Ja...waarachtig... Gisteravond kreeg ik het droevige nieuws dat goede vrienden van mij (van ons) uit Groningen gaan vertrekken. Ik schreef het gisteren al, het afscheid hangt in de lucht. Afscheid nemen van wat geweest is, de mooie dingen koesteren en je overgeven aan wat nieuws....
Ook mijn opleider spreekt over afscheid... Hij weet mij op een afstand van 2000 kilometer nog te bereiken (tijd bestaat niet, en ook afstand is fictie). Via via kreeg ik wederom de boodschap 'Marleen laat alles los en wijd je aan de kunst' .
Dialoog: Een ongewoon gesprek met B.
M: Beste B, moet ik dan mijn weblog loslaten? ... dat waar ik momenteel de meeste vreugde uithaal?
B: Ja ... de weblog was een houvast, die je het afgelopen jaar nodig had. Steeds opnieuw zoeken we naar houvast en keer op keer hebben we dat houvast weer los te laten. Totdat er uiteindelijk geen houvast meer is, totdat alleen het Hier en Nu nog is....
M: Maar Kunst??? hoe dan?
B: Gewoon gaan...zet de stap.... vertrouwen en geen vragen stellen.
M: Wat moet ik doen? kun je wat concreter zijn?
B: Wil je dat antwoord nog steeds van mij? ... Orienteer je in het Hier en NU ... daar vind je het antwoord... de weg van woord naar beeld; de weg van de waarheid.
M: Mmmmm..
B: Ja... het leven is een groot mysterie; De weblog in deze vorm zal tot een einde komen; David kan Goliath niet verslaan als hij van elke stap verslag doet.
M: Mijmer...Overgaan op beelden ... Morgen ga ik naar Parijs ... Kunst kijken...
