Toen we een jaartje in Amerika woonden, had ik vanwege mijn ‘Sabattical’ alle tijd om mij in het Boedhisme te verdiepen en veel te mediteren. We woonden dichtbij een immens kerkhof. Je zou het eerder een heel groot park met grafmonumenten kunnen noemen. (de familie Heinz van de Ketchup heeft er bijvoorbeeld een mausoleum staan) Als de kinderen op de creche waren, dan ging ik daar vaak wandelen. Ik vulde mijn thermoskan met koffie, deed wat lekkers in mijn tas, nam mijn schrift mee en had de hele dag voor mezelf. En nu ik er aan terugdenk, krijg ik tranen in mijn ogen van de heimwee naar deze - voor mij- mystieke plek. Alle jaargetijden heb ik op dit kerkhof meegemaakt. Er waren de vogels, een oorverdovende stilte, de doodstille graven, de Mausoleums met prachtige beelden, de ontroerende teksten op de grafstenen, de eekhoorns en zelfs reeën die er stonden te grazen. Misschien heb ik op die plek wel mijn mooiste momenten beleefd. ‘Mijn paradijs’, Eén van mijn favoriete, gedichten heb ik hier gemaakt. Als je eens mee wilt gaan naar deze plek (ergens ook jouw 'plek') ga dan eerst naar je ademhaling, klik op het gedicht (de column hier onder) en lees het langzaam -bij voorkeur hardop- een paar keer door.
Een fijne dag lieve mensen!
Een fijne dag lieve mensen!
