Tekening 'onder in de put' Marleen 2007 ©.Hebben jullie dat ook wel eens, dat je je er bewust van bent, dat je door 'het universum' wordt uitgedaagd?Dat er dingen gebeuren, omdat jij iets te leren hebt? Nou, zo staan wij, het universum en ik, al een tijdje tegen over elkaar! En gisteren was het dan zo ver!
Gisterochtend had ik de tweede Mindfulness- training in de Poort. Van de acht aangemelde deelnemers, had één zich afgemeld, één was te laat en drie mensen kwamen niet opdagen! We begonnen met ons vieren. Een kleine groep is mijn schrikbeeld! Dit is mijn Put ! Er gaan dan allerlei gedachten en ideeën door mijn hoofd spelen en ik word erg onzeker van al die lege stoelen. 'Een probleem kun je niet oplossen, maar wel bewerken' zei mijn opleider altijd. Dus aan de gang dan maar!
Mijn probleem van de ‘kwantiteitsneurose’ bewerken:
Stap 1: bewust worden. Eerst maar bewust worden van wat er bij mij gebeurt op zo’n moment: …ik voel me akelig en onzeker en ik ga mijzelf ter discussie stellen: "was ik te 'juffig' vorige week"? "heb ik vorige week iets verkeerds gedaan"? "ben ik geen leuk mens"? etc.
Stap 2: bestaansrecht geven. Vervolgens voor mijn gevoelens uitkomen. Ik heb de deelnemers verteld, dat ik het moeilijk vind wanneer de helft niet komt opdagen en we hebben even van gedachten gewisseld over dit onderwerp. Daarna zijn we begonnen.
De afsluiting Bij het afsluitende rondje kwamen we er nog even op terug en ik gaf aan dat ik het fijn vond om te kunnen ervaren dat de grootte van de groep, geen invloed heeft op de kwaliteit van de bijeenkomst. En ook benoemde ik de stemmen/ gedachten die aan het begin van de les in mijn hoofd opkwamen. De deelnemers gaven aan dat ze erg tevreden waren over mijn begeleiding en dat ik niet aan mijzelf hoefde te twijfelen! (Dank jullie wel voor dit hart onder de riem!).
Toen ik naar huis fietste voelde ik mij gek genoeg heel blij. Want door de put in te gaan kon ik:
1) daadwerkelijk ervaren hoe het is om met een klein groepje te beginnen. Ik werd mij er daardoor van bewust dat de angst ervoor veel groter is, dan de daadwerkelijke ervaring.
2) Ik kreeg de gelegenheid om mijn angsten en onzekerheden te uiten. Dit geeft direct een gevoel van opluchting .
3) Ook heb ik mogen ervaren dat ik onmiddelijk de oprechte ondersteuning van anderen krijg, wannner ik mij kwetsbaar opstel.
Heel erg de moeite waard dus !
Vandaag heb ik weer een stukje schaduw/angst bewerkt en ben ik weer een beetje vrijer geworden. Wanneer ik bevrijd wil worden van een neurose, zal ik - hoe dan ook- de put in moeten gaan (de put ingaan staat symbool voor het aangaan van de pijn). Dit is waar het om gaat lieve lezers: door mijn schaduw in het licht te zetten, word ik een vrijer mens ! Het licht zit onder in de put!
