woensdag 11 maart 2009

Een voortkabbelend leven ...


Ik ben momenteel vervuld van het boek ‘Terug naar huis’. Waarin Fischer de reis van Odysseus vanuit Troje naar zijn huis Ithaca als metafoor voor ‘onze terugkeer naar huis’ beschrijft. Het terugkeren naar diegene die ik echt ben.

De reis van Odysseus is heftig, er gebeuren de vreselijkste dingen en de zee is angstaanjagend. Door dit boek, de intervisiebijeenkomst en de cliënten-contacten van afgelopen week, word ik mij er van bewust dat de zee van mijn leven kabbelt, met slechts af en toe een lichte storm. Door andere levens te zien, kan ik mijn leven leren kennen. Door de drukke zee van anderen te aanschouwen, kan ik leren dat mijn leven een kabbelende zee is. Tot zover is het prima… door te vergelijken met anderen word ik bewust van mijn zelf.

Op dit punt stap ik nog vaak in de valkuil. Mijn veroordelende denken begint: "is mijn leven te rustig?” "doe ik iets verkeerd?", "houd ik mij teveel in? " wat ben ik voor een saai mens… "etc.

Aha … hier ga ik weer… ik schiet in de dualiteit van goed en fout! Na bewustwording, schiet ik in de veroordeling en dat is nou juist de rem op de ontwikkeling/ verandering, die anders vanzelf zou plaats vinden.

Stelling: Ontwikkeling kan slechts volgen wanneer er sprake is van bewustwording en acceptatie.
Stelling: Wanneer veroordeling op bewustwording volgt, dan staat mijn ontwikkeling op de rem!