Ja en met het schilderen komt mijn vader op de voorgrond. In de Column van gisteren schreef ik dat een kind voor de helft zijn vader is. Gedurende ons leven gebeurd er van alles waarmee we onze eigen identiteit vormen door ons ‘tegen onze ouders’ af te zetten. Dit is de enige manier om te ontwikkelen. Willen we groeien, dan moeten we ons afzetten. Als we ons niet ‘afzetten’ of met andere woorden ‘wanneer we niet onze eigen weg gaan’ en vernieuwing brengen, dan groeien we niet. Dan zitten we net als Klimt op een doodlopende weg.
Maar ook komt er in ons leven weer een moment dat we ons weer met onze ouders gaan verenigen. En dat we gaan inzien hoeveel we op ze lijken. En dit fantastische gedicht van Goethe, door Schubert op muziek gezet ‘der Erlkonig’, verbindt mij met mijn vader. Als je het echt wilt voelen, lees dan eerst de tekst en klik dan op de link van You Tube onderaan de tekst. (de vader brengt op zijn paard, in het holst van de nacht zijn ijlende zieke kind, over de toendra naar de dokter.. maar onderweg komt de elfenkoning het kind halen, de jongen sterft)
Maar ook komt er in ons leven weer een moment dat we ons weer met onze ouders gaan verenigen. En dat we gaan inzien hoeveel we op ze lijken. En dit fantastische gedicht van Goethe, door Schubert op muziek gezet ‘der Erlkonig’, verbindt mij met mijn vader. Als je het echt wilt voelen, lees dan eerst de tekst en klik dan op de link van You Tube onderaan de tekst. (de vader brengt op zijn paard, in het holst van de nacht zijn ijlende zieke kind, over de toendra naar de dokter.. maar onderweg komt de elfenkoning het kind halen, de jongen sterft)
Verteller: Wie rijdt er zo laat door nacht en wind?
Het is de vader met zijn kind
Hij heeft zijn knaapje goed in zijn arm
Hij houdt hem vast, hij houdt hem warm
Vater: ‘Mijn zoon, waarom verberg je zo bang je gezicht?
Kind: Zie, Vader, jij de Elfenkoning niet?
De Elfenkoning met kroon en prachtigheden?
Vater:" Mijn zoon, het is een nevelsliert
Erlkönig:Jij lief kind, kom mee met mij
Heel leuke spelletjes speel ik met jou
Veel mooie bloemen zijn bij het strand
Mijn moeder heeft veel gouden gewaden
Kind: Mijn vader, mijn vader, hoor je niet
Wat de Elfenkoning me zachtjes belooft?
Vater:Wees rustig, blijf rustig mijn kind
" In dorre blaadjes fluistert de wind
Erlkönig:
Wil, fijn knaapje, je met me gaan?
Mijn dochters zullen al op je wachten
Mijn dochters leiden de nachtelijke dans
En wiegen en dansen en zingen je in
Kind:"Mijn vader, mijn vader, en zie je niet daar
Elfenkonings dochters in de duistere plaats?
Vater:Mijn zoon, mijn zoon, ik zie het goed:
Het schijnen de oude wilgen zo grijs.
Erlkönig:
Ik hou van je, mij bekoort je mooie gestalte
En ga je niet uit jezelf dan heb ik geweld nodig
Kind: Mijn vader, mijn vader, nu valt hij me aan!'
Elfenkoning heeft me pijn gedaan!
Erzähler:
De vader lopen de rillingen over de rug, hij rijdt in hoog tempo
Hij houdt in zijn armen het kreunende kind,
Bereikt de boerderij met moeheid en nood
In zijn armen het kind was dood.
Klik nu aan en luister in het bijzonder naar de tekst 'mijn vater..mijn vater'
http://www.youtube.com/watch?v=VdhRYMY6IEc
http://www.youtube.com/watch?v=VdhRYMY6IEc
