Zelportret Albrecht Durer Wie is mijn partner eigenlijk? dat was de vraag die ik mij deze week stelde. En ik moet bekennen dat ik hem eigenlijk - na vele jaren samen- niet echt ken. Maar... hoe zou ik hem kunnen kennen als ik mijzelf niet ken. ...... Daar begint alles mee.
En ja hoor... het 'antwoord' kwam ook weer naar mij toe. Mijn vader gaf me deze week de bijlage van Trouw (12 sept) met de samenvatting van de inaugurele rede van Matthias Smalbrugge. De titel luidde: : 'Wie ben ik?'. Tsonge jonge, wat is Filosofie ook moeilijk. Bijna met je verstand niet te bevatten. In de schilderkunst is er het zelfportret om jezelf te leren kennen. Het eerste zelfportret komt uit de Renaissance en is in 1471 door Albrecht Durer geschilderd. De autobiografie uit de letterkunde is het zelfportret in de schilder kunst. ( en misschien wel de weblog uit 2009)
Maar.... is het voor de mens wel mogelijk om zichzelf te kennen? vraagt Kerkvader Augustinus zich in 396 zich af. 'Nee....' zegt hij, het zelf is altijd een verwijzing naar iets anders. Is het dan een verwijzing naar God? 'Nee....' is het antwoord van Augustinus... Het zelf verwijst uiteindelijk naar de leegte. In het boeddhisme spreken ze over het niets en wanneer je aan een monnik vraagt 'Wie ben jij' dan zegt hij ' ik ben alles en ik ben niets....' Ingewikkeld.. bijna niet met mijn verstand te bevatten.
Het antwoord op de vraag "Wie ben ik" lijkt ook niet met het verstand beantwoord te kunnen worden. Dan moeten we in de bron gaan zoeken en via o.a. meditatie hebben we hier toegang toe. Mediteren op de vraag 'Wie ben ik' kan hierover wijsheid brengen.
Oriëntatie: stel jij jezelf wel eens de vraag "wie ben ik? "
Stelling: Pas als ik weet wie ik ben, zal ik weten wie de ander is.
