G.David Het witte konijn kwam weer terug en zat nog steeds in zichzelf te praten. HIj bleef zichzelf maar herhalen. 'Hoe moet ik het toch doen met die kleintjes van me .. hoe moet ik het toch doen met die kleintjes...Hoe...' Hij stopte en hield halt toen hij de prinses weer zag staan. 'Wat zit je te piekeren wit konijn? 'vroeg de prinses. Hij keer haar verstrooid aan. Het gaat over mijn kinderen.. ze luisteren niet meer naar me. Mmmm je kleintjes luisteren niet meer? Ze dacht na en mijmerde en vroeg zich terstond af "Maar wat is dan een kind?" en ze plukte het volgende gedicht uit de lucht.
Mijn kind en ik (9 April, 2004)
Ik houd
mijn kind
heel stevig vast
En kijk
hem vol
verwachting aan
Wie is dat kind
en waar
komt het vandaan?
Een blik
vol liefde
en vol hoop
Ben ik dat kind ?
het lijkt
een samenloop
Mijn kind
en ik
zijn dat er twee?
Het lijkt
slechts
een idee
Mijn kind dat
draagt
mijn naam
De moeder
zie ik er
met beide armen
achterstaan
Nog steeds
en steeds
maar
weer
is het t’ kind
waarmee ik mij
identi-
ficeer
marleen ©
