Ja, ik ben laat vandaag. De voorjaarsvakantie is begonnen en de kinderen zijn vrij. Heerlijk even een weekje rustig aan doen ‘s ochtends. Maar de Column komt er elke dag hoor, dat vind ik veel te leuk!
Vluchten uit het hier en nu en zoeken naar iets beters. Wie kent het niet. Het is een heel subtiel gedrag en je kunt er bewust van worden door er bij stil te gaan staan. Dat heb ik gistermiddag gedaan, door op een stoel voor het raam te gaan zitten en eens te kijken wat ik tegen kwam.
Ik zette de stoel voor de klink, met rechts en links de ramen van de openslaande deuren. Ik werd me er van bewust dat de eerste 10 minuten alleen gericht was op: het niet accepteren van wat er is en de wens om de huidige situatie te willen veranderen.
Ik wilde als eerste mijn stoel verschuiven, omdat de deurpost mijn uitzicht belemmerde. Het uitzicht vond ik vervolgens te beperkt en ik overwoog om bij het raam te gaan zitten dat uitzicht geeft op de waterkant. Daarna bedacht ik mij dat ik naar buiten zou gaan zodat ik ook de lucht kon ruiken en de wind kon horen. Deze onrust ging nog een poosje door en van acceptatie was geen sprake. Ik bevond mij in de doe- modus in plaats van de zijns- modus !
Toen besloot ik om over te stappen naar de Zijns modus: : “dit is wat ik heb, deze stoel voor dit raam, met dit uitzicht en hier ga ik het mee doen” Een grote rust overviel mij en ik ging naar buiten kijken. Ik zag veel vogels in de lucht, er was een poes in de tuin, er kwam een vogeltje bij het voer, ik zag twee bomen, de bladeren bewogen langzaam door de wind heen en weer, de regendruppels maakten vormpjes op de ramen en de muur stond daar bewegingloos … zie je dat dit bijna een gedicht wordt.
Als je stopt met zoeken en veranderen en accepteert wat er is, dan kom je langzaam in een andere staat van zijn. Wil je het echt begrijpen, dan is het beter om het zelf te gaan ervaren.
Experiment. Zoek dit weekend eens een uurtje tijd voor jezelf en kies een paar willekeurige vierkante meters uit. Zoem in en ga dit gebied helemaal ontdekken. Elk detail is even belangrijk, je zult zien dat er veel meer is dan je aanvankelijk dacht.
Vluchten uit het hier en nu en zoeken naar iets beters. Wie kent het niet. Het is een heel subtiel gedrag en je kunt er bewust van worden door er bij stil te gaan staan. Dat heb ik gistermiddag gedaan, door op een stoel voor het raam te gaan zitten en eens te kijken wat ik tegen kwam.
Ik zette de stoel voor de klink, met rechts en links de ramen van de openslaande deuren. Ik werd me er van bewust dat de eerste 10 minuten alleen gericht was op: het niet accepteren van wat er is en de wens om de huidige situatie te willen veranderen.
Ik wilde als eerste mijn stoel verschuiven, omdat de deurpost mijn uitzicht belemmerde. Het uitzicht vond ik vervolgens te beperkt en ik overwoog om bij het raam te gaan zitten dat uitzicht geeft op de waterkant. Daarna bedacht ik mij dat ik naar buiten zou gaan zodat ik ook de lucht kon ruiken en de wind kon horen. Deze onrust ging nog een poosje door en van acceptatie was geen sprake. Ik bevond mij in de doe- modus in plaats van de zijns- modus !
Toen besloot ik om over te stappen naar de Zijns modus: : “dit is wat ik heb, deze stoel voor dit raam, met dit uitzicht en hier ga ik het mee doen” Een grote rust overviel mij en ik ging naar buiten kijken. Ik zag veel vogels in de lucht, er was een poes in de tuin, er kwam een vogeltje bij het voer, ik zag twee bomen, de bladeren bewogen langzaam door de wind heen en weer, de regendruppels maakten vormpjes op de ramen en de muur stond daar bewegingloos … zie je dat dit bijna een gedicht wordt.
Als je stopt met zoeken en veranderen en accepteert wat er is, dan kom je langzaam in een andere staat van zijn. Wil je het echt begrijpen, dan is het beter om het zelf te gaan ervaren.
Experiment. Zoek dit weekend eens een uurtje tijd voor jezelf en kies een paar willekeurige vierkante meters uit. Zoem in en ga dit gebied helemaal ontdekken. Elk detail is even belangrijk, je zult zien dat er veel meer is dan je aanvankelijk dacht.
