het laatste bruggetje op me zitten te wachten. Alsof ze op een of andere manier de wacht houden en daarmee mijn project ondersteunen. Dit was de tweede laag en als ik ng meer ga inzoemen, kan ik wellicht nog meer vogels gaan onderscheiden. Eigenlijk gaat het hier ook om verdiepen.

Stelling: hoe meer je inzoemt op de dingen, hoe meer details je gaat onderscheiden

De schoonheidsspecialiste

Goede Vrijdag

Om 8 uur ga ik naar Amersfoort, naar de redactievergadering van het Tijdschrift Keerpunt van de NVPA. (beroepsvereniging). Ja.. Groningers moeten altijd het vroegste op staan.

De Column gaat over gisteren, toen ik voor het eerst in mijn leven een bezoek aan de schoonheidsspecialiste heb gebracht. Een nieuw bedrijfje genaamd Skin Point, om de hoek bij de Blauwe Uil.

Processen gaan traag en het heeft ongeveer een jaar geduurd voordat ik deze stap heb gezet. Eigenlijk zat de aandacht voor het uiterlijk bij mij in de schaduw. Ik heb het altijd geassocieerd met ‘domme blondjes’ Ja.. ik weet het, dit klinkt arrogant en vergeef mij deze dwaling blonde lezers. Ik ben van jongs af aan altijd jongensachtig geweest en al dat getut vond ik maar stom. Mijn opleider heeft me op het spoor van het vrouwelijke gezet. De grote ommekeer was (wederom in Portugal), toen mijn medestudenten me meedeelden dat ik echt iets aan mijn uiterlijk moest gaan doen… ze gingen me opmaken, vrouwelijk aankleden en vervolgens foto’s van mij maken. ‘Griezelig hoor om zo iets nieuws te doen’, maar we hebben natuurlijk ook de grootste lol gehad. Ik heb me er aan overgeven en mijn weerstand wat losgelaten.

Door dit daadwerkelijk te doen, heb ik dit vrouwelijke aspect wat meer in mijn leven geïntegreerd. Het is uit de schaduw gekomen en ik vind het nu zelfs leuk!

Beste mannelijke lezers, ik wil jullie niet verliezen door mijn vrouwenpraat. In essentie gaat deze Column om iets wat ik als vrouw in de schaduw heb gezet. Wat heb jij als man in de schaduw gezet? Voetballen, motorrijden, machogedrag...

Oriëntatie: Welk vrouwen (of mannengedrag) heb jij in de schaduw gezet? Misschien kun je ook wel eens een nieuw paadje gaan lopen!

Zinvol en Zinloos

Witte Donderdag vandaag!

Deze Column is voor iedereen die dezelfde neurose heeft als ik, namelijk de diep gewortelde opvatting dat mijn leven zinvol moet zijn. Met de onderliggende overtuiging “alleen als ik een zinvol leven heb, dan heb ik recht om hier te zijn”. (ik denk dat dit een collectieve neurose is.)

Wanneer zinvol bezig zijn mijn grootste (zij het neurotische) drive is, dan staat een zinloos leven dus in mijn schaduw. In deze Mandela, met aan de ene kant Zinvol en Zinloos aan de overkant, kan ik mij nog niet vrij begeven en ben ik dus niet vrij! Mijn energie is er op gericht om mijn leven zinvol te maken en het kost veel energie om er voor te zorgen dat mijn leven niet zinloos is.

Mijn uitdaging zit dus bij dat Zinloze leven. Ooit las ik een artikel in de krant van een kunstenaar die het volgende project als film op een expositie had vertoond. De Kunstenaar had drie maanden achter elkaar, nachtelijke filmbeelden gemaakt van zijn Atelier. Op deze film gebeurde niets, alleen maar dat er op sommige nachten wat muizen rondsnuffelden. Deze minimalistische film draaide hij gedurende de drie maanden durende expositie. Als dat Niet Nutteloos is! en toch… ik ben er door gefascineerd iets van... vrijheid klinkt er door heen!! Voelen jullie dat ook? Nadat ik dit in mijn schrift had opgeschreven pakte ik de catalogus van Waterhouse om er in te gaan lezen en het boek sloeg open op blz 81 Dolce Far Niente 1879 ( ‘het heerlijke nietsdoen’).

Als ik er over nadenk, komt deze vreugde vaker terug. Bijvoorbeeld afgelopen weekend, toen ik in het Museum voor de derde keer film van Waterhouse bekeek. Op het moment dat ik de Kunsthistoricus achteloos hoorde zeggen “nadat ik drie jaar met het bestuderen van Waterhouse bezig was geweest, ontdekte ik……: Drie jaar bezig zijn met het bestuderen van een en dezelfde kunstenaar? Wauw … hoe zinvol is dat? En... herinneren jullie de hype nog rondom de boeken van het Bureau van Voskuil? Zeven boeken helemaal volgeschreven over minutieuze zaken die op een bureau plaats hebben! De zinloosheid druipt er van af.

Een project gaan doen wat totaal geen nut heeft ..... mmm.. ik voel de vreugde en de energie al opborrelen. Ja de zinloosheid, daar zit mijn uitdaging!

Stelling: Als mijn leven net zo goed zinvol als zinloos kan zijn, ben ik weer een stukje vrijer.

Mindfulness oefening: Project Habitat

Mindfulness-oefening: Project Habitat. Elke dag loop ik een kilometer door mijn wijk. Het landschap varieert van enerzijds mooie natuur en mooie gebouwen en anderzijds lelijke gebouwen, beton en afval. Dor deze wandeling elke dag te maken en alles evenveel aandacht te geven, probeer ik zowel van het mooie als het lelijke te gaan houden.

Bij het uitzetten van de wandeling had ik het al gezien. Het grootste obstakel van deze wandeling is het foeilelijke gebouw van Essent. Vandaag had O. (7) een margedag en we gingen de wandeling samen maken. Toen we voor het monsterlijke gebouw stonden vroeg ik aan hem “hoe moet ik in hemelsnaam dit gebouw mooi gaan vinden” Hij keek me aan en zei; “mama je kijkt eerst naar de mooie bloemen er voor en dan direct naar dat gebouw….. en dan wordt het vanzelf mooi. Mmm.. dat klinkt bekend; hij zegt eigenlijk dat ik het mooie en lelijke met elkaar moet verbinden (zie de Column zondag 5 april, verbinden van de polariteiten)

Als we even later veel afval zien liggen en ik aan hem vraag of het ook mogelijk is om dat mooi te gaan vinden, denkt hij na en zegt : ‘Je moet gewoon heel goed naar de dingen gaan kijken en dan wordt het vanzelf mooi “ Toen boog hij zich over een verweerd afvalzakje en ging verder ”dit is eigenlijk een huisje en dat stop je in je hoofd en dan is het afvalzakje een mooi huisje geworden’. Dus.. als ik zijn woorden vertaal, dan zegt hij eigenlijk “ als ik inzoem op de dingen, dan ga ik iets anders zien!’ (Column 24 dec Inzoemen) Kinderen staan dichter bij de oorsprong en hebben daarom makkelijk toegang tot de wijsheid.

We liepen weg van de gebouwen, richting de verlaten waterkant, met de wetenschap dat we het ergste obstakel (Essent) achter ons hadden gelaten. Toen we plots in een oude bunker een deurtje op een kiertje zagen staan. Voorzichtig opende we de deur en we stonden oog in oog met de poel van het verderf. Een vieze stinkende waterpoel met afval er in. Griezelig was het en ik hield mijn voet tussen de deur, bang dat een of andere onverlaat de deur achter ons zou sluiten. Tot drie keer toe zijn we terug gelopen om de ellende te leren kennen zodat de ergste afkeer er een beetje van af ging.

Misschien … zit de essentie van het hele leven wel in deze ene kilometer.. echoot het door mijn hoofd. Ik ben met de schaduw begonnen en volgende keer vertel ik over de dieren en de planten die zich hier gevestigd hebben. Alles krijgt evenveel aandacht!

Stabat Mater

We zijn nog steeds op zoek naar de vrouwelijke energie. Gisteravond bij de Mindfulness kwamen er weer een paar voorbij.
- Spontaniteit in tegenstelling tot Planning
- Beeld in tegenstelling tot Woord en Uitleg
- Luisteren in tegenstelling tot Reageren

Gisteren luisterden we naar het 'Ruht wohl' uit de Johannes Passion. Maar wie van jullie heeft ooit gedacht aan het lijden van Maria? Omdat haar zoon gekruisigd werd?

Toen ik een aantal jaar geleden voor het eerst het Stabat Mater van Pergolesie hoorde, werd ik mij hier pijnlijk van bewust. Al jaren luister ik naar de Mattheus Passion, maar nog nooit heb ik aan het leed van zijn moeder Maria gedacht. Toen dit besef een aantal weken later echt tot mij doordrong stroomde de tranen over mijn wangen. Het verdriet ging niet alleen om Maria, maar stond symbool voor iets van veel grotere omvang. Het ongekende leed van alle vrouwen in de wereld… en als ik doorformuleer .... het ongekende vrouwelijke. Dit lied heb ik al duizend keer beluisterd en ik kan ik er geen genoeg van krijgen.

Het gedicht Stabat Mater Dolorosa ( Latijn voor: de moeder stond bedroefd) uit de dertiende eeuw, heeft veel componisten, zoals Vivaldi, Scarlatti en Rossini geinspireerd. Voor mij is de versie van Pergolesi de mooiste. Als je tijd hebt, luister dan even naar het eerste couplet van dit Stabat Mater. http://www.youtube.com/watch?v=mNt13Vw-K6Q

Dit is de tekst van het eerste couplet en wil je de rest ook lezen kijk dan op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Stabat_Mater

Stabat mater dolorosa
Juxta crucem lacrimosa,
Dum pendebat filius.
Cujus animam gementem
Contristatam et dolentem
Pertransivit gladius.


Naast het kruis, met schreiende ogen
Stond de moeder, diep bewogen
Toen de Zoon te sterven hing,
En haar door het zuchtend harte,
Overstelpt van wee en smarten,
't Zevenvoudig slagzwaard ging.

Bijscholing Riekje Boswijk

Beste collega- transpersoonlijk therapeuten

Op 16 en 17 april geeft Riekje Boswijk In Finsterwolde (Provincie Groningen) een bijscholing met als titel:

WERKEN MET BOOSHEID

Er zijn nog enkele plaatsen.

Mail naar Nicolette van der Smagt. n.vdsmagt@home.nl

Johannes Passion

Het is weer Passie Tijd (de kruisgang rond Pasen) Gisteren geluisterd naar de Johannes passion van Bach, in de Nieuwe Kerk in Groningen. Prachtig! Heb je even tiijd(6.55), luister dan naar het Ruht Wol ( Rust zacht), je Kunt hier de dag mooi mee beginnen. Klik aan: http://www.youtube.com/watch?v=772071NnsNQ

Project Habitat

(lees eerst de Column van gisteren) Het wordt mooi weer en ik verruil de stoel voor een dagelijkse wandeling in mijn woonomgeving. Vandaag heb ik de wandeling uitgezet. Het is een wandeling van ruim 1 kilometer, waarbij ik enerzijds mooie natuur tegen kom: water, eendjes, vogels, bomen, bloemen etc, maar anderzijds ook: afzichtelijke gebouwen, beton, rotzooi en bouwputten. Om je een indruk te geven heb ik deze polariteiten gefotografeerd.

Bij de landschapsmeditatie in Portugal had ik - i.t.t. tot alle prachtige bloemstukjes van de andere deelnemers- een lelijk afvalflesje meegenomen. Toen ik deze gefrustreerd op tafel smeet zei mijn opleider: “Marleen het is veel moeilijker om van lelijke dingen te houden dan van mooie dingen”.
Door alles wat ik lees, hoor en meemaak - wordt het mij steeds duidelijker- dat het de uitdaging is om van de polariteit te gaan houden. Vanuit dit groeiende bewustzijn, is het Project Habitat geboren. Ik heb me voorgenomen om dagelijks deze korte wandeling te gaan maken. Dit kleine terrein geeft mij de gelegenheid om mij te verdiepen en door het wisselende uitzicht kan ik oefenen om ook van de ‘schaduw’ te gaan houden.

Bij Mindfulness oefeningen, passen we dit toe op ons lichaam. Waarbij de nare gevoelens, de pijn en de negatieve gedachtes tezamen, de schaduw vormen. Nu ga ik dezelfde methodiek toepassen op deze wandeling. Tijdens de wandeling geef ik alles wat ik tegenkom evenveel aandacht en ik ga oefenen met die open, niet oordelende en aandachtige Mind.

Mm… ja, ook met dit project zet ik stappen op onbekend terrein, want - zover ik weet- is niemand mij nog voorgegaan. Het zou een grote steun zijn als er een aantal mensen echt met me mee gingen doen!

Verbinden van de tegenpolen

Het verbinden van alle tegenpolen. Ik sprak er al zo vaak over in mijn Columns. Alle schaduw binnenhalen en in het licht zetten. Wanneer je van Zon houdt, is Regen je uitdaging. Hou je van Blauw, leer dan Geel kennen. Hou je van Licht, ga dan eens op zoek naar de Donkere Kelder etc. De bevrijding, (of de verlossing) zit ‘m niet in het licht maar in de verbinding van de beide polariteiten, dus van donker en licht. En dit gaat tegen onze natuur in, we willen alleen het licht. Daarom vraagt bewustwording ook inspanning, kost het moeite en geeft het de nodige psychische pijn! De weg van bewustwording loopt richting perspectief, maar onderweg zullen we wel de pijn moeten trotseren.

Stelling: vlucht niet langer naar het eenzijdige licht, maar ga de uitdaging van de tegenpool aan.

En... het onbekende vrouwelijke vormt op haar beurt de tegenpool van het overheersende mannelijke.

De week en het weekend

Op Vrijdag ben ik blij omdat het weekend voor de deur staat. En op zondagavond daalt mijn stemming, omdat ik denk: "jakkie, het weekend is alweer voorbij".

De week en het weekend is ook een kunstmatige structuur die op de wereld is gelegd. Want .... alles wat er is, is altijd en gewoon in het Hier en Nu aanwezig. Vanuit dit bewustzijn kun je niet spreken van een week en een weekend.
Je zou kunnen zeggen dat we met het Hier en Nu de diepte in gaan en dat de TIJD verdwijnt. Met de kunstmatige structuren die we ons zelf opleggen gaan we naar de breedte. De TIJD zorgt ervoor dat we de gebeurtenissen in de breedte zetten. In gisteren, vandaag en morgen.

Misschien hebben we de TIJD en het Hier en Nu wat meer in balans te brengen. Ik ben een beeldend mens en wanneer ik deze lijnen -breedte en diepte- in een tekening zet, dan ontstaat er een kruis.

Zoals je in een eerdere Column hebt kunnen lezen, zijn we met de boot overstag gegaan en zoeken we naar het Vrouwelijke. Het structureren van de Tijd, zoals de week in zeven dagen en de dag in 24 uur, is een manier om controle te krijgen en om te kunnen plannen. Dit lijkt op de Mannelijke energie die onze samenleving tot in de puntjes structureerd en organiseerd. De mannelijke energie komt fantastisch uit de verf! Echter het doordrijven van deze controle en structuur lijkt niet goed voor de mens. We lopen op deze eenzijdigheid stuk en veronachtzamen een kracht die ook van ons is. Waar is het vrouwelijke gebleven? De chaos, de onvoorspelbaarheid, de spontaniteit, de creativiteit? vandaag de dag zit deze energie gevangen in een donkere kelder en wordt het tijd dat we deze energie gaan bevrijden. Dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.

Stelling: Wanneer we enkel en alleen in het Hier en Nu zouden verblijven, zouden de polariteiten zich niet manifesteren. In het Nu voelen we ons heel, maar vadertje TIJD strooit zand in onze ogen en veroorzaakt verdeeldheid.

Orientatie: Het is een moeilijke Column, en woorden schieten eigenlijk te kort. De Tijd is zo verweven met ons bewustzijn, dat het verrekte moeilijk is om die er uit te denken. Op zoek gaan naar het 'onbewuste vrouwelijke' is geen makkelijke zaak. Ik vraag dan ook een open mind en uiterste inspanning van mijn lezers om met mij mee te trekken door dit onbekende land.

Impasse

Schilderij Gert Jan Scholte-Albers http://www.annsart.nl/~annsart/ Ik zit in een Impasse! Een impasse is een periode tussen twee situaties in. Ik weet dat ik voor een verandering sta, maar ik weet niet welke. Ik weet wel wat ik niet meer wil, maar ik weet niet wat ik wel wil. Verwarring en onzekerheid (vrouwelijke kenmerken) zijn het kenmerk van een impasse. Onzekereheid is geen fijn gevoel en nu moet ik oppassen voor de valkuil, om onmiddellijk uit deze onzekerheid te willen geraken. Automatisch neig ik er naar om direct in de doe modus te schieten, zodat ik de onzekerheid kan opheffen. Bijvoorbeeld door een nieuwe baan, een nieuwe hobby, of een nieuw huis te gaan zoeken.

Gelukkig ben ik mij hier van bewust en ik kies voor de uitdaging om de onzekerheid en leegheid te accepteren en hiermee het universum de ruimte te geven de verandering vorm te geven. Toen ik hier gisteren met mijn partner over sprak, viel mijn blik steeds op het bovenstaande schilderij, dat bij ons in de kamer hangt. Deze bosrijke grond is humusrijk en als ik het de tijd geef, kan er iets nieuws uit ontstaan.

Dat wat ik tegen mijn cliënten zeg, zal ik nu ook op mijzelf toepassen. Ik doe alleen de noodzakelijke dingen en ik geef me over aan de impasse. Ik maak geen plannen, maar berust. Met Pasen ga ik er een paar dagen alleen op uit. Omdat ik afgelopen nacht een engelachtige figuur naast mijn bed zag staan, weet ik dat er daadwerkelijk iets gaande is. Schrik niet, dit was ook nieuw voor mij. Ik strekte mijn hand naar haar uit, maar toen ik mijn ogen opnieuw open deed was ze alweer verdwenen.

Ga met me mee in deze afwachtende houding, als je -net als ik- ook in de impasse zit. Samen kunnen we de verleidingen van de doe modus het hoofd bieden.