Geboorte besluiten

tekening: M&C

Waarschijnlijke een onbekende term voor de meeste lezers. Een geboortebesluit is een besluit die je hebt genomen bij de geboorte. De omstandigheden waarin jij geboren bent hebben tot dit besluit geleid. Ik zal wat voorbeelden geven. Wanneer je geboren bent in de oorlog en je hebt als kind gevoeld dat er weinig ruimte (voedsel) voor je was, dan kan je bij je geboorte besluiten ‘ik zal zo weinig mogelijk ruimte innemen in het leven ’. Wanneer je een ongewenst kind bent en je ouders zijn erg onzeker over je komst, dan kun je besluiten 'ik doe het wel alleen; ik heb niemand nodig’. Omdat deze besluiten vanuit een soort grondtoon je leven beïnvloeden, is het van belang dit besluit in het bewustzijn te brengen. Tijdens de opleiding zijn we hier mee aan de gang gegaan. Ik ben er een van een tweeling en boven mij zaten nog drie kinderen. En -in de buik al - heb ik mijn tweelingzus voorrang gegeven. Met het besluit ‘laat haar maar voor gaan; zij heeft het meer nodig dan ik’.

Geboortebesluiten werken zeer sterk door in je leven en dit besluit van mij zie ik dagelijks terug in de dingen die ik doe. Het is een patroon van mij naar willekeurige anderen.
Ik ben niet Competitief, ik laat anderen voorgaan, ik pak minder dan de helft en meer dan mijn deel zal ik nooit nemen.

Nou zou je misschien zeggen, wat klinkt dat nobel en wat fijn. Toch is dat niet zo, het voelt beperkend, omdat het niet voortgekomen is uit vrijheid. Geboortebesluiten ontstaan uit overleving.

Dus ook bij geboortebesluiten is het van belang hier eerst bewust van te worden, vervolgens weer te voelen en te ervaren hoe dit mijn leven (heeft) beïnvloedt en tot slot accepteren dat het zo gegaan is. Na deze stappen, ontstaat er weer vrijheid. Deze vrijheid is nodig, zodat ik uit vrije wil weer kan kiezen wat ik wil doen.(Ik kan vervolgens weer hetzelfde gaan doen -anderen voor laten gaan- maar dan is het gebasseerd op een vrije keuze)

Dit thema kwam gisteren tot stand bij de tekensessie, waar ik samen met de therapeut een tekening ging maken. Vanuit figuren gingen we samen het papier opvullen. Het papier werd steeds kleiner, enerzijds omdat ik tegen haar figuur aanbotste en anderzijds omdat de randen van het papier in zicht kwamen. Ik kreeg het beeld van een baarmoeder, waar het steeds nauwer werd; de figuren van de therapeut waren veel ruimer en zij nam veel meer ruimte in op het papier, dan ik. Ik voelde me zelfs in een hoekje gedrukt. Mooi hoor… hoe je met een tekening weer tot de kern kunt komen.

Oriëntatie: weet jij wat je ten diepste stuurt in het contact met anderen?