Schilderij Pieter Eisenga ©Gisteren was ik wat aan het zappen en bleef even haken bij 'de tien geboden' op RTL 8. Het ging over Mozes die met zijn volk de woestijn doortrok. Als je dit zo in de bijbel leest en ook weet dat het verhaal goed afloopt, dan sta je er eigenlijk niet bij stil. Er komt een gevoel over je dat die dingen vrij gemakkelijk gingen in die tijd of bij anderen.
Maar dan zoem je in en kijk je naar de film. Mozes leidde een groep mannen, vrouwen, kinderen en vee door een onbekende eindeloze woestijn heen. Zonder water, zonder koers en zonder vastigheid. Mozes werd door velen als buitenstaander gezien. Als je inzoemt op het verhaal, dan moet dit haast een onmogelijke opdracht zijn geweest. Muitende mannen, huilende vrouwen en kinderen en een blatende veestapel met dorst, hitte en koude. Naarmate de tijd verstreek, werden de mannen steeds ontevredener en Mozes begon ook zijn vertrouwen te verliezen omdat hij geen teken van God kreeg. .... wat een ellende !
Als je blijft hangen bij de heroïek van de grote verhalen uit de oudheid of de klassiekers, dan lijkt het allemaal heel romantisch. En dat geldt ook voor de selectieve beelden die we via de media krijgen over popstars, prof voetballers, machtige politici of andere zogenaamde geslaagde mensen. Wees bewust van deze illusie, want als je inzoemt, dan lijken deze levens erg veel op die van jou en mij .Inclusief alle kleine en grote problemen die we van moment tot moment ondervinden. Bijvoorbeeld bij het opvoeden van onze kinderen, het omgaan met onze partner, het onderhouden van vriendschappen, het opbouwen van een bedrijfje of het vinden van een geschikte opleiding of baan.
Stelling: De heroïek van anderen is een illusie. Kijk niet naar anderen maar probeer met vallen en weer opstaan, je eigen leven op jouw manier vorm te geven. Jouw leven is het enige wat je hebt en jouw leven is jouw klus op deze aarde.
