Gisteravond heb ik het laatste deel van de video van Carl Jung gekeken. Getiteld -de zin van het lijden-.
Video fragment: een bisschop uit de Gnostische traditie, had op19 jarige leeftijd ernstige mishandeling en verkrachting meegemaakt in een Cubaanse politiecel. Ze kwam er achter dat de grootste beul ook heel lief kon zijn voor zijn dochtertje. En dit gaf haar plotseling het inzicht dat deze mens ook menselijk was. Ze werd zich pijnlijk bewust van het volgende: “Als deze beul ook het goede van de mens in zich draagt, dan betekent het dat ik ook het allerslechtste van de mens in mij draag’. Die nacht deed ze geen oog dicht.
Ook ik heb door dit besef vannacht erg onrustig geslapen. De roep van mijn opleider ‘Marleen word mens’ (Column 18 maart). Heeft hier direct mee te maken.
God heeft twee zonen, Christus en de Duivel. Met Christus wil ik mij graag identificeren, maar met de duivel wil ik liever niets te maken hebben. Zien jullie ook de parallel lieve lezers? We onderdrukken de schaduw en doen net of alleen het licht bestaat. God schiep zijn evenbeeld in de mens, maar die mens kent dus ook beidde polariteiten. Het Christendom –waar onze cultuur mee verstrengelt is- heeft ons op een eenzijdig spoor gezet. In de ogen van Carl Jung was het Christendom niet volmaakt omdat het geen plaats kon geven aan het kwaad. Het christendom moest- volgens Jung- evenals de alchemisten goed en kwaad laten versmelten en opnemen in de Heilige drie-eenheid. Die hierdoor een volmaakte Heilige vier eenheid zou vormen.
Misschien ben je niet gelovig opgevoed of heb je net als ik, een aversie tegen het Christelijke Dogma ontwikkelt. Toch kunnen we er niet om heen. Deze dogma’s zijn diepgeworteld in onze cultuur en daarom in ons.
Video fragment: een bisschop uit de Gnostische traditie, had op19 jarige leeftijd ernstige mishandeling en verkrachting meegemaakt in een Cubaanse politiecel. Ze kwam er achter dat de grootste beul ook heel lief kon zijn voor zijn dochtertje. En dit gaf haar plotseling het inzicht dat deze mens ook menselijk was. Ze werd zich pijnlijk bewust van het volgende: “Als deze beul ook het goede van de mens in zich draagt, dan betekent het dat ik ook het allerslechtste van de mens in mij draag’. Die nacht deed ze geen oog dicht.
Ook ik heb door dit besef vannacht erg onrustig geslapen. De roep van mijn opleider ‘Marleen word mens’ (Column 18 maart). Heeft hier direct mee te maken.
God heeft twee zonen, Christus en de Duivel. Met Christus wil ik mij graag identificeren, maar met de duivel wil ik liever niets te maken hebben. Zien jullie ook de parallel lieve lezers? We onderdrukken de schaduw en doen net of alleen het licht bestaat. God schiep zijn evenbeeld in de mens, maar die mens kent dus ook beidde polariteiten. Het Christendom –waar onze cultuur mee verstrengelt is- heeft ons op een eenzijdig spoor gezet. In de ogen van Carl Jung was het Christendom niet volmaakt omdat het geen plaats kon geven aan het kwaad. Het christendom moest- volgens Jung- evenals de alchemisten goed en kwaad laten versmelten en opnemen in de Heilige drie-eenheid. Die hierdoor een volmaakte Heilige vier eenheid zou vormen.
Misschien ben je niet gelovig opgevoed of heb je net als ik, een aversie tegen het Christelijke Dogma ontwikkelt. Toch kunnen we er niet om heen. Deze dogma’s zijn diepgeworteld in onze cultuur en daarom in ons.
Foto: een mandela getekend door Jung. Een Mandela geeft het individuatieproces van iemand weer. (de wijze waarop hij de beidde polariteiten verbindt)
Nadat ik de Kids op school heb afgezet, rijd ik door naar mijn tekentherapeut (in opleiding) Dat zal ongetwijfeld weer de inspiratie voor de Column van morge geven
Ik wens jullie en inspirrerende dag vandaag
