Studentevereniging KOKOIk ben blij! en ik heb zin om leuke dingen te doen. Wat ik leuk vind? Voetballen, zingen, muziek maken met elkaar, toneelspelen en samen met anderen iets opzetten of organiseren!
Met heimwee denk ik terug aan KOKO, mijn studentenvereniging in Maastricht. Naast de studie was er de Koko-kroeg waar de deur altijd gastvrij open stond. En wat deden we daar leuke dingen met elkaar. We organiseerden grote feesten, culturele activiteiten, er was een barcommissie, een kook commissie een almanak commissie, een stepvereniging, disputen, etc. en als je iets wilde organiseren omdat je daar ZIN in had, dan richtte je een nieuwe commissie of vereniging op, je zocht mensen die mee wilde doen, je ging op sponsorjacht en niks was gek genoeg!
Vrijheid, creativiteit, lol, uitdaging … geweldig. In het weekend was het vrij stil op de kroeg, dan waren er veel studenten naar huis of ze gingen uit in de Stad. Zondagavond druppelde iedereen weer binnen en als we maandag weer ons eerste college hadden gehad, dan kon het feest maandagavond weer beginnen. We bestelden ons eerste biertje en maakten ons op voor een leuke WEEK.
Ik- afkomstig uit een wat burgerlijk, gereformeerd gezin- heb daar ervaren hoe je van het leven een groot plezier kunt maken. Natuurlijk kon ik mijn achtergrond niet helemaal verloochenen en combineerde ik serieus studeren met een plezierig studentenleven!
Mijn oudere broer – die ook in Maastricht heeft gestudeerd- zei altijd tegen mij: ‘Marleen geniet er van, want als je gaat werken is dit afgelopen’ En…. hij heeft helaas wel een beetje gelijk gekregen. Door de week ben ik aan het werk, waarbij ik mij zeer bewust ben van mijn verantwoordelijkheden. Gezond eten, kids, op tijd naar bed gaan, vroeg opstaan, werk voorbereiden, bijscholen, werken etc. En pas vrijdag begint het weekend. Dan is de tijd voor etentjes en feestjes en op zondagavond maak ik me weer op voor de werkweek. Ik ben weer als vanouds geprogrammeerd!
Zin lijkt vandaag de dag niet doorslaggevend meer, want bijna alles is economisch gemaakt. Als je iets wilt doen, wat je leuk vindt, bijvoorbeeld: tekenen met kinderen, kleur analyses maken, paardrijles geven, muziek maken met gehandicapten, sprookjestherapie geven, etc, dan is het de gewoonte om daar geld voor te vragen. Het liefst maken we van onze hobby een bedrijfje en het duurt niet lang of de stress en het moeten dienen zich weer aan. Bij KOKO hebben we als studenten bergen werk verzet en alles was vrijwillig. We deden het omdat we er ZIN in hadden. Geld hadden we nauwelijks en we hadden het ook niet nodig!
Mmmm ook hier kan ik weer uit mijn comfort zone stappen en kijken hoe ik dit anders kan doen!
VRIJE MENSEN… KUNSTENAARS ……
KIjk even op: http://nl.youtube.com/watch?v=-O-BP45FTc4&feature=related Wende Snijders 'MENS DURF TE LEVEN' Dan kun je direct voelen wat ik bedoel!
Met heimwee denk ik terug aan KOKO, mijn studentenvereniging in Maastricht. Naast de studie was er de Koko-kroeg waar de deur altijd gastvrij open stond. En wat deden we daar leuke dingen met elkaar. We organiseerden grote feesten, culturele activiteiten, er was een barcommissie, een kook commissie een almanak commissie, een stepvereniging, disputen, etc. en als je iets wilde organiseren omdat je daar ZIN in had, dan richtte je een nieuwe commissie of vereniging op, je zocht mensen die mee wilde doen, je ging op sponsorjacht en niks was gek genoeg!
Vrijheid, creativiteit, lol, uitdaging … geweldig. In het weekend was het vrij stil op de kroeg, dan waren er veel studenten naar huis of ze gingen uit in de Stad. Zondagavond druppelde iedereen weer binnen en als we maandag weer ons eerste college hadden gehad, dan kon het feest maandagavond weer beginnen. We bestelden ons eerste biertje en maakten ons op voor een leuke WEEK.
Ik- afkomstig uit een wat burgerlijk, gereformeerd gezin- heb daar ervaren hoe je van het leven een groot plezier kunt maken. Natuurlijk kon ik mijn achtergrond niet helemaal verloochenen en combineerde ik serieus studeren met een plezierig studentenleven!
Mijn oudere broer – die ook in Maastricht heeft gestudeerd- zei altijd tegen mij: ‘Marleen geniet er van, want als je gaat werken is dit afgelopen’ En…. hij heeft helaas wel een beetje gelijk gekregen. Door de week ben ik aan het werk, waarbij ik mij zeer bewust ben van mijn verantwoordelijkheden. Gezond eten, kids, op tijd naar bed gaan, vroeg opstaan, werk voorbereiden, bijscholen, werken etc. En pas vrijdag begint het weekend. Dan is de tijd voor etentjes en feestjes en op zondagavond maak ik me weer op voor de werkweek. Ik ben weer als vanouds geprogrammeerd!
Zin lijkt vandaag de dag niet doorslaggevend meer, want bijna alles is economisch gemaakt. Als je iets wilt doen, wat je leuk vindt, bijvoorbeeld: tekenen met kinderen, kleur analyses maken, paardrijles geven, muziek maken met gehandicapten, sprookjestherapie geven, etc, dan is het de gewoonte om daar geld voor te vragen. Het liefst maken we van onze hobby een bedrijfje en het duurt niet lang of de stress en het moeten dienen zich weer aan. Bij KOKO hebben we als studenten bergen werk verzet en alles was vrijwillig. We deden het omdat we er ZIN in hadden. Geld hadden we nauwelijks en we hadden het ook niet nodig!
Mmmm ook hier kan ik weer uit mijn comfort zone stappen en kijken hoe ik dit anders kan doen!
VRIJE MENSEN… KUNSTENAARS ……
KIjk even op: http://nl.youtube.com/watch?v=-O-BP45FTc4&feature=related Wende Snijders 'MENS DURF TE LEVEN' Dan kun je direct voelen wat ik bedoel!
