Momenteel heb ik veel mensen om me heen die zwaarmoedig zijn. Antoni Kamerling zijn suïcide heeft in Nederland (40 plus) wel wat teweeggebracht. Een jongen die alles zo voor elkaar leek te hebben en die toch niet tevreden was over zichzelf.
Niet tevreden zijn.. niet accepteren hoe je bent... de lat te hoog leggen, de dingen anders willen hebben dan ze zijn. Het niet accepteren van de werkelijkheid is een van de grootste bronnen van ongeluk.
Het leven kent Ups en Downs... En dit is geen grapje. Het is geen grapje, het is geen dooddoener. Nee, het is de keiharde werkelijkheid die we onder ogen moeten zien. Wij hebben het leven gekregen om onszelf te leren kennen en dat zelf heeft twee kanten. Het licht en de schaduw. Ieders leven kenmerkt zich door de dualiteit. Echter wanneer wij die schaduwzijde niet willen zien en ons daar steeds maar weer van afkeren en dit veroordelen zullen we het geluk nooit leren kennen.
Het geluk dat we in ons leven kunnen bereiken heeft alles te maken met acceptatie. Wanneer we de werkelijkheid kunnen accepteren zoals die is, zijn we gelukkig. Wanneer we vechten tegen de werkelijkheid, deze veroordelen en deze steeds willen manipuleren ontstaat het lijden.
Via acceptatie overstijg je de dualiteit .... en Acceptatie is 'meegaan op de stroom van je leven...'
