Drie nieuwe boeken had ik vorige week aangeschaft. Drie nieuwe boeken geven mij enerzijds een heerlijk vooruitzicht, maar anderzijds levert dit aantal ook een dilemma op. Waar begin ik mee en wanneer ga ik welk boek lezen ? (Een klein dilemma, dat mij wellicht een groot inzicht kan verschaffen).
Hoe maak ik mijn keus?
Het leuke boek van Borg Diem over klank en het boek van Jan den Boer over de liefdesrevolutie, kreeg ik als tips van vrienden. Maar het boek: ‘Terug naar huis; de Odyssee van Homerus als kompas voor het leven’ ,van Norman Fischer, kende ik niet en ik liep er vorige week letterlijk tegen aan. Dit heb ik vaker wanneer ik niet aan het zoeken ben. Ik pak het boek in de hand en binnen drie tellen besluit ik om het mee te nemen, omdat ik weet dat dit het boek is wat ik Nu nodig heb.
Het verbaast me wel hoe ik dan vervolgens met dit overtuigende innerlijk weten om ga. Ik ga eerst de twee andere boeken doorlezen en, terwijl het uitverkoren boek in mijn tas brandt, besteed ik er domweg geen aandacht aan. IJskoud laat ik dit boek links liggen en ik ‘verspil’ mijn tijd eerst met de twee andere boeken. Opvattingen als: voor deze twee heb ik ook betaald en ze moeten ook gelezen worden, elk moet op zijn beurt wachten, elk boek verdient evenveel aandacht en ik wil niet voortrekken, spelen een rol. Pas na twee dagen is het de beurt aan het laatste boek om gelezen te worden en dan pas ben ik waar ik wezen wil en is er tijd voor enthousiasme.
Dit kleine voorval geeft me bewustzijn over een patroon van mij. Patronen herhalen zich steeds en staan los van de situatie. Ik zie dat het een calvinistisch patroon is en eigenlijk doe ik hiermee iedereen tekort. Ik volg mijn hoofd in tegenstelling tot mijn hart (enthousiasme) en tegen beter weten in kies ik voor de ratio. Hoeveel tijd verspil ik hier wel niet mee? Ik doe eerst wat "hoort" en pas in tweede instantie wat ik echt wil!
Hoe maak ik mijn keus?
Het leuke boek van Borg Diem over klank en het boek van Jan den Boer over de liefdesrevolutie, kreeg ik als tips van vrienden. Maar het boek: ‘Terug naar huis; de Odyssee van Homerus als kompas voor het leven’ ,van Norman Fischer, kende ik niet en ik liep er vorige week letterlijk tegen aan. Dit heb ik vaker wanneer ik niet aan het zoeken ben. Ik pak het boek in de hand en binnen drie tellen besluit ik om het mee te nemen, omdat ik weet dat dit het boek is wat ik Nu nodig heb.
Het verbaast me wel hoe ik dan vervolgens met dit overtuigende innerlijk weten om ga. Ik ga eerst de twee andere boeken doorlezen en, terwijl het uitverkoren boek in mijn tas brandt, besteed ik er domweg geen aandacht aan. IJskoud laat ik dit boek links liggen en ik ‘verspil’ mijn tijd eerst met de twee andere boeken. Opvattingen als: voor deze twee heb ik ook betaald en ze moeten ook gelezen worden, elk moet op zijn beurt wachten, elk boek verdient evenveel aandacht en ik wil niet voortrekken, spelen een rol. Pas na twee dagen is het de beurt aan het laatste boek om gelezen te worden en dan pas ben ik waar ik wezen wil en is er tijd voor enthousiasme.
Dit kleine voorval geeft me bewustzijn over een patroon van mij. Patronen herhalen zich steeds en staan los van de situatie. Ik zie dat het een calvinistisch patroon is en eigenlijk doe ik hiermee iedereen tekort. Ik volg mijn hoofd in tegenstelling tot mijn hart (enthousiasme) en tegen beter weten in kies ik voor de ratio. Hoeveel tijd verspil ik hier wel niet mee? Ik doe eerst wat "hoort" en pas in tweede instantie wat ik echt wil!
