http://www.tlc-nederland.com/ Deze weblog is voor ouders die regelmatig hun kindertjes uit moeten zwaaien omdat ze naar de andere partner gaan.
Vier maanden geleden hoorde dit beeld niet tot mijn werkelijkheid en was ik er ook van overtuigd dat het dat nooit zou worden. Maar nu dan toch.... het leek mij het allerergste wat een mens kon overkomen. Een leeg huis, zonder kinderen.
En toch is het een beeld.. een denkbeeld iets wat je in je hersenen bedenkt en er aan koppelt dat het vreselijk is. Wanneer je thuis gaat zitten en je wentelt je in het slachtofferschap van de "verlate moeder' Ja dan is het vreselijk. Maar je kunt ook ergens anders voor kiezen! Er op uit gaan, vrienden ontmoeten, lekker lezen of een filmpje kijken en het gezellig maken in je huis... en kijken wat de dag je brengt.
Afgelopen donderdagmiddag bezocht ik mijn broer en zijn vriendin. Blij verast ontmoette ik mijn zwager daar. (woonachtig in Nambie). Ik werd spontaan uitgenodigd om die avond te komen eten. Er schoven die avond nog meer mensen aan vanuit die tijd -lang geleden- dat ik in het oude RKZ woonde. Toen ik L. bij het aanrecht zag staan vroeg ik hem plagend "en wie is deze oude man dan". En A. vertelde wat hij de afgelopen 20 jaar had gedaan..... Het was weer als vanouds!
Spontaniteit... uit de sleur..... kijken wat zich aandient.. en weer mogelijkheden creëereen om mee te gaan met de stroom van mijn leven. Maar ook 'de weg terug' ... en weer zien welke mooie dingen er zijn geweest.. mijn geschiedenis weer op waarde schatten.
Een hart onder de riem voor lotgenoten: Een scheiding brengt niet alleen kommer en kwel met zich mee... ook mogelijkheden dienen zich weer aan.
