vrijdag 27 februari 2009

Bevestiging

Van een ander horen dat het goed en zinvol is wat ik doe. Mijn partner begrijpt er niets van, ik kan van honderd mensen horen dat ze mijn Columns graag lezen of dat ze een zinvolle sessie hebben gehad. Echter zodra er een kritische noot tegen over staat, ben ik alweer om ver geblazen. Kennen jullie dit? Ik schrijf het maar weer op, maar trots ben ik er natuurlijk niet op. Ik lijk wel een ‘onstilbare behoefte te hebben aan bevestiging' ging er door mij heen. Dit is natuurlijk uitvergroot en ik word me er van bewust dat ik dit gedrag van mij sterk afkeur. Gatver… wat ben ik afhankelijk van anderen, wat klinkt dit onvolwassen en wat getuigt dit van weinig zelfvertrouwen.

Hoe kan dat toch dat ik nog regelmatig de bevestiging van mijn doen en laten buiten mijzelf plaats. Dat anderen mij op een of andere manier moeten vertellen dat het goed is wat ik doe. Waarom kan ik dat (nog) niet vanuit mijzelf halen? Natuurlijk is dit uiteindelijk terug te voeren naar mijn kindertijd. In de kindertijd leer ik waar ik mijn vertrouwen kan vinden. Moet ik mij oriƫnteren op de buitenwereld of kan ik mij oriƫnteren op de wijsheid die in mij zelf zit.

Met deze Column breng ik dit thema in mijn bewustzijn en geef ik het bestaansrecht. Ik haal het als het ware uit de schaduw. Vandaag ga ik dit thema omarmen; het is mijn probleem en alleen ik kan het bewerken. .....zodat ik uiteindelijk weer een vrijer mens kan worden.
Orientatie: Hoe doe jij dat? Lukt het jou om op je eigen gouden standaard te vertrouwen of zoek je ook nog vaak de wijsheid en bevestiging buiten jezelf?