Vandaag kon het dierentuinuitje alsnog doorgang vinden. Na een bezoekje aan Pinguïns en Lama’s, speelden de kinderen uren in de overdekte speeltuin 'Yukatan'. Ik zat daar- met nog heel veel ouders- mijn kopje koffie te drinken en te wachten tot de kids uitgespeeld waren.
‘Wachten moet je nooit doen’: zeg ik altijd tegen mijn kinderen. Het Nu is er toch en Ik ben er toch? Bovendien bestaat de tijd niet, waardoor wachten een illusie is. Alles wat er is, is NU in dit moment aanwezig!
Ik besloot mij eens te gaan concentreren op alle geluiden die om mij heen aanwezig waren en ik sloot mijn ogen. Als je daar op inzoemt is er een bijzonder concert aan de gang om je heen. Omdat Yukatan een grote hal is, met veel hoogteverschil, kwamen de geluiden van alle kanten.
‘Wachten moet je nooit doen’: zeg ik altijd tegen mijn kinderen. Het Nu is er toch en Ik ben er toch? Bovendien bestaat de tijd niet, waardoor wachten een illusie is. Alles wat er is, is NU in dit moment aanwezig!
Ik besloot mij eens te gaan concentreren op alle geluiden die om mij heen aanwezig waren en ik sloot mijn ogen. Als je daar op inzoemt is er een bijzonder concert aan de gang om je heen. Omdat Yukatan een grote hal is, met veel hoogteverschil, kwamen de geluiden van alle kanten.
Bij het tafeltje rechts naast mij, hoorde ik een gesprek tussen een lage rustige basstem van een vader en een hoge kinderstem. Links achter mij klonk een lage resolute vrouwelijke Alt die haar kind toesprak. Er waren zachte zalvende stemmen, blij en opgewonden stemmen en huilende kinderen. Uit diepte kwamen andersoortige geluiden, stemmen die uit de verte klonken en naar elkaar riepen. Boven mij ui t de geluidsboxen, hoorde ik af en toe een vriendelijke vrouwenstem die de bestellingen omriep. Dan was er links van mij een snackpunt, waar mensen al murmelend en overleggend af en aan in de rij aansloten. Langs het pad voor mij, hoorde ik voetstappen, wieltjes van buggy’s, voeten die over de grond sloften en het geklak van iemand op krukken. Ergens veel verderweg, werd ik mij gewaar van een het geluid van een klaterende waterval en vlak daarbij moest een stroeve piepende glijbaan staan, waar kinderen af en toe naar beneden gleden.
En ik kreeg de vreemde gewaarwording dat elke klank en elk geluid precies op het juiste moment gemaakt werd. Het concert was precies zo bedoeld als dat het werd uitgevoerd!
Als je het zo leest, dan hoor je het al hè? Met deze geluiden kom je langzaam in een andere dimensie terecht. Ook deze 'oefening' richt zich ook op het verkrijgen van meer bewustzijn, zodat we uit onze slaap kunnen ontwaken. Naarmate het mij meer lukte om mijn aandacht er bij te houden, ( is hetzelfde als naarmate de tijd verstreek) vorderde mijn capaciteit om steeds meer geluiden te onderscheiden, te benoemen en te lokaliseren. En….. als ik van al deze ‘geluidsenergie’ een beeld zou moeten schetsen, dan was dat van een rotsachtig gebergte gelegen aan een diep meer…… Of ga ik nu geruisloos over van de Psychologie naar de Kunst. Eigenlijk liggen ze niet ver van elkaar. Woorden schieten eigenlijk tekort voor deze ervaring, veel beter is het om het zelf te ervaren.
Experiment: Probeer het zo dircet bij de koffiepauze ook eens uit? Doe even je ogen dicht en word er eens van bewust wat je allemaal kunt horen! (Je hebt hierna vast geen zin meer om aan het werk te gaan.)
