Laatst zei iemand tegen mij “ik vind mijn naam niet mooi, dat heb ik nooit gevonden”. Het was niet zomaar iemand, het was iemand die internationaal veel faam en roem had vergaard.
Mijn naam dat ben ik, hoorde ik Sonja Bakker gisteravond nog zo treffend zeggen. Mijn boeken, mijn bedrijf, het dieet, dat ben ik! (Wat een leuk authentiek mens… maar dit even terzijde. )
Mijn naam ben ik, de dingen die ik doe ben ik, mijn huis ben ik. En nu betrek ik het op mijzelf en maak ik het concreet. Mijn tekeningen, mijn gedichten, mijn pianospel, mijn columns, dat ben ik. Al deze dingen zijn een manifestatie van mijzelf, van mijn authentieke IK.
Waarom is het toch zo moeilijk om dit authentieke IK te manifesteren en waarom heb ik de neiging om mij aan de gangbare norm en standaard aan te passen? Dit komt omdat ik steeds vanuit een externe gouden standaard naar mijzelf kijk. Omdat ik niet vanuit een interne gouden standaard naar mijzelf kijk. (dit borduurt voort op de Column van gisteren)
Laat ik ze eens langslopen en ik begin met mijn gedichten. Ik vind mijn gedichten helemaal af en kloppend, maar wanneer ik er naar kijk vanuit de ‘prozaregels’ dan word ik onzeker. Mijn improviserend pianospel vind ik fantastisch, maar de klanken vallen buiten de reguliere akkoorden en de muziek-critici zullen me uitlachen. Mijn Columns vertellen precies wat mij bezig houdt, maar de journalisten zullen mijn ‘spreektaal’ als onprofessioneel afdoen. Ik word zelf heel erg blijj van mijn tekeningen, maar de kunst-critici zullen aangeven dat er technisch niets van klopt.
'Ik wil mijzelf worden, ik wil weer dichter bij mijzelf staan, ik wil weer meer vanuit mijzelf handelen' dat hoor ik mijn deelnemers en cliënten eigenlijk altijd zeggen. Ik weet dat je het haast niet kunt geloven, maar precies zoals jij zelf bent is het enige hoe je kunt en moet zijn. Er is geen externe gouden standaard…er is niet iets als 'hoe je zou moeten zijn'!
Mijn naam dat ben ik, hoorde ik Sonja Bakker gisteravond nog zo treffend zeggen. Mijn boeken, mijn bedrijf, het dieet, dat ben ik! (Wat een leuk authentiek mens… maar dit even terzijde. )
Mijn naam ben ik, de dingen die ik doe ben ik, mijn huis ben ik. En nu betrek ik het op mijzelf en maak ik het concreet. Mijn tekeningen, mijn gedichten, mijn pianospel, mijn columns, dat ben ik. Al deze dingen zijn een manifestatie van mijzelf, van mijn authentieke IK.
Waarom is het toch zo moeilijk om dit authentieke IK te manifesteren en waarom heb ik de neiging om mij aan de gangbare norm en standaard aan te passen? Dit komt omdat ik steeds vanuit een externe gouden standaard naar mijzelf kijk. Omdat ik niet vanuit een interne gouden standaard naar mijzelf kijk. (dit borduurt voort op de Column van gisteren)
Laat ik ze eens langslopen en ik begin met mijn gedichten. Ik vind mijn gedichten helemaal af en kloppend, maar wanneer ik er naar kijk vanuit de ‘prozaregels’ dan word ik onzeker. Mijn improviserend pianospel vind ik fantastisch, maar de klanken vallen buiten de reguliere akkoorden en de muziek-critici zullen me uitlachen. Mijn Columns vertellen precies wat mij bezig houdt, maar de journalisten zullen mijn ‘spreektaal’ als onprofessioneel afdoen. Ik word zelf heel erg blijj van mijn tekeningen, maar de kunst-critici zullen aangeven dat er technisch niets van klopt.
'Ik wil mijzelf worden, ik wil weer dichter bij mijzelf staan, ik wil weer meer vanuit mijzelf handelen' dat hoor ik mijn deelnemers en cliënten eigenlijk altijd zeggen. Ik weet dat je het haast niet kunt geloven, maar precies zoals jij zelf bent is het enige hoe je kunt en moet zijn. Er is geen externe gouden standaard…er is niet iets als 'hoe je zou moeten zijn'!
Ik ben de 'spreektaal' van mijn Columns, ik ben de 'wonderlijke' akkoorden, ik ben mijn 'eenvoudige' tekeningen en ik ben mijn 'rijmelarij'. Ik ben het en het is precies goed, want hier schijnt mijn authenticiteit door heen.
De Column maak ik begrijpelijk door mijn voorbeelden, maar ik hoop dat jij de theorie op jezelf betrekt. Dat jij ook kan zien dat jij compleet en perfect bent zoals jij bent!
Glauben…. Vanuit jezelf en in jezelf. Gun jezelf 5 minuten om naar de Cantate van Bach "du musst glauben, du musst hoffen" te luisteren. Doe even je ogen dicht, denk aan jouw prachtige authentieke eigenschappen en klik de onderstaande You Tube link aan.
http://www.youtube.com/watch?v=-0LGj4N2GM8
Ps: als je moeite hebt met de verwijzing van Bach naar God…. God ben je zelf!
