Deze laatste Ameland Column schrijf ik voor de lezers die ervaring hebben met Transpersoonlijke Therapie’. In de workshop Big Mind gaan we naar de verschillende stemmen toe die in ons hoofd zitten. Stemmen waar we ons meestal niet van bewust zijn en die tezamen ‘het Zelf’ vormen. Het gaat als volgt: Genpo vraagt of hij mag spreken met bv. de stem van angst of de stem van competitie. Werkelijk alle aspecten van het leven kunnen een stem vormen. Dan vraagt hij aan de zaal:‘met wie spreek ik ?’ en dan zegt de zaal in koor: ‘je spreekt met de stem van … .’ en dan gaat hij vragen stellen aan deze stem. De eerste vraag is altijd: ‘wat is je taak’ en de stem van angst zegt dan ‘het is mijn taak om angst te creëren’ en de tweede vraag die Genpo dan stelt is: ‘wat kun je betekenen voor ‘het Zelf? ’ en dan zegt de stem bijvoorbeeld ‘ik wil het Zelf beschermen voor gevaarlijke dingen’. De hele zaal is dan die stem en met behulp van microfoons krijgen zoveel mogelijk stemmen de gelegenheid om zichzelf te laten horen. (kijk maar eens op You Tube bij Big Mind/ of lees zijn boek ).
Gisteren kwamen we bij de stem van het ‘beschadigde zelf’. De meeste mensen hadden deze stem in de kelder van hun lichaam zitten. En er waren ook veel mensen die niet met deze stem in contact konden komen. Als je geen contact met de stem kunt krijgen, dan zit hij in de schaduw en ontkennen we hem. Ikzelf kon de stem wel laten spreken maar ze woont wel in de kelder. Ik liet deze stem spreken en zij vertelde aan mij (aan het Zelf) dat ze zich eenzaam voelde in de kelder, dat ze ook graag gezien wilde worden en dat ze graag daglicht wilde. Ik voelde echt medelijden met deze stem en ik moest denken aan dat kleine meisje van een jaar of zeven die zo spontaan en vol enthousiasme haar dingen deed. Dan plotseling uit het niets hoorde ze de dwingende resolute stem van haar moeder: ‘dat moet je echt niet doen, dat is niet goed’ En dan schaamde ze zich verschrikkelijk en was de volgende keer op haar hoede en zo verloor ze haar spontaniteit en enthousiasme (by the way ik maak dezelfde fout naar mijn kinderen) In deze Big Mind sessie heb ik naar haar geluisterd en haar bestaansrecht gegeven.
Vanmiddag in de Zendo kreeg ik mijn uitdaging voorgeschoteld. Een jongen die vaak in het klooster van Salt Lake City kwam stelde voor om de meditatie kussens te gaan gooien om op die manier sneller klaar t zijn. Ik aarzelde omdat ik dacht dat dit vast niet mocht hier. Maar hij zei ‘dat deden we in Salt lake ook altijd’. Het leek me eg leuk en ik stemde in. We waren lekker lol aan het maken en toen zei Tenkei Roshi… that is realy not done! Because the cushion is the buddha and it needs respect…..
Zie je de overeenkomst? Het was net als de stem van mijn moeder… Zo’n voorval zou mij in het verleden minstens een dag schaamtegevoel hebben gegeven. Maar nu was het anders: ik schrok er niet van, ik kon direct bedenken dat het slechts een overtuiging was van hem en ik voelde dat ik niks verkeerds had gedaan. Toen ik later naar buiten liep overviel mij grote blijdschap dit voelde als vrijheid. Ik heb weer een stukje vrijheid teruggekregen.
Oriëntatie: kun jij contact krijgen met de stem van ‘het damaged self?’
Nou ik denk dat mijn ‘damaged self’ vandaag een top dag heeft, omdat zij via een Column het daglicht mag zien. Dit was de laatste vanuit Ameland. Vanavond nog het afsluitende feest en morgen ga ik weer naar mijn drie schatjes toe! It was great !
