Na wat zitten staren gaan mijn gedachten terug naar een landschapsmeditatie in de bergen van Portugal. Ik kreeg destijds van de cursusleider een onmogelijke opdracht. In één middag moest ik langs een groot meer lopen, waarbij mijn rechtervoet bij elke stap de waterkant moest raken. Onmogelijk?? , Marleen vindt niets onmogelijk ze denkt dat ze alles wel kan. Vol goede moed ging ik op weg en ik was er van overtuigd dat de opdracht zou lukken. Mijn opleider wilde mij daadwerkelijk laten ervaren dat er dingen waren die ik niet op mijn eigen kracht kan doen. Na een paar uur gooide ik het bijltje er bij neer en kwam tot het besef dat ik er geen zin in had om deze rottige opdracht verder uit te voeren. De conclusie onmogelijk had ik helaas niet getrokken.Hier moet ik nu aan denken en nog steeds geloof ik dat ik alles kan en vind ik het heel moeilijk om me over te geven aan wie of wat dan ook. 'Ik kan het zelf wel en daarbij heb ik niemand nodig' is nog steeds mijn stellige overtuiging. Ik blijf voorlopig in mijn superieure wilskracht geloven, gekenmerkt door zelf doen, plannen, controleren en onafhankelijk zijn.
Deze eigenschappen worden in onze samenleving gecultiveerd en je zult het vast bij jezelf herkennen. Onafhankelijkheid staat in de maatschappij hoog in het vaandel, maar hoort dit eigenlijk wel bij de relatie tussen mensen onderling en tussen mens en universum? De cyclus van de mens begint en eindigt in afhankelijkheid. Weer zo'n 'Copernicus geval', Misschien is afhankelijk kunnen zijn juist wel de uitdaging. Denk eens aan alle heftige gevoelens zoals: schuldgevoel, je overbodig voelen, onzekerheid, schaamte, en ongemak die er allemaal voorbij komen wanneer je afhankelijk bent van anderen.
Kan ik hierover wellicht in de sprookjes wat wijsheid vinden? In alle sprookjes zijn de hoofdpersonen zeer moedig, maar op eigen krachten worden de opdrachten niet volbracht. Vaak krijgt de hoofdpersoon hulp van een wijs oud heksje, een bedelend oud mannetje een toverstokje of andere tovenarij. Uitsluitend wanneer ze de hulp van 'iets' of 'iemand anders' aanvaarden krijgen ze de onmogelijke opdrachten voor elkaar.
De hulp van iets anders? wat vaag.. wat dan.. wie dan? Ja, het is moeilijk om te vertrouwen op iets anders, iets wat we niet kennen of begrijpen. Dus... als ik alles in mijn eigen hand wil houden, is er een immense kracht, waar ik geen gebruik van kan maken.
