Ik sprak met mijn twin over de Column voor vrijdag en we kwamen op een gezamenlijk thema. Natuurlijk zijn we hier met elkaar mee bezig, want we zijn Met elkaar in ontwikkeling! Ook alweer zo’n onbegrijpelijk en wonderlijk proces. We staan als mensen niet los van elkaar, maar zijn via de geestelijke wereld sterk met elkaar verbonden.M. gaf de stelling: Het is slechts van belang, om -vanuit een ik boodschap- mijn eigen ding te zeggen! Alleen maar mijn oprechte mening of perspectief aan de ander te geven. Ik hoef de ander niet te overtuigen, het is alleen maar mijn oprechte visie die ik in de wereld zet PUNT.
PUNT… juist deze punt is moeilijk, we gaan meestal voorbij deze punt en willen dat de ander ook in dit perspectief gelooft. Als ik een mailtje uitstuur, een Column schrijf of een opmerking plaats dan kan ik er een PUNT achter zetten. Wat de anderen er vervolgens mee doet, ligt niet meer in mijn invloedssfeer en is niet meer voor mij. Net als het water in de rivier, gaat het zijn eigen weg of net als de ballon die zijn eigen vlucht kiest, wannneer je hem loslaat.
Eigenlijk kun je dit terug brengen tot de houding: Iets aan de ander geven, zonder iets terug te verlangen. (geven is in deze context, het contact met de ander). Zou het niet heerlijk zijn wannneer je dit kunt?Als ik alleen mijn visie of ervaringen hoef te 'geven', zonder er iets mee te willen bereiken of een ander te willen manipuleren. Al je hier even bij stilstaat, kun je dan je vrijheid voelen?
en..... wannneer je vertrouwen in deze houding ontwikkelt, dan zul je ervaren dat de dingen precies gaan zoals ze moeten gaan. Gewoon uit zichzelf, zonder dat jij tegen de stroom van het leven inroeit.
Oriëntatie: hoe doe jij dat met geven? Verwacht je toch vaak iets terug? (zoals bevestiging, goedkeuring, een wederdienst etc) of lukt het om de ballon los te laten?
Wees zo eerlijk mogelijk tegen jezelf en veroordeel jezelf niet. Het gaat alleen om bewustwording. Alleen vanuit bewustwording en acceptatie kan je vanuit vrijheid de dingen anders gaan doen.
