Foto: weer dezelfde stoel voor hetzelfde raam.. Wanneer ik s’ middags om een uur of twee thuis kom van mijn werk, heb ik nog een uurtje voordat de kinderen thuiskomen. Op dat moment voel ik een soort verveling in mij opkomen. Wat zal ik gaan doen? Natuurlijk liggen er altijd wel huishoudelijke klusjes, maar dat bedoel ik niet. Dit unheimische gevoel van verveling, wat is dat toch, waar staat dat voor?Verveling is het gebied tussen Doen en Zijn; Je bent niks aan het doen, maar de rust van Zijn is er ook niet. Vaak is het de gewoonte om dit moment direct met Doen op te lossen. Wanneer ik dan wat ga Doen, voel ik het unheimische gevoel niet meer. Zo gauw er weer even rust komt, is het gevoel er ook weer….. En als je dit patroon maar blijft herhalen, raak je in deze fuik gevangen (Burn Out ligt op de loer).
Vandaag ben ik er eerst bij stil gaan staan en ik werd me er van bewust dat het iets te maken heeft met mijn arbeidsethos. Doen geeft mij het idee dat ik zinvol bezig ben! Maar wat is er nou zinvol aan doen? En is Doen eigenlijk wel zinvoller dan Zijn?
Ik besloot om vanuit deze vraagstelling eens de andere kant op te gaan. Om vanuit dit unheimische gevoel van verveling voor Zijn te kiezen. Door op de stoel voor het raam te gaan zitten en te kijken wat er te beleven valt. Als eerste sta ik even stil bij dit unheimische gevoel, dan kan ik mijn ademhaling gaan volgen, ik kan mijn lichaam voelen, ik zie vogels vliegen, ik kan de trein horen, ik zie de wind in de blaadjes en er gebeurt nog veel meer als ik blijf zitten.
Oriëntatie: ken jij dit onrustige gevoel, wat we verveling noemen? Probeer daar eens bewustzijn op te krijgen. En daar bedoel ik mee, kijk eens of je dit moment van verveling herkent en ga er even bij stil staan. (dit is eerst voldoende)
Stelling: wannneer ik echt kan ervaren dat ik niets beters (of niets slechters) te doen heb, dan op deze stoel te zitten, pas dan kan ik uit vrije wil en met vreugde mijn dingen weer gaan doen.
