Een foto van de Fjes, want afgelopen zaterdag regende het pijpestelen.... G. ik heb een paar nieuwe nodig. Heerlijk... na lange tjjd stond ik weer op het voetbalveld om de Eetjes te coachen. Ik ben een 'achterhoede coach' en mijn focus ligt altijd op de verdediging. De vier laatsten...de keeper, de laatste man en de twee verdedigers, die maken voor mij de wedstrijd. En dat was al zo toen ik 25 jaar geleden zelf als voorstopper op het voetbalveld begon.
Maar ....... de jongens zien dat heel anders; iedereen wil het liefst in de spits en scoren; de verdediging is stom en saai!
Het is eigenlijk zo'n prachtig voorbeeld hoe we van jongs af aan al leren wat zogenaamd beter en slechter is. Terwijl in een 'droom team', iedere speler precies zijn eigen plek aanneemt. Precies die plek waar hij of zij alle talenten voor heeft om daar optimaal te presteren.
Het hele leven komt terug op het voetbalveld denk ik vaak en ik vraag me af waarom het toch zo moeilijk is om onze eigen plek in te nemen; om altijd anders te willen zijn dan we zijn. Om in voetbaltermen te spreken 'om ons te willen voordoen als een 'spits', terwijl we als 'laatste man' tien keer beter tot ons recht komen.
Mmm... en al die jaren dat we als spits door het leven gaan, voelen we ons er niet thuis. Pas als we worden wie we daadwerkelijk zijn, beginnen we onze ware talent te ontdekken en kunnen we dat tot volle bloei brengen.
Orientatie: welke plek neem jij aan in het voetbalteam dat leven heet? En is dat werkelijk de beste plek voor jou?
