vrijdag 5 februari 2010

Verbinden en Vertrouwen



Waterhouse Tristan en Isolde

Vertwijfeld zit ik op de steen en kijk in alle windrichtingen... dan kijk ik hem vragend aan. Na een lange stilte zegt hij uiteindelijk: "het maakt niet uit welke weg je gaat; het maakt niet uit welke werkelijkheid je kiest, als je maar gaat.. Als we maar gaan vanuit het volste vertrouwen...."

Ik sta op en begeef me in Zuidelijke richting... zachtjes zing ik ....de klanken en de woordjes pluk ik uit de lucht.
Op dit lied kan ik bouwen, in dit lied klinkt vertrouwen...

Dat ene pad

Er is één pad te gaan
de rest dat is verleiding
de andere routes dwalen af
die ene is bevrijding

Te streven naar
een mooier huis, een betere baan
nog maar een volgend kind
men zegt: “ die heeft het goed gedaan”

En elke keer die hoop
dat dit het is waar ik naar zocht
en keer op keer teleurstelling
een doodgelopen tocht

Er is één pad te gaan
die zal ik ooit wel vinden
blijf zoeken en proberen
die weg die heet verbinden

marleen ©





Schubert fantasia in F Klein. Vier handen.