Een paar weken geleden moest ik een college geven op de Verloskunde Academie in Amsterdam. Ik moest hiervoor al om half zeven in de trein zitten met in totaal 6 uur reistijd. Mijn eerste reactie, was: ‘pfff.. wat een lange reis voor twee uurtjes college’. Toen weerklonken de woorden van mijn opleider in mijn oren: ‘Marleen, maak er een ervaring van’.Vanuit mijn automatisme deel ik de dag onder in een belangrijk deel (college geven ) en een minder belangrijk deel (de reis er naar toe). Wat jammer eigenlijk ! Het grootste gedeelte van de dag wordt nu als verloren beschouwd.
Dit kan ik veranderen door ook van de reis een ervaring te maken. Wanneer ik er voor open sta, kan ik gedurende de reis van alles beleven. Door in het HIER en NU te blijven kan ik mijn medepassagiers observeren, met hun communiceren, ik kan onderlinge interacties observeren en kijken wat dat met mij doet. Ik kan me bewust worden van mijzelf in verschillende situaties en bewust worden van mijn gedachten, emoties, gevoelens en handelingen. Op deze manier wordt de hele reis een groot schouwspel. In de rol van objectieve toeschouwer kijk ik naar buiten, kijk ik naar binnen en word ik mij gewaar van wat er op de contact grens gebebeurd. Dit geeft mij nieuw bewustzijn!
Dit kan ik eigenlijk met heel veel dingen doen en in het bijzonder met die dingen waar ik tegen op zie of geen zin in heb. Bijvoorbeeld als ik naar de tandarts of naar het ziekenhuis moet, als ik naar een begrafenis ga of een verplicht familiebezoekje af moet leggen of als ik moet wachten in een rij. Edel Maex heeft het in dit verband over stoppen, kijken en handelen.
Stelling: wanneer ik van een gebeurtenis een ervaring maak, wordt deze gebeurtenis zinvol.
