Exclusiviteit

Toen Zen meester Genpo Roshi bij zijn laatste workshop zag dat er een aantal lege stoelen waren, zei hij : 'We do not want to loose people’

Deze zin blijft me gek genoeg bij en hij zingt steeds door mijn hoofd. Hiermee zegt hij eigenlijk: ‘we willen geen mensen verliezen en we willen dat iedereen met ons mee gaat op onze zoektocht naar bewustwording’.

Maar hoe realistisch en wenselijk is het streven om iedereen mee te nemen op je boot? Wanneer ik wil dat iedereen mee gaat, is het dan wel mogelijk om stand te houden in mijn eigen visie en werkwijze? Zijn concessies niet onvermijdelijk als ik wil dat iedereen meegaat? zijn de opvattingen: 'trek je eigen plan' en 'iedereeen moet mee' wel verenigbaar?

Misschien is bewustwording en transpersoonlijke ontwikkeling wel exclusief en is het bedoeld voor mensen -die het serieus menen-, -hun leven daadwerkelijk een andere wending willen geven-, -echt mildheid in de wereld willen brengen-,

-werkelijk oefenen met meditatie- en voor mensen die -eerlijk naar zichzelf willen kijken- en -echt proberen te stoppen met oordelen-.

Uit de woorden willen, oefenen en proberen, maak ik duidelijk dat de intentie voorop staat en niet het resultaat. Ik mag vallen, zo vaak als nodig is. Alle moeilijkheden mag ik ervaren en benoemen en ik mag het steeds weer opnieuw proberen. Het enige wat telt is de oprechte inzet en houding. Mmmmmm… die mensen, die wil ik graag mee hebben op mijn boot! Misschien heeft alleen deze boot de kans om veilig in de thuishaven aan te komen.