Gisteren een fantastische lezing van Tenkei Roshi gehoord. Ik ‘ken’ Tenkei Roshi vanuit Zenriver, het Zen klooster in Uithuizen. Ook hij is een leerling van Genpo Roshi.
Thema’s komen voort uit het Hier en Nu (ik schreef er al eerder over) en in deze retraite lijkt het thema: ‘Leraar en Student’ zich te manifesteren. Ten eerste: ‘Hoe verhouden de leraar en de student zich tot elkaar’ en ten tweede ‘de factor tijd die een belangrijke rol speelt in het proces van rijping, waarin een student zich tot leraar ontwikkeld’.
Een groot aantal leerlingen van Genpo is hier aanwezig en zij houden om de beurt een lezing. Gisteren was Tenkei Roshi aan de beurt. Hij vertelde dat hij een groot aantal jaren bij Genpo Roshi heeft gestudeerd, maar dat er een moment kwam om afscheid te nemen en zelf verder te gaan. Hij legde uit dat de leraar er gedurende de opleiding voor zorgt dat de student oude patronen en opvattingen loslaat en er een verrijkt en reëler wereldbeeld voor in de plaats zet. Maar er komt een tijd dat de leerling ook deze leraar (inclusief zijn wereldbeeld) weer heeft los te laten en dan vervolgens zijn eigen theorie of lering van binnen uit vorm kan gaan geven.
Een prachtig thema voor mij, omdat ook ik vorige maand mijn opleiders – na tien jaar - vaarwel heb gezegd. Ik heb ze bedankt voor alles wat ik van ze heb geleerd (en dat is een heleboel) en ik heb hen verteld dat het nu tijd was om zelf verder te gaan. Zonder dat ik mij hier destijds bewust van was, heb ik hier al in 2004 een gedicht over geschreven. Dit gedicht heb ik bij de uitreiking van het getuigschrift voorgedragen.
Ik heb dit gedicht niet bij me en ken het niet uit mijn hoofd, maar ik wil jullie de strekking wel geven:
En toen ik was verdwaald nam jij mij bij de hand …..
Maar bij de rand van het donkere bos liet jij mijn beide handen los
Je zei: ‘Nu moet jij alleen verder gaan, ik zal als voorbeeld niet meer naast je staan’…
Jij keerde om en weldra was het stil….
Ik was alleen en samen met mijn moed en groot vertrouwen … ijs
Kan ik de toegang vinden tot het paradijs
Deze lezing heeft mij bevestigd in de stappen die ik de afgelopen weken heb gezet. Bijeenkomsten als deze hoeven dus niet altijd iets nieuws te brengen. Iedereen pikt zijn eigen ding er uit. Ze kunnen dus ook een bevestigende functie hebben. Er is nog veel meer stof voor een Column maar deze kwam als eerste op.
Zometeen weer zazen (meditatie), vanmiddag Big mind en vanavond weer een nieuwe talk! Wat ben ik toch gezegend dat ik hier midden in de winter gewoon mag zijn. Een fijne dag allemaal
Thema’s komen voort uit het Hier en Nu (ik schreef er al eerder over) en in deze retraite lijkt het thema: ‘Leraar en Student’ zich te manifesteren. Ten eerste: ‘Hoe verhouden de leraar en de student zich tot elkaar’ en ten tweede ‘de factor tijd die een belangrijke rol speelt in het proces van rijping, waarin een student zich tot leraar ontwikkeld’.
Een groot aantal leerlingen van Genpo is hier aanwezig en zij houden om de beurt een lezing. Gisteren was Tenkei Roshi aan de beurt. Hij vertelde dat hij een groot aantal jaren bij Genpo Roshi heeft gestudeerd, maar dat er een moment kwam om afscheid te nemen en zelf verder te gaan. Hij legde uit dat de leraar er gedurende de opleiding voor zorgt dat de student oude patronen en opvattingen loslaat en er een verrijkt en reëler wereldbeeld voor in de plaats zet. Maar er komt een tijd dat de leerling ook deze leraar (inclusief zijn wereldbeeld) weer heeft los te laten en dan vervolgens zijn eigen theorie of lering van binnen uit vorm kan gaan geven.
Een prachtig thema voor mij, omdat ook ik vorige maand mijn opleiders – na tien jaar - vaarwel heb gezegd. Ik heb ze bedankt voor alles wat ik van ze heb geleerd (en dat is een heleboel) en ik heb hen verteld dat het nu tijd was om zelf verder te gaan. Zonder dat ik mij hier destijds bewust van was, heb ik hier al in 2004 een gedicht over geschreven. Dit gedicht heb ik bij de uitreiking van het getuigschrift voorgedragen.
Ik heb dit gedicht niet bij me en ken het niet uit mijn hoofd, maar ik wil jullie de strekking wel geven:
En toen ik was verdwaald nam jij mij bij de hand …..
Maar bij de rand van het donkere bos liet jij mijn beide handen los
Je zei: ‘Nu moet jij alleen verder gaan, ik zal als voorbeeld niet meer naast je staan’…
Jij keerde om en weldra was het stil….
Ik was alleen en samen met mijn moed en groot vertrouwen … ijs
Kan ik de toegang vinden tot het paradijs
Deze lezing heeft mij bevestigd in de stappen die ik de afgelopen weken heb gezet. Bijeenkomsten als deze hoeven dus niet altijd iets nieuws te brengen. Iedereen pikt zijn eigen ding er uit. Ze kunnen dus ook een bevestigende functie hebben. Er is nog veel meer stof voor een Column maar deze kwam als eerste op.
Zometeen weer zazen (meditatie), vanmiddag Big mind en vanavond weer een nieuwe talk! Wat ben ik toch gezegend dat ik hier midden in de winter gewoon mag zijn. Een fijne dag allemaal
