donderdag 12 maart 2009

Een onmogelijke reis


(vervolg op de Column van gisteren) Het is nu 6 uur in de ochtend en denkend over de reis van Odysseus kom ik tot de conclusie dat het een onmogelijke reis is om te volbrengen. De symbolische reis ‘terug naar huis’ kent onbegrijpelijke dingen en onbekende elementen, je komt extreme krachten en verleidingen tegen en de mens is hier niet tegen bestand. Ik herinner me het nu ook weer dat ik in de opleiding eens na een moedeloze zucht uitriep: “Wie kan deze reis ooit volbrengen?’ toen we in het derde jaar met het onderbewuste bezig waren.

Toen was de zucht moedeloos, maar vanochtend begreep ik dat de reis niet te volbrengen is vanuit mijn denken en mijn controle, maar dat ik me enkel kan overgeven aan wat er gebeurd. Mijn levensloop (mijn reis) ligt vast. Onvermijdelijk is de ziektes, sterfte, scheiding, faillissement en ander verlies wat mij mogelijk nog te wachten staat. Daar heb ik weinig invloed op. Wat kan ik dan wel doen om mijn reis te veraangenamen? De instrumenten die ik heb zijn bewustwording, overgave, acceptatie, liefde en compassie naar anderen.

Edel Maex haalt in zijn boek over Mindfulness de volgende quote aan en nu begrijp ik de boodschap weer een stukje beter:

‘Moge ik de moed hebben om te veranderen wat ik kan veranderen . De sereniteit om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de wijsheid om het verschil te kennen tussen beide’.

En… mijn Columns zijn een verslag van mijn reis.